Het leven brengt ons veel uitdagingen en onze grootste wens is om een manier te vinden om het te leven zonder te lijden. Het lijkt de moeilijkste en minst succesvolle taak te zijn, omdat we niet weten hoe we de dagelijkse gebeurtenissen onder ogen moeten zien die voortdurend verschijnen.
De sleutel tot het vermijden van lijden is accepteren in plaats van weerstand bieden aan wat ons overkomt. Accepteer wat er gebeurt zonder te reageren, zonder weerstand te bieden aan wat wordt gepresenteerd, hoe onaangenaam de gebeurtenissen ook mogen lijken, zo is het. Dit zijn de enige twee opties die we hebben, er is geen andere. Accepteer of reageer.
Over het algemeen verzetten we ons, vechten, manipuleren we, proberen we te controleren en te veranderen wat we niet leuk vinden of ons te laten lijden. Andere keren rennen we weg, vermijden we, negeren we of reageren we gewelddadig omdat we geen andere manier kennen om onder ogen te zien wat we voelen. Wat we voelen is het echte probleem, niet wat er echt gebeurt. Het is hoe we de dingen waarnemen die gebeuren volgens onze concepten van wat goed of fout is. Een eenvoudig voorbeeld kan zijn dat iemand goedbedoeld ons benadert om ons advies te geven waar we niet om hebben gevraagd en we het als een aanval op onze persoon beschouwen, als een inmenging, dus we reageren omdat het concept dat we over ons hebben wordt bedreigd, ondervraagd . Dit veroorzaakt gevoelens van woede, hulpeloosheid en uithalen naar die persoon, in plaats van te kijken naar welke verborgen overtuigingen die we over onszelf hebben die ons zo laten voelen. Er zijn ontelbare voorbeelden die zouden kunnen helpen om te beseffen hoe we onze overtuigingen in het buitenland projecteren, maar dat zou een ander schrift zijn. Hier benadrukken we wat we voelen dat is waar we onze aandacht moeten vestigen op onze foutieve interpretaties en niet op gebeurtenissen die waardeloos zijn.
We slapen zo dat we ons niet realiseren dat de situaties zijn wat ze ook zijn: dat wat ons onaangenaam is, dat wat ons angstig maakt, dat wat ons blijkbaar onze droom maakt of wegneemt; Ze komen niet van buiten, van de buitenwereld. We hebben een mentale filter, een lens die alles wat binnenkomt vervormt en aanpast aan ons wereldbeeld. Wij zijn het die oordelen, interpreteren en voelen als een bedreiging of als een zegen.
Alles wat ons overkomt heeft geen enkele betekenis, en wij zijn degenen die de betekenis toekennen zoals we het interpreteren. Niets dat je hoort is persoonlijk, het zijn alleen je herinneringen die betekenis geven aan woorden. Niets dat je ziet heeft betekenis behalve in jou en voor jou.
De wereld waarin we leven is neutraal, wat het kleur en smaak geeft, is onze perceptie op basis van onze overtuigingen. Hoe goed zou het zijn om de neutrale wereld te zien, zoals die echt is of misschien met de ogen van liefde en te stoppen met het geven van de betekenis die we eraan geven. Dit hangt alleen af van constante zelfobservatie, het trainen van onze geest en alert blijven omdat we geprogrammeerd zijn.
Als we zouden kunnen begrijpen dat de oorzaak van absoluut alles in ons ligt en het effect is wat we voelen, zou de wereld stoppen ons pijn te doen. De oorzaak is de definitie die we eraan geven, die voortkomt uit wat we geloven. Als we ons kunnen realiseren dat wat ons lijdt, onze manier van denken is en dat we de dingen en de wereld op een andere manier kunnen zien, zonder te oordelen, zonder betekenis te geven, te accepteren wat het is, zonder te denken, zonder te proberen te analyseren, ... dan zullen we vrede voelen.
Alles is neutraal, er gebeurt echt niets buiten onze geest. Het hele universum is mentaal. De weerstand die we bieden tegen wat we ervaren, zal ons meer brengen van wat we vermijden. Als we accepteren dat we onszelf losmaken met een houding van volledige rust en loslaten van wat ons lijdt zonder erin te stoppen, zullen we stromen zoals de rivier die aan de stenen grenst zijn loop volgt zonder af te wijken.
Afhankelijk van hoe we besluiten om een gebeurtenis te zien, hetzij als een bedreiging of als een zegen, zal het een ander probleem of een kans worden en een verschil maken in hoe we ons zullen voelen. Van daar hangt het effect af dat in ons leven heeft; Als we lijden of ons vrede voelen. Als we accepteren wat het is, zonder daar onze energie in te steken, gaat alles voorbij zonder enig residu achter te laten.
Welke realiteit ervaar je het liefst? Accepteren, liefhebben, bedanken en zegenen wat je ziet, wat je voelt en alles wat er in je realiteit gebeurt of klagen, spijt hebben en je slachtoffer maken? Er zullen altijd situaties zijn die uitdagend, oneerlijk, harteloos en tragisch lijken. Er zullen altijd volkomen gerechtvaardigde redenen zijn om te focussen op wat er mis is. De keuze om je focus in deze situaties te plaatsen, zal je echter koppelen aan de tijdlijnen van minder trillingen en daarom leven in meer vergelijkbare situaties.
Je hoeft niet te ontsnappen aan lijden, je hoeft niet te ontsnappen aan pijn, aan zorgen, aan wat je stress, eenzaamheid of walging veroorzaakt. Als je er alleen maar in kunt blijven, je in stilte kunt voelen, het kunt observeren, het de jouwe kunt maken, zonder op te lossen en zonder te proberen te interpreteren of te oordelen. Als je het zou kunnen zien alsof je een diamant met veel randen in handen hebt en je waardeert het voor wat het is, zonder het te proberen te transformeren, zul je snel zijn andere facetten gaan zien die je een gevoel van grote vrijheid zullen geven. Als je accepteert wat het is, zonder vooroordelen en zonder voorkeuren, zul je snel verborgen zegeningen zien in alle situaties.
De impliciete zegeningen in wat ons de meeste pijn doet, is dat ze het grootste potentieel hebben om ons te transformeren.
Veranderingen zijn de enige constante in het universum, je kunt ze accepteren door DANK U te zeggen, van ze te houden of je kunt ze weerstaan aan vechten, maar ze zijn onvermijdelijk. Door niet deel te nemen aan wat ons schaadt, het te laten gebeuren, zal het zijn weg vervolgen zonder ons aan te raken. Als je reageert, als je hem weerstaat, is het van jou en zul je moeten omgaan met de gevolgen ervan.
Omarm elke onaangename situatie, in plaats van je ertegen te verzetten en ertegen te vechten en na het ervaren, zul je vrede vinden.
Ik hou van je
Jocelyne Ramniceanu
Bron: http://hooponoponoenvenezuela.wordpress.com/2013/01/15/que-debo-hacer-resistirme-o-aceptar/
