Vandaag is de combinatie van een groot aantal recente fenomenen.
Alle gevolgen van de evolutie van de geschiedenis. Opvallen; Financialisering, 4e industriële revolutie, Quantum, Astrofysica, Big Data, VR (Virtual Reality), AI (Kunstmatige Intelligentie), IoT (Internet of Things), Nanotechnologie, Digitalisering van de economie, Blockchain.
Allemaal lawines waarvan de schaal, snelheid en effecten ver uitstijgen boven ons huidige institutionele niveau op planetair niveau. In het huidige tempo zijn de voorbeelden van economieën van de planeet die zich aanpassen en aanpassen, schaars of op zijn minst subtiel in strijd met het huidige beleid van orde en mondiaal economisch en politiek beheer. In mijn geval veroorzaakt het zien van een lawine altijd angst.
Dat is de reden waarom samenlevingen moeten proberen deze lawines metaforisch aan te passen en te voorzien door de hellingen en sneeuwophopingen te bewerken voor een gecontroleerde overstroming die weggaat van menselijke nederzettingen. Anders zullen de lawines de weg van het leven vegen van degenen die deze dreigende risico's in aanpassingslogica en mechanische evolutie niet voorzien.
Hier laten we ook twee lijnen over het feit dat door metaforisch werken, de scheuren en ophopingen van sneeuw, dit ons kan leiden tot controle over middelen die onze economisch-sociale en culturele vormen ontmenselijken en hun harmonieuze inzet en expansie toestaan volgens de mens en zijn welzijn.
De lawines, op een of andere manier, vergelijkbaar met de effecten veroorzaakt door groeipijnen, reageren ook op energetische dynamiek van zeer plotseling optreden, soms voorspelbaar, soms niet.
Als een voorbeeld, en op lokale schaal, van een van de grote lawines die door Chili zijn gegaan, zien we de ontdekking van synthetische salpeter aan het begin van de 20e eeuw. Slechts een halve eeuw voor een dergelijke ontdekking, in 1879, had een oorlog om natuurlijke hulpbronnen regionaal bereik en de resultaten ervan definieerden de grenzen en geopolitiek van de regio opnieuw. Chili werd geconfronteerd met een economische en sociale ontwikkeling van welvaart en rijkdom, maar dit alles moest tenminste een eeuw worden uitgesteld, nu gebaseerd op een ander mineraal, koper.
Phobos en Deimos
Phobos, angst; en Deimos, angst. Heren van onze geest, voorouderlijke heersers geven vorm aan onze sociale vormen en hoewel we ze beetje bij beetje lijken opzij te zetten, passen we alleen onze angsten aan en daarmee onze culturen.
In die zin is de onze een cultuur die voornamelijk de mijnbouw en de nationale groei van Chili in de afgelopen 50 of 60 jaar stimuleert op basis van koper. Zozeer zelfs dat Chili op dit moment goed is voor ongeveer een kwart van alle in de wereld gewonnen koper.
Maar het gebruik van koper op dit punt in de 21ste eeuw wordt bedreigd. En Chili met hem. Laten we eens kijken:
7% van het huidige wereldwijde verbruik van koper voedt de transportsector met een belangrijk deel van componenten en delen van auto's, vliegtuigen, treinen, motoren in het algemeen en elektronische ICT-componenten.
Nog eens 25% van het koper wordt gebruikt in de bouw, en zelfs in leidingen, buizen is het een relatief uitgebreide norm, er zijn nieuwe materialen die de koperdienst al tegen concurrerende prijzen kunnen leveren, zelfs bij de distributie van sanitair of industrieel warm water (zoals bij sommige stadsverwarmingssystemen al het geval is, uitgebreid gebruik in landen n rdicos).
Maar het is 65% van alle koper gedolven, verfijnd en verwerkt in de wereld dat eindigt in elektrische toepassingen. In principe voor transmissie van elektrische energie in grote distributienetwerken. Hier is een risico en een oorzaak van angst.
Meer dan 15 jaar geleden toonden experimenten met de overdracht van elektrische energie al veelbelovende resultaten door een diode zonder draden en met stroombronnen op een meter verderop.
Tegenwoordig heeft de technologie al een naam en staat deze bekend als Wireless Power Transmission of Wireless Electric Transmission die is gebaseerd op concepten zoals magnetische inductieve koppeling en resonantiekoppeling. Magnetische inductie, of magnetische inductieve koppeling, ideeën die we Nikola Tesla moeten bedanken, vormen de fundamentele basis voor nieuwe kleinschalige toepassingen en commercieel verkrijgbaar in draadloze oplaadsystemen van mobiele telefoons en luidsprekers of draadloze luidsprekers.
Laat deze experimenten een paar decennia van ontwikkeling en nog een paar adoptie toestaan zodat in 50 of 60 jaar ten hoogste 100, deze huidige 65% van het kopergebruik nul wordt.
Verwacht wordt echter dat ongeveer 90% van het gebruik dat we vandaag aan koper geven, binnenkort zal worden gereserveerd voor ontwerptoepassingen op handgrepen en leuningen, ambachten of ornamenten van industrieel ontwerp.
Deze keer weten we tenminste dat we lithium hebben. Het potentieel in toepassingen voor energieopslag, zowel thuis als in elektrische voertuigen, is zeer groot. Hopelijk als je dit keer iedereen doordringt.
Gelukkig reageren onze angsten meestal alleen op onwetendheid.
200 jaar geleden faalde Malthus om te modelleren dat de mensheid over een paar jaar geconfronteerd zou worden met wereldwijde hongersnoden zoals het verstoren van de hele economische steiger van de wereld. Het had weinig en zeer nieuwe informatie, anders niet correct verzameld of uit rigoureuze bronnen.
