introductie
Veel buitenlandse mythen zijn gegroeid rond de legende van Shambala gevonden in Kalachakra literatuur. Sommige werden uitgebreid om militaire of politieke steun te krijgen, zoals de identificatie van Rusland, Mongolië of Japan met Shambala. Anderen verschenen in occulte bewegingen en combineerden boeddhistische ideeën met concepten uit andere geloofsystemen. Sommigen waren zelfs vaderlijke expedities om het fantastische land te vinden.
Er verschenen twee kanten tussen de occulte versies. Iemand beschouwde Shambala als een utopisch paradijs waarvan de mensen de wereld zullen redden. De Britse romanschrijver James Hilton behoort tot deze kant. Zijn roman uit 1933, The Lost Horizon, beschrijft Shangrila als een spiritueel paradijs gevonden in een ontoegankelijke en verborgen vallei van Tibet. Shangrila is ongetwijfeld een romantische corruptie van Shambala. De andere kant vertegenwoordigde Shambala als een plaats van kwade macht. Verschillende naoorlogse verhalen over het verband tussen het nazisme en het occultisme geven deze interpretatie weer. Het is belangrijk om deze vervormingen niet te verwarren met het boeddhisme zelf. Laten we het fenomeen volgen
theosofie
Madame Helena Blavatsky (1831-1891) werd geboren in Oekraïne binnen de Russische adel. Hij was begiftigd met buitenzintuiglijke krachten, reisde de wereld rond op zoek naar geheime en occulte leerstellingen en bracht vele jaren door in het Indiase subcontinent. Van 1867 tot 1870 studeerde hij Tibetaans boeddhisme met Indiase leraren, waarschijnlijk uit de Tibetaanse culturele regio's van de Indiase Himalaya, tijdens zijn vermeende verblijf in het Tashilhunpo-klooster van Tibet.
Blavatsky vond het Tibetaans boeddhisme in een tijd dat Europese oriëntalistische geleerden nog in luiers zaten en er weinig vertalingen of verhalen beschikbaar waren. Bovendien kon ze alleen onsamenhangende fragmenten van haar enorme leringen leren. In haar privébrieven schreef ze dat aangezien het westerse publiek in die tijd onbekend was met het Tibetaanse boeddhisme, ze besloot de basistermen te vertalen en uit te leggen met meer algemeen bekende concepten van hindoeïsme en occultisme. Ze vertaalde bijvoorbeeld drie van de vier wereld-eilanden (vier continenten) rond Mount Meru als de verzonken eilanden van Hyperborea, Lemuria en Atlantis. Evenzo presenteerde ze de vier mensachtige rassen genoemd in de leringen abhidharma en Kalachakra (geboren uit transformatie, vocht en hitte, eieren en baarmoeders) als de rassen van deze wereld-eilanden. Zijn overtuiging dat de esoterische leer van alle wereldreligies één geheel van occulte kennis vormt, versterkte zijn besluit om op deze manier te vertalen en wilde dit in zijn geschriften bewijzen.
Samen met de Amerikaanse spiritist kolonel Henry Steel Olcott financiert Madame Blavatsky
In 1888 noemde Blavatsky Shambala in zijn hoofdwerk,
De geheime leer, de leringen die ze zei, waren telepathisch ontvangen van haar leraren in Tibet. Ze schreef in een brief dat hoewel haar leraren byang-tzyoobs of tchang-chubs gereïncarneerd waren (byang-chub in het Tibetaans, boddhisattva in het script) Hij heette mahatmas omdat die term meer vertrouwd was bij de Britten in IndiaDe Tibetaanse oorsprong van zijn leer in
De geheime leer was volgens Blavatsky The Stays of Dzyan, het eerste deel van commentaren op de zeven geheime pagina's van Kiu-te. Kiu-te komt uit het Tibetaans rgyud-sde, wat betekent divisi n van de tantra, dat is de titel van het eerste deel van de Kangyur, de Tibetaanse vertalingen van de woorden van de Boeddha. "Dzyan" komt van het Sanskriet "dhyana" (in het Japans Zen), wat mentale stabiliteit betekent. Blavatsky was zich ervan bewust dat Tantra Kalachakra het eerste element was in de Kangyur tantra-divisie, omdat hij dat feit in een van zijn aantekeningen noemde. Ze legde echter uit dat de zeven geheime pagina's niet echt deel uitmaakten van de gepubliceerde Kiu-te, en daarom vonden we in die verzameling niets vergelijkbaars met Dzyan's Stays .
Het is niet duidelijk in hoeverre Blavatsky de Kalachakra-teksten direct heeft bestudeerd. Het eerste westerse materiaal over dit onderwerp is te vinden in een artikel uit 1833 getiteld "Note on the Origins of the Kalachakra and Adi-Buddha Systems" van de Hongaarse geleerde pionier Alexander Csomo de Köros (Körösi Csoma Sandor). De Körös compileerde het eerste Tibetaanse woordenboek en de grammatica in een westerse taal, Engels, in 1834. Het Tibetaans-Russische woordenboek en de grammatica van Jakov Schmidt volgden kort daarna, in 1839. De meeste kennis van Blavatsky over de Kalachakra, echter, kwam uit het hoofdstuk getiteld "Het Kalachakra-systeem" van het werk Boeddhisme in Tibet, door auteur Emil Schlagintweit (1863), zoals blijkt uit de citaten van veel van zijn passages uit dat boek in zijn werken. Volgens haar vertaalprincipe vertaalde ze Shambala echter in termen van vergelijkbare concepten in het hindoeïsme en het occultisme.
De eerste Engelse vertaling van de Vishnu Purana door Horace Hayman Wallace was verschenen in 1864, drie jaar vóór Blavatsky's veronderstelde bezoek aan Tibet. Daarom legde ze Shambala uit in termen van de hindoe-presentatie in deze tekst: het zijn de mensen waar de toekomstige messias zal verschijnen, de Kalki Avatar. Kalki, schreef Blavatsky, is 'Vishnu, de Messias op het Witte Paard van de Brahmanen; de Maitreya Boeddha van de boeddhisten; de Sosiosh van de parsis; en de Jezus van de christenen. ' Ze beweerde ook dat Shankaracharya, de oprichter in de negende eeuw van Advaita Vedanta, 'nog steeds leeft in
de broederschap van Shambala, voorbij de Himalaya. 'Elders schreef ze dat toen Lemuria zonk, een deel van haar stad overleefde
Atlantis, terwijl een deel van zijn uitverkorenen migreerde naar het heilige eiland "Shambala" in de Gobi-woestijn. Noch Kalachakra literatuur noch Vishnu Purana maakt echter melding van Atlantis, Lemuria, Maitreya of Sosiosh. Shambala's associatie met deze ging echter door onder de volgelingen van Blavatsky.
