Je vraagt je af wat je hier doet, in deze wereld temidden van al deze mensen. Je begrijpt niet zoveel kwaad, zoveel blinde waanzin en je kunt niet zoveel onrecht verdragen. Sinds je jeugd past je er nooit in en dacht je dat je de gek was. De klappen hebben je verwond en zoveel moeilijkheden laten je mentaal vluchten naar de wereld waarnaar je hunkert. Op de achtergrond is het alsof je van een andere planeet bent en hier bent zonder volledig te hebben kunnen landen.
Op een dag word je wakker, begin je dingen te begrijpen en de stukjes van de puzzel te passen. Het blijkt dat je niet zo raar bent en dat je denkbeeldige wereld veel reëler is dan je dacht.
Bewustzijn doet pijn, het lijkt gemakkelijker te leven zonder te zien, hoewel het uiteindelijk gevolgen heeft. Je kunt niet tegen de duistere antwoorden die zijn geprogrammeerd door massale hypnose en het feit dat ze niet beseffen wat voor jou duidelijk is. Je kunt niet tegen die onwetendheid en dat kwaad; en die banale gesprekken ook niet. Waarom weet je hoe je onrecht meet en niet anderen? Waarom realiseer je je niet wat je ziektes veroorzaakt? Waarom realiseren ze zich niet de reden voor hun ongelukken?
Maar dan blijkt dat je meer mensen kent die op jou lijken, en dat doet nog steeds meer pijn. Het doet pijn waarom je ook kwaad, of naïeve onwetendheid ziet, waarin je de weg moet openen net zoals je jezelf zou moeten doen. En het doet ook pijn waarom je je realiseert dat je niets weet en hoeveel beperkingen en mentale programmering je hebt geïmplanteerd. En bovendien blijkt dat je ook niet zo goed bent als je dacht. En je ziet er niet zo goed uit als je denkt, zelfs als je er anders uitziet dan de meeste.
Hier begint de grote test van geloof en nederigheid. Ben je bereid jezelf schoon te maken? Om dat te herkennen, hoewel je dingen weet, weet je het niet echt? Durf jij de rol te spelen die bij jou past? Zou je durven opvallen boven de kudde? Aceptars tests en putadas (eigenlijk de technische opleiding) uit de weg? Kun je wedden op wat je gelooft en voelt? Leer je onderscheid te maken tussen licht en donker? Zul je de netwerken van valse profeten vermijden? Kun je je duisternis herkennen, accepteren en veranderen wat je moet veranderen? Zul je de realiteit accepteren zoals ze is, zonder deze uit te vinden volgens je interesse? Vertrouw je de signalen? Heb je genoeg geduld en vertrouwen? Kun je je hart openhouden wanneer je aanvallen vanuit het donker ontvangt? Kun je geloof en liefde houden? Zul je voorkomen dat je een van de veranderde kanten bent? Zult u de nederigheid hebben zich ervan bewust te zijn dat u gewoon een kanaal bent? Kun je in andere aardse wezens hun grote deugden herkennen en waarderen? Als je hard wordt geraakt, kun je het licht dan niet ontkennen? Ben je bereid om voor alles te gaan, wat er ook gebeurt, met de gevolgen ervan? Weet je hoe je de berichten echt kunt begrijpen, verplaatsen en aanpassen aan de terrestrische realiteit? Zul je je eigen persoonlijke beperkingen overwinnen door er naartoe te gaan?
Het pad van het licht heeft geen "snelle" beloningen, u wordt niet toegejuicht door de grote massa, u moet zwemmen tegen vele meningen en invloeden, en de eenzaamheid van niet begrepen worden kan u veel pijn doen. Ieder heeft zijn niveau en zijn pact, en niet iedereen heeft het zo moeilijk als anderen; Er zijn zelfs mensen die het gemakkelijk hebben. Bewustzijn doet pijn en er kan wanhoop verschijnen; Maar er is geloof en geduld, en dingen goed doen, met je voeten op de grond.
Er is veel vergiftiging en afleiding die wordt ontvangen. Weggaan en een krijger van bewust licht zijn, met al zijn potentieel wakker en ontwikkeld, is onze grote test van geloof, nederigheid en liefde voor onszelf en anderen.
Tot nu toe was alles voorbereiding en experiment, maar nu is dit echt serieus. We kennen de toekomst niet, maar het heden, en hierin moeten we werken en zaaien.
Het zijn die grote momenten van vreugde en vreugde, die geweldige verbindingen en geschenken die zijn ontvangen, en die synchroniciteit die je laat zien dat je het pad volgt; en wat je in leven houdt, actief en met geloof.
Dit is niet de 'gelukkige bloemen'-tuin die we willen, het is ruwer dan we ons hadden voorgesteld, maar het is wat het is en wanneer we het eerder beter accepteren. Vernietiging is niet nodig voor regeneratie en wedergeboorte, met bewuste transformatie is meer dan genoeg.
Met al mijn gevoel, in een moment van loslaten van de pijn en toegang geven tot liefde, laat ik de nagels achter en pak ik het zonlicht. Vandaag begint een nieuwe dag, wanneer ik op de top van de berg geniet van het uitzicht en de weg die wordt afgelegd omarm. En ik sta op het punt door te gaan, we moeten nog steeds meer lopen en hoger reiken. En ik accepteer wat er komt, hoewel ik misschien niet leuk vind wat ik onderweg moet leven en doen, en ik kan ook een fout maken, ik weet dat het uiteindelijk zal dienen om mijn bestemming te bereiken. Het licht is om te delen en uit te breiden, en dat is onze missie. Vrede is ons lot, en er is niets beters dan het op je pad te voelen. Dat is de reden waarom vandaag een nieuwe dag begint, niets zal ooit hetzelfde zijn, tot het einde van mijn pad, neem ik kracht en gratie aan en aanvaard ik mijn bestemming.
Geschreven door Carles Gallego in een moment van vrede en goddelijke genade! Geïnspireerd door degene die zich van tijd tot tijd aan mij openbaart, zelfs als hij er altijd is, en die zijn deuren opent als ik ga.
www.carlesgallego.com
