Als we maar een paar minuten te leven hadden, zouden we naar het essentiële gaan. Er wordt niet meer gezocht, alleen de acceptatie van wat het is. We zouden niet de tijd hebben om beter iemand te worden. We konden alleen op punt nul convergeren. In het midden van de nulpuntconvergentie wordt alles acceptabel; angst van anticipatie, verwarring, afleiding en verlangen, vrede, liefde en vreugde.
Het huidige planetaire doel is om onze soevereiniteit te herstellen en een einde te maken aan dubbele polarisatie. Dit betekent dat als ik iets alleen vanuit licht creëer, ik onvermijdelijk ergens anders een negatieve creatieve kracht genereer. We moeten stoppen met het bevoordelen van slechts één polariteit boven de andere en verder gaan dan zowel de positieve polariteit (licht) als de negatieve polariteit (duisternis). In de loop van onze evolutie hebben we nu het punt bereikt waarop we beide polariteiten moeten integreren.
We bevinden ons inderdaad in een staat van constante strijd tussen licht en duisternis, goed en slecht, positief en negatief. Dat is het dilemma van de menselijke incarnatie. De Chinezen hebben een spreekwoord: Wat omhoog gaat moet naar beneden komen! De geschiedenis is vol voorbeelden daarvan. We gaan constant van de ene polariteit naar de andere.
De enige manier om deze onophoudelijke oscillatie te stoppen, is door jezelf te vinden in de frequentie van liefde op Point Zero. Onze samenleving is echter niet gebaseerd op liefde en, teruggaand in de menselijke geschiedenis, is het moeilijk om een tijd te vinden waarin deze de overhand had. We kunnen lange periodes van verovering en rust waarnemen, maar ze lijken de politiek, conflicten en allerlei oorlogen over de oden om lief te hebben gedomineerd! Dit is de indruk die ik heb, en dit is precies mijn mening: dat het programma van liefde een belangrijk programma is onder vele anderen die in ons DNA zijn gedeactiveerd. Deze frequentie van liefde of, zoals ik misschien moet zeggen, deze staat van liefde heeft niets te maken met de chocolaatjes van Valentijnsdag.
De staat van liefde vormt een ruimte voorbij de positieve of negatieve polariteiten. In deze ruimte bestaan goed en kwaad, licht en duisternis, goed en kwaad, en alle andere uitingen van dualiteit naast elkaar op een evenwichtspunt dat het Nulpunt wordt genoemd. Dit punt is geen neutrale toestand. Het nulpunt is niet esthetisch: het is multidimensionaal, het is in voortdurende beweging en in het midden van een voortdurende verandering. Het nulpunt is constant in beweging omdat de positieve kracht van het licht en de negatieve kracht van de duisternis samenwonen zonder elkaar op te heffen, zelfs wanneer ze tegengestelde polariteiten vertonen.
De beste manier om dit punt te visualiseren, is om een ballon vol water voor te stellen, die midden in de oceaan drijft en in alle richtingen cirkelt en rolt als gevolg van klimatologische veranderingen en de beweging van golven. Het nulpunt bevindt zich in het midden van deze wereld. De kern is altijd in balans, ondanks alle externe turbulentie.
Je moet begrijpen dat jezelf plaatsen op Point Zero niet betekent 'afscheid nemen van iets'. Bij Point Zero nemen we nergens afstand van: integendeel, we proberen twee verschillende polariteiten in dezelfde ruimte te houden.
Op therapeutisch gebied is de neiging die we al enkele jaren volgen om onze geschiedenis opnieuw te ontdekken om het beter te begrijpen en terug te keren naar de bron van de conflicten waar ons ongemak en onze onbewuste reacties liggen. Zonder deze benadering die ik al een tijdje heb beoefend te willen bekritiseren, begrijp ik vandaag dat het ons niet bevrijdt van lijden en angst. We zijn trouwens wijzer, we hebben verloren fragmenten teruggevonden, maar we hebben nog niet bewust alles geaccepteerd en volledig liefgehad van wat we hier en nu zijn. Natuurlijk begrepen we wie wat had gedaan - zoals in een crimineel verhaal - maar diep van binnen gingen we niet naar een ander niveau. Deze aanpak kan ons helpen beter te begrijpen en ons mogelijk beter te voelen, maar dit zal ons nooit genezen. Ware genezing is geen richting of een te bereiken doel, het is een daad van liefde en onvoorwaardelijke acceptatie van jezelf.
De focus van mijn werk is om de persoon toe te staan zich los te maken van het verlangen naar genezing en de drang om te groeien en beter te worden, om zijn aanwezigheid te ontwikkelen tot alles wat is.
Bij jezelf zijn op het nulpunt, inclusief schaduw en licht, in het gezicht van lijden en angst, is een opening van convergentie. Het enige idee ontwikkeld door de nulpuntfilosofie is dat er geen techniek is die niet acceptabel of te prefereren is. Het enige belangrijke is om in totale acceptatie te omarmen wie we zijn in plaats van proberen beter te worden.
Kishori
Naturopath van beroep, Kishori Aird is intuïtief medisch. Hij heeft het concept van het Zero Energy-punt ontwikkeld dat wordt toegepast op herprogrammering van DNA. Hij zal een seminar geven in Spanje in maart 2011.
Informatie Silvia
