LICHT Kunnen de symbolen de taal van de ziel zijn? Die reflectie ligt op tafel en geeft veel meningen toe. Maar hetzelfde kan niet gezegd worden van de theorie van Carl Gustav Jung over het collectieve onbewuste en zijn symbologie. Laten we eens kijken naar enkele van de oorsprong en kennis die we hebben over symbolen. In deze reeks artikelen zullen we de betekenis van de belangrijkste symbolen voor de mensheid aankondigen.
De theorie van Jung bevestigt dat er een gemeenschappelijke taal bestaat voor wezens van alle tijden en plaatsen in de wereld, bestaande uit primitieve symbolen waarmee een inhoud van de psyche die boven de rede uitkomt wordt uitgedrukt.
DE DEFINITIE
Er zijn verschillende definities voor deze term volgens taalkunde, semiotica, antropologie, filosofie of psychologie. Sommige hiervan zijn:
· Van het Latijnse symbOlum, en dit van het Grieks, is het symbool de manier om een gedachte of idee, zelfs abstract, uit te buiten, evenals het teken of uitdrukkingsmiddel waaraan een conventionele betekenis wordt toegeschreven en waarvan de genese de overeenkomst is, echt of ingebeeld, met de betekenis. Aristoteles bevestigde dat men niet zonder beelden denkt, en symbolisch is wetenschap, die beide de meest voor de hand liggende manifestaties van intelligentie vormen. (Ref. 1)
· Weergave van een concept of idee dat op de een of andere manier waarneembaar is.
· Etymologisch betekent het "iets samengegooid": in een ding gegooid (een bout), opzij gegooid (een onderpandgarantie), eronder gegooid (een huwelijksgeschenk). De Grieken gebruikten "samen gooien" om de realisatie van een contract of een overeenkomst aan te duiden. In het Grieks is bewakingslicht "symbool" (een overeengekomen signaal). Ze werden onder andere "symbolen" genoemd, een spandoek of leer, een heilige en teken, een insigne, een geloofsbelijdenis, een kaartje voor een theater, een hiel of kaartje dat u recht geeft op iets, elke uitdrukking van gevoel. Word bij gebruik zoals voorgesteld. (Ref.2)
DE VROUWELIJKE AANSPRAKELIJKHEDEN
Het vrouwelijke passieve element; wat was er sinds het begin van alle dingen. "EN GOD DEELDE DE WATEREN DIE ONDER DE HANDTEKENING ZIJN VAN DIE DIE UIT DE HANDTEKENING WAREN." (Rudolf Koch) (REF. 4)
HET ONBEWUSTE COLLECTIEF
Volgens JUNG is het derde deel van de psyche, het collectieve onbewuste, het belangrijkste in het leven van de persoon. Het is het diepste substraat van de geest, aanwezig in alle individuen sinds de geboorte. Het vormt de objectieve dimensie van de psyche (versus de subjectieve van het persoonlijke onbewuste), die de menselijke ervaring van de generaties van de mensheid bevat. Het collectieve onbewuste is begiftigd met doel en intentionaliteit, wiens energiekracht berust op oer- of archaïsche elementen, 'archetypen' genoemd. Dit gebied van de geest kan nooit ziek worden, omdat het de ervaringen en de primaire boodschappen van de mensheid bevat. Anderzijds komt het collectieve onbewuste niet voort uit de persoonlijke en omgevingservaringen van het subject. (Ref. 2). DAN,
Waar hebben we het hier over? Waar verwijst Jung naar met de menselijke ervaring van de generaties van de mensheid? Laten we deze theorie nader analyseren.
