Relaties, ware liefde en de transcendentie van dualiteit door Eckhart Tolle en Kim Eng

18 november 2013

Eckhart Tolle en Kim Eng

Account Kim Eng, de metgezel van Eckhart Tolle, spiritueel leraar en auteur van boeken zoals ' De kracht van nu ' of ' Een nieuwe wereld nu ', die tijdens zijn reizen een van de meest gestelde vragen is ' Wat weet je? Voelt u een relatie met een verlicht wezen? "

En ze vragen zich af: 'Waarom deze vraag? "En hij antwoordt:" Misschien hebben ze het idee of het beeld van een ideale relatie, ze willen er meer over weten. Misschien willen hun gedachten zichzelf projecteren in een toekomst waarin ze ook een ideale relatie zullen hebben en zichzelf hierdoor zullen verwennen. ”

We reproduceren dit interessante gesprek tussen Kim Eng en Eckhart Tolle over hun relatie:

Kim Eng: Wanneer ik het idee in mijn hoofd heb: "Ik heb een relatie" of "Ik heb een relatie", maakt het niet uit met wie ik lijd. Ik heb dit geleerd. Met het concept 'relatie' komen verwachtingen, herinneringen aan relaties uit het verleden, en ook persoonlijke en cultureel geconditioneerde mentale concepten over wat een 'relatie' zou moeten zijn. Dan zou ik proberen de realiteit in deze concepten te laten passen. En doet dat nooit. En ik lijd opnieuw. Het probleem is: er zijn geen relaties. Er is alleen het huidige moment, en op dit moment is er maar één relatie.

Hoe we ons verhouden, of liever hoe goed we houden, hangt af van hoe leeg we zijn met ideeën, concepten, verwachtingen. Onlangs vroeg ik Eckhart om een ​​paar woorden te zeggen over de zoektocht naar 'liefdesrelaties' van het ego. Ons gesprek werd snel uitgediept om te verwijzen naar enkele van de diepste aspecten van het menselijk bestaan. Dit is wat hij zei:

Eckhart Tolle: Wat we conventioneel 'liefde' noemen, is een egostrategie om te voorkomen dat we opgeven. Je bent op zoek naar iemand die je datgene kan geven dat alleen naar je toe kan komen in de staat van overgave. Het ego gebruikt die persoon als een vervanging voor het niet opgeven. De Spaanse taal is in dit opzicht het meest eerlijk. Gebruik hetzelfde werkwoord 'willen' om 'ik hou van jou' en 'ik hou van jou' te zeggen. Voor het ego zijn liefde en liefde (verlangen) hetzelfde, terwijl ware liefde geen verlangen heeft, geen verlangen om te bezitten of dat je partner verandert. Het ego kiest iemand en maakt het speciaal. Gebruik die persoon om het constante onderliggende gevoel van ontevredenheid, van "niet genoeg", van woede en haat te bedekken, die nauw met elkaar verbonden zijn. Dit zijn facetten van een diepgeworteld gevoel dat ten grondslag ligt aan menselijke wezens, dat onlosmakelijk verbonden is met de egoïsche staat.

Wanneer het ego iets kiest en zegt: "Ik hou van" dit of dat, is het een onbewuste poging om de diepe gevoelens die altijd bij het ego horen te verbergen of te elimineren: ontevredenheid, ongeluk, het gevoel van ontoereikendheid dat zo vertrouwd is. Een tijdje werkt de illusie echt. Maar dan, onvermijdelijk, op een bepaald moment, houdt de persoon die je hebt gekozen of speciaal hebt gemaakt in je ogen op te functioneren als een dekking voor je pijn, haat, ontevredenheid of ontevredenheid die voortkomen uit het gevoel van ontoereikendheid. en zich onvolledig voelen. Dan ontstaat het gevoel dat verborgen was en wordt geprojecteerd op de persoon die was gekozen en speciaal gemaakt - van wie je dacht dat je het uiteindelijk zou 'redden'. Plots verandert liefde in haat. Het ego beseft niet dat haat een projectie is van de universele pijn die je vanbinnen voelt. Het ego gelooft dat deze persoon de oorzaak van pijn is. Realiseer je niet dat pijn het universele gevoel is dat je niet verbonden bent met het diepste niveau van je wezen - niet één zijn met jezelf.

Het object van liefde is uitwisselbaar, net zo uitwisselbaar als het object van egoïstisch verlangen. Sommige mensen gaan door veel relaties. Ze worden verliefd en worden vaak verliefd. Ze houden een tijdje van iemand totdat het niet meer werkt, omdat niemand die pijn permanent kan verbergen.

Alleen overgave kan je geven wat je zocht in het object van je liefde. Het ego zegt dat overgave niet nodig is omdat ik van deze persoon hou. Het is natuurlijk een onbewust proces. Op het moment dat je volledig accepteert wat het is, verschijnt er iets in je dat verborgen was gebleven door het verlangen van het ego. Het is een aangeboren vrede die vanbinnen woont, stilte, vitaliteit. Het is het ongeconditioneerde, wat je in essentie bent. Het is waar je naar op zoek was geweest in het object van liefde. Jij bent het zelf. Wanneer dit gebeurt, is er een heel ander soort liefde aanwezig, die niet onderhevig is aan liefde / haat. Kies niet iets of iemand als iets speciaals. Het is absurd om daarvoor zelfs hetzelfde woord te gebruiken. Nu kan het gebeuren dat je, zelfs in een normale liefde / haat-relatie, van tijd tot tijd de staat van overgave introduceert. Tijdelijk gebeurt het kort: je ervaart een diepe universele liefde en volledige acceptatie die soms doorschijnt, zelfs in een egoïsche relatie. Als de overgave echter niet doorgaat, wordt deze weer bedekt met de oude egoïstische patronen. Daarom zeg ik niet dat ware diepe liefde niet van tijd tot tijd kan voorkomen, zelfs niet in een normale liefde / haat-relatie. Maar het is zeldzaam en meestal van korte duur.

