De meesten van ons lopen door het leven zonder objectief, zonder bestemming, zonder het minste idee van ons motief, zonder te begrijpen welk pad we afleggen, noch waarom we het doen. Wanneer we ons bewust zijn van dat absolute gebrek aan doelstelling, en we zien dat we met grote en constante inspanningen lopen, en zonder enig idee over het einde waar we naartoe gaan, dan komt er een soort tinteling, onbehagen, desoriëntatie op ons neer. We voelen ons verloren, verlaten, zonder hoop. Een soort scepsis, teleurstelling, verveling komt naar ons toe en we vragen ons af: als het toch de moeite waard is om het werk van leven en ademen te nemen, voor wat ons te wachten staat, wat ons onbekend lijkt. Maar is het echt onmogelijk om een vermoeden te doen over de reden van ons bestaan?
Deze vraag, voortkomend uit verdriet, wanhoop, wanhoop en verveling, door ons gesteld op het moment dat we kennis hebben van de inconsistentie van ons leven, is waarschijnlijk dezelfde vraag die iedereen in alle opzichten heeft gesteld de tijden vóór de onze.
Alleen om te komen tot de kennis van de nutteloosheid van een leven zonder doel, alleen om te komen tot de vraag wat de reden voor ons bestaan is, is hoe bereikt te zijn om de kwasten van de ziel aan te raken. Vanaf hier begint het ware werk van ons bestaan: om de reden van bestaan te ontdekken en te werken om die reden te bereiken, om te werken om de hele ziel te omvatten, ik weet het niet over zijn verpakking.
In het begin lijken we zelfs genoegen te nemen met het weten hoe we pijn voor plezier kunnen veranderen; of wat hetzelfde is, het vinden via welke procedure bewustzijn kan worden gereguleerd, zodat de meest aangename sensatie degene is die altijd wordt ervaren. Hiervoor hebben we een krachtig hulpmiddel: de geest. Regulerend bewustzijn kan worden bereikt door de inspanning van het denken.
Als een persoon met voldoende concentratie gefocust blijft op een bepaalde kwestie, verkrijgt hij vroeg of laat de verlichting ervan. De persoon die dat krijgt, wordt geniaal, uitvinder, geïnspireerd genoemd.
Daarom, als we in plaats van de gedachte op een bepaald onderwerp te concentreren, we ons op het niets, op de adem, op de sensaties van het lichaam concentreren, kort gezegd houden we in meditatie zouden we niet tot verlichting komen over de kwestie waarin we geconcentreerd waren, we zouden tot absolute Verlichting komen, we zouden tot de unie komen n met de ziel.
Daarvoor is moed nodig, omdat we ons kunnen concentreren op onze angsten, tijd en tijd, zonder ons te vervelen, zonder moe te worden, zonder wil, “verlichting” in onze ellende te bereiken, en we zijn niet in staat om zelfs een gram wil te gebruiken om Bereik verlichting met hoofdletter.
Weten wat de reden voor ons bestaan is, die overtuiging opgeven en er niet voor werken, is als het bereiken van de top van een berg, met grote inspanning, en wanneer je de top bereikt, ga liggen en val rollend langs de zijkant van de berg, om weer terug te keren naar de vallei. Nee!, Eenmaal boven de eerste piek, moet je bovenop blijven, zonder angst, zonder aarzeling, om de volgende piek te zoeken en aan de volgende klim te beginnen.
Elke persoon wordt aangetrokken tot bepaalde genoegens en vindt in zijn prestatie het grootste genot. En natuurlijk, tijdens zijn leven, spreekt hij deze genoegens zelfs onbewust aan, op dezelfde manier waarop de zonnebloem naar de zon keert. Maar, hoe nieuwsgierig! Elke keer dat plezier wordt bereikt, gaat het verloren en begint het opnieuw. Het is een permanente strijd, het is een werk dat de ziel vreselijk onderdrukt. Bovendien wordt plezier nooit echt bereikt, omdat het uiteindelijk ontsnapt. En dat gebeurt omdat het bedoeld is om aan de behoeften van de ziel te voldoen door het contact van externe objecten. Het is onmogelijk dat niets van buitenaf het innerlijke wezen kan bevredigen, die degene is die van binnen regeert en die geen betekenis heeft voor materie. Niets beperkt je tot het innerlijke wezen, het is overal, het is in het Universum en het Universum zou onvolledig zijn zonder het innerlijke wezen.
Dit is de reden van het leven. Ken de grootheid van de innerlijke mens en maak contact met hem. Elke andere betekenis die je aan het leven wilt geven, is zinloos.
Daarom, vrienden, wanneer je tot deze conclusie komt, wanneer je aankomt bij de reden van je bestaan, verlaat je het nastreven van externe genoegens, omdat je met inspanning naar de top blijft klimmen en onmiddellijk naar beneden rolt om terug te keren opstaan en weer vallen.
[youtube] https://www.youtube.com/watch?v=g8VqIFSrFUU [/ youtube]
Bron: http://elincavuelveacasa.blogspot.com/2011/10/la-razon-de-la-vida.html
