Inhoudsopgave verbergen 1 Wat is verlichting? 2 Vraag: U gebruikte het woord "Zijn". Kun je uitleggen wat je daarmee bedoelt? 3 Vraag: Als je het Zijn zegt, heb je het dan over God? En als je dat bent, waarom gebruik je dat woord dan niet? 4 Vraag: Wat is het grootste obstakel om deze realiteit te ervaren? 5 Vraag: Ik ben het er niet helemaal mee eens. Het is waar dat ik veel onzin denk - zoals de meeste mensen - maar ik kan mijn geest nog steeds gebruiken om dingen te bereiken, en dat doe ik altijd. 6 Vraag: Bedoel je stoppen met denken? Nee, ik kan het niet, behalve misschien voor een paar momenten.
Wat is verlichting?
Echart Tolle: Een bedelaar zat al meer dan 30 jaar aan de kant van een weg. Op een dag kwam er een vreemdeling voorbij. "Heb je munten?" Mompelde de bedelaar, terwijl hij zijn arm mechanisch uitstrekte met zijn oude pet. "Ik heb niets om je te geven, " antwoordde de vreemdeling. En toen vroeg hij: "Waar gaat dat over waar u op zit?" "Niets, " antwoordde de bedelaar, "alleen een oude doos. Ik zit erop sinds ik me kan herinneren. ' "Heb je ooit naar binnen gekeken?", Vroeg de vreemdeling. "Nee, " antwoordde de bedelaar, "waarom? Er zit niets in. ' "Kijk eens, " hield de vreemdeling vol. De bedelaar slaagde erin het deksel te openen. Tot zijn verbazing, ongeloof en euforie ontdekte hij dat de doos vol goud zat. 
Ik ben die vreemdeling die je niets te geven heeft en die je zegt naar binnen te kijken. Niet in een doos - zoals in de gelijkenis - maar op een nog nauwere plaats: in jezelf.
"Maar ik ben geen bedelaar, " hoor ik je zeggen.
Degenen die hun ware rijkdom niet hebben ontdekt - het schitterende juweel van het Zijn en de diepe en onveranderlijke vrede die daar wordt gevonden - zijn bedelaars, zelfs als ze een grote materiële rijkdom hebben. Ze zoeken extern verspilling van plezier of vervulling - voor validatie, veiligheid of liefde - terwijl ze van binnen een schat hebben die niet alleen al deze dingen omvat, maar oneindig veel groter is dan alles wat de wereld kan bieden.
Het woord 'verlichting' roept het idee op van een bovenmenselijke prestatie, en het ego ziet het graag zo; het is echter gewoon je natuurlijke gevoel van vereniging met het Zelf, het is een staat van verbinding met iets onmeetbaar en onverwoestbaar, iets dat je, bijna paradoxaal genoeg, in essentie bent en dat echter veel groter is dan jij . Het is de ontmoeting van je ware aard, voorbij namen en vormen. Het onvermogen om deze verbinding te vinden geeft aanleiding tot de illusie van scheiding van jezelf en de wereld om je heen. Je ziet jezelf, bewust of onbewust, als een geïsoleerd fragment. Angst ontstaat en het conflict - intern en extern - wordt een gewoonte.
Ik hou van de eenvoudige manier waarop de Boeddha de staat van verlichting definieert: 'het einde van het lijden'. Zit hier iets bovenmenselijks in? Natuurlijk is het per definitie onvolledig. Het vertelt je alleen wat verlichting niet is: het lijdt niet. Maar wat blijft er over als er geen lijden meer is? De Boeddha zwijgt erover en zijn stilte houdt in dat je dat zelf zult moeten ontdekken. Gebruik een negatieve definitie, zodat de geest het niet kan transformeren in iets om in te geloven of een bovenmenselijke prestatie, in een doel dat je onmogelijk kunt bereiken. Ondanks deze voorzorgsmaatregel geloven de meeste boeddhisten nog steeds dat verlichting voor de Boeddha is - niet voor hen - althans voor dit leven.
Vraag: U gebruikte het woord "Zijn". Kun je uitleggen wat je daarmee bedoelt?
