Alle inwijdingsculturen hebben op de een of andere manier in de labyrinten een test weerspiegeld die zowel binnen als buiten de ingewijde moet worden opgelost. Een uitdaging die in onze tijd ook een symbolische betekenis heeft en een proces dat plaatsvindt in onze psyche en in onze fysieke / biologische dimensie, die we Het geeft toegang tot een staat van bewuste evolutie.
In de verschillende reizen die ik in deze jaren maakte naar verschillende heilige plaatsen, ben ik verrast om oude doolhoven te vinden (en soms niet zo oud), ik kon ook de verschillende verklaringen horen van de lokale bevolking over hun oorsprong en reden voor constructie, verwijzingen naar oude mythen en op andere plaatsen was het doel van deze constructies vergeten, in veel gevallen eenvoudige toeristische attracties.
Het antwoord is eenvoudiger dan het lijkt, het is niet nodig om veel te reizen ... Net zoals we in onze innerlijke natuur onze eigen tempel hebben, hebben we ook ons eigen doolhof waaruit we moeten vertrekken, maar eerst moeten we het centrum bereiken dat een ruimte van convergentie creëert.
We raken niet verstrikt ... laten we in delen gaan, je zult je al gerealiseerd hebben dat ons labyrint ons eigen brein is, in zijn morfologie vertegenwoordigt het het goed, maar meer in zijn ingewikkelde synapsrelatie met vaak tegenstrijdige informatie. Je zult weten dat elke hersenhelft verschillende functies heeft, links is verantwoordelijk voor de logische aspecten en het creatieve recht. Door onze opleiding hebben we de neiging om de logische kant van het labyrint meer te gebruiken, zeg ik ... van de hersenen, waarbij we ruimte vanuit de creatieve functie als echt onontgonnen potentieel nemen. Verloren zijn in de zalen van onze rationele gedachten.
Maar wat stelt een doolhof eigenlijk voor?
Ons labyrint (brein) waarin we gevangen zitten, vertegenwoordigt de uitdaging om het punt van convergentie of uitgang te vinden waarmee we toegang krijgen tot een ander type uitgebreid bewustzijn. Het vertegenwoordigt een kaart die we letterlijk moeten 'ontdekken' (niet ontdekken) door beide zijden of hersenhelften te ontwikkelen en te verbinden, totdat ze in balans zijn, waardoor die deur wordt geopend ... die niet zichtbaar is vanuit reden of logica.
Om deze reden zei Albert Einstein: "We kunnen problemen niet oplossen met hetzelfde soort denken dat we gebruiken wanneer we ze maken." We zullen zien dat niet alleen om problemen op te lossen die we nodig hebben om uit het doolhof te geraken ...
Als we nu het brein analyseren vanuit een morfologisch aspect, kunnen we drie niveaus vinden die in onze aard worden herhaald ... deze drie niveaus beginnen in het meest "dichte", in wat " reptielenbrein " wordt genoemd, dat het instinctieve deel is dat we moeten transcenderen, het middelste niveau komt overeen met het " limbisch brein ", waar ons emotionele geheugen zich bevindt, wat ons toestaat dezelfde geleerde antwoorden te geven, dit is het gebied dat we moeten inschakelen, omdat er onze pijnappelklier is en de derde zone het externe; Het staat bekend als NeoCortex , waar creatieve gedachten worden gevormd en alles gerelateerd aan de hogere functies van het Zijn, zoals filosofie, spiritualiteit, etc. Het is het deel dat we moeten uitbreiden, nieuwe neurale circuits creëren en zo ondersteunen wat ik definieer als " Extended Present ", een toestand die wordt ervaren door degenen die het labyrint hebben verlaten. Ik beschrijf dit hetzelfde in een initiatieproces, in het artikel de Map of initiation, U kunt hier lezen.
Waar kom je uit het doolhof?
Die vraag bevat de sleutel om een strategie te beginnen om het labyrint te verlaten dat ons gevangen houdt in dualiteit en valse beloften van geluk. Om deze reden moeten we het centrum van ons labyrint bereiken (wat ik hierboven als reptielenbrein heb genoemd) en een verandering van perspectief bereiken op basis van instincten, stoppen met het labyrint in 2 dimensies te zien om het in 3D te zien, dit gebeurt wanneer we erin slagen onze pijnappelklier aan te zetten, door middel van bepaalde oefeningen waarmee we tegelijkertijd onze hersenhelften in evenwicht kunnen brengen. Een hele strijd gewonnen.
Om deze complexe stap te bereiken, is het noodzakelijk om onze situatie vanuit een andere hoek te bekijken, het toneel te verlaten en op de monta a te gaan om te begrijpen waar we gevangen zitten en begrijpen waar ze hier naartoe moeten gaan. Dit was de sjamanen bekend toen ze zich wendden tot het geschenk van de Visi n of als die van de artsen die naar de umum kwamen. beheren om het geheel te zien en niet de fragmenten van een puzzel. We moeten dat niveau vandaag en meester bereiken. Om deze reden wordt het labyrint waargenomen door het vanaf een hoger niveau te observeren. Met andere woorden, het gaat omhoog. Hiervoor zullen we de signalen hebben die zullen verschijnen en we moeten leren ze te herkennen.
En wat dan?
Als het ons eenmaal lukt om beide hersenhelften in evenwicht te brengen [logisch / creatief aspect], kunnen we onze neurale circuits in de Neocortex vergroten (er zijn manieren om dit in fasen te bereiken), waardoor we een energiestroom kunnen behouden subtiel en maak verbinding met de 4D die ervaart wat ik noem Present Extended waar de magie gebeurt, daar kunnen we de brug oversteken die ons naar het hart leidt, zonder interferentie, toegang tot een spiraal Ascending, dit is een spiraalvormig of spiritueel pad dat ons in staat stelt om een hoger octaaf te beklimmen, naar een uitgebreide bewustzijnsstaat, waarbij niet alleen de hersenhelften zijn geïntegreerd, maar we zullen onze elektrische en magnetische energie in evenwicht hebben gebracht, dan zullen we voelen dat we beginnen Loop onze weg terug. Op weg naar de creatieve bron waar we vandaan kwamen.
Auteur: Christian Franchini
Zie artikelbron
