Inhoudsopgave verbergen 1 Divinity: immanence and transcendence. 2 Religie: mystiek en mentalisme. 3 bronnen van religie. 4 spirituele leiders. 5 Openbaring en inwijding:

Het probleem van de bevrijding van de menselijke ziel en haar individuele relatie met de immanente God en de transcendente God, is het spirituele probleem dat alle wereldreligies tegenwoordig bezighoudt. Er is een Transcendente God die "het hele universum met een fragment van Zichzelf heeft samengevoegd" nog steeds kan zeggen: "Ik blijf." Er is een immanente God wiens leven de oorsprong is van alle activiteit, intelligentie, groei en aantrekking van alle vormen in alle natuurrijken. Evenzo is er in elke mens een transcendente ziel die, wanneer hij is begonnen en zijn levenscyclus op aarde heeft beëindigd en de periode van manifestatie is verstreken, opnieuw ongemanifesteerd en amorf wordt en ook kan zeggen: Ik blijf. " Wanneer het zich manifesteert en vorm krijgt, is de enige manier waarop de menselijke geest en hersenen hun erkenning van het conditionerende goddelijke leven kunnen uitdrukken, te spreken in termen van Persoonlijkheid en Individualiteit. Dat is de reden waarom over God wordt gesproken als een Persoon, van Zijn wil, van Zijn aard en Zijn vorm.

Het Oosten ondersteunt het concept van de Boeddha van transcendente Godheid, gescheiden van de tripliciteit, dualiteit en veelheid van manifestatie. In de westerse religiositeit die Christus heeft geformuleerd en bewaard , blijft het concept van immanente God bestaan ​​- God in ons en in alle vormen. In de synthese van de leer van het Oosten en het Westen en in de fusie van deze twee grote denkrichtingen kan iets van dit overtreffende alles, alleen aanwezig, maar niet bekend, worden gepresenteerd. Deze twee grote Zonen van God hebben twee hoofdenergiestations en twee krachtstations opgezet en hebben de afdaling van goddelijk leven naar manifestatie aanzienlijk vergemakkelijkt. De Weg is al open, zodat de opkomst van de mensenzonen mogelijk is. Rond de twee ideeën van goddelijke afkomst en de overeenkomstige menselijke beklimming, moet de nieuwe religie worden opgericht. Het tonicum van de Nieuwe Wereldgodsdienst is de Goddelijke Aanpak. "Benader Hem en Hij zal u benaderen" is het mandaat dat naar voren komt uit de Hiërarchie, in nieuwe en duidelijke accenten. Het grote thema van de Nieuwe Wereldgodsdienst zal de eenwording van de grote Goddelijke Benaderingen zijn; de taak van de kerken is om de mensheid, door middel van georganiseerde spirituele bewegingen, voor te bereiden op de vijfde en naderende Aanpak; De te implementeren methode zal het wetenschappelijk en intelligent gebruik van Invocation and Evocation zijn, plus de erkenning van zijn geweldige kracht; Het doel van de komende Aanpak, van voorbereidend werk en van aanroep, is openbaring - openbaring die altijd cyclisch is gegeven en die nu door mensen kan worden aanvaard.

Goddelijkheid: immanentie en transcendentie.

Terwijl Godheid de oorsprong is van alles wat goddelijk is. Goddelijkheid is de karakteristieke, verenigende en coördinerende kwaliteit van Godheid. Godheid wordt gekenmerkt door de kwaliteit van eenheid - feitelijk of potentieel - op alle supermateriële niveaus van realiteit, en wezens begrijpen deze verenigende kwaliteit beter met de benaming van goddelijkheid. DEITY kan worden gepersonaliseerd als God en voor stervelingen ervaren ze een onweerstaanbare impuls om hun eindige concepten van God te symboliseren.

Goddelijkheid is begrijpelijk voor schepselen als waarheid, schoonheid en goedheid; het is gecorreleerd in persoonlijkheidsniveaus zoals liefde, barmhartigheid en bediening; en het wordt geopenbaard op de onpersoonlijke niveaus als gerechtigheid, macht en soevereiniteit. Het geweten van de morele plicht die de mens heeft, en zijn spirituele idealisme, vertegenwoordigen een niveau van waarden een ervaringsgerichte werkelijkheid die moeilijk te symboliseren is.