Blavatsky's locatie van Shambala in de Gobi-woestijn is niet verwonderlijk, omdat de Mongolen, waaronder de Buryat-bevolking van Siberië en de Kalmyks van de regio Lower Volga, fervente aanhangers waren van het Tibetaans boeddhisme, met name van hun Kalachakra-leer. Eeuwenlang hebben Mongolen over de hele wereld geloofd dat Mongolië dat is
Blavatsky zou ook een bevestiging van de situatie van Shambala in de Gobi-woestijn hebben kunnen ontvangen uit de geschriften van Csoma de Köros. In een brief uit 1825 schreef hij dat Shambala als een boeddhistisch Jeruzalem is en tussen de 45 en 50 graden lang is. Hoewel hij geloofde dat Shambala waarschijnlijk te vinden was in de Kizilkum-woestijn in Kazachstan, bevond de Gobi zich ook tussen de twee lengtes. Anderen zouden het later binnen deze breedtegraden plaatsen, maar in Oost-Turkistan (Xinjiang, Sinkiang) of in het Altai-gebergte.
Hoewel Blavatsky nooit beweerde dat Shambala de oorsprong was van
De geheime leer, verschillende latere theosofen maakten deze associatie. De meest prominente waren Alice Bailey in haar Letters on Occult Meditation (1922). Helena Roerich schreef in haar verzamelde brieven (1935-1936) ook dat Blavatsky een boodschapper was van de Witte Broederschap van Shambala. Bovendien meldde ze dat in 1934 de Shambhala Alder de Mahatma's naar Tibet had gestuurd die de geheime leringen aan Blavatsky hadden overgedragen.Dorjievs bewering dat Rusland Shambala is
De eerste belangrijke uitbuiting van de Shambala-legende voor politieke doeleinden betrof ook Rusland. Agvan Dorjiev (1854-1938) was een Mongoolse Buryat-monnik die in Lhasa studeerde en een Master Counselor (assistent-tutor) van de dertiende Dalai Lama werd. Met het oog op de Britse en Chinese machinaties voor controle over Tibet, overtuigde hij de Dalai Lama om naar Rusland te gaan om militaire steun te vragen. Hij deed dit door hem te vertellen dat Rusland Shambala was en dat tsaar Nicolaas II de reïncarnatie was van Tsongkhapa, de grondlegger van de Gelug-traditie. Dorjiev reisde naar
De eerste openbare ceremonie in de tempel vond plaats in 1913. Het was een langlevend ritueel
de Romanov-dynastie op haar 300e verjaardag. Volgens Albert Grünwedel, de Duitse ontdekkingsreiziger van Centraal-Azië, verwees Dorjiev in Der Weg nach Shambala (De weg naar Shambala) (1915) de Romanov-dynastie als de afstammelingen van de Shambala-koningen.Mongolië, Japan en Shambala
De volgende politieke uitbuiting van de legende van Shambala vond plaats in Mongolië. Baron von Ungern-Sternberg, een Duitser die in Rusland woonde, was een fervent anti-bolsjewiek. gedurende
de burgeroorlog die volgde op de Russische revolutie van 1917, gevochten in Siberië met de Wit-Russische (tsaristische) strijdkrachten. Met Japanse steun viel hij met succes Buiten-Mongolië binnen in 1920 om haar van de Chinezen te bevrijden. Beroemd om zijn wreedheid, heeft Ungern duizenden Chinese, Mongoolse medewerkers, Bolsjewistische Russen en Joden afgeslacht en verdiende zichzelf de bijnaam 'De Crazy Baron'. Ungern geloofde dat alle joden bolsjewieken waren.Sukhe Batur richtte de Mongoolse Communistische Voorlopige Regering op in Buryatia en leidde een Mongools leger tegen Ungern. Hij ontstak zijn troepen door hen te vertellen dat ze, in hun strijd voor de bevrijding van Mongolië van onderdrukking, opnieuw zouden worden geboren in het leger van Shambala. Met de hulp van het Sovjet Rode Leger nam Sukhe Batu eind 1921 Urga (Ulaan Baatar), de Mongoolse hoofdstad, in.
De Volksrepubliek Mongolië werd opgericht in 1924.Na de Japanse bezetting van
In Binnen-Mongolië exploiteerde Japan in 1937 ook de legende van Shambala voor politieke voordelen. Om de loyaliteit van de Mongolen te winnen, verspreidde hij de propaganda dat Japan Shambala was.Ossendowski en Agharti
In zijn boek Beasts, Men and Gods (1922) van Ferdinand Ossendowski (1876-1945) schreef een Poolse wetenschapper die het grootste deel van zijn leven in Rusland doorbracht over zijn recente reizen naar
Kamil Gizycky was een Poolse legeringenieur die ook tegen de bolsjewieken in Siberië vocht en zich bij Ungern-troepen in Mongolië voegde. Hij maakte geen melding van Agharti in zijn verslag van de gebeurtenissen van die tijd, Poprzez Urjanchej i Mongolie (door Oekraïne en Mongolië) (1929). Interessant is het verhaal dat Ossendowski de Crazy Baron hielp door hem de formule aan te bieden om giftig gas te maken.
Hoewel de Kalachakra-teksten Shambala nooit als een ondergronds koninkrijk hebben beschreven, is het rapport van Ossendowski duidelijk analoog aan het Kalachakra-verslag van koning Kalki van Shambala dat de wereld helpt om een apocalyptische oorlog te beëindigen. Agharti's verschijning hier is echter opmerkelijk. De naam komt niet voor in Kalachakra-literatuur of in de werken van Madame Blavatsky.
De Franse auteur Jospeh-Alexandre Saint-Yves d'Alveidre heeft de legende van Agharti (Agharta, Asgartha, Agarthi, Agardhi) voor het eerst gepopulariseerd in zijn roman Mission de l'Inde uit 1886 in Europa . Hij beschreef het als een ondergronds koninkrijk met een universiteit die een geheime kennisrepository is. Oorspronkelijk gevestigd in Ayodhya, India, werd het 1800 jaar daarvoor verplaatst naar een geheime plaats onder de Himalaya
Saint-Yves d'Alveidre heeft misschien verschillende elementen uit zijn geschiedenis geleend van de Kalachakra-discussie over Shambala. Het nummer 1800 verschijnt herhaaldelijk als een thema in de Kalachakra-literatuur en de klassieke teksten vertellen dat de leiders van Shambala de kennis bezaten om wapens te maken om de binnenvallende krachten te verslaan. De Fransen schreven echter duidelijk een fictie.
In Ossendowsli und die Warheit (Ossendowski en
the Truth ) (1925), de Zweedse ontdekkingsreiziger van Tibet, Sven Hedin, verwierp de beweringen van Ossendowski dat hij van de Mongoolse lama's over Agharti had gehoord. Hij schreef dat de Poolse wetenschapper de mythe van Agharti uit Saint-Yves de l'Alveidre had overgenomen en in zijn geschiedenis had vormgegeven om het smakelijk te maken voor een Duits lezerspubliek dat tot op zekere hoogte bekend was met het occulte. Hedin gaf echter toe dat Tibet en Dalai Lama de beschermers waren van geheime kennis.Een aanvullende verklaring zou echter kunnen zijn dat Ossendowski de Agharti-mythe gebruikte om Ungerns gunst te winnen. Ungern zou ongetwijfeld de materialistische antichristelijke krachten hebben geïdentificeerd, die Agharti zou helpen verslaan, met de bolsjewieken, tegen wie hij vocht. Terwijl Sukhe Batur zijn troepen lastigviel met de belofte van Shambala, kon Ungern het verhaal van Agharti ook gebruiken voor zijn eigen voordeel. Als dit het geval was, zouden we hier de versie van de legende van Shambala kunnen traceren die Shambala met een ongunstig licht beschreef.
