Carvajal: Je zou alles kunnen vergeten behalve geboren en geboren te worden in die stroom van liefde die in je zit

Conferentie over "De heilige wetenschap van dienstbaarheid" en presentatie van het boek "Waarden die genezen", door Issabela Di Carlo, in Mallorca

12 juli 2007 Moge je leven een boek zijn dat je kinderen kunnen lezen, dat je leringen geen dode woorden zijn, noch je waarden als kadaverische waarden. Mogen uw waarden de waarde van het voorbeeld zijn, de waarde van het leven. Je zou je mond kunnen houden en praten vanuit je adem, vanuit je houding en vanuit wat je met je hart doet. Je zou zelfs meditatie- en gebedstechnieken kunnen vergeten. Je zou alles kunnen vergeten, behalve zijn en geboren worden in die stroom van liefde die in je is.

Een boek is een soulbloei. Hoeveel tranen, hoeveel pijn, hoeveel licht, hoeveel vreugde is er op de pagina's van een boek? Het zijn pagina's van het leven. Ik weet dat er niet alleen papier is, niet alleen herinnering, maar vlees, bloed, helderheid, natuurlijk donker van het leven, alles is aanwezig in dat boek.

Als we naar de eerste pagina kijken, geeft Issa ons een mooie uitnodiging en het ontroerde me. Die uitnodiging is dansen we? Ik weet niet hoe ik moet dansen, maar mijn ziel danste.

We dansen Het leven is een dans, als we het leven dienen is het een dans. Maar achter die dans zit een lied en achter een lied een heilige noot. Die heilige toon is de zieletoon.
Als we het over waarden hebben, zijn het niet langer waarden van het hebben, geen waarden van gebruik of uitwisseling, noch waarden van de aandelenmarkt, maar die waarden die de moeite waard zijn om te zijn. Dit zijn de waarden die zijn ontstaan: haar familie, haar man, Andy, Dani, haar oude Uruguay, haar vernieuwde Uruguay in haar hart, haar planetaire burgerschap.

Wanneer we in contact komen met die waarden die genezen, vinden we iets heiligs, en dat is psychologie, de echte psychologie. Ik heb negen jaar geleden een psycholoog ontmoet, nou, ik ken veel psychologen, maar dit was net raar, ik zat in een seminarie in Cuernavaca, ik herinner het me nog heel goed, ik stond op de eerste rij. Issa staat altijd op de eerste rij. Ze is een krijger, zelfs als ze niets zegt. Van stilte, van eenvoud, bijna tot de rand van verlegenheid, maar met die inzet van de ziel.

Ik zag deze vrouw daar, op de eerste rij tijdens het seminar, ik sprak met haar in het midden en ik vond een briljant intellect. Ik dacht bij mezelf: nog een intellectueel. Er zijn zoveel intellectuelen die over psychologie praten, kennis reciteren, herhaald en automatisch, praten over de ervaringen van anderen. Sprekend niet vanuit het leven, maar vanuit geheugen en kennis.

Toen kwam een ​​tweede sessie op het seminar en we spraken een beetje over de ziel. Plots kijk ik haar aan en vind ik de helderheid van haar ogen, die overspoeld werden met brandende tranen; een psycholoog die ontroerd was, een professional wiens hart kookte, die het vuur van liefde in haar hart kon aansteken. Toen wist ik dat psychologie een ziel heeft, omdat de ziel in mensen is, het is in hen, het zit erin.

Is psychologie de wetenschap van gedrag? Nee. Psychologie is een heilige wetenschap, het is de wetenschap van de menselijke ziel en ik kende die dag, negen jaar geleden, de waarde en welsprekendheid van haar tranen. In elke stilte, in elke blik, in elke glimlach, in elke traan is er veel meer menselijkheid dan in alle woorden. Ik weet het, omdat ik dit boek heb geleefd. Hij is welsprekend in alles wat hij zegt, maar hij heeft zelfs nog meer welsprekendheid in zijn levende stilte, in de betekenis achter elk woord; omdat elk woord niet alleen is gedacht, herkauwd en gedroomd, maar vooral heeft geleefd.