Het verwijst naar de bron van alle psychische energie, inclusief bewustzijn, en het basisgedeelte van het libido ( de algemene levensenergie, die ten grondslag ligt aan de fysieke processen psychos en mentaal van de mens) . Hiermee kan het onderwerp in contact komen met de kosmische krachten. Het bevat alle geestelijke erfenis van de evolutie van de mensheid, de grote Het `` objectieve '' onbewuste is het collectieve onbewuste, dat dezelfde overgeërfde informatie voor alle onderwerpen bevat, vergeleken met het persoonlijke onbewuste dat van het `` subjectieve '' type is wanneer het persoonlijke ervaringen en verlangens bevat van het specifieke leven van elk.
De primaire afbeeldingen zijn de archetypen . De archetypen, Jung definieert ze, als vormen of afbeeldingen van collectieve aard, die bijna universeel als constituenten van mythen geven en tegelijkertijd als individuele individuele producten van onbewuste oorsprong. Archetypen zijn de fundamentele patronen van de vorming van symbolen die worden herhaald in de inhoud van de mythologieën van alle volkeren in de geschiedenis van de mensheid. De laatste en diepste motivaties van het individuele en collectieve menselijke gedrag en gedrag hangen af van de archetypen. Culturele patronen hangen uiteindelijk af van archetypen. Ze zijn de universele en meerjarige substraten van al het individuele en collectieve psychologische leven. De centrale kern van de betekenissen in de archetypen zijn niet definieerbaar omdat ze in wezen onbewust zijn, dus ze kunnen de vorm van hun contouren alleen omschrijven door mythen, legendes, religies en andere collectieve menselijke activiteiten en historisch.
In Jungs conceptie verwijzen archetypen niet zozeer naar specifieke inhoud van de geest, maar eerder naar dominante neigingen die intrinsiek de onbewuste geest structureren. Op deze manier wordt bijvoorbeeld het bestaan van verschillende religies begrepen, maar met vergelijkbare archetypen of vergelijkbare oerbeelden. Wat is geërfd in de archetypen zijn de patronen die ten grondslag liggen aan de vorming van symbolen, niet dezelfde symbolen. De symbolen drukken bewust het configuratiegedeelte van de onderliggende onbewuste archetypen uit. De afbeeldingen en ideeën waarin archetypen worden uitgedrukt, de fundamentele patronen in de vorming van symbolen, worden gemanifesteerd in een symbolisch bereik dat boten
ervaringen zo divers als dromen, kunst, mythologieën en religies, de zogenaamde "paranormale" ervaringen en grote oneindigheid van menselijke activiteit. (REF.2)
GOD IN DE SYMBOLEN
Jung identificeert verschillende archetypen in de mensheid. Hieronder bevinden zich het archetype van God. Van de aanbidding van de zonnegod die warmte en licht geeft, hebben religies God anders gesymboliseerd. Voor Jung bepaalt het feit dat archetypen bestaan als onbewuste universums niet het feitelijke niet-bestaan van wat erin wordt gesymboliseerd. Het archetype van de held of van God ontkent of bevestigt niet het bestaan van de helden of van God. Het probleem voor Jung was niet om de symbolen te bevestigen of te ontkennen als iets met een realiteit buiten de geest, maar omdat de geest de mogelijkheid om symbolen te creëren uit de archetypen van het collectieve onbewuste al vooraf heeft geconfigureerd .
