Inhoudsopgave verbergen 1 Samenleving: verandering, vorm en essentie 2 verandering 3 Aan de grenzen van Fractal 4 Intermediair overgangstekort attent Halve eeuw 5 Vormen 6 The Essence 7 Honderd cel, Homo Cent Simo

Maatschappij: verandering, vorm en essentie

Na een artikel op internet getiteld "Kapitalisme kan nooit groen zijn of een menselijk gezicht hebben" [1], waar een paar honderden academici en wetenschappers aandringen op een nieuw model van de samenleving als we de ineenstorting van onze beschaving willen voorkomen, was dat het aandachtstekort deed me dit keer nadenken over de verandering, de vormen en de essentie ... niet zonder weinig obstakels.

De verandering

Wat betreft de verandering, het valt niet te ontkennen. Het is de zeer essentiële voorwaarde van alles.

Om de verandering te begrijpen en te voelen, is het niet nodig om schrijver, wetenschapper, journalist, intellectueel, universitair professor te zijn. Noch kunstenaar noch vertegenwoordiger van sociale bewegingen. Nog minder participeren in democratieën en hun markten, politieke partijen, vakbonden of vakbonden. Slechts één hart is genoeg.

En het is in dezelfde dagen dat we met deze harten getuigen zijn van verandering. Soms als acteurs, soms als een podium. Soms de een en de ander, terwijl we vibreren en co-vibreren in deze co-creatie die we allemaal delen, onze realiteit; van de micro tot de macro, het interne tot het externe, het ene en het andere.

En in alles, eerst Gaia; de kracht van verandering die ons in zijn evolutie kruipt, doet ons ook muteren ... op alle gebieden.

Op de grenzen van de Fractal

Om het licht te kunnen voelen, is het noodzakelijk dat we in deze context van verandering en overgang alert zijn op zijn signalen. Aan de grenzen van de fractal zijn zonder te weten of we beginnen of eindigen; dat ondefinieerbare gebied, somberheid die de nacht van de dag scheidt, het breken van de oceaan, het komen en gaan, zand en vloed.

En in dat onophoudelijke worden, binnen de grenzen van de fractaal, aandachtig voor de kleine veranderingen die het nieuwe aankondigen. Aandachtig voor die ideeën die brutaal gras en prachtige bloemen voorspellen, waar het leek alsof iets zelfs de kleinste greens nooit kon geven.

Maar vooral aandachtig voor de emoties die ons produceren en hoe we daarop reageren en hun nieuwe uiterlijk en frequentie van herhaling. Hopelijk altijd bewust van hen, hun verstoring; Hoezeer ze ook reclame maken voor bloemen, ze kunnen in eerste instantie wat ongemak veroorzaken.

Probeer ondertussen de maximaal mogelijke balans te behouden en niet door te gaan met het spiegelen of projecteren van oude manieren om deze nieuwe krachten zo vreemd te voelen in de nog steeds oude wereld van vandaag dat alles nog steeds domineert maar al gaat, dat al aan het verdwijnen is, dat al vervliegt.

Dus dan is een goede oefening, of het proberen om in gedachten te houden, mogelijk om alleen ruimte over te laten voor de nieuwe energieën van oneindige mogelijkheden. Door het bovenstaande te doen, met inzet en toewijding, helpen we het collectieve onbewuste om steeds betere nieuwe omgevingen te projecteren. Gecorrigeerde versies van de vorige wereld van waaruit we opnieuw kunnen kijken en herhalen, naar boven spiraalvormig.

Overgangstussenliggende aandachtstekort Een halve eeuw

Wereldoorlog I nam veel mannen mee, maar liet er ook grote achter. Zoals Garret Hardin (1915), die in 1968 op 53-jarige leeftijd zijn beroemde artikel Tragedia de Los Comunes of dezelfde James Lovelock (1919) schrijft, die met 50 jaar hij suggereert zijn theorie waarin hij de planeet voorstelt als een levend wezen dat hij Gaia noemt ter ere van de bosgodin en de aard van het oude Griekse pantheon.

Hij dwaalde ook van Edgar Morin (1921) en zijn wonderlijke en baanbrekende Het verloren paradigma: het vergeten paradijs, 1973, verblind door zijn grondslagen in zelforganisatie en toenemende complexiteit, leidende regisseurs van een nieuwe golf van gretigheid om te begrijpen en te voelen, zoals ze zullen zien als ze het nog niet hadden opgemerkt.

Morin, op 52-jarige leeftijd, stelt zich open voor de logica van de levenden, maar nadenken over de fundamentele problemen van het beleid van een Man voor de conflict zelf, een samenleving die wordt gezien als een complexe organisatie van verschillende individuen met territoriale basis, hiërarchie en solidariteitssamenwerking van groepen.

