Foto: Tamara Adams
Tekst: Barbara Meneses
Mijn spirituele ontwaken vond plaats in het jaar 2000, toen een reeks omstandigheden in mijn persoonlijke leven me ertoe bracht om ervaringen te beleven waarin ik voelde dat ik het dieptepunt had bereikt. Vanaf dat moment was er een opening in mij en nieuwe energie, vitale kennis en leven stroomde naar me toe waardoor mijn bewustzijn werd uitgebreid, waardoor ik wakker werd voor 'een andere realiteit', de dimensie van de geest. Ik had letterlijk last van orgasmes in de hersenen, energie-explosies in mijn hoofd toen het zich uitbreidde en opende voor een nieuwe realiteit. Ik miste een taal om te verwoorden wat ik leefde en ik had niemand om me heen die me kon helpen begrijpen wat er met me gebeurde. Ik heb een lang jaar besteed aan het leren van een nieuwe woordenschat die mijn interne ervaringen kon begrijpen en die me in staat stelde op een coherente manier te beschrijven wat ik van binnen heb ervaren.
Vanuit dat ontwaken van bewustzijn voelde ik me niet verlicht, veel minder, maar voelde dat iets onbeschrijflijks in mij was ontwaakt uit een diepe lethargie en dat ik vanaf dat moment moest doen wat ik intuïtief 'innerlijk werk' noemde. Het was een proces van 15 jaar tot nu toe, waarin ik vele aspecten van mijn persoon, mijn vorige levens, manieren van denken, voelen en handelen geconditioneerd, geprogrammeerd, verwarrend, grillig, onsamenhangend moest herzien en genezen. Een zeer organisch en intuïtief proces dat zich op natuurlijke wijze voor mij ontvouwde en me liet navigeren tussen synchroniciteiten, mensen, toevallige ontmoetingen, codeberichten, boeken, verschillende tools die opkwamen omdat ik ze nodig had om dat interne werk uit te voeren dat ik zo cruciaal presenteerde.
Ik begreep dat spiritueel ontwaken een begin is, geen einde en dat als het niet gepaard gaat met dat interne werk van fysieke, emotionele, mentale, energetische en spirituele genezing, ik niet vooruit kon gaan in wat ik als mijn pad beschouwde.
Degenen die de Abraham Maslow-piramide van behoeften kennen, weten dat volgens deze onderzoeker alle mensen moeten voldoen aan een reeks behoeften die zijn uitgedrukt in categorieën in piramidale vorm, in volgorde van belangrijkheid. We kunnen volgens Maslow geen fysiologische basisbehoeften overslaan, zoals voedsel hebben, onderdak en genieten van minimale levenszekerheid en voldoen aan hogere behoeften zoals spiritueel.
In die zin moest het spirituele pad doorlopen voldoen aan al deze behoeften totdat we de top van die piramide konden bereiken waar de diepste spirituele behoeften worden gevonden: de zoektocht naar wie we zijn, wat we hier doen, wat de aard is van de realiteit en onze plaats in het bestaan, is er een God en wie ben ik in relatie tot El-Ella-Ello?
Een van de dingen die ik in de loop van de tijd heb ontdekt en die de noodzaak bevestigde om een parallel genezend werk uit te voeren terwijl ik mijn spirituele pad reisde naar eenheid naar de bron (laten we het het proces van verlichting, zelfrealisatie, bevrijding noemen), is dat ik begreep dat ons vermogen Het ervaren van ervaringen of het bereiken van bepaalde spirituele toestanden staat in directe verhouding tot ons volume van intern trauma dat zich in dit en andere levens heeft verzameld.
Het zijn onze onopgeloste trauma's die ervoor zorgen dat we mystieke ervaringen van schizoïde of bipolaire vervorming ervaren. Om te kunnen genieten van een volledige en levende spiritualiteit in ons, gaat noodzakelijkerwijs door dat interne werk van het oplossen en genezen van de wonden die ons voorbij trauma's hebben achtergelaten die in ons onbewuste liggen en die ons verhinderen vooruit te gaan op het spirituele pad naar hogere niveaus van helderheid, stilte interieur, gemeenschap met het geheel.
In december 2012, toen mijn kleine brein dacht dat ik alles 'gezien', gekend of begrepen had, ervoer ik een proces van Dark Night of the Soul dat de basis schudde van alles waarvan ik dacht dat ik het wist en dacht dat ik had bereikt. Op die momenten van maximale duisternis, toen ik merkte dat niets tot nu toe werkte, genezen, opgelost had me een millimeter dichter bij mijn langverwachte eindbestemming gebracht, hoorde ik een stemloze stem in de stilte van mijn Wezen die me riep van dat ik waarnam als het hart van de Grote Centrale Zon van de Melkweg.
Het was Ella. Een stem zonder een stem die deze woorden in mij uitsprak, alsof ik mezelf kende van alle 'leven'. Die woorden waren: "Goddelijke Moeder" ...
- "Goddelijke Moeder", herhaalde ik als een echo in de verre ruimte die van de aarde reageerde op die oproep die van een centrale plaats in de Melkweg kwam. "Goddelijke Moeder, Goddelijke Moeder" ... herhaalde ik opnieuw.
Als een mantra, een genezende balsem, daalden die woorden op mij neer met een nectar van Goddelijke Liefde die me waste en redde van die donkere plaats waar ik mezelf zag als 'gevallen'. "Goddelijke Moeder ... Goddelijke Moeder", herhaalde ik opnieuw en opnieuw toen ik een nieuw vitaal sap door mijn subtiele kanalen begon te voelen die me wakker maakte, opstond, me vervulde met een nieuw soort leven, een levend leven, wakker worden als nooit tevoren. "Goddelijke Moeder", herhaalde ik keer op keer groeiend in vertrouwen, onder de omhelzing van een warme mantel van de moeder die me van binnen naar buiten begon te voeden, van de diepste binnenkant van mij naar de buitenkant. "Goddelijke Moeder, Goddelijke Moeder, Goddelijke Moeder" herhaalde ik vullend en vullend.
- Moeder, ben je het? Uiteindelijk vroeg hij op een dag en liet de bedwelming van die bedwelmende mantra even achter zich.
Ik stond stil te wachten op zijn antwoord. Ben jij T ? Ik herhaalde binnen. Ik luisterde met al mijn zintuigen. Ik luisterde met mijn ogen, mijn oren, met elk van de cellen in mijn lichaam. Mijn aandacht en de stilte die in mij groeide, was totaal. Moeder, bent u T ? gevraagd
Op dat moment voelde ik de hartslag van het leven in mij stromen die mij het antwoord gaf. Een opwaartse spiraalbeweging werd in mij opgemerkt. Hij bleef de vraag stellen en die innerlijke spiraal bewoog elke keer als hij naar de Moeder vroeg. Het was zo dat hij begreep dat zijn eerste reactie op de kinesthetische manier was gekomen.
(Barbara Meneses, 2016)