DE CIRKEL
De cirkel, die noch begin noch einde heeft, is ook het teken van God of de eeuwigheid. Bovendien is het een symbool van het slapende oog van God: "De geest van God bewoog over de wateren." (Rudolf Koch)
De cirkel volgens Chas ... is een uitgebreid punt; Neem deel aan je perfectie. Zowel het PUNT-symbool als de CIRCLE hebben gemeenschappelijke symbolische eigenschappen: perfectie / homogeniteit / gebrek aan onderscheid of deling /. De cirkel kan symboliseren, niet alleen de perfecties verbergen zich voor het primaire punt, maar de gecreëerde effecten; Met andere woorden, de wereld onderscheidt zich van haar principe. Concentrische cirkels vertegenwoordigen de graden van zijn, de gecreëerde hiërarchieën. Ze vormen allemaal de universele manifestatie van het Ene Wezen en niet gemanifesteerd. In dit alles wordt de cirkel in zijn geheel als ongedeeld beschouwd ... De cirkelvormige beweging is perfect, onveranderlijk, zonder begin of einde, of variaties; waardoor het de tijd symboliseert, die wordt gedefinieerd als een continue en onveranderlijke opeenvolging van momenten die allemaal identiek zijn aan elkaar ... De cirkel symboliseert ook de lucht, van cirkelvormige en onveranderlijke beweging. (REF. 4)
In Jungs werk wordt verwezen naar meerdere archetypen zoals de kinderheld, vertegenwoordigd door Mozes gered uit de wateren, Jezus verborgen door Jozef en Maria, enz .; het archetype van de oude tovenaar die de wijsheid van ervaringen uit het verleden vertegenwoordigt, het archetype van geboorte, van de moeder ... enz.
Het collectieve onbewuste is alles behalve een geïsoleerd en persoonlijk systeem. Het is objectiviteit, breed als de wereld en open voor de wereld. Ik ben het object van alle onderwerpen, in perfecte omkering van mijn gewoonlijke bewustzijn, waar ik altijd een subject ben die objecten heeft. Daar ben ik in de meest directe en intieme vereniging met de wereld, zodanig verenigd dat ik te gemakkelijk vergeet wie ik werkelijk ben. "Op zichzelf verloren" is een passende uitdrukking om die staat aan te duiden. Maar dat "zelfde" is de wereld, of een wereld wanneer een bewustzijn het kan zien. Daarom moet je weten wie je bent. CG Jung (REF. 5)
Jungs ideeën over archaïsche overblijfselen, die hij archetypen of oerbeelden noemde, werden bij vele gelegenheden verkeerd begrepen. De term archetype werd opgevat als een verwijzing naar bepaalde mythologische motieven of afbeeldingen. Jung was verantwoordelijk om duidelijk te maken dat als ze 'vastbesloten' waren, ze zich hiervan bewust zouden zijn. En dat archetypen eigenlijk een neiging zijn om representaties te vormen over een basismodel dat constant kan variëren en dat verbazing en verbijstering veroorzaakt wanneer het in bewustzijn verschijnt. De archetypen waarop hij zelf als principaal wees, waren het anima of vrouwelijke principe en het animus, mannelijke principe. De schaduw was voor Jung een elementair archetype, dat alleen het onbekende en onuitsprekelijke, dat wil zeggen het collectieve onbewuste zelf, aanduidde.
De symboliek van de dood, demonen, draken en slangen, cirkels en driehoeken, de vogel als symbool van bevrijding en transcendentie, de bedevaart, de mythe van de held en een zeer lange reeks andere figuren bewonen het collectieve onbewuste en wenden zich voortdurend tot de bewustzijn zonder te weten hoe ze te interpreteren, en met varianten van vormen en details, net zoals primitieve instincten op elk moment van ons leven stromen. Het verontrustende aan archetypen is dat we ze helemaal niet leren kennen. En meer verontrustend is het feit dat, zelfs bekend, ze nooit hun betekenis uitputten. Voor Jung wordt het gevoel van harmonie echter bereikt door de vereniging van bewustzijn met de onbewuste inhoud van de geest. Dat is de 'transcendente functie van de psyche', waarmee het ego wordt overwonnen om de volheid van het individu te overwinnen.
DE DRIEHOEK
De driehoek is een oud Egyptisch embleem van GODDELIJKHEID en ook een Pythagoras symbool van wijsheid. In CHRISTIANITY neem ik het als het symbool van de Drievoudige Persoon van God. Nogmaals, in tegenstelling tot het teken dat eraan voorafgaat, is het een ander teken voor het vrouwelijke element dat stevig is gebaseerd op aardse handelingen en nog steeds naar hogere dingen hunkert. Het vrouwelijke is altijd aards in zijn conceptie. (Rudolf Koch)
Volgens sommige moderne symbolisten zijn dit teken en het volgende omgekeerd, de omgekeerde driehoek vertegenwoordigt de vrouw vanwege de baarmoeder of de baarmoeder. Hoewel sommigen specificeren dat er geen dergelijke discrepantie is, omdat het vrouwelijke symbool dat aldus wordt gezien, een "V" zou zijn en de mannelijke dezelfde omgekeerde letter.
