The Language of the Soul van Elisabet Esteban Mulet

  • 2014

De taal van de ziel, de taal van vibratie, van resonantie, waar woorden het voertuig zijn om een ​​staat te bereiken, een concrete vibratie.

De woorden zelf blijven op de achtergrond. Woorden opgevat als begrippen en letterlijk.

Er verschijnt een close-up, zonder woorden: die ietwat vergeten non-verbale communicatie.

Dat wat meer dan 80% van de communicatie vertegenwoordigt en waar de samenhang en transparantie van de boodschap wordt weerspiegeld. Wat we echt zeggen en uitdrukken.

Heb je gespeeld om verder te gaan dan de woorden die een persoon zegt en ze te voelen?: Voel de persoon, wat zijn lichaam, zijn gebaren, zijn acties, zijn vibratie eigenlijk spreken.

Dat is de echte boodschap. Die non-verbale communicatie die we niet kunnen beheersen en die onthult wat we echt zijn en wat we echt zeggen.

Met deze taal wordt de persoon naakt, hun personages vallen, toont hun essentie, wat IS, hun ZIJN.

Weet je hoe je moet differentiëren wanneer een persoon vanuit de ziel spreekt?

Een persoon die spreekt en zich uit de ziel uitdrukt, laat ons niet onverschillig, iets mobiliseert, is een trilling en de trilling straalt uit.

De taal van de ziel produceert een effect van positieve besmetting, we willen bij die persoon zijn, we zijn op ons gemak, kalm.

Contact maken met de taal van de ziel is wat we doen in de Entellers van de ziel .

Dat is een van de doelstellingen van de vergaderingen.

Een ruimte om de ziel te VOELEN, om die verbinding te leven die we in ons ervaren wanneer we in verbinding staan ​​met wie we werkelijk zijn.

In een paar minuten zeggen de aanwezigen dat deze ruimte van verbinding met de ziel wordt bereikt.

De stem is de rode draad van de sessie, het is het communicatiemiddel, van resonantie.

Concrete persoonlijke vragen is de manier waarop we de sessie ontwikkelen.

Vragen gesteld door het heden.

Deze vergaderingen worden gehouden vanuit het heden, zonder voorafgaande meditatie, als een manier om het op elk moment van onze dag toe te passen.

Auteur: Elisabet Esteban Mulet

Bron: http://elisabetestebanmulet.blogspot.com.es/

Volgende Artikel