Acht of negen van de tien mensen die dit artikel lezen, hebben voldoende reden om te geloven dat het leven, of op zijn minst een deel ervan, in meer of mindere mate dramatisch is.
We hebben oude of recente pijnen opgestapeld, sommige woede die we nog niet hebben weten te temmen, wat verdriet dat in de ziel is verzwolgen, en een stukje misverstand; we hebben twijfels, angsten, onzekerheden
Bijna allemaal hebben we tragische ervaringen meegemaakt die we graag hadden vermeden, we hebben zelfs zonder woorden vervloekt of dachten dat het leven soms moeilijk en moeilijk is.
We hebben allemaal af en toe slachtoffers gevoeld.
En we zijn in orde om te denken dat het leven niet gemakkelijk, noch perfect is, noch uitsluitend in ons voordeel speelt. Maar er een drama van maken is een grote fout.
Laten we zeggen dat het leven een opeenvolging van ervaringen is, sommige moeilijker en anderen begrijpelijker, sommige licht en anderen scherp, die in de meeste gevallen bijna onvermijdelijk zijn, en voor hen moeten we doorgaan om te leren hier te zijn - of om spiritueel evolueren volgens andere theorieën.
Wat zeker is, is dat een stilstand in de woede van misverstand, in het kinderachtige palet, in de pijn die het verleden verankert en een immobiliteit veroorzaakt die niet helpt om uit het slechte moment te komen, geen goede oplossing is.
Leven betekent dat je de prijs moet betalen dat je door verschillende situaties moet gaan, waarvan sommige erg moeilijk zijn.
Ik ga niet in om te beoordelen wie de schuld heeft als ze gebeuren, of het lot of zichzelf is, of dat ze hadden kunnen worden vermeden of niet. De waarheid is dat ze gebeuren of gebeurden en dat ze ons op de een of andere manier beïnvloeden.
En het is niet altijd waar als we zeggen dat ze zijn geslaagd en dat we ze zijn vergeten. Ergens blijven ze, gehurkt en klaar om ons nog een moment van walging te geven, het misverstand over wat er is gebeurd en de woede voor wat we moesten ondergaan.
De reflectie die het hart moet doen - niet de geest - is dat je alleen je toevlucht moet nemen tot dramatische momenten als we er een deel van wijsheid uit willen halen, zodat ze niet meer gebeuren als ze niet essentieel zijn.
En niets meer.
In de klaagzang blijven over hoe ongelukkig is, door te klagen over de hardheid van sommige ervaringen die zijn geleefd, of de rest van zijn leven door te brengen met het verwijten van iemand die het moeilijk had, helpen ze niet om door te gaan, ze staan niet toe om te zien het heldere en magische gezicht van het leven, noch de vreugde van de andere momenten die de meerderheid zijn.
Je moet het leven dramatiseren .
Begrijp dat het allemaal lessen zijn, hoewel sommigen van ons het moeilijk vinden om ze te begrijpen of denken dat ze niet nodig waren, of dat we op een eenvoudiger manier hadden kunnen leren.
En je moet geloven in de vrijgevigheid van de Schepper.
Het is niet handig om deze slechte gewoonte van de voortdurende klacht, van de reeds achterstallige klacht, van de immobiliserende klacht, van de klacht die ons ervan overtuigt dat het leven dramatisch is, uit te breiden.
Ja, het is handig om te leren - of jezelf te dwingen - om de duizenden goede kanten van het leven te zien, de wonderen die we hebben gereserveerd, het wonder dat elke ochtend aanbreekt, de voldoening die ons brengt om met lieve mensen te zijn, de vreugde van muziek die we leuk vinden, van de glimlachen die ons worden aangeboden, van de gesprekken tussen zielen, van een wandeling alleen of begeleid, van het zorgen voor een plant ...
Raak verslaafd aan drama, als een slechte drug, en conformeer je helaas aan zijn aanwezigheid in plaats van een kruistocht te beginnen tegen alles wat ons optimisme, onze vitaliteit, schone en vrije stemming bedreigt ... dat is een tragedie.
Het is goed om geloof te hebben geactualiseerd, zorg te hebben voor het Hogere, erop te vertrouwen dat alles een betekenis heeft die ooit zal worden begrepen, het recht op goed aan te nemen, intuïtief dat een betere toekomst verborgen is in elk moment van pijn, en ontdek dat Slechte tijden zijn niet slecht: ze zijn gewoon anders, ze duren een korte tijd en ze nemen tijd in beslag.
Het kost niet zoveel om een glimlach op je mond te toveren. Het is een kwestie van steeds opnieuw proberen, beter voor de spiegel om het verschil op te merken.
De problemen, die zullen blijven, zijn minder dramatisch met de glimlach en hoop op.
Je moet leven, en je moet zo goed mogelijk leven.
Zich te vestigen in een tragische rouw, in een ontroostbaar verdriet, in een droevig verdriet, of in een leven zonder illusie of kalmte, in plaats van ons te helpen zal het wegzakken in een depressie waarin het enige licht dat we zien uit zal zijn.
Het leven gaat door ... en het zal doorgaan, laten we het nemen zoals we het nemen.
Laten we, in de beste daad van zelfliefde die we onszelf kunnen bieden, het leven dramatiseren en de manier verfijnen om het met vertrouwen te zien en te leven met overtuiging in het goede.
Ik laat je achter met je reflecties ...
Francisco de Sales is de oprichter van de website www.buscandome.es voor mensen die geïnteresseerd zijn in psychologie, spiritualiteit, verbeterbaar leven, zelfkennis en persoonlijke ontwikkeling.
Dedramatiseer het leven