Het universum van universa manifesteert de fenomenen van de activiteiten van de godheid op de verschillende niveaus van kosmische realiteiten, mentale betekenissen en spirituele waarden, maar al deze bedieningen zijn goddelijk gecoördineerd. Religiositeit transformeert kwaliteiten in waarden.

Religie: mystiek en mentalisme.

Het denken van mannen is altijd religieus geweest. Er is geen tijd geweest dat religie en de gedachten van mensen over God, het Oneindige en Leven dat alles tot stand bracht, niet aanwezig waren. Zelfs de meest onwetende wilde rassen hebben een Macht herkend en geprobeerd hun relatie met die Macht te definiëren, in termen van angst, opoffering of verzoening. Uit de rudimentaire aanbidding van de natuur, fetisjisme en gedegradeerde aanbidding van de afgoden, van de primitieve mens, hebben we een structuur van waarheid opgetrokken, die, hoewel deze nog steeds onvolmaakt en ontoereikend is, Leg in feite de basis voor de toekomstige Tempel van Waarheid, waar het licht van de Heer zal worden gezien en een adequate uitdrukking van de realiteit zal zijn.

Tussen de fasen van het psychische leven op een lager niveau en de spirituele perceptie van de ingewijde zijn er alle mogelijke vormen van bewuste perceptie, die kunnen worden onderverdeeld in drie hoofdcategorieën:

1. De ontwikkeling en het gebruik van paranormale vermogens. Het stadium van het schisma.

2. De evolutie van de visie. Het stadium van mystiek.

3. De openbaring van licht en kracht. Het stadium van het mentalisme.

Het psychisme is het geheel van vermogens, vermogens en krachten van de ene ziel.

Mystiek is de techniek om het bewustzijn van de aanwezigheid van God te cultiveren en het kan een techniek worden om de realiteit te ontwijken. Het kenmerk van de mystieke staat is de verspreiding van bewustzijn met levendige eilanden van focale aandacht die werken op een relatief passief intellect. Dit alles brengt bewustzijn naar het onderbewustzijn in plaats van het te leiden in de richting van de spirituele contactzone, het bovenbewuste.

Mentalisme is de wetenschap van de manipulatie van energie, het aantrekkingsaspect of de afstoting van kracht. Het woord energie wordt gebruikt om de levende activiteit van de spirituele rijken en van die spirituele entiteit die de ziel is, uit te drukken. Het woord kracht wordt gebruikt om de activiteit van de aard van de vorm in de domeinen van de verschillende natuurrijken uit te drukken.

De kernnoten die mystici hebben erkend en die religieuze denkers en schrijvers geneigd zijn toe te geven, zijn het gevoel en de gevoeligheid voor goddelijk bestaan, en de erkenning van een visie van God, voldoende om aan individuele behoeften te voldoen en verlichting te bieden, vrede, begrip en perceptie van interne en externe goddelijkheid, en in aanvulling op de relatie tussen de mens en een vreemde factor die God, ik of de Christus wordt genoemd.

De kernnoten van het mentalistische leven waren, in voorkomend geval, kennis, de mentale benadering van het probleem van goddelijkheid, de erkenning van goddelijke immanentie en het feit dat "zoals Hij is, wij ook zijn". Er is echter geen dualiteit. Het doel is om een ​​goedgekeurde en vastberaden identificatie te bereiken die de mens verandert in wat hij is - een God en, op termijn, God in manifestatie.

Esoterie, gesponsord door moderne groepen en de meest mentale types, beschouwt alle gebeurtenissen, wereldbewegingen en nationale regeringen, en ook alle politieke feiten, als uitingen van de energieën die in de binnenwereld van esoterisch onderzoek worden gevonden. . Esoterie ontstond uit die grenzen van de wetenschap waar materie en energie niet langer konden worden doorgedrongen, waarbij het exoterische naar buiten en het esoterische naar het binnenste werd gewijd, maar tegenwoordig loopt technologie voor op de wetenschap, die heeft vergemakkelijkt duik in de zee van kennis en sta op naar de wolken van herkenbare dingen, die aanleiding gaven tot de filosofie van de geest. Tegenwoordig wordt mentalisme gepresenteerd als het bovenste niveau van kwantummystiek en het onderste niveau van occultisme.