Roerich, Shambala en Agni Yoga
Nikolai Roerich (1874-1947), een Russische schilder en fervent student van de theosofie, was lid geweest van de bouwcommissie van de Kalachakra-tempel in St. Petersburg en had de glas-in-loodramen ontworpen. Zijn vrouw Helena was de vertaler van Blavatsky's Geheime Leer in het Russisch. Tussen 1925 en 1928 leidde hij sindsdien een expeditie
Volgens verschillende verslagen was de missie van Roerich om een chintamani (edelsteen die wensen toewees) aan Shambala terug te geven die hij hem had toevertrouwd
Volkenbond Zijn groep beweerde Shambala in de regio Altai te hebben gelegen. Zelfs vandaag de dag geloven Roerich-volgers nog steeds dat het Altai-gebergte een geweldig spiritueel centrum is, op de een of andere manier verbonden met Shambala.Roerich's zoektocht naar Shambala was misschien deels geïnspireerd op het werk van Grünwedel, Der Weg nach Shambala, dat een vertaling bevatte van
De gids voor Shambala (uit het Tibetaanse Sham-bha-la'i lam-yig), geschreven in het midden van de 18e eeuw door de Derde Lama Panchen (1738-1780). Lama Panchen legde echter uit dat de fysieke reis naar Shambala er maar één te ver kon brengen. Om het legendarische land te bereiken, moest je een enorme hoeveelheid spirituele oefeningen doen. Met andere woorden, de reis naar Shambala was eigenlijk een innerlijke zoektocht. Deze verklaring leek echter geen onverschrokken avonturiers zoals de Roerich te ontmoedigen om Shambala te proberen te bereiken door er gewoon naartoe te lopen.In 1929 creëerde de Roerich Agni Yoga, met de theosofische leer als hun basis. Misschien volgden ze ook Blavatsky's model voor het vertalen van boeddhistische terminologie met meer bekende beelden en termen van hindoeïsme en occultisme. De Roerich beweerden immers dat Shambala de oorsprong was van alle Indiase leerstellingen. Ze noemden ook hun koningen "De Heren van Vuur die zullen vechten met de Heren van
de duisternis. "
Agni is het woord geschreven voor vuur specifiek het heilige zuiverende vuur van de Veda's. Daarom legde Roerich uit dat Shambala's meesters hun krachten gebruiken voor zuivering. Agni Yoga beoefenaars kiezen Boeddha, Jezus of Mohammed als een gids voor spirituele oefening. Ze concentreren zich op de door hen gekozen gids en bidden voor vrede terwijl ze eenvoudige visualisaties maken van de zuivering van obstakels.
In de boeddhistische Tantra-praktijk sluiten de mediteerders intense retraites af met de zogenaamde `` vuurnaalden ''. In deze rituelen bieden ze verschillende granen en boter in brand om alle obstakels weg te nemen en te pacificeren die kunnen voortvloeien uit fouten die tijdens hun meditatie zijn gemaakt. In de vlammen visualiseren ze de godheid van het Agni-vuur, een figuur duidelijk overgenomen uit het hindoeïsme. Roerich is mogelijk getuige geweest van dergelijke biedingen in de Kalachakra-tempel in St. Petersburg of tijdens zijn reizen in de Mongoolse regio's en heeft daar zijn idee van Agni Yoga aan ontleend.
De belangrijkste vereniging die Roerich van Shambala maakte, was dus dat het een plaats van vrede was. In Shambala: Op zoek naar een nieuw tijdperk (1930) beschreef Roerich Shambala als een heilige stad ten noorden van
India. Zijn koning onthult de leer van de Maitreya Boeddha voor universele vrede. Elke traditie beschrijft Shambala volgens haar eigen begrip en dus is de legende van de Heilige Graal bijvoorbeeld een versie van de geschiedenis van Shambala. Constantijn de Grote, Genghis Khan en Prester John behoren tot degenen die berichten van leringen hebben ontvangen van de mysterieuze geestelijke verblijfplaats en de broederschap van het hart van Azië .Roerich bedacht zelfs de term "Shambala Warriors", later overgenomen in de jaren 1980 door Chogyam Trungpa Rinpoche, een geïncarneerde Tibetaanse Lama van de Karma Kagyu en Nyingma-geslachten die boeddhistische ideeën aanpaste en uitdrukte in een moderne Amerikaanse volkstaal. Trungpa schreef echter dat zijn idee van de Shambala-krijger niets te maken had met de Kalachakra-leer of met Shambala zelf. Het was een metafoor voor iemand die vecht voor zijn zelfverbetering ten behoeve van anderen. Roerich daarentegen gebruikte de term voor 'de broeders van
De mensheid ', die wereldvrede zal brengen vanuit Shambala. Het concept van "Kalachakra voor de wereldvrede", geassocieerd met de Kalachakra-inwijdingen gegeven door Zijne Heiligheid de veertiende Dalai Lama in het Westen sinds 1981, is waarschijnlijk een erfenis van Roerichs ideeën.
Na zijn terugkeer uit Azië reisde Roerich naar New York, waar hij in 1929 hielp het Roerich-pact uit te werken, een internationaal verdrag voor de bescherming van wereldculturele monumenten. De door Roerich voorgestelde vredesvlag had drie cirkels, die volgens hem in alle spirituele tradities voorkomen, waaronder die van de "Rigden Jyelpos", de koningen van Shambala. Niets hiervan is echter te vinden in de Kalachakra-teksten. Tal van landen over de hele wereld ondertekenden het pact, waaronder de Verenigde Staten in 1935. Het symbool van de drie cirkels werd vervolgens aangenomen als een insigne dat door gehandicapten op armbanden werd gedragen om aan te geven dat zij een speciale behandeling nodig hadden.
In Shambala: Op zoek naar een nieuw tijdperk (Shambala: op zoek naar een nieuw tijdperk) wees Roerich ook op een gelijkenis tussen Shambala en Thule, het verborgen land op de Noordpool, dat, zoals we later zullen zien, de Duitsers inspireerde in Uw zoektocht naar een geheim land. Hij noemde ook de associatie van Shambala met de ondergrondse stad Agharti (Agarthi), bereikt door tunnels onder de Himalaya. De bewoners zullen tevoorschijn komen op het 'moment van zuivering'. In zijn verzamelde brieven ( 1935-1936) wees Helena Roerich erop dat Saint-Yves d'Alveidre Shambala met Agharti had verward, maar ze bevinden zich niet op dezelfde plaats.
