In Chili
(22 mei 2010)
Ik blijf op aarde!
Mijn stem verandert tegenwoordig. Het wordt anders onder de schaduw - of het licht - van gebeurtenissen op collectief en persoonlijk niveau. Gebeurtenissen die dezelfde oorsprong hebben, en die, als ik ze in het vertrouwen van de bereikte vrede laat stromen, ook hetzelfde lot hebben.
Mijn stem wordt meer en meer aarde, lager, bruin, solide en korrelig. Mijn stem spreekt vast en met liefde, de mijne, degene die mezelf heeft gegeven en die erin geslaagd is de oude visioenen van onderwerping te transformeren om ze de vrijheid te geven om alleen voor mijn ogen te projecteren wat mijn huid is En mijn hart wil voelen. Ik zeg niet dat ik in dit spel geen situaties tegenkom die in eerste lezing onverklaarbaar of moeilijk te verbinden lijken met de manier waarop ik heb gekozen om te leven, maar ik huil niet langer uit angst niet te weten wat er gaat komen Maar voor het volledige gevoel van de prachtige ervaring van zijn en zijn in dit vlak van gematerialiseerde energie. Het huilen om die dingen die ik niet had verwacht, doet niets anders dan mijn begrip helder maken om verder te kijken dan het schijnbare, en dat wordt gewaardeerd. De stem waarmee ik vandaag spreek, is van binnenuit geboren, uit mijn menselijke ingewanden, van waaruit ik definitief wilde binnengaan om deze ervaring van het leven op aarde volledig te leven. Leven dat is opgebouwd uit de diepste zekerheden, vanuit mijn eigen waarheden in het besef dat de energie die het leven in stand houdt mezelf is en tegelijkertijd is het die mijn pad kruist. Dit aardse leven en steeds meer geworteld in de mens, komt voort uit de herinnering aan de magie van transformatie op basis van de acceptatie van de wereld en de 'wetten' die het hele universum beheersen, voorbij, ik sta erop, van de schijnbare, permanent intuïtieve Bron lever alles om me heen in.
Bewuste magie. Oude magie, die van het transformeren van liefde, is wat tegenwoordig mijn stappen leiden als nooit tevoren.
Sinds ik een kind was, was er een zekerheid in mijn ziel die ik altijd probeerde te brengen in mijn dagelijks leven. Het is de waarheid dat er achter al het leven een levensonderhoud bestaat, dat zelfs meer dan onderhouden, precies het hele leven IS waarin ik ondergedompeld ben. Welnu, na het begrijpen van dit uitgangspunt, werd dit begrip vlees en manifesteert het zich vandaag in een bedwelmend besef dat alles wat mijn lichaam mobiliseert, die toverstok van een tovenaar, liefde wordt en een uitnodiging voor wat ik wil surround trillen ook in die melodie. Of beter, mijn lichaam van vlees en bot wordt aan het leven gepresenteerd als een katalysator voor alle liefde die me omringt ... of beter nog, mijn lichaam en mijn omgeving versmelten bewust en vreugdevol in deze vibratie van liefde.
Een onafhankelijke kern van energie zijn was de sleutel om dit mogelijk te maken. Ik hoef het niet langer te vragen, noch te leveren om te worden teruggestuurd. Wees gewoon in de OPTIE van zijn. Dat wil zeggen, het was ooit essentieel om eerlijk te kiezen wat ik voor mijn leven wilde. En tegenwoordig zijn de opties min of meer duidelijk, zoals Karen Bishop deelde in een van zijn nieuwste teksten. Ten eerste, niets doen en wachten op de transformaties in het vertrouwen dat alles in orde is en dat ze hun gang gaan, of we ze nu begrijpen of niet. Twee, kies ervoor om te vertrekken; kies bewust of onbewust om uit te stappen en het spel te verlaten omdat het erg dicht en gevaarlijk wordt. En drie, laat het gebeuren, blijf leven. Toen ik de duidelijkheid had dat ik echt moest kiezen en dat niemand me een pad zou laten zien of me bij de hand zou nemen om me naar het licht te leiden of wat ik maar dacht dat naar de wereld zou komen, besloot ik om eerlijk te kiezen, zonder eerst te proberen De ingeslagen weg. En ik herinnerde me alles wat ik heb geschreven en dat we al een tijdje hebben gedeeld, mezelf omarmend naar het zelfrespect dat nodig is om CREËREN in deze tijd niets gemakkelijks te CREËREN. Toen zei ik: ik blijf! Ik koos ervoor om te blijven en te creëren. En het leven reageert op die bewuste, moedige en aan liefde gebonden sprong (op dezelfde manier als de andere opties; hier is het echt belangrijk om te kiezen, bewust kiezen en die route te volgen), omdat ik eerst en vooral in mij geloof en in De mensheid, in haar vermogen om bevrijding te bereiken boven angst en zo de slavernij van het geweten los te laten die het zo lang heeft gebonden ..., waaraan wij onszelf hebben geketend.
