Inhoudsopgave verbergen 1 Mijn wezen heeft de neiging zich aan te passen aan de containers als iets natuurlijks. 2 Ik ben helemaal vergeten wie ik ben. 3 Nou, omdat water zijn eigen aard zou ontkennen. 4 Dat lijkt allemaal gedaan te zijn.

Vandaag is een heerlijke dag in schijnbare eenzaamheid alleen met het geluid van mijn gedachten als bedrijf.

Ik weet niet meer hoe, maar ik werd een soort waterdier.

Ik zal zien of ik mezelf kan verklaren, het me overkomt dat ik, wanneer ik ergens kom, de vorm of ideeën kan aannemen die in de omgeving zijn of in de mensen die het bewonen.

Mijn wezen heeft de neiging zich aan te passen aan iets natuurlijks.

Dus als ik denk dat ik heel, heel bijzonder en speciaal ben als ik het het minst mee eens ben, ga ik dingen doen of zeggen die de mensen met wie ik het meest leef, doen en soms doen wat ik het minst leuk vind aan anderen.

Om je de waarheid te vertellen, toen ik dit begon op te merken, gaf het me om selectiever te zijn met de omgevingen en mensen met wie ik meer leef, maar ik besefte ook de oordelen en de controlerende dingen die ik je je kan worden.

Welnu, een container werkt voor mij niet alleen als de plaats of de fysieke ruimte, maar als de reeks ideeën of gewoonten waarmee we ons elke dag ontwikkelen.

Samenleven met iemand kan zijn alsof je je programmering invoert om het leven te zien, zonder uitleg te hoeven geven, alsof ik me in een flits kon vervoeren naar alle vreemde manieren waarop we leerden hoe liefde is, door controle, chantage, het gevoel ergens bij te horen, tussen vele andere programma's, kan me veel storen omdat ik incongruentie zag in hoe liefde zich zou moeten manifesteren.

Maar onlangs, bijvoorbeeld, met mijn vader, werd deze ervaring duidelijker, ik herinner me niet waar we het over hadden, maar onder de klacht van zijn ontvanger was het gemakkelijk om te zien hoe het enige waar hij naar zocht, liefde was, om gehoord te worden.

Ik ben volledig vergeten wie ik ben.

Het lijkt misschien alsof ik me aan een andere wereld vastspijker, een ander mens, gewoon observeer hoe ondanks alles die essentie nog steeds aanwezig is om te worden herkend.

Het wordt soms gezien alsof het me als een spiegel kan leiden, onder de voordelen van het gedragen als een vloeistof is empathie hebben, verbinding maken, wanneer ik mezelf toesta om water te zijn, is het eenvoudig, mezelf te lokaliseren in de realiteit van iemand anders, in de container is het als een Ik speel omdat ik volledig vergeet wie ik ben, alsof ik door anderen zou kunnen leven.

Zoveel gevoeligheid wordt soms vervelend, de waarheid is dat ik niet van alle smaken houd die ik kan weerspiegelen, ik heb mijn voorkeuren.

Nou, omdat water zijn eigen aard zou ontkennen.

Maar bovenal , mezelf herkennen in alles en iedereen, is een van de mooiste ervaringen van het leven.

We zijn tenslotte mede-makers van deze realiteit, er blijft niets anders over dan bewust te worden van die delen die ik niet leuk vind of die meer liefde vereisen.

Ook alleen zijn is meestal verfrissend, het water keert terug naar zijn essentie, kleurloos, helder, maar alleen om je batterij op te laden, vanwege de ups en downs, keert natuurlijk terug naar de dynamiek van het blijven delen en verschillende vormen ervaren.

Daarom houd ik van meditatie, het helpt me om afstand te nemen van wat deze dwang alles uit de omgeving lijkt te absorberen, het is gemakkelijker om gewoon te observeren zonder te laden, of iets willen veranderen.

Als ik mezelf niet vermaak door de reflexen te beoordelen, is het mogelijk om door mensen te kijken, soms zie ik dat deeltje dat ons daarmee verbindt ...

Dat lijkt allemaal gedaan te zijn.

Het is geweldig omdat het leven gebeurt als een ontdekking, alsof een soort barnsteenachtige energie zichzelf bekend maakt en mijn wereld helderder wordt, waardoor het gemakkelijker wordt om die deeltjes door de ogen van de mensen

Het is toch alleen dit watereffect dat met mij speelt.