Terwijl de driehoek met de punt omhoog een zwaard of een fallus op een primitieve manier voorstelt, als symbool van het mannelijke. Precies omgekeerd onderling, wordt alleen de tweedeling gehandhaafd dat het teken van mannelijk met vrouwelijk precies tegenovergesteld of omgekeerd is.)
Nicolás de Cusa wijdt verschillende hoofdstukken aan om de symboliek van het symbool van de lucht (alchemistisch) te analyseren, met het toppunt van het water, van de aarde. De superpositie van de driehoeken geeft aanleiding tot WATER EN VUUR, of de zespuntige ster of de ster van Salomo, die de menselijke ziel symboliseert. (REF. 4)
De noodzakelijke en vereiste reactie van het collectieve onbewuste wordt uitgedrukt in archetypisch gevormde representaties. De ontmoeting met jezelf betekent in het begin je eigen schaduw ontmoeten. Aan de andere kant is die schaduw een nauwe doorgang, een smalle deur waarvan de precaire nauwheid niemand kan ontkomen die diep in de put afdaalt. Maar je moet jezelf kennen om te weten wie je bent, want wat na de dood komt, is onverwacht een onbeperkte uitbreiding vol ondenkbare onnauwkeurigheid, waarin Blijkbaar is er noch buiten noch binnen, noch boven noch onder, noch hier noch daar, noch de mijne noch de jouwe, noch goed noch slecht. Het is de wereld van water, waarin het zweeft, spannend, alles leeft, waar het rijk van de simp tico begint, van de ziel van alles wat leeft, waar ik onafscheidelijk ben en ik ben dit en hier Hij, waar ik de ander en de ander zowel in mij als in mij ervaar. [ (REF. 5) ]
De neiging tot archetypische voorstellingen is in de Jungiaanse theorie even duidelijk bij mensen - als de impuls van vogels om nesten te vormen. Het wordt niet verkregen door educatie of in contact met cultuur, maar het is inned en erfelijk . Dit punt was de reden voor de grootste controverses, omdat het onbewijsbaar was. De theorie lijkt niet te verklaren hoe archetypen door de generaties heen van ouders op kinderen gaan. In Jung's formuleringen wordt de verdediging van dit punt echter gevonden: als ze zijn gekoppeld aan de instincten, waarvan het bestaan niet in twijfel kan worden getrokken, worden ze van de ene generatie op de andere overgedragen in de vorm van fantasieën die noodzakelijkerwijs genereren die instincten, net zoals de schaduw het lichaam vergezelt. (REF. 3)
Net als de instincten zijn de modellen van collectief denken van de menselijke geest aangeboren en erfelijk. Ze werken, wanneer de gelegenheid zich voordoet, met dezelfde geschatte vorm in ons allemaal. CG Jung (REF. 6)
In de volgende serie blijven we symbolen bijdragen en proberen we verbanden te leggen tussen het Collectieve Onbewuste van Jung en DE ZIEL.
Gepubliceerd door AGUILA 5
Referenties:
1. Wikipedia, symbooldefinitie
2. Het symbool: acceptatie, conceptuele verschillen en operationele definitie. Nestor Godofredo Taipe Campos
3. Werkdromen. Interpretaties in psychotherapie. Juan José Ruiz Sánchez
4. Lossimbolos.blogspot.com van Ichinen
5. Carl Gustav Jung, over de archetypen van het collectieve onbewuste .
6. Carl Gustav Jung, Benadering van het onbewuste . []
