We kunnen niet voor een kind of jongere staan en hem niet onderwijzen. Gewoon met onze aanwezigheid, uiterlijk, emotionele en lichamelijke houding leiden we ons op vanuit het voorbeeld van persoonlijke overdracht. En dat is wat ze echt leren en leren: wat ons overkomt door overdracht, door ervaring . Omdat leren een handeling is van het verwerven, verwerken, begrijpen en toepassen van wat we leven en ervaren. Lídia Serra schrijft.
Elk woord, elk gebaar, elke uitdrukking betekent iets van ons en draagt een duidelijk expliciete boodschap tot wie we ons richten. Kinderen en jongeren hebben een buitengewoon ontwikkelde structuur om van ons en de omgeving vast te leggen wat ze zien, wat we zijn, en ze hebben ons nodig om te ontwikkelen. Daarom moeten we heel voorzichtig zijn met alles wat we zeggen of doen, vooral tijdens de eerste zeven levensjaren, omdat het systeem is ontworpen met een sterk ontwikkeld vermogen om alles wat ze zien, wat ze voelen, wat ze voelen te "registreren" . ze nemen waar en hun blik gaat verder dan het externe aspect van dingen.
Dat is waarom ze het beste nodig hebben, en wij volwassenen kunnen het hen aanbieden als we attent kiezen tussen wat echt aan hun behoeften kan voldoen en wat niet. Vaak onderwijzen volwassenen vanuit de parameters van volwassenen, zonder na te denken over deze authentieke behoeften. Weten en begrijpen wat eerlijk en noodzakelijk is voor elk kind, meisje of jeugd is een moeilijke maar opwindende taak.
We moeten gewoon opnieuw contact maken met het innerlijke jongensmeisje dat we naar binnen dragen en dat soms kan worden vergeten, verborgen. Dit is een handeling die volwassenen kunnen doen: onze jeugd herontdekken terwijl we nog steeds volwassenen zijn. Door beide rollen te kunnen spelen, kunnen we onderscheiden wat nodig is voor onze kinderen van wat niet is.
We moeten profiteren van deze dubbele functie waarmee we deze twee rollen kunnen uitoefenen; Kinderen en jongeren, al hun onbeperkte mogelijkheden, hebben deze capaciteit nog niet. En dit vermogen geeft ons de competentie om te onderwijzen.
Begin bij ons kinderen
Kinderen zijn voortdurend verbonden met het heden en hun houding is van absolute overgave en vloeiendheid tegenover alle dingen die leven, tegenover alles wat we voorstellen. Hoewel het soms met hun houding lijkt dat het niet zo is, zijn ze afhankelijk van ons om te ontwikkelen, omdat de mens wordt geboren by eindigt en tot ongeveer 21 jaar deze periode van groei. Wat zij tijdens deze fase ontvangen en ervaren, is cruciaal voor de ontwikkeling van hun lichamelijke, emotionele, intellectuele en spirituele systeem.
Als volwassenen contact maken met deze bevalling en deze aanwezigheid van ons innerlijke kind en met ons onderscheidingsvermogen dat al is ontwikkeld en dat van onszelf, kunnen we een opleiding van kwaliteit bieden en geen kwantiteit. Dat is wat kinderen, jongeren ons vragen en wat het nieuwe onderwijsparadigma nodig heeft: het beste wat we kunnen doen voor de opvoeding van kinderen en kinderen. Je komt is om met onszelf te beginnen .
Bron: http://www.elyogaeduca.com
Onderwijs is een zaak van iedereen