Je zou nu kunnen aangeven dat aspiratie en mystieke ontwikkeling de manier zijn om de hogere aspecten van het Atlantische bewustzijn te vermijden. Op zichzelf is het astraal van aard. Wetenschap en het occulte zijn de manier om de superieure uitdrukking van de concrete geest en het Arische bewustzijn van mentale aard te vermijden.

De filosofie is gewijd aan het interpreteren van mentale betekenissen en het blijft de taak van religie om spirituele waarden te onthullen. De religiositeit van de toekomst zal gebaseerd zijn op de wetenschap van invocatie en evocatie.

Bronnen van religie

Elke grote religie die ontstaat, staat onder invloed van een van de stralen, maar het betekent niet noodzakelijk dat elke opeenvolgende straal zal resulteren in een krachtige religie. Er wordt gezegd dat brahamanisme de laatste grote religie is die ontstond onder invloed van de eerste straal; het is onbekend wat de religie was die uit de laatste periode van de tweede straal voortkwam, maar van de religies van Chaldea, Egypte en Zoroaster kan worden gezegd dat ze respectievelijk de derde, vierde en vijfde stralen vertegenwoordigen. Het christendom en waarschijnlijk het boeddhisme waren het resultaat van de invloed van de zesde straal. Mohammedanisme, dat een zeer groot aantal aanhangers heeft, wordt beïnvloed door de zesde straal, maar het is geen grote wortelreligie, maar een hybride uitloper van het christendom, met een joodse tint.

Melchizedek onderwees het concept van één God, een universele godheid, maar stond de mensen toe hun leringen te associëren met de Vader van het sterrenbeeld, die hij de Elyon noemde - de Allerhoogste. Melchizedek zweeg vrijwel over Lucifers situatie. Voor de meeste Salem-studenten was Edentia de hemel en de Allerhoogste was God. Het symbool van de drie concentrische cirkels, die Melchizedek aannam als het teken van zijn schenking, werd door een meerderheid van de mensen geïnterpreteerd als een symbool van de drie koninkrijken van mensen, engelen en God. Ze mochten in dat geloof volharden; Slechts weinigen van zijn volgelingen wisten ooit dat deze drie cirkels het embleem waren van de oneindigheid, eeuwigheid en universaliteit van de Paradijs-Triniteit van goddelijk onderhoud en leiding.

Waar het restant van de leer van de Melchizedek-discipelen het best werd bewaard, was dat in de leer van de cynici, met uitzondering van die die in de joodse religie overleefden.
“ God is oppermachtig; Hij is de Allerhoogste van hemel en aarde. God is de volmaakte cirkel van de eeuwigheid en regeert het universum van universums. Hij is de enige maker van de hemel en de aarde. Als hij één ding bepaalt, is dat ding. Onze God is een unieke God, en is barmhartig en barmhartig. Alles wat verheven, heilig, waar en mooi is, lijkt op onze God. De Allerhoogste is het licht van hemel en aarde; Hij is de God van het oosten, van het westen, van het noorden en van het zuiden ... "

De schedels van Palestina hebben veel leringen van Melchizedek en die archieven gered, omdat ze door de Joden werden bewaard en gemodificeerd.
“In het begin schiep God de hemel en de aarde en alle dingen die ze bevatten. En zie, alles wat hij maakte was erg goed. Het is de Heer die God is; er is niemand anders dan hij, noch boven in de hemel noch beneden op aarde. Daarom zul je de Heer, je God, liefhebben met heel je hart, met heel je ziel en met heel je kracht ... '

