De reflecties van Dr. Maurice Nicoll beantwoorden deze vraag om te zeggen hoe we fouten uit het verleden kunnen herhalen, dus we zullen hiernaar verwijzen om die vraag te beantwoorden en je helpen uit zo'n onheilspellend en eeuwig spinnewiel te komen dat de fouten van het verleden begrijpt.
Op deze manier en verwijzend naar de bovengenoemde auteur, wordt een van zijn reflecties naar voren gebracht die suggereert dat de mens keer op keer overtuigd is dat het verstrijken van de tijd synoniem is met evolutie . Dat wil zeggen, de mens denkt dat alleen met het verstrijken van de tijd zich als een wezen ontwikkelt, er geen andere variabele in het spel is dan de tijdelijke vraag. Als je echter een beetje geschiedenis begint te lezen, word je je er onmiddellijk van bewust, zegt Nicoll, dat oorlogen, die door de proefpersonen worden beschouwd als dingen die op een uitzonderlijke manier gebeuren, in feite gebruikelijk zijn Prehistorie we leven van oorlog tot oorlog. Daarom is dit feit van oorlogen niet willekeurig, maar het is een constant element in de tijd. Ditzelfde feit verwijst precies naar hoe weinig we in staat zijn geweest om door de "breedte" van de eeuwen heen te evolueren . Hiermee wil Nicoll dat we nadenken over de uitdrukking 'het niveau van het zijn van een man, trekt zijn leven aan' . Met andere woorden, als er oorlog is, is het duidelijk dat de mens helemaal niet is geëvolueerd, maar juist is gestrand in het destructieve en paradoxale van oorlogen. Nicoll verwijst dat de mens aantrekt wat hij is en niet wat hij zal zijn, dat wil zeggen geschiedenis en alles wat er in het leven van een persoon gebeurt, wordt opnieuw herhaald omdat hij zich nog steeds op hetzelfde niveau bevindt voor wat hij blijft aantrekken, een en nogmaals, dezelfde omstandigheden, dezelfde gevoelens, geloven dezelfde dingen, enzovoort. Zoals we kunnen ophelderen, verandert er niets, alles blijft absoluut hetzelfde.
Dus hoe voorkom je herhaling van fouten uit het verleden?
Dr. nicoll stelt voor dat om de persoonlijke geschiedenis van een man te veranderen, dat wil zeggen de aan hem geboden omstandigheden te veranderen, andere en nieuwe dingen te denken en te voelen, het noodzakelijk is dat er een verandering is in het niveau van het zijn van de mens. Met andere woorden, een verandering in het niveau waarop de mens van nature zijn routinematige leven leidt .
De auteur is van plan met zijn reflecties dat, wie dit laatste ook leest, begrijpt dat ieder van ons op een bepaald niveau van zijn is en om het te onderwijzen verwijst naar een trap, die veel stappen heeft die zich verticaal uitstrekken waar mensen die stappen nemen die boven ons staan en anderen die stappen nemen die zich onder de onze bevinden. Deze ladder, verduidelijkt hij, heeft niets met tijd te maken, de toekomstige tijd is niet synoniem met evolutie, laat staan in hogere niveaus van zijn, maar degenen die zich op hogere niveaus bevinden, bevinden zich op dat moment in dat niveau, hetzelfde voor de lagere niveaus. Tijd heeft niets te maken met deze verschillende niveaus, maar het gaat gewoon over niveaus die in het nu naast elkaar bestaan.
Op deze manier is het voorgestelde werk aan zichzelf precies op het moment dat het nu, het heden vormt. Dit werk op zichzelf gaat bijvoorbeeld over de onderdrukking van negatieve emoties, zelfherinnering, niet-identificatie met ongemak en vechten, niet verantwoordelijk zijn, enz. En het heeft te maken met een actie die je nu zelf kunt uitvoeren . Nicoll citeert bijvoorbeeld, als een wanhopige man even stopt en zichzelf in een dergelijke situatie observeert, het langzaam observeert en zichzelf probeert te herinneren, zichzelf een gewetensconflict geeft, of met andere woorden probeert te begrijpen het gevoel van zijn houding, dat wil zeggen, hij probeert zichzelf te transformeren, zijn mechanische reactie te transformeren op de situaties die hem omringen, hij realiseert zich dat alles is veranderd, zijn humeur zijn betekenis verliest en verdwijnt. Dit evenement, beweert Nicoll, vertegenwoordigt een onmiddellijke verandering in het niveau van zijn . Op deze manier introduceert de auteur de verschillende (drie) fasen van een man.
Stadia van de mens, sleutels om het verleden niet te herhalen.