Eckhart Tolle: The Self is het eeuwige en alomtegenwoordige unieke leven dat verder gaat dan de ontelbare vormen van leven die onderhevig zijn aan geboorte en dood. Het Wezen is echter niet alleen voorbij, maar in de diepte van elke vorm, als zijn meest interne, onzichtbare en onverwoestbare essentie. Dit betekent dat dat nu binnen handbereik is, als je meest ware aard, je diepste zelf. Maar probeer het niet te begrijpen met de geest. Probeer het niet te begrijpen. Je kunt het alleen weten als de geest stil is. Wanneer je aanwezig bent, wanneer je aandacht volledig en intens is in het Nu, kun je het Zelf voelen, maar het kan nooit met de geest worden begrepen. Zich opnieuw bewust worden van Zijn en in die staat van "gevoeld bewustzijn" leven is verlichting.
Vraag: Als je het Zijn zegt, heb je het dan over God? En als je dat bent, waarom gebruik je dat woord dan niet?
Eckhart Tolle: Het woord "God" heeft zijn betekenis volledig verloren door duizenden jaren van misbruik. Ik gebruik het soms heel spaarzaam. Met 'misbruik' bedoel ik dat mensen die nog nooit een glimp hebben opgevangen van het rijk van het heilige, van de oneindige immensiteit achter dat woord, het met grote overtuiging gebruiken, alsof ze wisten waarover ze het hadden. Of ze argumenteren ertegen, alsof ze wisten wat ze ontkennen. Dit misbruik komt voort uit absurde egotische overtuigingen, bevestigingen en illusies, zoals "Mijn God of onze God is de enige ware god, en de uwe is vals", of de beroemde zin van Nietzche: "God is dood."
Het woord God is een gesloten begrip geworden. Zodra het woord wordt uitgesproken, wordt een mentaal beeld gevormd - misschien niet langer van een oude man met een witte baard - maar het is nog steeds een mentale weergave van iemand of iets buiten je; en ja, bijna onvermijdelijk een mannelijk iets of iemand.
Noch God noch de Ser of enig ander woord kan de onuitsprekelijke realiteit achter het woord definiëren of verklaren, dus de enige belangrijke vraag is of het woord is een hulp of een obstakel om je te laten ervaren waarnaar het verwijst. Wijst het buiten zichzelf, naar die transcendente realiteit, of leent het zich heel gemakkelijk om niets meer te worden dan een idee, een geloof in je hoofd, een Geestelijk idool?
Het woord Ser verklaart niets, maar het woord God ook niet. Ser heeft echter het voordeel dat het een open concept is: het reduceert de onzichtbare oneindigheid niet tot een eindige entiteit. Het is onmogelijk om een mentaal beeld van hem te vormen. Niemand kan het exclusieve bezit van het Zelf claimen, het is je essentie en het is onmiddellijk voor jou toegankelijk als het gevoel van je eigen aanwezigheid, het gevoel van Ik ben voorafgaand aan Ik ben dit of dat . Er is dus maar een kleine stap tussen het woord Ser en ervaar het Zelf.
Vraag: Wat is het grootste obstakel om deze realiteit te ervaren?
Eckhart Tolle: Identificatie met je geest, waardoor denken dwangmatig wordt. Niet kunnen stoppen met denken is een vreselijke ramp, maar we realiseren ons dit niet omdat bijna iedereen eraan lijdt, dus het wordt als normaal beschouwd. Dit onophoudelijke mentale geluid verhindert dat je dat domein van innerlijke stilte vindt dat onafscheidelijk is van het Zelf. Dit creëert ook een valse yo, vervaardigd door de geest, die een schaduw van angst en lijden uitbreidt. We zullen dat later allemaal in meer detail onderzoeken.