Jocelyn Godwin, in Arktos, The Polar Myth in Science, Symbolism and Nazi Survival (Arktos, the Polar Myth in
Science , Symbolism and Nazi Survival ) (1933), identificeerde Agni-macht met de Vril. Vril is de psychokinetische kracht die wordt beschermd door de inwoners van Thule, die de nazi's probeerden te verkrijgen om hen te helpen hun superieure Arische ras te versterken. Roerich heeft deze associatie echter nooit gemaakt.Steiner,
Antroposofie en ShambalaAls contrapunt voor de welwillende presentaties van Blavatsky en Roerich van Shambala als een welwillend land dat zal helpen wereldvrede te vestigen, benadrukten alternatieve versies het apocalyptische aspect van de legende. Ze associeerden Shambala voornamelijk met de vernietigende krachten van regeneratie die oude manieren van denken zullen verdwijnen en een nieuwe wereldorde van vrede zullen vestigen. De vernietigende kracht van Shambala is dus uiteindelijk welwillend. Deze versies hadden ook hun wortels in
Theosofie.
In 1884 werd Dr. Wilhelm Hübbe-Schleiden opgericht
Akasha is het Sanskrietwoord voor ruimte en deze verborgen verslagen bevatten vermoedelijk alle wijsheid van de mensheid. De Kalachakra-teksten verwijzen naar het meest subtiele niveau volledig gezuiverd van mentale activiteit dat de basis vormt voor een alwetend bewustzijn van de Boeddha als 'de vajra-ruimte die de ruimte doordringt'. Ze presenteren het echter niet als een verslag van alle kennis die op paranormale wijze kan worden verkregen.
Volgens Steiner zal Christus, de ware profeet, zich openbaren
het land van Shambala (Shambhala) bij zijn wederkomst. Shambala, die lang geleden verdween, is de troon van Maitreya. In een lezing getiteld "Maitreya - Christus of Antichrist (Maitreya - Christus of Antichrist)", legde Steiner uit dat "alles wat van de lippen van Maitreya komt, door de kracht van Christus zal komen."Steiner benadrukte het conflict tussen goed en kwaad, verpersoonlijkt door Lucifer en Ahriman. Blavatsky had Lucifer al onderscheiden van Satan. Volgens
De geheime leer, Lucifer is de 'drager van het licht', het 'astrale licht' in elk van onze gedachten dat zowel onze verleider als onze bevrijder van puur dierlijkheid is. Het dient om te creëren en te vernietigen en manifesteert zich in seksuele passie. Hoewel Lucifer de mensheid naar een hoger niveau kan tillen, hadden de Latijnse academici hem getransformeerd in de kwaadaardige Satan.Blavatsky schreef ook over het Zoroastrische dualisme en de strijd tussen Ahura Mazda en Ahriman, als de krachten van licht en duisternis. Steiner zette echter nog een stap verder dan Blavatsky en transformeerde het dualisme in een antagonisme tussen Lucifer en Ahriman. In de occulte wetenschap vertegenwoordigde Steiner Lucifer als een wezen van licht, de brug tussen mens en God, die ons dichter bij Christus bracht. De "kinderen van Lucifer" zijn dus degenen die vechten voor kennis en wijsheid. Ahriman daarentegen leidt de mensheid naar zijn laagste, materiële, vleselijke en dierlijke natuur.
Steiner noemde zichzelf Luciferisch en volgens zijn logica is Maitreya de Antichrist. Omdat mensen de echte leer van Christus hebben verdraaid, zal Maitreya, net als de Antichrist, uit Shambala komen en de wereld bevrijden van haar onvolmaaktheid en de ware boodschap van Christus onderwijzen. In 1913 werden de volgers van Steiner opgericht
de Anthroposophical Society, hoewel Steiner er pas lid van werd toen het in 1923 werd herschikt.
Volgens de Kalachakra Tantra zal Raudrachakrin, de vijfentwintigste koning Kalki van Shambala, de niet-Indiase indringers verslaan die zullen proberen de wereld te veroveren. Deze indringers zullen de leer volgen van een lijn van acht profeten: Adam, Abraham, Noach, Mozes, Jezus, Mani, Mohammed en Mahdi. Historische analyses suggereren dat het model voor deze indringers de Shia Ishmaeli-krachten waren van de late 10e eeuw van Multan (het huidige Pakistan), een bondgenoot van het Egyptische Fatimidische rijk. De Fatimiden probeerden met hun Mahdi-messias de islamitische wereld te veroveren vóór de voorspelde apocalyps en het einde van de wereld 500 jaar na Mohammed. De mensen in de regio leefden in angst door een invasie, waaronder de boeddhistisch-hindoe-islamitische regio van Afghanistan, waar waarschijnlijk historische Kalachakra-leerstellingen zijn ontstaan. Het voorspelde conflict en de nederlaag van de indringers was echter een spirituele metafoor voor de interne strijd tegen angst en onwetendheid. Het was een effectieve methode voor de angstige mensen van die tijd om hun angsten te overwinnen.
Steiner was zich waarschijnlijk niet bewust van de historische context en metaforische betekenis van de legende van Shambala. Dus namen hij en anderen in de volgende decennia Shambala als de zetel van de spirituele kracht waaruit de hervorming van het christendom zou voortvloeien. Steiner's nadruk op Maitreya en Shambala als de echte bronnen van christelijke hervorming in de toekomst wordt waarschijnlijk ook weerspiegeld in zijn ontzetting over de theosofische promotie van Krishnamurti als de nieuwe redder.
De Kalachakra-teksten vermelden niet eens de leer van het christendom. Ze wijzen echter op hindoes en moslims methoden om alternatieve betekenissen van doctrines in hun eigen religies te vinden waarmee ze een gemeenschappelijk spiritueel front met de boeddhisten kunnen vormen om de angst voor een invasie te trotseren. Ze wijzen zelfs op leringen die Boeddha gaf die analoog zijn aan sommige hindoeïstische en islamitische uitspraken. Als de volgelingen van die religies geïnteresseerd waren, zouden ze hun eigen overtuigingen kunnen gebruiken als stappen om het boeddhistische pad te bereiken. De Kalachakra-teksten bevestigen echter niet dat de boeddhistische leer de ware betekenis van het hindoeïsme of de islam bevat. Noch bevestigen zij op enigerlei wijze dat Shambala de oorsprong zal zijn van de hervorming die mensen zal doen terugkeren naar de ware doctrines van de grondleggers van die twee religies, laat staan de zuivere leer van Christus.