Het boeddhisme was bijna een grote en mooie religie, maar zonder God, zonder een persoonlijke en universele godheid. Er werd echter enig schrijven van bepaalde eerdere overtuigingen gevonden dat een beetje de invloed weerspiegelde van de leer van de Melchizedek-zendelingen, die hun werk in India voortzetten zelfs tot de tijd van Boeddha.
“Vreugde zal vloeien vanuit een zuiver hart naar het Oneindige; Mijn hele wezen zal vrede hebben met deze supersterale vreugde. Mijn ziel is vol van voldoening en mijn hart stroomt over van de vreugde van een zacht vertrouwen. Ik ben niet bang; Ik ben vrij van angst ... "

De zendelingen van Melchizedek brachten de leer van de ene God naar alle plaatsen waar ze passeerden. Een groot deel van deze monotheïstische doctrine, samen met andere eerdere concepten, werd opgenomen in latere leringen van het hindoeïsme.
'Hij is de grote God, in alle opzichten oppermachtig. Hij is de Heer die alle dingen omvat. Hij is de Schepper en beheerser van het universum van universums. God is een unieke God; hij is alleen en bestaat alleen; Hij is de enige. Deze unieke God is onze Maker en de ultieme bestemming van de ziel. De Supreme schijnt op een onbeschrijfelijke manier; Het is het licht van de lichten. Dit goddelijke licht verlicht alle harten en alle werelden ... "

Zoroaster stond persoonlijk in direct contact met de afstammelingen van de eerste zendelingen van Melchizedek, en de leer van de ene God werd de centrale leer van de religie die hij in Perzië stichtte. Afgezien van het jodendom, bevatte geen enkele religie van deze tijd meer van deze leer van Salem.
“Alle dingen komen van de Ene God en behoren hem toe - hij is oneindig wijs, goed, rechtvaardig, heilig, schitterend en glorieus. Dit, onze God, is de oorsprong van alle helderheid. Hij is de Schepper, de God van alle goede bedoelingen en de beschermer van de gerechtigheid van het universum ... "

De derde groep religieuze gelovigen die de doctrine van een unieke God in India bewaarde, stond in die tijd bekend als de Suduanisten. Deze gelovigen staan ​​meer recent bekend als de volgelingen van het jainisme. Dit is wat ze hebben geleerd:
'De Heer van de hemel is oppermachtig. Degenen die zonde begaan, zullen niet naar hoogten stijgen, maar degenen die het pad van gerechtigheid bewandelen, zullen een plaats in de hemel vinden. We zijn zeker van het leven in de toekomstige staat als we de waarheid kennen ... "

De manuscripten van het Shintoïsme, een religie uit het Verre Oosten, waren onlangs in de bibliotheek van Alexandrië geplaatst. Dit geloof bevatte ook overblijfselen van de eerste leringen van Melchizedek, zoals blijkt uit de volgende fragmenten:
'De Heer zegt:' Jullie zijn allemaal ontvangers van mijn goddelijke kracht; Alle mensen profiteren van mijn bediening van genade. Ik ben zeer tevreden met de vermenigvuldiging van de rechtvaardigen door alle naties. Zowel in de schoonheden van de natuur als in de deugd van mensen, probeert de Prins van de Hemel zichzelf te openbaren en de rechtmatigheid van zijn aard te tonen ... "

Melchizedeks religiositeit drong diep door tot in China, en de leer van de ene God maakte deel uit van de eerste leringen van verschillende Chinese religies; Het taoïsme duurde het langst en bevatte de grootste hoeveelheid monotheïstische waarheid.
“Hoe puur en sereen is de Allerhoogste, en toch hoe krachtig en sterk, hoe diep en ondoorgrondelijk! Deze God van de hemel is de vereerde voorouder van alle dingen. Als je het Eeuwige kent, ben je verlicht en wijs. Als je de Eeuwige niet kent, manifesteert die onwetendheid zich als kwaad, en zo ontstaan ​​de hartstochten van zonde ... "

Spirituele leiders.

