Als je overdag alert bent, aandachtig bent voor de hele gedachtegang, voor wat je zegt, voor je gebaren - hoe je je voelt, hoe je loopt, hoe Hoe spreek je? Als je op zijn antwoorden let, komen alle verborgen dingen heel gemakkelijk aan het licht. In die staat van duidelijke aandacht, wakker, is alles blootgesteld.
De meesten van ons zijn onoplettend. Realiseren dat onoplettendheid aandacht is.
Meditatie is geen fragmentatie van het leven; het bestaat niet uit je terugtrekken in een klooster of jezelf opsluiten in een kamer die tien minuten of een uur stil zit in een poging zich te concentreren om te leren mediteren, terwijl je de rest van de tijd een lelijke, vervelende mens.
Om de waarheid te kunnen waarnemen, moet men een zeer scherpe, duidelijke en precieze geest bezitten - geen sluwe, gemartelde geest, maar een geest die in staat is om zonder vervorming te kijken, een onschuldige en kwetsbare geest. Evenmin kan een geest vol kennis de waarheid waarnemen; Alleen een geest die volledig kan leren, kan het. En het is ook noodzakelijk dat de geest en het lichaam zeer gevoelig zijn - met een onhandig, zwaar lichaam, beladen met wijn en voedsel, kan men niet proberen te mediteren. Daarom moet de geest erg wakker, gevoelig en intelligent zijn.
De basisbehoeften om te ontdekken wat buiten de maat van het denken valt, om iets te ontdekken dat het denken niet heeft voortgebracht, zijn drie:
1) er moet een toestand van zeer hoge gevoeligheid en intelligentie in de geest zijn
2) het moet kunnen waarnemen met logica en orde
3) Ten slotte moet de geest in hoge mate worden gedisciplineerd.
Een geest die dingen ziet met totale helderheid, zonder enige vervorming, zonder persoonlijke vooroordelen, heeft de aandoening begrepen en is er vrij van; Zo'n geest is deugdzaam, ordelijk. Alleen een heel nette geest kan gevoelig en intelligent zijn.
Het is noodzakelijk om aandacht te hebben voor de wanorde in jezelf, aandacht voor tegenstrijdigheden, voor dualistische worstelingen, voor tegengestelde verlangens, aandacht voor ideologische activiteiten en voor hun onwerkelijkheid. Men moet observeren "wat is" zonder te veroordelen, zonder te oordelen, zonder te evalueren.
Meestal is men onoplettend. Als je weet dat je niet oplettend bent, en let op op het moment dat je onoplettendheid opmerkt, dan ben je al oplettend.
Alert perceptie, begrip, is een gemoedstoestand van volledige stilte, stilte waarin geen mening, oordeel of evaluatie is. Het is echt luisteren vanuit de stilte. En pas dan begrijpen we iets waarbij het denken helemaal niet is betrokken. Die aandacht, die stilte, is een staat van meditatie.
Het begrijpen van het nu is een enorm probleem van meditatie - het is meditatie. Begrijp het verleden volledig, zie waar het belang ligt, zie de aard van de tijd, dat hoort allemaal bij meditatie.
In meditatie is er grote schoonheid. Het is iets buitengewoons. Meditatie, niet 'hoe te mediteren'.
Meditatie is het begrip van jezelf en daarom betekent het de basis leggen van orde - wat deugd is - waarin er die kwaliteit van discipline is die geen repressie of imitatie of controle is. Zo'n geest bevindt zich dan in een staat van meditatie.
Meditatie houdt in dat je heel duidelijk ziet, en het is niet mogelijk om helder te zien of volledig betrokken te zijn bij wat je ziet, wanneer er een ruimte is tussen de waarnemer en het geobserveerde ding. Als er geen gedachte is, als er geen informatie over het object is, als er geen plezier of afkeer is, maar alleen volledige aandacht, dan verdwijnt de ruimte en daarom staat men in volledige relatie met die bloem, met die vliegende vogel, Met de wolk of met dat gezicht.