Alice Bailey en de "Shambala Force"
De Britse theosoof Alice Bailey (1880-1949) was een medium dat beweerde de occulte brieven van een Tibetaanse meester te kanaliseren en ontvangen. Nadat ze haar strijd met Annie Besant voor het leiderschap van de theosofische beweging had verloren, richtte ze in 1920 de Lucis Trust op in de Verenigde Staten. Oorspronkelijk heette Trust the Tibetan Lodge, veranderde ze haar naam in 1922 opnieuw in Lucis Trust. Zijn lezingen en geschriften gaven aanleiding tot de beweging van
In Human and Solar Initiation (1922), Letters on Occult Meditation (1922), Treaty on Cosmic Fire (1925) and Treaty on White Magic (1934) schreef Bailey uitgebreid over '
de Shambala Force. " Doet denken aan Roerich en nam Shambala als 'de zetel van het Kosmische Vuur', wat een zuiverende kracht is. In plaats van deze kracht als een welwillende agni op te vatten, volgde ze het initiatief van Steiner en associeerde ze met Lucifer. Daarom sprak ze over Kosmisch Vuur als een bron van vernietigende kracht om gedegenereerde vormen van onderwijzing te verdrijven en een puur nieuw tijdperk te vestigen.De Shambala Force, legde Bailey uit, is de zeer vluchtige energie van de wil. Op zichzelf is het buitengewoon destructief en kan het de oorsprong zijn van 'kwaad'. Wanneer bekeken als
Goddelijke wil, ingewijden kunnen er echter hun voordeel mee doen voor het ultieme 'goede'. Een "Hiërarchie" in Shambala, geregisseerd door Maitreya, beschermt de Force en zal op het juiste moment "de Mysteries of the Eras", "het Plan" overbrengen. Je vraagt je af of zijn ideeën de visie van Star Wars van 'the Force' hebben geïnspireerd, als een macht die voor goed of kwaad kan worden gebruikt, en die wordt beschermd door een broederschap van Jedi Warriors.Net als Steiner paste Bailey het concept niet alleen van Lucifer aan, maar ook van de Antichrist, en dit keer associeerde hij het met
de Shambala Force. Theosophical concepten lenen, zei ze dat de Shambala Force haar aanwezigheid twee keer eerder in de geschiedenis had bekendgemaakt. La primera vez fue durante la época de Lemuria, anunciando la individualización de la humanidad. La segunda fue “durante los días atlantes de lucha entre los Señores de la Luz y los Señores de la Forma Material, las Fuerzas Oscuras”. Hoy en día, ella decía, refiriéndose al período entre las dos Guerras Mundiales – se está manifestando como la fuerza que destruye lo que es indeseable y obstruye en el mundo actual formas de gobierno, religión, y sociedad.Doreal y
la Hermandad del Templo BlancoLas enseñanzas de Bailey engendraron varios movimientos ocultistas que asociaron Shambala con ideas incluso más esotéricas. Un ejemplo es
la Hermandad del Templo Blanco, fundada en 1930 por el espiritualista americano Morris Doreal (1902-1963). En Maitreya, Señor del Mundo, Doreal escribió que Shambala es el Gran Templo Blanco del Tibet, situado 75 millas bajo los Montes Himalayas. Su entrada es subterránea, con espacio alrededor curvado que conduce a otro universo. Él describió Shambala como dividida en dos mitades. La mitad del Sur es la parte en donde viven los adeptos y los grandes gurús. La mitad del Norte es donde vive el avatar o el maestro del mundo Maitreya. En el futuro, Maitreya vendrá con los guerreros de Shambala, que son los “portadores de luz de la Era de Acuario”, para derrotar a las fuerzas oscuras del mal en el mundo.El principal trabajo de Doreal fue “Las Tablas Esmeralda de Thoth el Atlante”, que aseguraba haber recuperado de debajo de
la Gran Pirámide en Egipto y haber traducido del idioma Atlante. También aseguraba haber recibido iniciaciones secretas de monjes Tibetanos.Haushofer,
la Sociedad Thule, y la Alemania Nazi
Tras
De forma similar a las afirmaciones de Bailey de la conexión entre Hitler y
la Fuerza de Shambala, varios estudios de posguerra sobre el Nazismo y el Ocultismo han llegado a la conclusión de que los Nazis enviaron expediciones al Tibet para buscar la ayuda de las fuerzas de Shambala y Agharti para llevar a cabo su Plan Maestro. Bailey, sin embargo, sólo mencionó Shambala en esta relación y no dijo nada sobre Agharti. Estos relatos, por otro lado, dan a entender que los maestros de Shambala rechazaron ayudar a las expediciones Nazis, pero los adeptos de Agharti accedieron y regresaron con ellos a Alemania. Además, atribuyen la búsqueda Nazi de apoyo ocultista en el Tibet a las creencias de Karl Haushofer y la Sociedad Thule. Haushofer fue el fundador de la Sociedad Vril en asociaci n con la Sociedad Thule y fue una influencia importante en el pensamiento ocultista de Hitler. Las sociedades Thule y Vril combinaban creencias de varias fuentes. Rastreemos algunas de esas creencias brevemente, en orden cronol gico, antes de examinar los estudios de posguerra.Los antiguos Griegos escribieron no s lo acerca de la isla hundida de Atlantis, sino tambi n de Hiperb rea, una tierra al norte cuyo pueblo migr al sur antes de que el hielo la destruyera. El autor sueco de finales del siglo XVII Olaf Rudbeck la situ en el Polo Norte y varios otros relatos afirmaban que antes de su destrucci n, se fragment en las islas de Thule y Ultima Thule.
El astr nomo brit nico, Sir Edmund Halley, tambi na finales del siglo XVII, lanz la teor a de que la tierra es hueca. El novelista franc s Julio Verne populariz la idea en Viaje al Centro de
la Tierra (1864). En 1871, el novelista brit nico Edward Bulwer-Lyttin, en La Raza que Viene, describi una raza superior, la Vril-ya, que viv a bajo tierra y planeaba conquistar el mundo con vril, una energ a psico-quin tica. En Les Fils de Dieu (Los Hijos de Dios) (1873), el autor franc s Louis Jacolliot vincul el vril con el pueblo subterr neo de Thule. El defensor de la independencia India, Bal Gangadhar Tilak, en The Arctic Home of the Vedas (El Hogar rtico de los Vedas) (1903), identific la migraci n al sur de los Thuleanos con el origen de la raza Aria. En 1908, el autor americano Willis George Emerson public la novela The Smokey God, or A Voyage to the Inner World (El Dios Humeante, o Un Viaje al Mundo Interior), que describ a el viaje de un marinero noruego a trav s de un agujero en el Polo Norte a un mundo oculto dentro de la Tierra.La Sociedad Thule fue fundada en 1910 por Felix Niedner, el traductor alem n del Antiguo Noruego Eddas . Identificaba al pueblo Germ nico como la raza Aria, los descendientes de Thule, y buscaba su transformaci n en una super raza a trav s de la utilizaci n del poder del vril. Como parte de su emblema, tom la esv stica, un s mbolo tradicional de Thor, el Dios Noruego del Trueno, al hacerlo,
la Sociedad Thule sigui el precedente de Guido von List quien, a finales del siglo XIX, hab a hecho de la esvástica un símbolo del movimiento neopagano en Alemania.