Wat blijft dit nu in het spel en wordt een onafhankelijke energiekern die alleen IS. Ten eerste houdt het in dat we ons moeten overgeven aan liefde als de energie van de hoogste vibratie in het universum, omdat het al is afgeleid dat we, in plaats van de duisternis te vrezen, ons licht en de liefde die het ondersteunt, hebben gevreesd. Hoe zullen we de duisternis vrezen als we er duizenden jaren in hebben gewoond? Ze is niet wat ons angst aanjaagt, we zijn eerder bang geweest om gelukkig en vrij te zijn, want dat betekent verantwoordelijkheid nemen voor ons leven. Dit is van fundamenteel belang, omdat we in liefde onze moeilijkheid accepteren om onszelf binnen te gaan, zelfs niet het licht of in God binnen te gaan, maar onszelf in onze handen te nemen en onszelf in onze borst te omhelzen, te begrijpen dat in die handeling de ontmoeting van de Oorspronkelijke liefde die leven gaf aan alles wat bestaat. Dit spel is voor onszelf om de helderheid die we bereiken met anderen te delen, zonder zelfs maar te doen alsof, omdat er een besef is dat elk een eigen route is, terwijl we ons herinneren wat het in essentie is en de rol die Hij kwam om te spelen in dit leven.
Het spel is met mij, en zonder angst die mij regeert omdat ik ben wie ik ben in mijn eigen liefde, omdat in mij het grootste licht leeft dat wacht om te kunnen spiegelen wie voor mij staat, en hem meteen dat licht laten zien Wat hij ziet is precies zijn of haar.
Ten tweede betekent blijven en een prachtige toekomst blijven creëren NIET ONTSNAPPEN, of liever gezegd stoppen. Laat hem niet permanent uit het leven verwijderen alsof het iets ergs is of alsof het dreigt erin te zijn. Het betekent niet alleen ademen met de longen, maar met het hele lichaam, zonder angst om uit te ademen wat in jezelf is, zonder angst om te zijn wat je bent, zonder angst voor onze eigen waanzin en onze poëzie, zonder angst voor onze magie Maar pas op, er zal altijd angst zijn, maar een die ons niet langer regeert, maar overschrijdt, die ons waarschuwt en ons in een noodzakelijke waarschuwing installeert om de volgende stap in volledig bewustzijn te zetten. Dit verblijf houdt dus in dat we verantwoordelijk zijn voor onze persoonlijke en collectieve ervaringen, omdat de wereld na 2012 voor soevereine, bewuste, autonome en vrije wezens is. Dat is wat we vandaag naast de aarde bouwen.
Verblijven betekent ook het accepteren en respecteren met onvoorwaardelijke liefde die anderen willen verlaten of niets willen doen en wachten (als een andere manier om de wereld met liefde te activeren). Ze zijn opties voor deze reis, en als ze er zijn, welkom. In mijn geval accepteer ik dat er tot het laatste moment iemand kan zijn die de uitnodiging van liefde wil aannemen, omdat ik ervoor koos en ermee instemde om elkaar de hand te geven. Het gaat vaak om het betreden van dezelfde hel (ziekte, lijden, pijn, angst, etc.) met het risico erin te vallen en de waanzin van onderwerping, te gaan geloven in de tijdloze illusie en opnieuw bang te zijn om te leven. Dat wil zeggen, ik ben bereid om de poorten van de hel te sluiten nadat het laatste wezen besluit daar te vertrekken; hem gewoon vergezellen, hem knuffelen, op hem letten, hem respecteren en van hem houden. Soms schrikt het af en vangt het ook van tijd tot tijd, ik ontken het niet, deze collectieve energie die zichzelf laat vrezen is sterk, maar ik herinner me (ik ga terug door het hart, zie opnieuw met liefde) op elk moment, omdat het een gevoel is In mijn hart, dat deze laatste reis naar het licht, deze keer een reis van vlees, bloed en botten, doen we alles of niets.
Ik blijf op aarde bereid om te beven op de grond, naar de oceaandans, naar het vuur van de vulkaan en naar alle noodzakelijke transformatie van onze planeet, het eenvoudige en het alledaagse herstellen, dat ons blijkbaar weghaalt van het spirituele, omdat ik weet dat die mij ontlast tot het goddelijke is in mij en manifesteert zich van daaruit in alle vormen van de wereld. Herstel van het pure, gepantserde en open contact met anderen, de knuffel, de glimlach, de smaken, de genegenheden, met alles en met iedereen, zonder onderscheid, zonder paden noch opties te beoordelen, omdat ik begrijp dat in alles waar ik naar kijk de liefde, omdat ik het gevoel heb dat ik door angst en duisternis snuffel, vind ik altijd een schat aan licht. En het gevoel dat om de trein te nemen op deze reis, er geen specifieke manieren zijn, maar een unieke en unieke sprong in de liefde die niets meer is dan zelfvertrouwen, dat wil zeggen, in God de Vader-Moeder vlees gemaakt in de mens, welke vorm het ook aanneemt in het dagelijks leven.
Ik blijf om te scheppen en de liefde tot vlees te maken! Deelnemen aan al het nieuwe dat voor ons komt, van het oude houden om de onvermijdelijke transformatie te accepteren, in eeuwige dankbaarheid voor de ervaring en de oneindige mogelijkheden die zich voor ons lichaam, onze geest en ons hart openen.
Een menselijk heden op aarde, die geniet van alles uit de herinnering aan zijn licht.
Dit is mijn route.
Door Roberto Cabrera Olea
Chili / 22 mei 2010
www.automaestriaarchivo.blogspot.com /