Door het hele boek gaan alsof we vroegen om ellipsen door alle pagina's te maken en alleen het begin te nemen en het einde te herhalen, uiteindelijk vinden we een voorbeeld van dood en leven. Het hele boek is een levensverhaal, een levend verhaal, en uiteindelijk ontstaat er een verhaal over een ziekenhuis, over een academische diagnose, min of meer koud, en over de eenzaamheid van een Uruguayaan die in het koude noorden moet leven, De dood van zijn vader. En er gebeurt een wonder ... er komt een verpleegster voorbij. Het wonder is dat ze een verpleegster met een ziel is, ze is een mens, en voorbij de prognose, de diagnose en voorbij de intellectuele en professionele taal, leest ze haar angst, haar behoefte en haar blik en omhelst haar. Dus Issa vertelt ons over de diepte van de tijd ...

Er zijn seconden die niet voorbijgaan en nooit kunnen gebeuren. Er zijn tijden die geen tijden van de klok zijn, dat zijn heilige tijden, diep, innerlijk, tijden van de ziel, vol betekenis. In die knuffel gebeurde het vuur van de ziel en die knuffel nooit zomaar. En die knuffel blijft haar aansteken en in die knuffel de omhelzing van de mensheid. In die knuffel al zijn diepe psychologie, zijn moederschap, zijn professionaliteit, zijn intellect, zijn intuïtie, zijn hart, zijn toewijding, zijn levende toewijding.

Dan vind ik in Issa het brandende vuur van liefde, van de passie voor het leven en ik ben blij overal te voelen, dat dit vuur brandt. Dat je geen psycholoog hoeft te zijn, of een arts, of een psychiater, of een arts of een wetenschapper, je moet gewoon een mens zijn.

We hebben er lang geleden over gedroomd. Dit project heet DAVIDA, het is een serviceproject, zodat andere dingen online gebeuren, zodat we onze harten, gedachten, dromen, verwachtingen kunnen geven, zodat we de zaden van een nieuw kunnen zaaien planetaire cultuur Dit is onze droom geweest.

Ze heeft ons geduldig, ijverig vergezeld, is de redacteur van de pagina geweest. Hij is er geweest in het groen en de volwassen, op de heldere dagen en op de donkerste nachten. Hij is daar permanent, onvoorwaardelijk, onpersoonlijk geweest.
Dus vandaag gaan we het hebben over die wetenschap, over de heilige wetenschap van dienstbaarheid. We zullen herkennen dat de service iets anders is. Het is niet om kruimels te laten vallen, het is niet om het geweten het zwijgen op te leggen, het is niet om te geven wat we over hebben, het is om ons over te geven, het is om ons over te geven, het is om leven te geven; niet kennis, maar die levende wijsheid van het leven die in ons stroomt wanneer we echt kunnen liefhebben en echte liefde is onvoorwaardelijk, het is liefde voor de ziel.

In de eerste scheppingsmomenten zaaide de Grote Server van de wereld de eerste zaden van evolutie. Onder hen de elektronen met alle dynamiek die bewegen van je energie, en ontkiemen in de beweging.

Het leven is een geactiveerd elektronisch plasma en elektronen springen daar in je hart. Al het ruwe materiaal van dit universum was vóór de eerste milliseconde gecreëerd: protonen, neutronen, fotonen Alles in de schepping was voorbereid zodat de waarnemer zou verschijnen. De waarnemer is een Schepper die verschijnt wanneer er een zekere mate van kritisch bewustzijn is. Dezelfde kwestie is spiritueel, er is geest ondergedompeld in materie. Materie broedt de Geest uit en stijgt, puur, door ons op.

We vinden in hetzelfde programma van het atoom het lot van de mens. Eerst de grote uitbreiding: liefde breidt zich uit, daarna trekt het dynamische hart samen. Het zijn de eerste zonnestelsels. De Schepper Vul de wereld met de intelligentie van materie. Dan komt de wee.

Eerste liefde breidt zich uit en trekt vervolgens samen. Een zonnestelsel bestuurd door liefde ontstaat. Kosmische melk om de nieuwe planeten te voeden ontspruit uit het hart van supernovae en vult materie met de intelligentie van de Schepper.

We gaan op die manier voorbij de entropie, die ons de dood in sleurt, een antropisch humaniseringsprincipe dat een glimp opvangt van de mensheid die in het plan is vastgelegd. Op deze planeten waar het leven wordt geboren, staat het creatieprogramma vanaf het eerste moment ingeschreven en kunnen we doorgaan met de creatie. We zijn geen sterrenstof, we zijn het product van hetzelfde sterrenbewustzijn. Door ons passeren alle koninkrijken: het mineralenrijk, het plantenrijk en het dierenrijk, met alle intelligentie van hun evolutie worden ze in ons hart gesynthetiseerd zodat we naar het koninkrijk van licht kunnen ascenderen. We dompelen ons conceptueel onder, althans in die magische levensstroom die op zijn beurt een grote stroom van dienstbetoon is.