De filosoof Descartes geloofde dat hij de meest fundamentele waarheid had gevonden toen hij zijn beroemde zin formuleerde: ik denk, dan besta ik. In feite uitte hij daarmee de meest fundamentele fout: het denken gelijkstellen met Zijn en identiteit gelijkstellen met denken. De dwangmatige denker - en bijna iedereen is dat - leeft in een staat van schijnbare scheiding, in een waanzinnig complexe wereld van problemen en voortdurende conflicten, een wereld die de groeiende fragmentatie van de geest weerspiegelt. Verlichting is een toestand van voltooiing, van één zijn, en daarom is er vrede Eén is één met het leven in zijn manifeste aspect - de wereld - evenals met je diepste zelf en het leven manifesteert zich niet - één met het Zelf. Verlichting is niet alleen het einde van het lijden en het voortdurende interne en externe conflict, maar ook het einde van de vreselijke slavernij van onophoudelijk denken. Wat een ongelooflijke bevrijding is het!
Jezelf identificeren met je geest genereert een ondoorzichtig gordijn van concepten, labels, afbeeldingen, woorden, oordelen en definities die een echte relatie verhinderen. Het gordijn staat tussen jou en jezelf, tussen jou en de andere mannen en vrouwen, tussen jou en de natuur, tussen jou en God. Het is dit gedachtegordijn dat de illusie van scheiding creëert, de illusie dat er een thee is en een volledig gescheiden 'ander'. Je vergeet dan de essentiële realiteit dat je, onder het niveau van fysieke verschijningen en afzonderlijke vormen, één bent met alles wat bestaat. Met "vergeten" bedoel ik dat je deze vereniging niet langer als een vanzelfsprekende realiteit op zich kunt voelen. Je gelooft misschien dat het zo is, maar je weet niet meer of het zo is of niet. Een overtuiging kan geruststellend zijn. Het is echter alleen bevrijdend door je eigen ervaring.
Denken is een ziekte geworden. De ziekte treedt op wanneer dingen uit balans raken. Er is bijvoorbeeld niets mis met de cellen die zich in het lichaam delen en vermenigvuldigen, maar wanneer dit proces onafhankelijk van het hele organisme doorgaat, verspreiden de cellen zich en zullen we een ziekte hebben.
De geest is een uitstekend instrument als we het correct gebruiken. Bij onjuist gebruik wordt het echter zeer destructief. Om precies te zijn, het is niet zozeer dat je je geest op de verkeerde manier gebruikt - in het algemeen gebruik je het helemaal niet. Ze gebruikt jou. Dat is de ziekte. Je denkt dat je je geest bent. Dat is delirium. Het instrument heeft je toegeëigend.
Vraag: Ik ben het er niet helemaal mee eens. Het is waar dat ik veel onzin denk - zoals de meeste mensen - maar ik kan mijn geest nog steeds gebruiken om dingen te bereiken, en dat doe ik altijd.
Eckhart Tolle: Alleen omdat je een woordpuzzel kunt oplossen of een atoombom kunt bouwen, betekent dit niet dat je je geest kunt gebruiken. Net zoals honden ervan houden botten te bijten, houdt de geest ervan om tanden te knijpen voor problemen. Daarom lost het raadsels op en bouwt het atoombommen. Je bent niet geïnteresseerd in die dingen. Laat me je dit vragen: kun je jezelf van je geest bevrijden wanneer je maar wilt? Heb je de knop gevonden die het hele mechanisme stopt?
Vraag: Bedoel je stoppen met denken? Nee, ik kan het niet, behalve misschien voor een paar momenten.
Eckhart Tolle: Dan gebruikt de geest jou. Onbewust heb je je met haar geïdentificeerd, dus je beseft niet eens dat je haar slaaf bent. Het is bijna alsof je bezeten bent zonder het te beseffen: je denkt dat de entiteit die bezit van jou heeft genomen jezelf is. Vrijheid begint met het besef dat je niet die entiteit bent die bezit van je nam - de denker - Als je dit weet, kun je de entiteit observeren. Zodra je de denker gaat observeren, begint een hoger bewustzijnsniveau te activeren. Dan begin je je te realiseren dat er een enorm gebied van intelligentie is dat verder gaat dan het denken, en die gedachte is slechts een klein aspect van die intelligentie. Je beseft ook dat alle dingen die er echt toe doen - schoonheid, liefde, creativiteit, vreugde, innerlijke vrede - hun oorsprong buiten de geest hebben. Je begint wakker te worden.
