Het universum heeft het leven in onze handen gelegd. Ze bestaat uit geluk, liefde, vrijheid, vrede en gezondheid. Het subtiele is het onzichtbare complement voor degenen die hun ontwaken activeren, en daarmee hun potentieel, zaden die geduldig wachten op de minimale omstandigheden, om te ontkiemen in de tuin van het hart. Het heden leunt naar voren, het dak van het verleden is transparant, om te leren en de groei te stimuleren. We worden onvolledig geboren, met geheugenverlies vastgehouden aan onze herinnering en met totale blindheid van de toekomst, het geeft de indruk dat ze van de verrassing genieten en ons ervan overtuigen dat het lot een inspirerende metafoor is voor sommigen en een voorwendsel van gewetensvolle dwerggroei voor anderen .
Het leven is een vluchtig proces, onze inheemse grootouders wisten het, dus verspilden ze hun energie niet door dingen te verzamelen die ze niet konden dragen. Gisteren hoorde ik geruchten over ongeluk, er is geen goed woord als we op de verkeerde plaats zijn. Toen we wakker werden, ontdekten we dat alles één is en alles leeft. Ik herinner me toen ik mijn moeder tegen een boom zag praten; Toen mijn grootmoeder me vroeg om haar te vergezellen om voedsel te geven aan de berg, was het het ceremoniële offer, het wederkerigheidspact dat onzichtbare allianties en beschermingen van andere dimensies stimuleert.
Aanvankelijk wist ik niet dat de prijs van vrijheid de onvolledigheid is waarmee we worden geboren. Roep me als je wakker bent, zei ik; vandaag hebben ze me laten weten dat ze vertrokken zonder de nacht van onwetendheid door te gaan, zonder te genieten van de dageraad van een groeiend bewustzijn en zich te herinneren dat evolutie het gevolg is van het herstel van de visie, vertaald in het begrip van de missie en de bijbehorende realisatie.
Ik herinner me de keren dat ik de televisie uitschakelde en afstemde op de stilte, dat transparante terrein waar ik mijn overgrootmoeder opnieuw ontmoette, die mij mijn gezondheid en leven als kind terugbracht.
Op een dag herinner ik me dat ik de toekomst binnensloop, terwijl ik naar mijn eigen weerspiegeling in de beweegbare spiegel van een zwembad keek, ik het zicht uitdeed, het was grijs en overweldigend, ik bedekte mijn ogen, ik verborg me in de diepten van angst, ik was nog steeds tiener, Laatste angsten cirkelden die nacht rond het bed.
De wetenschap van de inheemse grootvader is magie, voorouderlijke wijsheid, zijn kostuums. Ik was 17 toen ik aan de voeten van de oude man zat, iets in me zag en ermee instemde zijn geheimen over te dragen. Stilte was zijn eerste les, mijn oren rommelden; Het woord is heilig was het tweede geschenk, luisteren is een daad van eerbied. De derde was de serene waarschuwing, observeren zonder betrokken te raken, een vereiste.
Later begreep ik dat Moeder Aarde wordt getroffen door levensstijlen en ontwikkelingsmodellen, dat de reconstructie van gevoeligheid ons alfabetten in andere talen zal maken om ons in staat te stellen deel te nemen aan dialogen met bomen, rivieren, condors en plaatsen. heilig. Toen de grootvader wegging, herinnerde ik me zijn verzoek: deel deze boodschap, laat geen stof op hem ophopen, herinner mensen aan andere horizonten, dat het leven iets anders is en dat het nog tijd is om te leven.
Chamalu
Voorouderlijke wijsheid voor de toekomst door Chamalú