Junto con Jorg Lanz von Liebenfels y Phillip Stauff, von List había sido crucial al fundar el movimiénto Ariosofía, popular antes y durante
Cuando Rudolf Freiherr von Sebottendorff fundó una rama en Munich de
la Sociedad Thule en 1918, añadió el antisemitismo y el uso autorizado del asesinato a las creencias de la Sociedad. Había recogido estos elementos durante sus años en Turquía y su relación allí con la orden de los Assassins. Esta orden secreta se remontaba a la secta Nazarí de Ismaili Islam, contra quien lucharon los Cruzados.Posteriormente en 1918, después de
la Revolución Comunista Bávara, el anticomunismo también se unió al conjunto de objetivos de la Sociedad Thule. En 1919, la Sociedad Thule de Munich dio origen al Partido de los Trabajadores Alemanes. Hitler se unió a él aquel mismo año y, al convertirse en su presidente en 1920, lo llamó el Partido Nazi y adoptó la esvástica como su bandera.Karl Haushofer fue un consejero militar Alemán para Japón tras
la Guerra Ruso-Japonesa de 1904-1905. Estaba extremadamente impresionado con la cultura japonesa, estudió el idioma, y posteriormente se convirtió en pieza fundamental en la creación de la alianza entre la Alemania Nazi y el Japón Imperial. También aprendió sánscrito y se dice que estudió durante un año en el Tibet. Fundó la Sociedad Vril en Berlin en 1918, con una adición a las creencias de la Sociedad Thule, también abogaba por buscar vril entre los seres sobrenaturales debajo de la tierra. El lugar más probable sería en el Tibet, el cual veía como el hogar de las emigrantes arios de Thule.Haushofer también desarrolló
la Geopolítica, según la cual una raza obtiene poder expandiendo su espacio vital (en alemán Lebensraum) a través de la conquista de sus países vecinos. A principios de los años 1920, Haushofer dirigió el Instituto de Geopolítica en Munich y, comenzando en 1923, empezó a enseñar a Hitler sus puntos de vista. Haushofer fue primordial en convencer a Hitler de fundar el Ahnenerbe (Oficina para el Estudio de la Herencia Ancestral) en 1935. Su tarea principal era localizar los orígenes de la raza Aria, especialmente en Asia Central. En 1937, Himmler incorporó esta oficina a las SS (en alemán Schutzstaffel, Escuadrón de Protección).En 1938-1939, el Ahnenerbe patrocinó
la Tercera Expedición de Ernst Schäffer al Tibet. Durante su breve estancia, el antropólogo Bruno Beger midió los cráneos de numerosos Tibetanos y concluyó que ellos eran una raza intermedia entre los Arios y los Mongoles y podían servir como un enlace para la alianza Germano-Japonesa.La Búsqueda Nazi de Shambala y Agharti según Pauwels, Bergier y Frére
Un gran número de expertos han cuestionado la exactitud de los estudios de posguerra sobre el Nazismo y el Ocultismo. Ya representen o no con exactitud el pensamiento Nazi durante el Tercer Reich, aún representan una distorsión más popularizada de la leyenda de Shambala. Examinemos dos versiones ligeramente distintas que dan dichos estudios.
De acuerdo con la versión encontrada en Le Matin des Magiciens (
La Mañana de los Magos) (1962) por los investigadores franceses Louis Pauwels y Jacques Bergier y en Nazisme et Sociétiés Secretès (Nazismo y Sociedades Secretas) (1974) de Jean-Claude Frére, Haushofer creía que dos grupos de Arios emigraron al sur desde Hiperbórea-Thule. Uno fue a Atlantis, donde se entrecruzaron con los Lemures que también habían emigrado allí. Recordemos que Blavatsky había asociado a los Lemures con Atlantis y Shambala, y Bailey había asociado tanto a los Lemures como a los Atlantes con la Fuerza de Shambala. Los descendientes de estos Arios impuros cayeron en la magia negra y la conquista. La otra rama de Arios emigrados al sur, pasando a través de Norte América y Eurasia del norte, alcanzaron en algún momento del Desierto del Gobi. Allí fundaron Agharti, el mito que se ha vuelto popular gracias a los escritos de Saint-Yves d'Alveidre.Según Frére,
la Sociedad Thule equiparaba Agharti con su afín Asgaard, el hogar de los dioses de la mitología Noruega. Otros afirman, menos convincentemente, que Agharti está relacionada con Ariana, un antiguo nombre persa conocido por los antiguos griegos para la región que se extiende desde el Este de Irán a través de Afganistán hasta Uzbekistán – el hogar de los Arios.Después de un cataclismo mundial, Agharti se hundió bajo la tierra. Esto concuerda con el relato de Ossendowski. Los Arios entonces se dividieron en dos grupos. Uno fue al Sur y fundó un centro secreto de aprendizaje bajo los Himalayas, también llamado Agharti. Allí, ellos preservaron las enseñanzas de la virtud y del vril. El otro grupo Ario trató de regresar a Hiperbórea-Thule, pero en vez de ello encontró Shambala, una ciudad de violencia, mal y materialismo. Agharti era el titular del sendero de la derecha y del vril positivo, mientras que Shambala era el titular del degenerado sendero de la mano izquierda y la energ a negativa.
La divisi n de los senderos en mano derecha y mano izquierda hab a aparecido ya en
La Doctrina Secreta de Blavatsky. All, ella escribi que en la poca de los Atlantes, la humanidad se dividi en los senderos de conocimiento de la mano derecha y de la mano izquierda, que se convirtieron en las semillas de la magia blanca y negra. Ella no asoci los dos senderos, sin embargo, con Agharti y Shambala. En realidad, ella no mencion en absoluto Agharti en sus escritos. Los t rminos sendero de la mano derecha y de la mano izquierda derivan de una divisi n en el tantra Hind . Los primeros escritores occidentales a menudo representan el tantra de la mano izquierda como una forma degenerada y lo confundieron con el Budismo Tibetano y sus ense anzas del tantra anuttarayoga.Seg n Pauwels y Bergier,
la Sociedad Thule busc contactar y hacer un pacto con Shambala, pero s lo Agharti accedi a ofrecer ayuda. Hacia 1926, los autores franceses explicaban, ya hab a colonias de Hind es y Tibetanos en Munich y Berlin, llamadas la Sociedad de los Hombres Verdes, en conexi n astral con la Sociedad Drag n Verde en Jap n. La pertenencia en esta ltima sociedad requer a cometer suicidio ritual japon s (en japon s hara-kiri, seppuku) si uno perd a su honor. Haushofer hab a pertenecido supuestamente a la sociedad durante sus a os anteriores en Jap n. El lider de la Sociedad de los Hombres Verdes era un monje tibetano, conocido como el hombre de los guantes verdes que supuestamente visitaba a Hitler frecuentemente y guardaba las llaves de Agharti. Siguieron expediciones anuales al Tibet desde 1926 hasta 1943. Cuando los rusos entraron en Berl n al final de la guerra, encontraron casi un millar de cad veres de soldados de raza himalaya, vestidos con uniformes nazis pero sin documentos de identidad, que hab an cometido suicidio. Haushofer mismo se hizo hara-kiri antes de poder ser juzgado en N remberg en 1946.La B squeda Nazi de Shambala y Agharti seg n Ravenscroft
Un relato ligeramente diferente de la búsqueda Nazi de Shambala y Agharti apareció en The Spear of Destiny (
Ravenscroft continúa explicando que según la “Doctrina Secreta” – aludiendo al libro de Blavatsky del mismo nombre – que apareció en el Tibet hace diez mil años, Lucifer y Ahriman son dos fuerzas del Mal, los dos grandes adversarios de la evolución humana. Lucifer conduce a la gente a erigirse a sí mismos como dioses y está asociado con el ansia de poder. Seguir a Lucifer puede conducir al egoísmo, falso orgullo y el mal uso de los poderes mágicos. Ahriman se esfuerza por establecer un reino puramente material en la tierra y usa la lujuria sexual perversa en ritos de magia negra.
