Het is altijd noodzakelijk om te weten wanneer een levensfase eindigt. Als je erop blijft staan, na de nodige tijd, verlies je de vreugde en het gevoel van de rest. Deuren sluiten, hoofdstukken sluiten, hoe je het ook wilt noemen. Het belangrijkste is om ze te kunnen sluiten. Het belangrijkste is om de levensmomenten die op het punt staan ​​los te laten. Ben je klaar met je werk? Is de relatie voorbij? Woon je niet meer in dat huis? Moet je op reis gaan? Is de vriendschap voorbij? Je kunt veel tijd doorbrengen in je huidige 'wentelen' in het waarom, bij het terugbrengen van de cassette en proberen te begrijpen waarom dit of dat is gebeurd.
De slijtage zal oneindig zijn omdat in het leven jij, ik, je vriend, je kinderen, iedereen gebonden is om hoofdstukken te sluiten. Om het vel door te geven. Aan het einde van fasen of momenten van het leven en ga verder.
We kunnen niet in het huidige verlangen naar het verleden zijn. Ik vraag me niet eens af waarom. Wat er gebeurde, gebeurde. En je moet loslaten, je moet loslaten. We kunnen geen eeuwige kinderen zijn, noch late adolescenten, noch werknemers van niet-bestaande bedrijven, noch banden hebben met iemand die niet aan ons wil worden gekoppeld. Nee. De feiten gebeuren en je moet ze laten gaan!
Daarom is het soms zo belangrijk om foto's te breken, brieven te verbranden, herinneringen te vernietigen, geschenken te geven, van huis te veranderen, papieren te breken, documenten weg te gooien, boeken om te verkopen of weg te geven. Externe veranderingen kunnen interne processen van overwinnen symboliseren. Laat los, laat los, laat los. In het leven speelt niemand met de gemarkeerde kaarten en moet je leren verliezen en winnen. Je moet loslaten, je moet het laken passeren, je hoeft alleen te leven wat we in het heden hebben. Het verleden is voorbij. Verwacht niet te worden geretourneerd, verwacht niet te worden herkend, verwacht niet ooit te beseffen wie je bent. Vrijgeven.
Wrok, je persoonlijke "tv" inschakelen om de zaak te geven en te geven, alles wat je krijgt is mentaal beschadigen, vergif, bitter. Het leven is vooruit, nooit achteruit. Want als je door het leven gaat en "open deuren" achterlaat, voor het geval dat, kun je vandaag nooit met voldoening loslaten of leven. Daten of vriendschappen die niet sluiten, mogelijkheden om "terug te keren" (naar wat?), Behoefte aan verduidelijking, woorden die niet zijn gezegd, stiltes die zijn binnengevallen. Als je ze nu en nu het hoofd kunt bieden, doe het dan! Zo niet, laat het gaan, sluit hoofdstukken, zeg tegen jezelf nee, het komt niet terug. Maar niet vanwege trots of trots, maar omdat je daar niet langer past, op die plaats, in dat hart, in die kamer, in dat huis, op dat bureau, in die handel, ben je niet langer hetzelfde als je was, doe Twee dagen, drie maanden geleden, een jaar geleden, is er dus niets om op terug te keren.
Sluit de deur, passeer het blad, sluit de cirkel. Noch je zult hetzelfde zijn, noch de omgeving waarin je terugkeert zal hetzelfde zijn, want in het leven blijft niets nog steeds is niets statisch. Het is geestelijke gezondheid, liefde voor jezelf om los te maken wat niet meer in je leven is.
Vergeet niet dat niets en niemand onmisbaar is . Noch een persoon, noch een plaats, noch een baan, niets is van vitaal belang om te leven, want toen je naar deze wereld kwam, kwam je zonder die lijm, daarom is het gebruikelijk eraan gehecht te leven en het is een persoonlijke taak om te leren zonder te leven, zonder de menselijke of fysieke lijm die vandaag pijn doet om los te laten.
Het is een proces van leren loskomen en menselijk kan het worden bereikt omdat, ik herhaal, niets en niemand onmisbaar is voor ons . Het is alleen gebruik, gehechtheid, behoefte. Maar ... sluiten, sluiten, reinigen, trekken, oxygeneren, losmaken, schudden, loslaten ...
Er zijn zoveel woorden die geestelijke gezondheid betekenen en welke u ook kiest, het zal u zeker helpen om met een gerust hart verder te gaan. Dat is het leven !!

Sluitcirkels ~ Paulo Coelho