Ik heb altijd een voorkeur gehad voor de zin: die inspiratie brengt je aan het werk. Vaak heeft hij me gevonden in vrijetijdsruimtes. Vertrouwend om deze informatie uit het geheugen op te halen. En ik moet toegeven dat het niet precies hetzelfde is geweest als het origineel. Gelukkig ging ik dit hiermee delen, en het gebeurde mij niet, en inderdaad merkte ik dat ik werkte, specifiek met heilige geometrie. Verdeel in verschillende teksten om elk deel van het proces anders te markeren.
Moge inspiratie je aan het werk zetten
Het basisconcept dat bij me opkwam was zo eenvoudig en praktisch als het duidelijk was, en op dat moment had ik dat gevoel van overduidelijkheid van wat ik me niet eerder had gerealiseerd (hoe gemakkelijk het is om dat te denken zodra je iets leert ).
Werken aan verschillende aspecten van bewustzijn en samenvallen met andere werken van heilige geometrie ; Ik kreeg een enorme impuls dat er iets niet helemaal nauwkeurig was, dat er iets ontsnapte, ik wist dat ik iets voor de zintuigen moest onthullen en ik voelde de methodiek van Saint Germain, met de strengheid bij elke stap die hij neemt, controleren en testen ding, zonder na te denken aan een waarom ja en ja na te denken aan een waarom zo ja . Ik breng mezelf in een situatie en laat mezelf een ander pad nemen zonder terug te keren. En in die ruimtetijd kreeg ik de beroemde flits of klik zoals je het liever noemt: het kan zijn dat na het veranderen van vibratie, we werken als voorheen En voor vele bochten die ik gaf en geef, vind ik nog steeds geen uitleg als iets zo voor de hand liggend niet Het is met dezelfde snelheid uitgebreid als de nieuwe trillingen .
Omdat het mogelijk is dat we na het veranderen van trillingen werken zoals voorheen
Het enige antwoord dat ik voel is; Er is geen plaats. Dat wil zeggen, ik kan geen huidige plek vinden waar je op dezelfde manier kunt werken als met de trillingen van nu . En als we het doen, is het omdat we gericht zijn op een plaats waar we dat perspectief niet voelen, we kunnen in een ja worden geabsorbeerd, omdat het altijd zo is geweest en die fixatie ons belet te observeren, voelen, oefenen en laten stromen om te zien of dat zo is.
Als ik een kartonnen doos neem en deze gebruik om dingen op te slaan aan de kust van het strand, zal het erg handig zijn, maar als ik in het water duik, zal die doos een zeer beperkt gebruik in ruimtetijd hebben omdat hij niet langer in het midden is . Op dezelfde manier, als ik een oefening of werk doe die me helpt met het bewustzijn en de verandering van trillingen, heb ik misschien wat beperkingen in die tijdruimte waarin ik binnenkom.
Het is niet hetzelfde aan de ene kant van de sluier als aan de andere kant en elke keer als we een sluier oversteken, blijven veel dingen in hun ruimtetijd en kunnen ze ons niet volgen. Omdat we niet hetzelfde zijn en niet zullen zijn, omdat ze niet langer tot ons heden behoren en omdat als we naar binnen kijken, we dankzij ons pad hier zijn aangekomen en alleen als we vrijgeven wat we in handen hebben, kunnen we nieuwe dingen nemen.
Het is niet hetzelfde aan de ene kant van de sluier als aan de andere kant
En op deze manier begon ik te zien en voelen dat ik door deze vibratie de heilige geometrie niet langer op dezelfde manier kon werken. Ze is zelf al een universele taal en wat echt over het hoofd was gezien, was dat de ontvanger werd afgeleid, dat wil zeggen, ik luisterde niet eerder en realiseerde me dus niet. Geestelijk, tijdens de therapieën, het gebruik dat we gaven aan heilige geometrie en hoewel het werkte, voelde ik dat het een intensiteit ontbrak die nu kan worden gevonden bij elke nieuwe oefening van een voorloper.
Van daaruit begon ik tijdens de sessies los te laten en alles wat is gekomen, is heerlijk intens geweest . Hoewel de laatste tijd het meest praktisch is in de geometrie, voel ik op de een of andere manier dat op andere gebieden hetzelfde kan gebeuren.