Recordemos que aunque Blavatsky había escrito sobre Lucifer y Ahriman, no equiparaba a ambos y no los asoció ni con Shambala ni con Agharti. Además, Blavatsky explicó que aunque los sabios Latinos habían transformado a Lucifer en un Satán puramente maligno, Lucifer tenía el poder tanto para destruir como para crear. Él representaba la presencia portadora de luz en las mentes de todos que podía elevar a la gente del animalismo y originar una transformación positiva a un plano superior de existencia.
Fue Steiner quien afirmó que Lucifer y Ahriman representaban los dos polos del poder destructor. Sin embargo, Steiner describió a Lucifer como la fuerza destructiva benevolente en última instancia. Además, Steiner asociaba a Lucifer con Shambala, no con Agharti y, de hecho, como Blavatsky y Bailey, no mencionó Agharti en absoluto. Además, ninguno de los tres autores ocultistas describió Shambala como localizada bajo tierra. Sólo los Roerich habían asociado Shambala con la ciudad subterránea de Agharti, pero habían aclarado que las dos eran diferentes y nunca afirmaron que Shambala fuera subterránea.
Ravenscroft, como Pauwels, Bergier y Frére, también afirmó que a través de la iniciativa de Haushofer y otros miembros de
Ravenscroft continuaba con la afirmación de que los maestros de Agharti accedieron a ayudar a la causa Nazi y, desde 1929, grupos de Tibetanos viajaron hasta Alemania, donde llegaron a ser conocidos como
la Sociedad de los Hombres Verdes. También se les unieron miembros de la Sociedad Dragón Verde de Japón, establecieron escuelas ocultistas en Berlín y en más sitios. Recordemos que Pauwels y Bergier afirmaban que colonias no sólo de Tibetanos, sino también de Hindúes estuvieron presentes en Berlin y Munich desde 1926, no desde 1929.Himmler se sentía atraído por estos grupos de adeptos Tibetanos de Agharti y, bajo su influencia, fundó el Ahnenerbe en 1935. Recordemos que Himmler no fundó el Ahnenerbe, sino que lo incorporó a las SS en 1937.
Una Teoría para Explicar el Sentimiento de los Movimientos Ocultistas Alemanes en contra de Shambala y la tendencia a favor de Agharti
Es difícil establecer si Haushofer y
la Sociedad Thule realmente declararon alguno de los puntos anteriores, que mezclan descripciones ocultistas de Shambala con la representación de Agharti de Ossendowski y las leyendas de Thule y del vril. Es también difícil establecer si Haushofer trató de influir a Hitler ya las instituciones Nazis, tales como el Ahnenerbe, para enviar expediciones al Tibet para obtener ayuda de las dos supuestas ciudades subterráneas y si tuvo éxito – o incluso si la Sociedad Thule misma envió tales expediciones. La única misión al Tibet oficialmente autorizada por el Ahnenerbe – la Tercera Expedición Tibetana (1938 – 1939) de Ernst Schäffer – tuvo claramente una agenda diferente, aunque igualmente esotérica. Su principal propósito era medir los cráneos de los Tibetanos para determinar si ellos eran el origen de los Arios y una raza intermedia entre los Arios y los Japoneses.
Aparte de ciertas inexactitudes y contradicciones históricas entre los anteriores dos relatos de Haushofer y de las creencias de
Dejemos a un lado, por el momento, la cuesti n de si
la Sociedad Thule y el Ahnenerbe enviaron realmente misiones al Tibet buscando ayuda de Shambala y Agharti. No obstante, asumamos, tambi n por el momento, que Haushofer realmente combin las leyendas de Shambala y Agharti con las creencias de la Sociedad Thule y que la mezcolanza resultante represent la posici n ocultista Nazi. Si este fuera el caso, entonces una posible teor a que explicara la afirmaci n de que Shambala rechaz el acercamiento Nazi, mientras que Agharti lo acept ser a como sigue.Seg n Dorjiev, Shambala estaba asociada con Rusia y despu s tambi n con el Comunismo, mientras que seg n Ossendowski, Agharti estaba asociada con el anti-Comunismo y las fuerzas antisemitas del Bar n alem n von Ugern-Sternberg. van
la Revoluci n Comunista B vara de 1918, la Sociedad Thule y Hitler eran enconados anticomunistas. Antes de esto, ellos eran ya antisemitas. As, a sus ojos, Shambala era una fuerza negativa y oscura que apoyaba la ciencia pura materialista Judeo-Marxista-Liberal . Con este sentimiento anticomunista, Hitler firm el Pacto Anti Comunista con Jap n en Noviembre de 1936, en el que ambos pa ses declaraban su mutua hostilidad hacia la propagaci n del Comunismo internacional. Ambos acordaron que no firmar an ning n tratado pol tico con la Uni n Sovi tica. No obstante, para evitar una guerra europea de dos frentes, Hitler firm el Pacto Nazi-Sovi tico con Stalin en agosto de 1939. l rompi este pacto, sin embargo, en junio de 1941, cuando las fuerzas Nazis invadieron la Uni n Sovi tica.Una explicaci ny justificaci n ocultas del cambio de opini n podr a haber sido a trav s de una alegor a. Shambala (al Uni n Sovi tica, el Comunismo y los Jud os) era b sicamente malvada (reconocido por el Pacto Anticomunista). No obstante, Hitler busc primero una alianza con ella (el Pacto Nazi-Sovi tico). Shambala rechaz (Hitler culp a
la Uni n Sovi tica de las razones por las que l rompi el tratado), Hitler entonces acudió y recibió apoyo de Agharti. (Ungern, un precoz alemán antisemita y antibolchevique, también había buscado apoyo de Agharti, pero había fracasado al intentar localizar el fabuloso lugar. Así, Ungern había fallado en su misión. Como las expediciones de Hitler habían encontrado Agharti-Asgaard y recibido su ayuda, los Nazis vencerían con toda seguridad.)Pruebas que apoyan la teoría
Los siguientes hechos apoyarían la teoría anterior que explica la representación Ocultista Alemana de Shambala como un lugar de fuerzas malignas. En Der Weg nach Shambhala (El Camino a Shambala) (1915), el explorador alemán de Asia Central, Albert Grünwedel, informó que Dorjiev había identificado
la Dinastía Romanov como los descendientes de los reyes de Shambala.
En Sturm Über Asien (Tormenta sobre Asia) (1924), el espía alemán Wilhelm Filchner conectó la campaña soviética para conquistar el Asia Central con el interés de los Romanov en el Tibet desde comienzos de siglo. En 1926, los Roerich entregaron tierra supuestamente regalada por los mahatmas del Tibet al Ministro de Asuntos Exteriores Ruso Chicherin para que la pusiera en la tumba de Lenin. Helena Roerich se refería a Marx ya Lenin como mahatmas y afirmaba que emisarios de los mahatmas del Himalaya se habían incluso reunido con Marx en Inglaterra y con Lenin en Suiza. Los mahatmas apoyaban los ideales comunistas de hermandad universal.
