Geestelijke klachten zijn een aspect van hoe het ego zich verzet tegen het huidige moment, hoe het ego wordt gevoed, het ego tegen het leven is.
Er zijn veel ego's die bijna constant psychische klachten hebben. Soms denken ze erover na en soms komt het uit de mond. Ze klagen over mensen, situaties, tijd, het land, ze klagen over alles. Als ze op vakantie gaan, vinden ze altijd iets om over te klagen.
Dit is een van de manieren waarop het ego in stand wordt gehouden. Hij voelt zich sterker in die oppositie tegen wat hij is. Oppositie tegen wat IS, het is al gezien dat het iets krankzinnigs is, het is dementie, om je tegen ES te verzetten. ES is dat al, maar ze verzetten zich tegen wat het is. Met andere woorden, de normale toestand die loco betekent, de normale toestand van het valse zelf, is die tegenstelling tegen het leven, van het valse zelf.
Als we het zo zeggen, zien we hoe gek het is. Oppositie tegen het leven. Ik tegen het leven, zegt het ego. Zo neemt hij waar, hij neemt zichzelf waar, ik tegen het universum. Hier ben ik, en hier (buiten) de rest van de wereld. En de rest van de wereld bedreigt me, maar ik heb het ook nodig, dat wil zeggen, ik ben in conflict. Ik heb de dingen van de wereld nodig, maar tegelijkertijd is het een bedreiging. En dus leeft het ego, daar wil ik meer van, maar ik ben ertegen, want ik moet er komen en het meeste halen.
Het moment accepteren, het hier en nu accepteren, is dit onbewuste omzetten in een bewust ja, en de vorm van dit moment accepteren zoals het is. We verlaten weerstand omdat we hebben erkend dat weerstand tegen het leven dementie is. En waar is het leven? Hier, altijd nu, hier. Een nieuwe relatie met nu. Een nieuwe relatie, een open en vriendelijke relatie met de vorm van dit moment, wat het ook is. Dit is de meest effectieve spirituele oefening die er is en de eenvoudigste. Voortdurende aanpassing aan de vorm van het huidige moment
Als dat zo is, accepteer dan wat het is, en indien nodig kan de actie worden uitgevoerd, de basis van de effectieve actie is afgestemd te zijn op het leven. Dus elke actie is veel effectiever dan de actie die voortkomt uit de negativiteit die hoort bij het nee. Het is te simpel voor de geest, die een meer gecompliceerde spirituele oefening wil. De geest zegt, geef me een meer gecompliceerde oefening, de meest speciale en vertel me hoe lang het zal duren, hoeveel jaar ik moet aankomen. Ok, ik geef je die oefening, het is hier, het bevat 50 stappen, en elke stap is een half jaar, en je komt binnen 25 jaar aan het doel, ah ! Wat goed! Bedankt Nu kan ik de komende 25 jaar oefenen in de toekomst. Het valse zelf houdt hiervan, geeft hem iets te eten, geeft hem tijd. Omdat ik zeg, geef me de tijd om aan te komen.
En hier heeft deze praktijk geen tijd nodig. Accepteer dit moment alsof je het hebt gekozen. Deze praktijk vereist geen tijd. Ik heb geen dag, een jaar of twee minuten nodig voor deze oefening, alleen op dit moment. Accepteer elk moment (we noemen het elk moment, maar het is altijd hetzelfde moment dat verschillende vormen heeft) accepteer elk moment alsof we het hadden gekozen. Het universum, het hele universum heeft de vorm van dit moment geproduceerd, het kan niets anders zijn, omdat het IS. Je kunt geen ruzie maken met ES. Het is gek om ruzie te maken met ES. Wat is, is al. Geen discussie mogelijk. Elke discussie is dementie.
De natuur heeft geen discussie met ES. De boom, de bloem, het dier, leven nog steeds in die uitlijning, maar onbewust. We hebben de aansluiting met het leven verloren, en nu vinden we het weer en het zal veel dieper zijn dan voorheen, toen het onze normale toestand was in het zogenaamde mythologieparadijs. En als we de vorm accepteren, en de oefening is elk moment, alleen dit moment, accepteren we het moment, dan wordt de ruimte intern geopend. We zijn dan ruimte voor wat er gebeurt, we zijn ruimte voor elke situatie, we zijn de ruimte voor elk lijden. En heel plotseling zien we dat als we die dimensie naar deze wereld brengen, deze dimensie van ruimte, die niet oordeelt, die de vorm van het moment toestaat als IS te zijn. Als we niet beoordelen wat IS is, dan is deze afwezigheid van oordeel ook de afwezigheid van gedachten die we de wereld opleggen.