Het is alleen de onoplettende geest die weet wat het is om attent te zijn, die zegt: "Kan ik de hele tijd attent zijn?" Wees alert op onoplettendheid, niet hoe u de aandacht vasthoudt. Wanneer de geest zich bewust wordt van onoplettendheid, is hij al attent - er hoeft niets meer te worden gedaan.
Meditatie is iets dat een formidabele basis van rechtvaardigheid, deugd en orde vereist. Het gaat niet om een mystieke of visionaire toestand die door het denken wordt teweeggebracht, maar om iets dat vanzelfsprekend en gemakkelijk komt wanneer men de basis heeft gelegd voor een juist gedrag. Zonder dergelijke bases wordt meditatie slechts een ontsnapping, een fantasie. Dus men moet die fundamenten leggen; Meditatie is eigenlijk dezelfde manier om de basis te leggen.
Professionele mediteerders vertellen ons dat het noodzakelijk is om controle uit te oefenen. Wanneer we aandacht besteden aan de geest, zien we dat de gedachte doelloos ronddwaalt, dus we trekken hem terug en proberen hem vast te houden; dan verdwijnt de gedachte weer en houden we hem opnieuw vast, en op die manier gaat het spel eindeloos door. En als we de geest zo volledig kunnen beheersen dat hij helemaal niet ronddwaalt, dan zullen er volgens ons de meest buitengewone toestanden zijn bereikt. Maar in werkelijkheid is het precies het tegenovergestelde: we hebben absoluut niets bereikt. Controle houdt weerstand in. Concentratie is een vorm van weerstand die erin bestaat het denken tot een bepaald punt te reduceren. En wanneer de geest traint zich volledig op één ding te concentreren, verliest het zijn elasticiteit, zijn gevoeligheid en wordt het niet meer in staat het totale veld van het leven te vangen.
Het principe van meditatie is de kennis van jezelf, en dit betekent het realiseren van elke beweging van gedachte en gevoel, alle lagen van bewustzijn kennen, niet alleen de oppervlakkige maar ook de verborgen, de diepe activiteiten. Hiervoor moet de bewuste geest kalm en kalm zijn om de projectie van het onbewuste te ontvangen. De oppervlakkige geest kan alleen kalmte, vrede en sereniteit bereiken, zijn eigen activiteiten begrijpen, ze observeren, ze realiseren; wanneer de geest zich volledig bewust wordt van al zijn activiteiten, blijft hij spontaan stil door dat begrip ; dan kan het onbewuste projecteren en tevoorschijn komen. Wanneer het geheel van bewustzijn is vrijgegeven, is het alleen dan in staat het eeuwige te ontvangen.
Tussen twee gedachten is er een periode van stilte die geen verband houdt met het denkproces. Als je waarneemt, zul je zien dat deze periode van stilte, dat interval, niet van tijd is, en de ontdekking van dat interval, de totale experimenten ervan, bevrijdt je van conditionering.
Meditatie is geen middel tot iets. Meditatie is om op elk moment van het dagelijks leven te ontdekken wat waar is en wat niet. Meditatie is niet iets waardoor je ontsnapt. Iets waarin je visioenen krijgt en allerlei geweldige emoties. Maar alle momenten van de dag bekijken, zien hoe je denken werkt, het verdedigingsmechanisme zien werken, angsten, ambities, hebzucht en afgunst zien, dit alles bekijken, het de hele tijd onderzoeken, dat is meditatie, of een deel van meditatie U hoeft niet naar iemand te gaan om u te vertellen wat meditatie is of om u een methode te geven. Ik kan het heel eenvoudig ontdekken door naar me te kijken. Niemand hoeft het mij te vertellen; Ik weet het We willen ver gaan zonder de eerste stap te zetten. En u zult merken dat als u de eerste stap zet, dat de laatste is. Er is geen andere stap.
Krishnamurti en meditatie
