Sommige theorieën onderschrijven dat realiteit en bewustzijn één en dezelfde zijn. Is het universum echt alles in je hoofd?
Descartes zou iets kunnen hebben als hij zei: "Ik denk, dan besta ik", maar zeker "ik denk, dan ben je" te ver gaan. Niet voor enkele van de coolste natuurkundigen van de twintigste eeuw, omdat ze krachtig vochten met de vreemde implicaties van de kwantumwereld.
Volgens de heersende wijsheid kan een kwantumdeeltje zoals het elektron of foton alleen worden beschreven als een wiskundige entiteit die bekend staat als een golffunctie. Wave-functies kunnen in veel staten tegelijk als "overlays" bestaan. Een foton kan in twee verschillende richtingen rond een optische vezel circuleren; of een elektron kan gelijktijdig draaien zoals met de klok mee of tegen de klok in of zich in twee posities tegelijkertijd bevinden.
Er gebeurt iets heel zeldzaam, maar wanneer men deze gelijktijdige bestaansvormen probeert waar te nemen: we zien er maar één. Hoe komt het dat veel mogelijkheden een enkele fysieke realiteit worden?
Dit is de centrale kwestie in de kwantummechanica en heeft een overvloed aan voorstellen of interpretaties ontvangen. De meest populaire is de Kopenhagen-interpretatie die zegt dat niets echt is totdat het wordt waargenomen of gemeten. De waarneming van de golffunctie zorgt ervoor dat de overlapping instort.
Kopenhagen zegt echter niets over wat een waarneming precies inhoudt. John von Neumann verbrak de stilte en suggereerde dat een observatie de actie van de bewuste geest is. Het is een idee dat al wordt aangeboden door Max Planck, de grondlegger van de kwantumtheorie, die in 1931 zei: “Ik beschouw bewustzijn als iets fundamenteels. Ik beschouw materie als een afgeleide van bewustzijn. '
Dit argument is gebaseerd op de opvatting dat bewustzijn iets speciaals heeft, vooral menselijk. Von Neumann beweerde dat alles in het universum dat onderworpen is aan de wetten van de kwantumfysica, een enorme kwantumsuperpositie creëert. Maar de bewuste geest is op de een of andere manier anders. Het is daarom in staat om een van de kwantummogelijkheden te selecteren, waardoor ze reëel worden, althans voor die geest.
Henry Stapp van het Lawrence Berkeley National Laboratory in Californië is een van de weinige natuurkundigen die dit idee nog steeds onderschrijft: we zijn "waarnemers die deelnemen" met geesten die de ineenstorting van overlays veroorzaken, zei hij. "Voordat het menselijk bewustzijn verscheen, was er een multiversum van potentiële universums, " De opkomst van de bewuste geest in een van de fasen van de potentiële universums, de onze, gaf ons een speciale status: realiteit.
Er zijn veel tegenstanders. Een van de problemen is dat veel van de betrokken fenomenen zeer slecht worden begrepen. "Het is een grote vraag in de filosofie of bewustzijn bestaat", zegt Matthew Donald, een natuurkundige filosoof aan de Universiteit van Cambridge. "Als je het combineert met kwantummechanica raakt alles in de war."
Donald geeft de voorkeur aan een interpretatie die misschien nog vreemder is: 'veel geesten'. Dit idee - gerelateerd aan de interpretatie van de kwantumtheorie van 'veel werelden', met elk van de uitkomsten van een kwantumbeslissing in een ander universum, betoogt dat een individuele waarneming van een kwantumsysteem alle toestanden beschouwt, maar elk met een andere geest Deze geesten zijn allemaal geboren uit de fysieke substantie van de hersenen en delen verleden en toekomst maar kunnen niet communiceren in het heden.
Hoewel het misschien moeilijk te slikken is, zegt Donald dat, samen met andere benaderingen die proberen de rol van de geest in onze perceptuele realiteit te begrijpen, allemaal de aandacht waard zijn. "Ik neem ze allemaal heel serieus", zegt hij.
Michael Brooks is adviseur van New Scientist en auteur van The Secret Anarchy of Science.
Bronnen:
Nieuwe wetenschapper
Bron: http: //medicinacuantica.net/
En bewustzijn Hoe verhoudt het zich tot de realiteit?
