In eerste wereldgemeenschappen of westerse samenlevingen is vooruitgang in verband gebracht met de vervuiling van lucht, water en land. Deze besmetting heeft ernstige gevolgen voor levende organismen: planten, dieren en de mens.
De mens en zijn lichaam zijn besmet, niet alleen door externe middelen die voortkomen uit vooruitgang, maar ook in grote mate door de keuze van een voedingsmiddel in verkeerde gevallen.
Het eet en drinkt boven onze behoeften en bovendien worden drugs geconsumeerd en leeft men sedentair. Dit heeft gevolgen voor organismen, die uiteindelijk toxines, gifstoffen en afvalstoffen ophopen. Wanneer deze situatie lang aanhoudt of zeer intens is, verschijnt de ziekte.
De huidige man kiest er op de een of andere manier voor om zichzelf te bedwelmen. Je kiest ervoor om je lichaam bewust of onbewust aan allerlei aanvallen te onderwerpen.
Met discipline en enige kennis kan de ziekte echter een 'middel van verandering' of 'een kans' zijn. Dat wil zeggen, de ziekte zal ons toelaten veranderingen in voedsel, veranderingen in levensstijl, veranderingen in onjuiste gewoonten, enz. Te introduceren. Bijgevolg kan de mens ook besluiten om in homeostase te genezen of te leven.
De aanwezigheid van gifstoffen in kleine hoeveelheden in het lichaam is natuurlijk; Wat niet natuurlijk is, is de ophoping ervan in grote hoeveelheden. Het menselijk lichaam heeft vier hoofdorganen die verantwoordelijk zijn voor het bevrijden van gifstoffen: de lever, nieren, longen en huid.
Toxines kunnen afkomstig zijn van twee routes:
- Van de slijtage van onze stoffen; dat wil zeggen cellen die elke dag sterven, of dode rode bloedcellen, enz.
- Afbraak van ingenomen voedsel. Dit zijn de meest voorkomende, omdat we meer eten dan ons lichaam "verbrandt" en kan metaboliseren. Deze route is de oorzaak van de ophoping van toxines.
Door meer voedsel te consumeren dan ons lichaam kan transformeren, maken we het voor hen gemakkelijker om in ons te fermenteren of rotten, wat leidt tot echte vergiften. Door de mogelijkheden van afvalverwijdering door de emuntorios te verzadigen, dragen we bij aan de onbalans wanneer we de ziekte bezoeken.
Anderzijds moeten we ons ook bewust worden van de "giftige of giftige" stoffen die ons lichaam van buitenaf bereiken.
Momenteel is dit frequent en niet punctueel zoals het ooit was. De verontreiniging van de elementen (lucht, water en land), en dus van de gewassen, is te wijten aan onverantwoorde vooruitgang. De gewassen worden behandeld met insecticiden, pesticiden, enz .; de dieren worden behandeld met medicijnen om hun productie te verhogen; Voedingsmiddelen zitten vol met additieven en conserveermiddelen. De externe vervuiling is nu groter dan ooit tevoren.
De kennis van al het bovenstaande opent een deur om te heroverwegen en onszelf af te vragen wat we kunnen doen om te verbeteren, te voorkomen, te stoppen met ziek zijn; dat wil zeggen, zich goed voelen, in balans zijn met onszelf, met voedsel, en dus genieten van gezondheid.
De eerste stap is om te begrijpen dat ons organisme een reeks cellen is en dat deze, wanneer gegroepeerd, de organen vormen. Cellen zijn de kleinste eenheden van het leven, maar ze zijn afhankelijk van de omgeving waarin ze worden gevonden omdat ze niet kunnen bewegen. Zowel zuurstof als voedingsstoffen moeten worden geleverd en het afval dat zij produceren, moet worden verwijderd. De dragers zijn organische vloeistoffen (bloed-, lymfe- en celserums), die voorheen 'de gemoedstoestanden' werden genoemd en daarom werd de humorale toestand besproken. Tegenwoordig praten we over het " terrein ".
Als ons lichaam voor 70% vloeibaar is en de cellen afhankelijk zijn van vloeistoffen, is het daarom essentieel dat dit vloeibare medium zuiver is. Het lichaam heeft verschillende emuntorios om de netheid van deze organische vloeistoffen te behouden.
Als afval en gifstoffen echter overvloedig zijn en luie junkies, hoopt het land afval op. De cellen worden gedwongen te leven in vuile vloeistoffen, wat betekent dat noch zuurstof noch voedingsstoffen ze kunnen bereiken. Hier begint een lange keten: de cellen kunnen hun werk niet doen, noch kunnen de organen uit hen bestaan; ze zullen hun taken stoppen of verminderen en het afval zal niet ophopen.
Het afval hoopt zich niet alleen op in een deel van het lichaam, omdat het door de continue circulatie van de vloeistoffen zich verspreidt en zich door het lichaam verspreidt. De zwakke punten van elk organisme zullen de eerste zijn die 'atrofiëren' zodra er zich afval ophoopt.
De ziekte moet worden begrepen als de inspanningen van het lichaam om zichzelf te reinigen, zichzelf te zuiveren. Vóór de invasie van toxines of accumulatie van afval staat het lichaam niet stil; Het lichaam gebruikt zijn wijsheid en zet de bijbehorende emuntory aan het werk: braken en diarree voor het spijsverteringskanaal, dikke, geurige urine, donker voor de nierroute, zweet en korrels door de huid en slijm door de neus of bronchiën.
Wanneer een ziekte door onwetendheid wordt "onderdrukt" of "geëlimineerd", zal de vitale kracht blijven worstelen met andere zuiverende pogingen en andere uitweg zoeken. Vandaar de continue "terugval" die het lichaam van de patiënt zo verzwakt.
Kort gezegd kan worden gezegd dat ziekte een inspanning van het lichaam is om zichzelf te ontdoen van gifstoffen.
Het genezen van een ziekte gebeurt wanneer het lichaam erin geslaagd is om het afval te verdrijven en de grond is gezuiverd. In een eerste fase komt de zuivering uit de hand van vasten, schoonmaken en drainage.
Deze verandering zal andere veranderingen mogelijk maken die verband houden met dagelijkse gewoonten, met de afbraak van mentale en emotionele structuren. Dat wil zeggen, het zal bijdragen aan een opening van bewustzijn.
Voor meer informatie over gifstoffen, vasten, reinigen en afvoeren bevelen we de auteur Christopher Vasey aan: "Hoe toxines uit het lichaam te verwijderen" en "Base Acid Balance".
Februari 2011
Informatie verzameld en bewerkt door het portaalteam
Virtuele stad van de grote witte broederschap
https://hermandadblanca.org/