Uit de duisternis van de tijd zijn de grote religies naar voren gekomen, die, hoewel divers in hun theologieën en vormen van aanbidding, hoewel ze worden gekenmerkt door verschillende soorten organisatie en ceremonieel en verschillend in hun Methoden voor het toepassen van waarheid zijn verenigd in drie fundamentele aspecten:

1. In zijn leer over de aard van God en de mens.

2. In zijn symboliek.

3. In bepaalde fundamentele doctrines.

Wanneer mensen dit herkennen en erin slagen die interne en betekenisvolle structuur van de waarheid te isoleren, die hetzelfde is in alle klimaten en in alle rassen, dan zal de universele religie, de Ene Kerk en die verenigde ontstaan, hoewel geen uniforme benadering tot God, die de waarheid van de woorden van Paulus zal aantonen. Een Heer, een geloof, een doop; God en Vader van allen, die boven alles en door allen en in allen is. Theologieën zullen verdwijnen bij het kennen van God; doctrines en dogma's zullen niet langer als noodzakelijk worden beschouwd, omdat geloof gebaseerd zal zijn op ervaring en autoriteit zal plaatsmaken voor een persoonlijke waardering van de realiteit. De kracht van de kerk over de groep zal worden vervangen door de kracht van de ziel, ontwaakt al in de mens; de tijd van wonderen en geschillen over waarom en hoe deze wonderen, met het daaruit voortvloeiende scepticisme of agnosticisme, zullen toegeven aan het begrip van de natuurwetten die ze beheersen het bovenmenselijke koninkrijk en het bovennatuurlijke stadium van het evolutieproces. De mens zal zijn goddelijke erfenis ontvangen en zichzelf herkennen als de Zoon van de Vader, met alle goddelijke kenmerken, krachten en vermogens die hem door goddelijke begiftiging toebehoren.

Er zijn honderden en honderden religieuze leiders geweest in een miljoen jaar menselijke geschiedenis op Urantia, van Onagar tot goeroe Nanac. Gedurende deze tijd zijn er veel eb en vloed geweest van de vloed van religieuze waarheid en spiritueel geloof, en elke wedergeboorte van de Uraniaanse religie in het verleden is geïdentificeerd met het leven en de leer van de een of de ander. der religieus. Wanneer we de meesters van de afgelopen tijd overwegen, kan het nuttig zijn om ze na Adam in zeven grote religieuze eeuwen van de planeet te groeperen:

1. de setite periode. De Sethitische priesters, terwijl ze regenereerden onder leiding van Amosad, werden de grote meesters. Ze functioneerden in het hele Anditische land en hun invloed bleef langer bestaan ​​onder de Grieken, Sumeriërs en Hindoes. Onder de laatsten bleven zij tot het heden als brahmanen van het hindoe-geloof. De Sethieten en hun volgelingen hebben nooit het concept van de Drie-eenheid verloren dat door Adam is geopenbaard.

2. Het was van de Melchizedek-zendelingen. De Urantia-religie werd aanzienlijk geregenereerd door de inspanningen van die leraren die werden aangesteld door Machiventa Melchizedek die bijna tweeduizend jaar in Salem woonden en onderwezen. van JC Deze zendelingen verkondigden het geloof als de prijs van Gods gunst, en hun leer, hoewel ze geen religies voortbrachten die onmiddellijk verscheen, vormden toch de basis waarop de Urantia-religies het meest zouden bouwen Recente leraren van waarheid.

3. Het tijdperk na Melchizedek. Hoewel Amenemope en Ikhnaton beiden in deze periode onderwezen, was het opmerkelijke religieuze genie van het post-Melchizedek-tijdperk de leider van een groep Levantijnse bedoeïenen en oprichter van de Hebreeuwse religie: Mozes s. Mozes onderwees monotheïsme. Hij zei: "Hé, Israël, de Heer onze God, de Heer is één." “De Heer, hij is God. Er is geen ander buiten. ' Hij probeerde voortdurend de overblijfselen van de spookcultus van zijn volk te ontwortelen, en schreef zelfs de doodstraf voor zijn beoefenaars voor.
Het monotheïsme van Mozes werd vervalst door zijn opvolgers, maar in recentere tijden keerden ze terug naar veel van zijn leringen. De grootheid van Mozes ligt in zijn wijsheid en scherpzinnigheid. Andere mannen hebben grotere opvattingen over God gehad, maar niemand is er ooit in geslaagd zoveel mensen ertoe aan te zetten zulke geavanceerde overtuigingen aan te nemen.