De eerste fase bestaat uit de eerste levensjaren, tot drie, vier of vijf jaar. Bij de geboorte is de mens pure essentie, essentie waaruit hij kan groeien en zich ontwikkelen, en die essentie is het enige ware dat hij bezit. Maar die groei is beperkt, hij kan na drie of vijf jaar niet meer groeien.
De tweede fase van de mens bestaat uit de vorming van dat wat de essentie omringt en het is precies dat wat het helpt te ontwikkelen, deze realiteit die de essentie omringt is de persoonlijkheid . De laatste is een realiteit die vreemd is aan de essentie, die wordt verkregen uit het leven door de zintuigen . Dit is hoe een kind ophoudt hetzelfde te zijn en iets anders wordt dan hijzelf. Op deze manier gaat het zwaartepunt van de essentie naar de persoonlijkheid, dit betekent dat het kind leert om verschillende dingen te doen door middel van imitatie enzovoort. Dus hoe rijker de persoonlijkheid, hoe beter de groei van de essentie zal zijn, dus hoe verzwakt een persoonlijkheid is, hoe minder de groei van de essentie zal zijn of niet zal wegnemen. zei groei.
De derde fase van de mens heeft te maken met die man die zijn persoonlijkheid heeft ontwikkeld en op zijn eigen manier met het leven kan omgaan, met de hulpmiddelen die hij bezit en op een voldoende redelijke manier. Dat wil zeggen, deze derde fase is de kick voor de ontwikkeling van zijn essentie . Alleen van hieruit kun je het ontwikkelen, vanuit een rijke en sterke persoonlijkheid. Dit verwijst bijvoorbeeld naar Nicoll, een man die, hoewel hij zeer erkend en maatschappelijk belangrijk is, een slechte essentie in zich heeft . Deze man doet bijvoorbeeld alles om grotere verdiensten te bereiken uit angst zijn reputatie te verliezen, maar doet niets voor zichzelf, maar alles wat hij doet, doet hij voor de status, populariteit etc. Stel dat deze man een zeer grote leegte voelt ondanks al zijn riquezas . Je bent materieel tevreden, je hebt sieraden, huis, enz., Maar je voelt je altijd leeg . Deze man, zegt Nicoll, nadert de derde fase van ontwikkeling, omdat het een positie heeft bereikt waarin het ware deel ervan, dat wil zeggen dat zijn essentie kan groeien en daarmee de gevoel van leegte vanwege een gevoel van betekenis . Daarom, om deze ontwikkeling te laten plaatsvinden, moet het, in de woorden van nicoll, zijn persoonlijkheid opofferen, dat wil zeggen een investeringswerk uitvoeren, een werk dat in de tegenovergestelde richting gaat van alles wat het heeft gedaan.
De derde fase heeft dan te maken met dat moment waarop de mens zich leeg voelt, waar de persoonlijkheid hem niet langer bevredigt en een nieuwe betekenis voor zijn bestaan moet vinden . Zoals Nicoll zegt, bestaat deze derde fase erin de persoonlijkheid passief te maken, zodat op deze manier de essentie kan groeien. 
Soorten leren volgens elk van de fasen van het zelf
Als gevolg van elk van deze fasen zijn er drie vormen van onderwijs die een persoon gedurende zijn leven kan vinden.
De eerste is die leer die voortkomt uit de ideeën van de moeder, dat wil zeggen dat de essentie de ideeën, overtuigingen en gevoelens van de moederfiguur neemt en ze zich eigen maakt.
Dan is de tweede vorm van onderwijzen die over de hele wereld is opgenomen, dat wil zeggen het geloofssysteem, collectieve herinneringen, enz. Dit is hoe persoonlijkheid wordt gevormd.
De derde manier is wanneer de mens zich bijvoorbeeld begint af te vragen welke plaats ik inneem? Vraag die kan worden gesteld ten koste van persoonlijkheidstype. Het samenvatten van de derde fase "begint aan het einde van de tweede fase, wanneer de persoonlijkheid al is gevormd en een man het leven heeft geproefd en heeft gezien hoe dingen ontevreden zijn en voelt en naar iets anders gaat zoeken, iets waardoor hij het beter gaat begrijpen, iets dat zal helpen en sturen en het uiteindelijk voltooien. "
Heb je je soms zo gevoeld? Voelt u een soort leegte in uw leven?
Als dat zo is, nodig ik je uit om je binnenin te blijven afvragen en verdiepen en aan jezelf te gaan werken.
REDACTIE: Gisela, redacteur hermandadblanca.org
BRON: Boek "Psychologische opmerkingen over de leer van Gurdieff en Ouspensky" door Dr. Maurice Nicoll
