De wet is eenvoudig. Elke ervaring wordt herhaald of geleden totdat u deze voor de eerste keer op de juiste manier ervaart. Ben Okri 
Net wanneer we een ontmoeting hebben met woede, met verdriet, met angst, met twijfel, met pijn, in zijn pure, ongefilterde en volledig natuurlijke staat; zonder de poging om het te vermijden, of ervoor in slaap te vallen, zonder het op de een of andere manier te manipuleren, zonder het onze vijand te maken, is die cyclus van karma die verband houdt met dat specifieke aspect van ervaring verbroken.
Wanneer er weerstand is tegen wat al is, als het gaat om het vermijden van wat zich in het leven voordoet, wanneer enige ervaring wordt afgewezen, wanneer iemand weigert om met DIT te leven zoals het is, stolt die pure, natuurlijke woede zoals my woede, en dan wordt een (valse) identiteit geboren. Nu identificeer ik mezelf als degene die boos is (of degene die gefrustreerd is of de angstige enzovoort.) Ik ben dat vergeten Ik ben die enorme ruimte van bewustzijn waar alle sensaties en gevoelens de absolute toestemming hebben om op te staan. Ik vergat dat wat ik echt ben, van nature iets is dat niet kan worden geïdentificeerd en niet kan worden beoordeeld zonder dat ik het moet proberen te zijn! Ik vergeet mijn ware identiteit als het leven zelf. Ik vergeet de uitgestrektheid en identificeer mezelf als een zeer beperkt ding, een object in tijd en ruimte. Het is hier dat karma wordt geboren. En waar het geweld begint.
De geschiedenis van karma, de geschiedenis van oorzaak en gevolg, is het verhaal van Dit object of deze persoon maakte me boos. Ik herhaal het verhaal keer op keer, ik herhaal het voor mezelf en anderen, door mijn woorden en mijn acties. Ik speel onbewust de rol van de boze persoon, en dan ga ik nu overal op zoek naar dingen en mensen met WIE om boos te worden! Bomen, auto's, dieren, woorden - alles kan. Als er geen objecten of mensen waren om boos op te worden, hoe kon ik mezelf dan herkennen als 'de boze'? Daarom denk ik dat ik die identiteit moet voeden! Ik bescherm mezelf tegen de dood van die identiteit door mijn woede te projecteren op alles en iedereen die ik zie. Nu komt er een eeuwig moment van woede op me af en zo begint de cyclus. Ik identificeer mezelf als een afzonderlijke persoon. Jaren later kon ik doorgaan met hetzelfde verhaal op te blazen, de ervaring onvermoeibaar herhalen, het verhaal van "mij en mijn woede" en de rechtvaardiging over waarom ik boos ben, hoe erg alles ging, hoe verschrikkelijk of verschrikkelijk dat dit of dat ging, herhalen persoon deed. Ik kan dit aan mijn kinderen herhalen en zij zullen het aan hun kinderen herhalen en identificatie zal door de generaties heen gaan, en de cirkel van vooroordelen en geweld zal intact blijven. Dat is de ware betekenis van reïncarnatie.
En dit alles gaat door totdat de cyclus op dit moment wordt verbroken door de diepe acceptatie van wat zich voordoet. Liefde vernietigt in de diepe zin van het woord karma. In absolute aanvaarding wordt die pure levensenergie die we 'woede' (of angst of pijn ...) noemen, diep geaccepteerd zoals die zich op dit moment voordoet en wordt herkend als mezelf. Dat natuurlijke gevoel wordt diep geaccepteerd om hier te zijn om zijn korte bestaan te leven en te zijner tijd te sterven. Het "woede" -label hoeft niet eens te ontstaan, omdat er geen etiket nodig is in het mysterie hiervan.
En deze labels, als ze zich voordoen, zijn ook welkom als onderdeel van het mysterie. Het gevoel is welkom en je hebt toestemming om te zijn en toestemming om op je eigen zoete manier te passeren. De intensiteit van het leven wordt ontvangen met een mooie knuffel. De gedachten, sensaties en gevoelens ontstaan in de oceaan die we zijn, de 'kinderen' van bewustzijn, zoals ik ze noem - ja, bewustzijn is de opperste vader! - ze breken niet af, euthanasie wordt niet toegepast, ze worden niet toegepast ontkend. Ze zijn vereerd. Ze zijn bekend in de aanwezigheid. Ze worden nooit vijanden. En dus identificeren we onszelf nooit als beperkte wezens. "De boze" wordt nooit geboren - er is slechts een moment van woede. "De gefrustreerde" hoeft nooit te ontstaan - er ontstaat slechts een moment van frustratie. 'Het slachtoffer van pijn' heeft nooit de kans om wortel te schieten - er is alleen dat sterke gevoel dat we 'pijn' noemen . En al deze golven ontstaan en lossen op in de uitgestrekte oceaan die we zijn, ze worden nooit 'permanent'. "De gewonden" wordt nu herkend aan het tijdelijke beeld dat het werkelijk is. 'Het slachtoffer' is slechts een verhaal, hier in de uitgestrektheid die je bent.
De herinnering aan deze uitgestrektheid - die de uitgestrektheid is die ons allemaal maakt - galmt door de generaties heen. Karma wordt nooit gecreëerd en wordt niet op dezelfde manier overgedragen. Je ontmoet je geliefden niet als "de boze persoon" of "de gewonde" of "de angstige", maar als de onbeperkte uitgestrektheid waar woede, angst, pijn, twijfel, waar alle energie diep is mogen stijgen en vallen. Door jezelf te genezen van verkeerde identificatie, zullen anderen automatisch genezen dankzij 'jij'.
Karma wordt niet langer "gegenereerd" en dus wordt de cyclus verbroken. Een huidig moment is niet alleen een huidig moment. Het is kostbaar en heilig en is zwanger van potentieel. Het is een uitnodiging om je geliefden te bevrijden van 'jij', nu en in toekomstige generaties door op te houden deel te nemen aan de creatie van karma. Door jezelf op die manier te bevrijden, bevrijd je het universum voor altijd.
Door: door Jeff Foster Vertaling door Tarsila Murguia
Bron: http://alma-espiritulibre.blogspot.com.ar/
De creatie en vernietiging van karma door Jeff Foster