4. De zesde eeuw voor Christus. Veel mannen kwamen naar voren om de waarheid erin te verkondigen, een van de grootste eeuwen van religieus ontwaken ooit gezien op Urantia. Onder deze kunnen we Gautama, Confucius, Lao-tse, Zoroaster en de Jain-leraren noemen. Gautama's leringen hebben zich wijd verspreid in Azië en hij wordt door miljoenen vereerd als Boeddha. Confucius was voor de Chinese moraliteit wat Plato was voor de Griekse filosofie, en hoewel er religieuze consequenties waren van de leer van beide, was strikt genomen ook geen religieuze leraar; Lao-tse visualiseerde God meer in Tao dan wat Confucius deed in de mensheid of Plato in idealisme. Zoroaster, hoewel sterk beïnvloed door het dominante concept van duaal spiritisme, goede geesten en kwade geesten, verhief tegelijkertijd tegelijkertijd duidelijk het idee van een eeuwige Godheid en de uiteindelijke overwinning van licht op duisternis.

5. De eerste eeuw na Christus. Als godsdienstleraar begon Jezus van Nazareth met de cultus die Johannes de Doper had gevestigd en ging zo ver als hij kon verder van vasten en vormen. Afgezien van Jezus waren Paulus van Tarsus en Philo van Alexandrië de grootste leraren van die tijd. Zijn religieuze opvattingen hebben een dominante rol gespeeld in de evolutie van dat geloof dat de naam van Christus draagt.

6. De zesde eeuw na Christus. Mohammed stichtte een religie die superieur was aan veel van de geloofsbelijdenissen van die tijd. Hij was een protest tegen de sociale eisen van het geloof van buitenlanders en tegen de inconsistentie van het religieuze leven van zijn eigen volk.

7. De vijftiende eeuw na Christus. Deze periode was getuige van twee religieuze bewegingen: de desorganisatie van de eenheid van het christendom in het westen en de synthese van een nieuwe religie in het oosten. In Europa had het geïnstitutionaliseerde christendom een ​​zodanig gebrek aan elasticiteit bereikt dat elke verdere groei onverenigbaar was met eenheid. In het oosten werden de gecombineerde leerstellingen van de islam, het hindoeïsme en het boeddhisme gesynthetiseerd door Nanac en zijn volgelingen in het Sikisme, een van de meest geavanceerde religies in Azië.

Sinds de openbaring van de Opgevaren Meesters heeft de religieuze waarheid van het vaderschap van God en het broederschap van alle schepsels zich verspreid. Maar het is te hopen dat de vurige en oprechte inspanningen van deze profeten minder gericht zijn op het versterken van interreligieuze barrières en meer op het vergroten van de religieuze broederschap van geestelijke aanbidding onder de vele volgelingen van verschillende intellectuele theologieën.

Openbaring en inwijding:

Door openbaringsprocessen komt goddelijkheid langzaam op in het menselijk bewustzijn. De openbaring is zevenvoudig; elk van de zeven natuurrijken onthult er een aspect van, en elk van hen verkrijgt openbaring door zeven of veertien openbaringen of ondergeschikte fasen. Het is belangrijk om te leren onderscheid te maken tussen de visie (die een goddelijke openbaring vormt, voor zover de discipel deze in tijd en ruimte kan bevatten) en de openbaring, synthese van het expressieve goddelijke doel, dat verband houdt met de wil tot het goede, en op zijn beurt de Totale uitdrukking van de liefdeskarakter van Godheid.

Er zijn veel gebeurtenissen van religieuze openbaring geweest, maar slechts vijf van epochale betekenis. Dit waren de volgende:

1. De Dalmatische leer . Het ware concept van de Eerste Bron en Centrum werd voor het eerst op de planeet afgekondigd door de honderd lichamelijke leden van de entourage van de planetaire Prins.

2. De Edense leer. Adam en Eva illustreerden opnieuw het concept van de Vader van allen voor evolutionaire volkeren.

3. Melchizedek van Salem . Deze zoon van urgentie van het lokale universum huldigde de derde openbaring van de waarheid op de planeet in. De hoofdregels van zijn leer waren vertrouwen en geloof.