Wanneer je accepteert wat het is, komt op dat moment iets diepers naar voren. Daardoor kun je verstrikt raken in het meest pijnlijke dilemma, extern of intern, in de meest pijnlijke gevoelens of situaties, en op het moment dat je accepteert wat het is, ga je verder Van hen overstijgt u ze. Zelfs als je haat voelt, transcendeer je het moment dat je accepteert dat dit is wat je voelt. Het kan er nog steeds zijn, maar plotseling bevind je je op een diepere plek waar niets meer toe doet.

Het hele fenomenale universum bestaat vanwege de spanning tussen de tegengestelden. Warm en koud, groei en verval, winst en verlies, succes en falen, de polariteiten die deel uitmaken van het bestaan, en natuurlijk deel uitmaken van alle relaties.

Kim Eng: Dus het is correct om te zeggen dat we nooit van polariteiten af ​​kunnen komen?

Eckhart Tolle : We kunnen polariteiten in het vormvlak niet wegwerken. Je kunt echter polariteiten transcenderen door je over te geven. Je staat dan in contact met een diepere plek in jezelf waar, als het ware, polariteiten niet meer bestaan. Ze bestaan ​​nog steeds in het externe vlak. Maar zelfs daar verandert er iets in de manier waarop polariteiten zich in uw leven manifesteren wanneer u zich in een staat van acceptatie of verzaking bevindt. Polariteiten manifesteren zich op een goedaardige en zachtaardige manier.

Hoe onbewuster je bent, hoe meer je bent geïdentificeerd met de vorm. De essentie van onbewustheid is als volgt: de identificatie met de vorm, of het nu een externe vorm is (een situatie, plaats, gebeurtenis of ervaring), een vorm van gedachte of een emotie. Hoe meer gehecht de vorm is, hoe minder overgegeven (geleverd) je bent, en hoe extremer, gewelddadiger of wreeder je ervaring met polariteiten is. Er zijn mensen op deze planeet die praktisch in de hel leven en op dezelfde planeet zijn er anderen die een relatief vredig leven leiden. Degenen die in innerlijke vrede zijn, ervaren nog steeds polariteiten, maar op een veel goedaardige manier dan de extreme manier waarop veel mensen ze nog steeds ervaren. Daarom verandert de manier waarop polariteiten worden ervaren. De polariteiten zelf kunnen niet worden geëlimineerd, maar er kan worden gezegd dat het hele universum iets welwillend wordt. Het is niet langer zo bedreigend. De wereld wordt niet langer als vijandig ervaren, en dat is hoe het ego het waarneemt.

Kim Eng: Als wakker worden of een leven leiden in een wakkere staat de natuurlijke volgorde van dingen, dualiteit, spanning tussen tegengestelden niet verandert, wat betekent het dan om een ​​leven in een wakkere staat te leiden? Heeft het invloed op de wereld, of alleen op de subjectieve ervaring die iemand van de wereld heeft?

Eckhart Tolle: Wanneer je in overgave leeft, komt er iets door je heen in de wereld van dualiteit die niet van deze wereld is.

Kim Eng : Verandert dat echt de buitenwereld?

Eckhart Tolle: Het interne en het externe zijn uiteindelijk één. Wanneer je de wereld niet langer als vijandig ervaart, is er geen angst meer, en wanneer er geen angst meer is, denk, praat en handel je anders. Liefde en mededogen ontstaan ​​en beïnvloeden de wereld. Zelfs als je jezelf in een conflictsituatie bevindt, is er een uitstraling van vrede in de polariteiten. Dan verandert er iets. Er zijn leraren of leringen die zeggen dat er niets verandert. Dat is niet zo. Er verandert iets heel belangrijks. Dat wat voorbij vorm is, schijnt door vorm, het eeuwige schijnt door vorm in deze wereld van vorm.

Kim Eng: Is het juist om te zeggen dat jouw gebrek aan "reactie tegen", de acceptatie van de tegenstellingen van deze wereld, veranderingen veroorzaakt in de manier waarop de tegenstellingen zich manifesteren?

Eckhart Tolle: Ja, er zullen tegenpolen blijven optreden, maar ze voeden je nooit meer. Wat u hebt gezegd is een heel belangrijk punt: het "gebrek aan reactie" betekent dat de polariteiten niet voeden. Dit betekent dat u vaak een ineenstorting van polariteiten ervaart, zoals in conflictsituaties. Geen persoon, geen situatie wordt een 'vijand'.

Kim Eng: Dus, tegenstellingen, in plaats van versterking, verzwakken. En misschien is dat hoe ze beginnen op te lossen.

Eckhart Tolle: Dat klopt. Zo leven is het begin van het einde van de wereld.

Oorspronkelijke bron:

Abjini Arráiz

www.portalterraluz.com

Blog: www.portalterraluz.wordpress.com

Relaties, ware liefde en de transcendentie van dualiteit door Eckhart Tolle en Kim Eng