Twee nieuwe passagiers op de voorstoelen spraken luid, het was onmogelijk om te stoppen met het horen ervan. Ze begonnen vrij rustig; maar al snel onthulde de woede in hun stemmen de afkeer en wrok van familie. In hun geweld leken ze de rest van de gang te zijn vergeten; de een was zo druk met de ander dat het leek alsof er alleen zij waren en niemand anders.
Woede heeft die eigenaardige staat van isoleren; net als verdriet staat ze in de weg en onderbreekt ze tenminste een tijdje relaties. Woede heeft de tijdelijke kracht en vitaliteit van het geïsoleerde. Er is een vreemde wanhoop in woede; Want isolatie is wanhoop. De woede van frustratie, van jaloezie, van de impuls om te beledigen, levert een gewelddadige uitbarsting op waarvan de voldoening ligt in zelfingenomenheid N. We veroordelen anderen, en die veroordeling is echt een rechtvaardiging voor onszelf. Wat zijn we, zonder een of andere houding, hooghartig of vernederend? We gebruiken alle middelen om onszelf op te leggen; en woede, zoals haat, is het gemakkelijkste middel. Een eenvoudige woede, een plotselinge bliksem die snel wordt vergeten, is één ding; maar de woede die opzettelijk is voorbereid, die is gerijpt en die pijn wil doen en vernietigt, is iets heel anders. Een eenvoudige woede kan een fysiologische oorzaak hebben die kan worden vastgesteld en verholpen; Maar de woede die het gevolg is van een psychologische oorzaak is veel subtieler en moeilijker te behandelen. De meesten van ons zorgen niet voor woede, en rechtvaardigen het eerder. Waarom zouden we niet boos worden als er een slechte deal is voor ons of iemand anders? Daarom zijn we terecht geïrriteerd. We zeggen nooit eenvoudig dat we boos zijn, en verder niets; We voeren ingewikkelde verklaringen van de oorzaken in. We zeggen nooit eenvoudig dat we jaloers of bitter zijn, maar rechtvaardigen of verklaren het. We vragen hoe er liefde kan zijn zonder jaloezie, of we zeggen dat de houding van anderen ons bitter heeft gemaakt, enzovoort.
Het is de verklaring, de verbaal, zowel stil als gesproken, die de woede ondersteunt, die het doel en diepte geeft. De uitleg, stil of gesproken, fungeert als een schild tegen de ontdekking van ons zoals we zijn. We willen worden geprezen of gevleid, we verwachten iets; en wanneer deze dingen niet worden vervuld, walgen we, worden we bitter of jaloers. Dan censureren we iemand anders gewelddadig of zacht; We zeggen dat de ander verantwoordelijk is voor onze bitterheid. U bent van groot belang voor mij omdat ik van u afhankelijk ben vanwege mijn geluk, mijn positie of mijn aanzien. Door jou realiseer ik mezelf, en daarom ben je belangrijk voor mij; Ik moet je houden, ik moet je bezitten. Door jou vlucht ik van mezelf; en omdat ik bang ben voor mijn eigen toestand, word ik boos als ik terug moet naar mezelf. Woede neemt vele vormen aan: frustratie, wrok, bitterheid, jaloezie, etc.
De accumulatie van woede, wat wrok is, vereist het tegengif van vergeving; maar de accumulatie van woede is veel belangrijker dan vergeving. Vergeving is niet nodig als er geen boosheid is. Vergeving is essentieel als er wrok is; Maar vrij zijn van vleierij en het gevoel van aanstoot, zonder de hardheid van onverschilligheid, leidt tot genade, naastenliefde. Woede kan niet worden geëlimineerd door de actie van de wil, omdat de wil deel uitmaakt van het geweld. De wil is het resultaat van verlangen, van het verlangen om te zijn; en het verlangen is van nature agressief, dominant. Het onderdrukken van woede door het uitoefenen van wil is om het naar een ander niveau over te brengen, het een andere naam te geven; maar ze maakt nog steeds deel uit van het geweld. Om vrij te zijn van geweld - wat niet de cultus van geweldloosheid is - moet er een begrip van verlangen zijn. Er is geen spiritueel alternatief voor verlangen; Hij kan niet worden onderdrukt of gesublimeerd. Er moet een stille en waakzame perceptie van verlangen zijn zonder voorafgaande keuze; en deze passieve en waakzame perceptie is de directe ervaring van het verlangen, zonder de experimentator die het een naam geeft.
KRISHNAMURTI
> Gezien op: http://www.el-amarna.org/2009/05/la-ira.html