4. Jezus van Nazareth. Christus heeft voor de vierde keer aan de planeet het concept van God als Universele Vader gepresenteerd, en deze leer in het algemeen is sindsdien blijven bestaan. De essentie van hun leer was liefde en dienstbaarheid, de dienst van de vrije wil die de Meesters hun broeders verlenen in het vreugdevolle begrip dat zij door deze dienst God de Vader op dezelfde manier dienen.

5. Het Urantia-boek. Het vormde de eerste channeling (1934) van de waarheid van God naar de stervelingen van de planeet. Het verschilt van alle eerdere openbaringen, omdat het het gecombineerde werk van vele wezens was.

De leer die door de Hiërarchie is geprogrammeerd om aan het nieuwe tijdperk van Waterman vooraf te gaan en te conditioneren, bestond uit drie categorieën:

1. Middelbare school, gegeven tussen 1875-1890 geschreven door Helena Petrovna Blatvasky.

2. Gemiddeld, gegeven tussen 1919-1949 geschreven door Alice A. Bailey.

3. Onthullend, het ontstond na 1975 op grote schaal gegeven door de media.

Aan het begin van de 21ste eeuw ging deze leer voort, gegeven in een reeks verdragen, verbanden van de materialistische kennis van de mens en de wetenschap van de ingewijden. Wat er overbleef van de vorige eeuw, had moeten worden gewijd aan de wederopbouw van het heiligdom waarin de mens leefde, aan de wederopbouw van de manier waarop de mensheid leefde, aan de wederopbouw van de nieuwe beschaving op de fundamenten van de oude, en aan de reorganisatie van de structuren van wereldgedachte en politiek, plus de herverdeling van de hulpbronnen van de wereld volgens het goddelijke doel. Pas toen was het mogelijk om de openbaring uit te breiden. De religiositeit van goddelijke erkenningen.

De nieuwe waarheden waarvoor El Tibetano de verantwoordelijkheid nam als doorgeefluik, vóór de wereld, van occulte studenten, waren:

1. De leer met betrekking tot Shamballa .
2. De leer over het nieuwe discipelschap.
3. De leer over de zeven stralen .
4. Lesgeven over de nieuwe astrologie.
5. Informatie over de nieuwe groep wereldservers.
6. De poging om een ​​exoterische tak van de interne ashrama's te vormen.
7. Onderwijzen over de nieuwe wereldreligie .

spiritualiteit:

Spiritueel is wat de mens met de mens verbindt, en deze met God, en dat manifesteert zich als een betere wereld en als een uitdrukking van de Vier Vrijheden op de planeet. Voor hen moet de spirituele mens werken. Spiritualiteit is in wezen het tot stand brengen van correcte menselijke relaties, het bevorderen van goede wil en ten slotte het tot stand brengen van ware vrede op aarde, als een resultaat van deze twee uitingen van goddelijkheid (liefde en de wil).

Een nieuwe wereldgodsdienst wordt uitgedrukt door het werk van esoterische groepen over de hele wereld, vanwege de bijzondere nadruk die wordt gelegd op het bestaan ​​van de spirituele hiërarchie, de functie en het werk van de Christus en de meditatietechniek, waardoor Je kunt zielsbewustzijn of Christusbewustzijn bereiken. Het gebed is uitgebreid tot meditatie; het verlangen is gestegen en is mentale aspiratie geworden.

De taak van de werkgroepen onder leiding van de Meesters van Wijsheid is om het binnengaan van licht toe te staan, gebruikmakend van de bestaande tranen in de sluiers van maya. Drie grote tranen geproduceerd in de sluiers. De Bijbel verwijst naar hen in symbolische vorm, hoewel hun essentiële betekenis niet is waargenomen of begrepen.