Waar zijn we voor Dat is een essentiële vraag. Service is een voorwaarde voor creatie. In dienst onthullen we de essentie van dingen, hun kwaliteit. De intelligente service stelt ons in staat om verder te gaan dan het uiterlijk, omdat het het verbindt met de essentie. De dienst verbindt de zintuigen met de zin en geeft ons een diepe reden om te leven, het geeft ons een noorden. Het stelt ons in staat onszelf te vernieuwen. Het stelt ons in staat de grote levenswet in te voeren die de wet van het hart is.

Het hart wordt elke seconde gegeven. Het vereist niets. Als ik elke seconde elke druppel bloed zou vasthouden, zouden we na een uur op het punt staan ​​van congestief hartfalen en op een dag zouden we al dood zijn. Alles wat het hart ontvangt, geeft het verrijkt, vernieuwd, het geeft het geladen met zijn zuurstof. Dat is de wet van het leven die in dezelfde fysiologie is vastgelegd: leven is geven, is geven, is overgeven. Het geeft niet wat je hebt, het geeft wie je bent, je geweten, je tijd ...

Er is niemand die rijk genoeg is om niet te hoeven ontvangen en er is niemand die zo arm is dat niets te geven heeft. Geef op alle manieren; Geef in ieder geval van jou. Het leven maakte ons een kosmisch geschenk, zaaide zaden van het plan in het land van ons geweten en die zaden kunnen ontkiemen en zich vermenigvuldigen als een overvloedige oogst van leven in ons.

Het leven zaaide in ons een mineraal zaad en daar hebben we het kosmische ijzer van rode bloedcellen dat uit een supernova kwam. Het ijzer komt hier niet vandaan. Geen deeltje komt van de aarde ...

Door dezelfde ijzeren kern zijn we buitenaardse wezens die de aarde bewonen. Wij zijn kinderen van het hart van de sterren. Uit dezelfde kern van de sterren kwam calcium en de intelligentie van de cellen. Calcium werden kanalen waarmee we elektrische stromen kunnen creëren en vanuit die kern kunnen communiceren.

Het leven gaf ons het magnesium dat in het hart van chlorofyl zit. Hij gaf ons de fosfor die je neuronen ontsteekt, gaf ons elektronen, calcium, waterstof, zuurstof, stikstof ... om het levenssubstraat op te bouwen, eiwitten. Hij gaf ons de juiste mineralen ... zodat deze eiwitten enzymen werden en de magie van het leven door ons zou kunnen opkomen. Het mineralenrijk is een drager van kosmisch licht.

Het leven gaf ons patronen van arrangementen. Op deze manier worden de harde koolstofatomen diamanten, moeilijk aan te raken, maar zacht voor het licht, omdat ze het laten passeren en het onthullen. Wanneer de moleculen geordend en coherent zijn, worden de edelstenen gevormd. De stenen zijn kostbaar, niet vanwege hun substantie, maar vanwege hun interne organisatiepatroon, ze bevatten een fractale geometrie die is geordend om licht door te laten.

We zijn hier om het licht door te laten, transparantie te ontwikkelen, transparant te zijn. Dat licht is niet langer het licht van de zon, het is het licht van liefde. De server schakelt het licht in en onthult het licht. De server heeft zijn persoonlijkheid afgestemd. Hij is niet langer alleen een fysiek lichaam, maar wordt gemagnetiseerd door zijn positieve gevoelens, die hem ertoe brengen zijn best te doen. De server heeft zijn veld van mentaal bewustzijn veroverd. Ken de heilige wetenschap van dienen. Hij weet dat er een tijd is om te zaaien, een tijd om te groeien en een tijd om te oogsten. Leer de wetenschap van ritme en kansen. Hij heeft zijn intelligentie wakker gemaakt. Op de server is echte liefde. Het is geen blinde en huurlingenliefde, het is een liefde met onderscheidingsvermogen, dapper.

