(En ik bedoel niet irritatie of woede, maar de onstuimige beslissing en inspanning van moed: moed)
Naar mijn mening vereist en vereist leven moed.
De wereld en het leven zijn zo georganiseerd dat de optie om op een ontspannen manier te leven gereserveerd is voor een paar gedurfde mensen die erin slagen dingen een beetje duidelijk te hebben en afstand doen van wat de maatschappij als onherroepelijk bevordert.
Het contemplatieve leven, dat leven waarin het lijkt alsof je tegen alles geïmmuniseerd bent, dat dingen hem niet speciaal raken, dat je niet in de vitale draaikolk van de meeste stervelingen valt, lijkt gereserveerd voor leraren van yoga en voor Tibetaanse monniken.
De anderen, degenen onder ons die niet dapper zijn, of die niet intelligent zijn, degenen onder ons die in de wereld blijven en met hun problemen, moeten noodzakelijkerwijs hun toevlucht nemen tot moed - die essentiële beslissing en die wil en die stemming - om de dag het hoofd te bieden, doeleinden te lanceren, om een beetje routine en luiheid te ontsnappen, om ons niet te laten overwinnen door wanhoop, om de volgende stap te zetten Omdat dit moeilijk is geworden.
Het leven - het soort leven dat bijna we allemaal hebben verzameld - impliceert spanning, vereist een sterke standvastigheid om te overleven, en een wil die soms bovenmenselijk moet zijn, omdat overal claims zijn, verplichtingen, verplichtingen, verantwoordelijkheden, struikelen, verraad, teleurstellingen, frustraties, projecten die niet uitvallen of fout gaan, pijn een uitstekend nest voor tegenzin, een voldoende reden om de handdoek in de ring te gooien en op te geven en te weigeren om Neem nog een stap. (Er zijn ook goede tijden)
Vele dagen is het nodig om, voordat je uit bed komt, moed te nemen, want als het niet gebeurt, is er geen wil of moed om het leven onder ogen te zien. En ik schrijf face off zeer bewust dat het dat woord is, en niet een ander, dat ik wil gebruiken. Face: geconfronteerd met een gevaar, probleem of gecompromitteerde situatie.
Bij vele gelegenheden is het noodzakelijk om het geloof te grijpen, wanhopig toevlucht te nemen tot hoop, vertrouwen in de toekomst, zich tot de Goden te wenden of naar binnen te zoeken als er kruimels van optimisme, een beetje moed, of moedreserves.
Heb moed
Vind de moed waar je ook bent.
En kijk uit naar moed om aan te sporen, wat moed, de nodige impuls, bepaalde moed, een beetje roekeloosheid, een vleugje moed, resolutie, een bijna onbreekbare beslissing, de impuls die nodig is om vooruit te komen, en veel hart en veel liefde zelf.
Ergens hebben we dat allemaal, want dat komt standaard bij de mens. Het zijn essentiële tools die we meenemen (zoals de auto de tools brengt om een wiel te verwisselen).
Het gaat om zelfverzekerd zijn. In jezelf.
Vertrouwen is niet alleen van kracht ('God knijpt maar verdrinkt niet', wordt gezegd), dat er altijd een laatste impuls is, iets dat volledig vallen voorkomt, maar vertrouwen dat er een weg is, een doel - hoewel soms betwijfel hem - iets om te volgen en voor te vechten; Vertrouwen dat er iets beters op het punt staat te komen en om het te kunnen bereiken, moeten we het leven moed blijven geven, ondanks de moeilijke tijden die zich voordoen, ondanks de voortdurende schijn van ontmoediging, ondanks het beklemmende gevoel van verlatenheid en dat het hart soms gebroken voelt.
Bij vele gelegenheden, en dit is vrij moeilijk te geloven en te aanvaarden, stelt het leven ons voor een bijna onvermijdelijke uitdaging, en het lijkt erop dat het ons wil laten zien dat we in staat zijn, dat we kunnen, zelfs als het moeilijk is; We hebben een voorbehoud van wil, moed, lef, en het is handig om de uitdaging aan te gaan, van waaruit we worden versterkt, en dichter bij onze essentie en ons wezen.
Ik laat je achter met je reflecties ...
Francisco de Sales is de oprichter van de website www.buscandome.es voor mensen die geïnteresseerd zijn in psychologie, spiritualiteit, verbeterbaar leven, zelfkennis en persoonlijke ontwikkeling.
Heb moed voor Francisco de Sales
