Er zijn mensen die met hun eigen aanwezigheid doordringen in omgevingen, alsof ze uitgeademde aroma's zijn die vezels raken om me te helpen herinneren wie ik ben.
Soms lijkt het mij dat sommige van deze wezens een rol spelen alsof ze meer geworteld zijn in hun ware essentie om hun weg te vinden.
Dus op een gemeenschappelijke dag een paar jaar geleden hoorde ik voor het eerst de stem van Andrea Bocelli de impact was zodanig dat haar muziek me deed huilen, maar niet vanwege verdriet of pijn, alsof mijn hart al een tijdje bevroren was en druppels van tederheid zouden ontspruiten naar Door zijn muzieknoten.
In het begin was ik een beetje bang, dat een eenvoudige melodie dingen zou produceren zonder uitleg in mijn wezen.
Het is een prachtig geschenk om te ontdekken dat er veel dingen zijn die mijn hart kunnen laten trillen.
Het is bewonderenswaardig om te ontdekken hoe het vermogen om lief te hebben geen grenzen kent.
Lange tijd was ik een depressieve persoon die gaten probeerde te vullen door relaties, maar het kwam bij me op om de beheersing van het zijn te beginnen, mijn prioriteiten te richten op spiritueel ontwaken, dus er vonden subtiele veranderingen plaats.
Ik kon zien alsof mijn dating of koppels lang als snoeplolly's hadden gewerkt waarvan dagelijkse doses nodig waren voor de balans of controle van mijn leven, ik begin met de beheersing en meestal lijkt het erop dat bij mij diabetes werd vastgesteld, paletten zijn niet toegestaan, maar niet als oplegging, maar om die gehechtheid aan iemand anders los te laten die mij bevestigt, maak me compleet als mens.
Het is heel nieuwsgierig hoe iemand verslaafd kan zijn aan liefdesrelaties, afhankelijk kan zijn van hoeveel liefde iemand ontvangt of hoe vaak onze harten zijn gebroken.
Door al het gevoel naar een persoon of object te richten, vergeten we onszelf soms, maar in de zin dat we het leven willen leven door de ogen van iemand die niet jij bent, zoals wanneer je stopt met voor jezelf te leven en begint te leven voor iemand anders
Maar goed, ik heb toegewijd aan mijn spirituele ontwaken op zoek naar leven in vrijheid, dus het leven presenteert me situaties die met hen beheersing te maken hebben.
Ze is verslaafd aan verliefd worden, zonder de intentie te verlaten om de zoete verslaving achter te laten.
Ik durfde bijna te zeggen dat alles wat slecht en alles goed is aan relaties mij is overkomen, dus werd duidelijk hoe het mogelijk is om meer vormen van liefde te ervaren.
De ogenschijnlijke onthouding wekte een liefde voor alles waardoor ik me onder meer levende muziek, lichaamsbeweging, de natuur voelde.
Die druppels tederheid waarmee Bocelli mijn hart raakte, waren slechts het begin om iets meer waars te ervaren.
Liefde is het puurste en meest reële dat bestaat, het manifesteert zich altijd op vele manieren, het heeft geen eigenaar, het hoopt alleen maar herkend te worden.
Hoe liefde eruit ziet ... het kan in een heel eenvoudige situatie zijn, naar je geliefden luisteren, hen vergezellen.
Bijvoorbeeld, dagen geleden moest ik in het openbaar vervoer een vader zien die zijn meisje naar school bracht, misschien was ik nooit gestopt om te observeren, maar de liefde straalde door het bedrijf die rollen van zorgzaamheid en dankbaarheid creëren als een medeplichtigheid tussen deze mensen, dus voor mij was het zo voelbaar dat tranen van tederheid me ontspruiten, en toen realiseerde ik me dat ik mijn afkomst volgde, en dat het een opluchting is om een zwarte bril te dragen.
In plaats van liefde te conceptualiseren, is het ontdekken van al zijn vormen geweldig, alsof het hele spel misschien alleen gaat over het hart dat een spier is om te oefenen.
Wat een zegen om zo'n schoonheid te zien.