De server herkent de behoefte van de ander, is de meester van de behoefte. Herken het essentiële en geef dus wat de ander nodig heeft. De server bezit die echte onpersoonlijke liefde die zowel het intellect als het hart impliceert. Dienen betekent niet noodzakelijkerwijs hier en daar ziekenhuizen bouwen en paternalisme doen, maar echte persoonlijke liefde. Misschien doen we niets buiten, maar we geven ons gezelschap, ons gebed, ons denken, onze houding, onze helpende hand ..., we gaan volledig in die levengevende stroom van het overvloedige water van leven, dienstbaarheid.

Service is niet noodzakelijkerwijs wat je buiten ziet, het is wat van binnenuit wordt gebouwd omdat het een product van samenhang is. De server is een toegewijde die zijn leven iets heiligs heeft gemaakt. Zijn toewijding is voor God, maar hij heeft geleerd God in de mensheid te zien. De server is ook een schaduwliefhebber, omdat hij van plaatsen houdt waar schaduw is en daar zijn licht kan brengen. Hij heeft een prachtige les geleerd die is ingeschreven in dat kosmische bewustzijn dat we het plantenrijk noemen.

Wat als de wortels geen toewijding hadden aan de duisternis en de schaduw en de aarde? Er zouden geen bloemen zijn. Daarom zijn we hier. God heeft ons hier omdat er duisternis is. Het probleem van duisternis is niet het probleem van schaduw, het is het probleem van degenen die een beetje licht hebben. We hoeven het kwaad niet aan te vallen, zelfs geen heersers, we hebben de heersers die we verdienen. We hebben het land dat iedereen, door actie of weglating, heeft bijgedragen om te creëren. Het is niet waar dat het land in grenzen is verdeeld. Wij zijn hetzelfde lichaam van Christus. Hetzelfde sap loopt voor ons. Als we uw bloedsomloop verminderen, is de verantwoordelijkheid alleen voor ons. We zijn verenigd door dezelfde stam, we worden gevoed door dezelfde wortel. We kunnen allemaal genieten van hetzelfde levende sap van geld, van cultuur, van de goederen van de aarde, van energie ...

We moeten leren van de toewijding van het plantenrijk. We kunnen afdalen naar de diepte van de harde rots om het op te lossen. Neem onze bewogen tranen naar de moeilijke plaatsen waar geen solidariteit is, waar het sap niet circuleert. We moeten erkennen dat we de aarde zijn. De aarde is bij ons. Dienstbetoon heeft te maken met de heilige wetenschap van toewijding. Devotie verwerpt de schaduw niet. Het verwerpt geen impulsen, het verwerpt eros niet, maar erkent dat eros en logos verenigd zijn in dezelfde bewustzijnsstroom.

Leer de heilige wetenschap van toewijding kennen en erken als de dichter dat wat de bloeiende boom heeft, leeft van wat hij begraven heeft. Dat het niet mogelijk is om vreugde te bereiken zonder te hebben geleden. Pijn is niet het tegenovergestelde van liefde, maar haar onthullende, harmonie van tegengestelden, die in liefde complementair zijn. We genieten van de schoonheid van licht en duisternis die elkaar ontmoeten in de dageraad en de schemering.

We zouden kunnen leren van het plantenrijk dat ook in ons leeft, de wet van harmonie, toewijding, onvoorwaardelijke liefde. Bewaar het licht, verwerk het en projecteer het op de planeet in een dienst die ten offer gaat. De grondtoon van de ziel is dienstbaarheid omdat het heilige ambt van liefde het heilige ambt van de ziel is. Het ritueel van liefde wordt op elk moment in het hart uitgevoerd wanneer we onze mensheid wakker maken.

We zouden het geschenk van de schaduw kunnen accepteren en de val, de ziekte, het falen, de scheiding kunnen leven als een noodzakelijke leervorm. We kwamen om te leren en leren is om een ​​innerlijk vuur aan te steken. We konden zien hoe de groente groeit door de schaduw naar het licht. De stengel zoekt naar het licht. Zonder de schaduw zouden we ons niet naar het licht kunnen wenden. Waar schaduwen zijn, is groei.

De herfst is een prachtig geschenk. Je verliest gezondheid maar verloren gezondheid is je leraar, je ziekte leert je hoeveel gezondheid waard is. Je sterft klinisch, je komt terug en wat gebeurt er? Verander je bewustzijn, je leven, je relaties en je waarden ... De haast is voorbij, het verlangen om te bezitten. Het enige verlangen is om één te zijn met het wezen, één met de anderen.