Waar gaat dit allemaal over? Nou, niet veel behalve dat we ronddwalen met enkele van de kinderen van de Wereldoorlog, die in hun jaren '50 en in volledige hippierevolutie aan de wereld dachten, we zijn aangekomen zonder het te weten aan het onderwerp van vormen.

De vormen

Het is nu dat de oude vormen in verandering naar de nieuwe vormen verhuizen, alle aspecten van de samenleving hebben getransformeerd; Voedsel, transport, industrie, urbanisatie. Maar bovenal beïnvloedt onze economie en politieke vormen op radicale manieren die velen zelfs vermijden te zien.

Het menselijk ras heeft zijn leven echter altijd zo ontwikkeld dat het ritme van de evolutie telkens onophoudelijk is doorgegaan, 'op basis van het beste dat in elke vorige fase werd getoond en dus de sociale structuren van elke nieuwe projectie projecteerde tijd ”zou meester Vicente Beltrán Anglada zeggen.

Onze sociale structuren hebben altijd elites gegenereerd en imperiums zijn daarop gebouwd. Dat ze moreel verwerpelijk zijn geweest, doet er niet meer toe, want dat was al zo. Maar het heeft zo gediend dat we op basis van het proces van spiegeling in de geschiedenis en het retourneren van gecorrigeerde beelden, de wereld hebben gebouwd op het beste van elke vorige ontwikkelingsfase.

En net zoals we vandaag de steden hebben, moeten ze de industriële manier van leven aanpassen in harmonie met de planeet.

Ideeën, memes, zoals geld, privébezit, openbare goederen en anderen zullen de komende dagen sterk in twijfel worden getrokken, evenals de interpretatie van concepten zoals ineenstorting, verval, regressieve of geïsoleerde en de negatieve betekenis ervan omdat we al weten dat het dringend is om ons bestaan ​​aan te passen aan niveaus van harmonische ecologische voetafdruk met Gaia.

Als je meer wilt weten over het concept van ecologische voetafdruk, check dan in: https://hermandadblanca.org/presente-desarrollo-canon-vigente/

De essentie

Alle realiteit is gedeeltelijk een spiegel van onze uitdrukking als geheel. Reflectie van hoe we onze manieren en manieren van omgaan met elkaar uitdrukken, met elkaar. Al deze uitdrukkingen die we creëren, in hun emotionele, mentale, fysieke, culturele vormen, ontstaan ​​eerst in de diepten van onze innerlijke essentie en waarheid.

Maar paradoxaal genoeg, althans merkwaardig, zit die innerlijke waarheid ook, terwijl ze haar essentie uitdrukt, onder een heel universum van energieën die ook bijdragen aan de uitdrukking van alles wat we creëren.

Het zijn allemaal waarheden. Allemaal geagglutineerd in wat sommigen Morfisch veld noemen, anderen collectief onbewust. Het is hier waar al onze mogelijke manieren van uiten verblijven; waanideeën en ondenkbare utopieën, maar ook zelfopgelegde beperkingen in fysieke, culturele of omgevingsvormen.

Honderd cellen, Homo Honderd

Als onze acties, gedachten en emoties worden geboren uit angst, zullen scheiding en beperkingen zeker niet bijdragen aan vrede, liefde of expansie.

Dus dan zijn zowel onze Innerlijke Essentie en Waarheid als de realiteit zelf voortdurend uitdrukkingen aan het creëren. Soms heffen deze uitdrukkingen elkaar op, op andere momenten wegen ze meer of worden ze overweldigd door knagen.

Het werk dat we moeten doen, samen met alle Waarheden, is om deze twee aspecten te verenigen en te synthetiseren zodat ze zich manifesteren in de hoogste vibratie. Hiervoor is het van vitaal belang om te begrijpen hoe we de realiteit voelen en waarnemen. Als we angst of woede voelen, worden we daardoor omringd op gewelddadige en beangstigende manieren, maar we voelen niet vriendelijk alles dat diep weet dat het goed is en goed is.

Sommigen noemen dit bijna tantrische begrip ascensie of pad van Verlichting. Zie de schoonheid in aardse illusies als blikken van een innerlijke wereld die zich voorbij de aardse illusie uitdrukt in de dimensies van de spirituele wereld in een staat van volheid en geluk door elk fragment van de werkelijkheid te integreren zoals het zich presenteert.

We zullen leren de permanente waarheid in wat echt is te onderscheiden van de voorbijgaande illusie van alles wat dat niet is.

[1] http://www.publico.es/actualidad/crecimiento-ya-genocidio-camara-lenta.html