Angsten muteren, nauwelijks ontdekt dat de val alleen muteert. Terwijl degenen die 100 jaar of kort daarna werden geboren, leefden met de angst voor de bom, hebben hun kinderen en kleinkinderen de angst voor ecologische rampen geleefd. Vandaag de dag, beginnend met surfen in het tijdperk van Big Data, hebben we vooruitgang geboekt bij het voorspellen van complexe fenomenen met verbazingwekkende, en bijna sombere, meesterschap, mogelijk scenario's maken en angst voor invasieve controlesystemen of privacyschendingen.
Het is heel zeker dat wat ik zie bedekt is met sluiers waar ik helemaal niet doorheen kan; maar het zijn dunne sluiers die naar mijn mening al bepaalde silhouetten en vormen in de achtergrondverlichting laten zien, sommige veroorzaken angst.
Op wereldwijde schaal zullen de impact en vooruitgang van toenemende automatisering, van postindustriële levenswijzen, van de digitalisering van economieën en van de vooruitgang en ontwikkeling van de informatiemaatschappij, onder andere, eerste en zeer korte termijn transformatie met zich meebrengen Totaal soort werk dat we zullen doen.
We weten al dat we vandaag oneindig veel werk nodig hebben dat niet eerder dan tien jaar geleden bestond. Stel je die hoge exponentieel voor, dat we niet lang daarna getuige zullen zijn van de massale verplaatsing van grote massa's werknemers vervangen door toenemende automatisering.
Waarschijnlijk zullen in minder dan een eeuw grote arbeidsmassa's worden vervangen door allerlei soorten robots. Hopelijk zal slechts de helft van de huidige beroepsbevolking optimistisch zijn en voor altijd werkloos zijn. In een volledig pessimistisch en misschien realistischer scenario zal ten minste driekwart van het personeel worden verplaatst en vervangen door machines.
Samenlevingen en economieën en cultuur hebben dus noodzakelijkerwijs geleidelijke veranderingen ondergaan in hoe ze zich aan deze veranderingen kunnen aanpassen en in staat zijn om stedelijke en industriële levensvormen op een vreedzame manier uit te drukken, hopelijk met een grote ontwikkeling van de kunsten en Een diep innerlijk leven.
Zeker al in een model van industriële ecologie, waar in het pessimistische scenario een kwart van de mensheid - en in de optimistische helft van degenen die in staat zijn om te werken - verantwoordelijk zal zijn voor het exploiteren, beheren en onderhouden van al het transport, de productie, distributie, huisvesting, hoe dan ook, op dat moment,
zie:
, voortkomen uit een nieuw bewustzijn in Gaia
Zo zullen we ook zien hoe in het pessimistische scenario 75%, of in de optimistische helft, van de mensen die kunnen werken buiten de beperkte arbeidsmarkt zullen zijn en in principe alleen vanuit consumptie aan het systeem zullen deelnemen. Deze blik is die van het systeem als geheel, maar genuanceerd door onze slechte kijk op marktamoebe en kapitaal-arbeidsmix in de proporties van misbruik en uitbuiting waaraan we tot nu toe gewend zijn maar die langzaam zullen muteren.
Welnu, vanuit het oogpunt van mensen zal dit negatieve scenario eerder het beste zijn (vanuit mijn bescheiden oogpunt), omdat 75% van de mensen tussen 18 en 70 niet formeel zal werken en huisvesting, voedsel, transport en gezondheid met dezelfde kwaliteit als iedereen die werkt.
Vanuit deze afgelegen kust van de toekomst, en zonder het vermogen om echt de bijdragen te voorzien die deze groep van zogenaamd ontheemde mensen aan de wereld en de samenleving zullen moeten leveren, is het zeker en zeker dat zij dat zullen doen, en in grote hoeveelheden.
Op de een of andere manier zullen ze in al het andere de reden zijn voor het hele systeem. Ze zullen worden onderworpen aan het gebruik van huisvesting, vervoer, onderwijs en gezondheidsdiensten. Op dit punt zal de aanbieder van dit alles heel anders zijn dan de primitieve natiestaten, hun markteconomieën en democratieën.
Dat is de reden waarom ik niet durf te zeggen of er verschillen zullen zijn in de kwaliteit van de huisvesting, het vervoermiddel, het type gezondheidsdiensten, voedsel of onderwijs voor degenen in de kring of niet van de werknemers die als sociale overeenkomst in dergelijke komen mogelijke toekomst
De organisatie die de mondiale administratie van een sociale economie van hulpbronnen veronderstelt, zal dit trouwens doen of geconfronteerd worden met nieuwe paradigma's zoals privébezit, geld of kapitaal, waarvan de betekenis zal veranderen van de onmogelijkheid om een dergelijk idee in genoemde toekomst te conceptualiseren naar mutaties. deze onbegrijpelijk voor onze huidige logica.
Hoewel we alle politieke verbeeldingskracht, morele vrijgevigheid en technische creativiteit nodig hebben die we kunnen inzetten, is het duidelijk dat we zonder een spirituele revolutie die tevergeefs een andere geest (nieuwe visie) en een nieuw hart (nieuwe gevoeligheid) inhoudt, alleen maar wetenschappelijke en technische oplossingen zoeken.
Het is tijd om eindelijk de vraag af te sluiten of we concurreren of de planetaire hulpbronnen delen die nodig zijn om onze vitale behoeften te ondersteunen en hoe deze van invloed zijn op de delicate dynamische balans van planetaire hulpbronnen en ons bestaan.
Laten we teruggaan naar het verloren pad. Waar we waren gevallen gevallen