We hebben nog een prachtig leerproces in bloei, we kunnen leren van het geschenk van een bloem, voorbij zijn parfum en kleur. Leer de strategie van de bloem om te openen, om de bloemblaadjes te openen en zijn licht en aroma te onthullen, de kelk en de belofte van het zaad en de belofte van de vrucht te onthullen. Leer van de bloem dat wanneer het sterft het fruit eruit komt. Het rijpe fruit valt door zijn eigen gewicht. De vrucht is zacht en zoet en kan dan het leven voeden en het programma van de Schepper vermenigvuldigen in het zaad dat ieder van ons is. Laten we eens kijken naar het geschenk van de bloem en leren dat leven is openstaan ​​voor leven, open voor liefde en geur ... Wat is jouw parfum? Hoe ben je geparfumeerd voorbij deodorant en exterieur parfum? Wat is de geur van je leven? Heb je vandaag geparfumeerd, de sfeer van je kinderen, je broers, je vrouw ...?

De bloem is pure groei. De groei is snel en het leven is kort. Je tijd is een intense, diepe tijd. Echte groei vindt plaats in het midden, niet in de periferie. Wanneer de bloem aan de rand groeit, sluit deze in het licht. In de centrale groei gebeurt het wonder van de opening naar het licht.

Moge je groei niet perifeer zijn, maar centraal! Het is niet die van je kapitaal, die van je vorm, die van je wapenrusting, van je uiterlijk, van je persoonlijkheid ..., maar die van die naakte essentie die het zaad van de Schepper in je bevat, want dan zul je het leven dienen en je zult volwassen worden en het zaadplan onthullen en zo de vrucht aan de mensheid leveren en de mensheid voeden ...!

We kunnen vanuit het centrum groeien. Wanneer een bloem sluit, groeit deze aan de rand. We komen ook dicht bij het licht wanneer we leven voor schijn of externe vormen.
Leven is heel eenvoudig. Leven is handelen als een leerling, en dit is de ziel die dient en dat zijn de voeten van de leraar, de zoon, de broer, de vogel, de boom, de rivier, de heerser, de mensheid ... Als je als leerling leeft, zit je in je centrum en je kunt genieten van het leven. Het leven is als een wiel op hoge snelheid. In de periferie regeert de middelpuntvliedende kracht. Het leven bereikt ons aan de rand niet meer dan om te overleven. Maar er is een oog van de orkaan, een plaats van maximale stilte, waar je het bewustzijn van zijn ontvangt en dat is het middelpunt van het wiel.

Het koninkrijk der hemelen is het koninkrijk van onschuld en van processen, van permanente groei. Als je onschuldig bent, kun je als kinderen stromen. Je zou kunnen worden geboren en ontspruiten als een frisse lente. Dat is de as van het wiel van je leven. Je kunt altijd op de as van het leven blijven. Je zou in je centrum kunnen zijn, de onschuldige en gevoelige leerling zijn. Je hebt maar twee mogelijkheden: je leeft of sterft langzaam. Of je leert en steekt dat innerlijke vuur in je hart aan of overleeft en vegeteert gewoon als slachtoffer in de periferie. Het slachtoffer kan niet dienen. Jouw vraag is niet wat ik het leven ga geven, maar wat het leven me liefde zal geven. Het is een kwestie geboren uit het egoïsme van leven in de periferie.

Leven is ook de erfenis van het dierenrijk ontvangen. De gave van dit koninkrijk is het eerste pad naar vrijheid. We hebben niet langer wortels, we zijn niet langer alleen op één plek, we hebben benen en we kunnen bewegen. Het embryo van het instinct dat ons op het pad van evolutie naar vrije wil leidt, begint. Het diereninstinct is zo'n gave geschenk Welke magie zijn er in die puppy's die de oude mannen meenemen naar de straten van Parijs? Ze zijn zijn familie, omdat ze misschien hun kinderen hebben verloren.

Jaarlijks sterven zes miljoen kinderen van honger. Met een beetje van ons afval konden ze gered worden, met een beetje van onze vriendschap en solidariteit en vrijgevigheid konden ze leven. Een klein beetje van wat we nog hebben is precies wat die kinderen nodig hebben om te overleven. Er zijn anderhalf miljoen blinde kinderen. Met een beetje vitamine A kunnen we ze redden.