De eerste werd geproduceerd door de oprichting van de Wet van God, die het Oude Testament symbolisch beschrijft in de aflevering van Mozes, toen hij opsteeg naar de Berg van God, en daar ontving hij de Tien Geboden; uitdrukking van de goddelijke wet aangepast aan de mensheid en noodzakelijk om de krachten te projecteren die vernietigen, zuiveren en reorganiseren. Mozes, de Encoder, ging een van de klaslokalen binnen binnen de sluiers van maya en daar vond hij de glorie van de Heer.

De tweede en zeer belangrijke traan werd voortgebracht door de kracht van het tweede aspect, toen Christus Meester Jezus aan de vierde inwijding onderwierp en zijn gezamenlijke invloed triomfeerde over de dood. We lezen dat de sluier van de tempel van boven naar beneden werd gescheurd. De encoder was aanwezig toen de eerste traan plaatsvond, als het hoogtepunt van de derde initiatie, een soortgelijk proces van verheerlijking plaatsvond. Een analoge gebeurtenis vond plaats in de Transfiguratie van Christus, die invloed uitoefende of liever door de Meester Jezus handelde.

Nog een traan van de sluier, betrekkelijk gering, vond plaats toen Saul van Tarsus de glorie van de Heer overweeg en Paulus werd, de apostel. Terwijl hij worstelde om het licht te bereiken, schreef hij de brief aan de Hebreeën die zoveel controverse heeft aangewakkerd. Daarin vormen de resultaten van het verscheuren van de derde sluier de grondtoon en drukken het eerste en hoogste aspect uit, net zoals de eerste twee tranen leidden tot de onthulling van de derde en tweede goddelijke eigenschappen. Het eerste aspect kan worden beschouwd als een synthese, de Communie van heiligen, en gerelateerd aan de Lord of the World, Melkisedek.

De wet, liefde, de synthese-unie, de grote energieën die het menselijke bewustzijn hebben geïnfiltreerd, bieden vandaag de structuur waarop de nieuwe beschaving zal worden gebaseerd, is het zal een nieuwe benadering van God voortbrengen en nieuwe menselijke relaties zullen zich ontwikkelen.

Het platform van de nieuwe wereldreligie zal op dezelfde manier drie hoofdpresentaties van de waarheid bevatten, of drie doctrines. De uitwerking van deze drie gezichtspunten of evocaties van de waarheid zal het werk zijn van de groep idealistische discipelen:

De realiteit van de Geest van God zal worden aangetoond, zowel transcendent als immanent, en ook een soortgelijke realiteit in relatie tot de mens. De methode van wederzijdse benadering door de ziel zal worden aangegeven. Dit aspect van de opkomende waarheid zou transcendentale mystiek kunnen worden genoemd .

De realiteit van de goddelijke eigenschap bezeten door de krachten van de natuur en van de mens en de methode waarmee de mens ze gebruikt voor goddelijke doeleinden. Dit zou transcendentaal mentalisme kunnen worden genoemd .

De realiteit, impliciet in het eerste punt, dat de mensheid als geheel een uitdrukking is van goddelijkheid, een totale uitdrukking, plus de affiniteit van de natuur en van het goddelijke werk van de Planeet Hiërarchie, en de methode van wederzijdse benadering van beide groepen, in groepsvorm. Dit zou transcendentale religie kunnen worden genoemd .

De Vader, de Zoon en de Heilige Geest van de christelijke theologie, die, zoals zij doen, de drievoudigheden van alle theologieën personifiëren, worden ook Degene wanneer zij De manifestatieperiode is voorbij. Ze blijven als Eén, met de kwaliteit en het leven intact en ongedifferentieerd, zoals ze zich manifesteren.

De analogie hiervan is wanneer een man sterft. Desaparecen sus tres aspectos -mente o voluntad, emoci no amor, y apariencia f sica. Entonces la persona no existe. Sin embargo, si se acepta el hecho de la inmortalidad, el ser consciente perma nece; su cualidad, prop sito y vida est n unidos con su alma inmortal. La forma externa, con sus diferenciaciones en una tri nidad manifestada, ha desaparecido -nunca volver exactamente en la misma forma o expresi n, en tiempo y espacio.

OPMERKINGEN VAN DE REDACTIE.

El libro de Urantia fue una fuente valiosa para este art culo