Terwijl 6 miljoen kinderen sterven van honger, zijn er 6 miljoen met ernstige ondervoeding die niet zullen sterven. Er zijn mogelijk nog eens 300 miljoen kinderen met matige ondervoeding die niet zullen sterven, maar die hun hersenen ondervoed hebben. Een niet-gevoed brein is geen vredesbrein, het is een brein zonder liefde en onze kinderen zullen hen op straat ontmoeten. Wat zal er dan gebeuren?

Waar is onze menselijkheid? Het is heel prettig om over de mensheid te praten en zich er niet aan vast te leggen. Het is een kwestie van onszelf inzetten, niet onszelf de schuld geven. Het gaat erom onze menselijkheid te voelen en betrokken te raken bij die grote stroom die ons in staat stelt de mooiste waarden te veroveren die solidariteit is. De mooiste gelegenheid om gelukkig te zijn, is ondersteunend zijn.

Studies tonen aan dat het belangrijkste middel van geluk is om anderen gelukkig te maken. Een heerser is gelukkig omdat hij zijn onderdanen gelukkig maakt, een moeder omdat hij hetzelfde doet met zijn kinderen ... Een boeddhist, een bodhisattva, een mediteerder, een dienaar van de wereld ... is gelukkig omdat hij leegte maakt en door leegte volheid en doorgang bereikt van haar de extase die de totale overgave is aan de stroom van het Zijn.

We kunnen de mogelijkheid vinden om hier en nu te dienen. We kunnen stoppen met het bekritiseren van onze heersers en weten dat energie de gedachte volgt. Hoewel we het daar niet mee eens zijn, moeten we het beste van onze gedachten en gebeden sturen zodat ze kunnen worden verlicht en hun best kunnen doen.

We zouden licht kunnen brengen voor onze artsen en onze medische systemen, omdat ze ook het slachtoffer zijn van een macro-economie, van vorming, van een systeem dat wordt beheerst door bezitterigheid, uitbuiting, geweld ... We kunnen helpen de emotionele astrale atmosfeer van verwarring op te ruimen.

De wetenschap van waardigheid kan niet worden gescheiden van de wetenschap van zijn. Je bent waard wat je bent. Het gaat om het erkennen van de drie essentiële waarden: liefde, vrede en vrijheid, waarden die ons wezen voeden. Met vrede is ons fysieke lichaam in harmonie. Met liefde wordt het brein, met name het deel dat emoties regelt, gevoed. Wanneer we vrijheid hebben, voeden we ook ons ​​menselijk brein, dat brein dat ons is gegeven voor evolutie, om te creëren.

Dienen is de enige mogelijke manier om menselijk te leven. Dienen is het bijwerken van het wezen, het is het omzetten van een mogelijke essentie in een echt bestaan; het is om een ​​oneindig menselijk potentieel om te zetten in een actieve en effectieve externe kracht, die de wereld transformeert en transmuteert. Dienen is het kanaal dat zijn met bestaan ​​verbindt.

Wij zijn ja en dat moet worden bewezen. Dienen is deelnemen aan die stroom die alle evolutie binnen het vierde koninkrijk van de natuur, dat het koninkrijk der mensheid is, verbindt met het vijfde koninkrijk, dat het koninkrijk der zielen is.

Je zou een boom kunnen planten, jezelf zaaien. Je bent een boom, de levensboom. In elke stap bemest je je paden en in elke lente kun je bloeien. Je zou een boek kunnen schrijven, opschrijven, je hoeft geen schrijver te zijn. Schrijf in het liveboek van je huid met je strelingen, in het boek van je ogen met je ogen. Schrijf in het boek van je hart. Neem op met het vuur van het leven.

Moge je leven een boek zijn dat je kinderen kunnen lezen, dat je leringen geen dode woorden zijn, noch je waarden als kadaverische waarden. Mogen uw waarden de waarde van het voorbeeld zijn, de waarde van het leven. Je zou je mond kunnen houden en praten vanuit je adem, vanuit je houding en vanuit wat je met je hart doet. Je zou zelfs meditatie- en gebedstechnieken kunnen vergeten. Je zou alles kunnen vergeten, behalve zijn en geboren worden in die stroom van liefde die in je is.

Dat is de uitnodiging. Dienen is leven. Het is goed dat we weer leven!

Ananta Foundation
Davida-rood