En “Aus den letxten Jahrzehnten des Lamaismus in Russland (Acerca de las Últimas Décadas de Lamaísmo en Rusia)” (1926), el sabio alemán WA Unkrig citó el libro de Filchner y repitió el informe de Grünwedel concerniente a Dorjiev, los Romanov y Shambala. También refería la ceremonia en el templo Budista de San Petersburgo para conmemorar el 300 aniversario del imperio Romanov. Alertando sobre la influencia de este templo y de una alianza de
la Unión Soviética, Mongolia y el Tibet, Unkrig acababa su artículo con la cita en latín “ Domine, libera nos a Tartaris” (Dios, líbranos de los Tártaros). Esto encaja bien con la Geopolítica de Haushofer y sus recomendaciones para que Alemania conquistara espacio vital en Asia Central, el hogar de la raza Aria.Ya en 1910, Steiner daba conferencias en Berlín y Munich sobre Shambala como el trono de Maitreya, el Anticristo que libraría al mundo de las enseñanzas espirituales pervertidas. Tiere, Menschen und Götter (Bestias, Hombres y Dioses)”, la popular traducción del libro de Ossendowski, apareció en 1923. Presentaba Agharti como una fuente de poder que el barón von Ungern-Sternberg buscó para apoyar su batalla contra el líder comunista mongol Sukhe Batur, que estaba enardeciendo a sus tropas con historias de Shambala. Recordemos que
la Sociedad Thule identificaba Agharti con Asgaard, el hogar de los dioses noruegos Arios.Durante la primera mitad de los años 1920, una llamada “guerra oculta” tuvo lugar entre las Sociedades Ocultistas y las Logias Secretas en Alemania. En 1925, Steiner fue asesinado y muchos sospecharon que
la Sociedad Thule había ordenado su asesinato. En años posteriores, Hitler continuó la persecución de los Antropósofos, Teósofos, Francmasones y Rosacruces. Varios sabios adscriben esta política al deseo de Hitler de eliminar cualquier rival ocultista a su dominio. Steiner, por ejemplo, había encargado la traducción alemana de la novela de Bulwer-Lytton sobre el Vril, The Coming Race ( La Raza que Viene), bajo el título alemán más explícito Vril, oder einer Menschheit der Zukunft (Vril, o la Raza del Futuro), Además, desde que Steiner y la Antroposofía hablaron de Shambala como la tierra del futuro Mesías y de la benevolencia, tiene sentido que la Sociedad Thule y Hitler la describieran de la manera opuesta, como un lugar de maldad.Entre 1929 y 1935, aparecieron cinco libros de la aventurera francesa Alexandra David-Neel traducidos al alemán, tales como Heilige und Hexe (Mystiques et Magiciens du Thibet, Con Místicos y Magos en el Tibet) . David-Neel había pasado muchos años estudiando y viajando por el Tibet y relató que los adeptos allí tenían poderes extrafísicos que les permitían desafiar la gravedad y correr a una velocidad sobrehumana. Consecuentemente, la fantasía sobre el Tibet como la tierra de los misteriosos poderes mágicos creció salvajemente.
En 1936, Theodor Illion, un explorador alemán que viajó por el Tibet a principios de los años 1930, publicó Rätselhaftes Tibet (En el Tibet Secreto) bajo el pseudónimo Theodor Burang. En él, también describía los poderes sobrenaturales que poseían los adeptos tibetanos. En su segundo libro, Finsternis über Tibet (Oscuridad sobre el Tibet) (1937), describía cuando le condujeron a una ciudad subterránea en el “Valle del Misterio”, donde una “Fraternidad Ocultista” canalizó energía espiritual para obtener poder. Su líder era el mago Príncipe Mani Rimpotsche. Aunque este “Príncipe de Luz” pretendía ser un benevolente regente, era en realidad el líder de un culto maligno, un “Príncipe de
la Oscuridad”. Illion nunca mencionó Shambala, pero sus populares trabajos habrían añadido peso a la afirmación ocultista Nazi de que Shambala era un lugar de magia maligna.Pruebas que rebaten
la Afirmación del Apoyo Oficial Nazi de las Creencias Ocultistas Germanas sobre Shambala
Supongamos que el movimiento ocultista Nazi, representado por
Hitler se convirtió en Canciller de Alemania en 1933. En ese mismo año, Sebotendorff, el fundador de la rama de Munich de
la Sociedad Thule, publicó Bevor Hitler Kam (Antes de que Hitler Viniera), en dicho trabajo resumía la deuda de Hitler con el “Thulismo”. Hitler prohibió rápidamente el libro y obligó a Sebotendorff a dimitir. Aunque Hitler claramente abogaba por las creencias de la Sociedad Thule, desautorizó cualquier conexión con movimientos ocultistas establecidos. No quer a dejar abierta la posibilidad de que surgiera la rivalidad de cualquier parte.Haushofer y
la Sociedad Thule, sin embargo, no fueron las nicas influencias entre bastidores sobre el Ahnenerbe. Sven Hedin, el explorador sueco del Tibet y favorito de los Nazis, tambi n jug un papel significativo. Entre 1922 y 1944, escribi varios libros populares en Alemania sobre sus viajes por el Tibet, tales como Tsangpo Lamas Walfahrt ( La Peregrinaci n de los Lamas Tsangpo) (1922). Muchos otros fueron traducidos al alem n del ingl s, tales como My Life as an Explorer (Mi vida como Explorador) (1926) (en alem n Mein Leben als Entdecker, 1928) y A Conquest of Tibet (Una Conquista del Tibet) (1941). Adem s, en Ossendowski und die Wahrheit (Ossendowski y la Verdad) (1925), Hedin desacreditaba la afirmaci n de Ossendowski de que los Lamas mongoles le hab an hablado de Agharti. En este libro, l descubr a Agharti como una fantas a tomada de la novela de 1886 de Saint-Yves d Alveidre.Frederick Hielscher, a quien Hitler autoriz a fundar el Ahnenerbe en 1935, era amigo de Sven Hedin. Adem s, Hitler invit a Hedin a pronunciar el discurso de apertura de los Juegos Ol mpicos de Berl n de 1936, y en 1937, Hedin public Germany and World Peace (Alemania y
la Paz Mundial) Desde 1939 hasta 1943, Hedin desempe varias misiones diplom ticas para Alemania y continu con sus publicaciones pronazis. La evidencia m s clara de su influencia sobre el Ahnenerbe es el hecho de que, en 1943, el Instituto del Tibet del Ahnenerbe pas a llamarse el Sven Hedin Institut f r Innerasien und Expeditione (Instituto Sven Hedin para el Asia Interior y expediciones).Haushofer fue de hecho crucial en el arranque del Ahnenerbe y en que su agenda se basara en muchas de las creencias de
la Sociedad Thule. No obstante, debido a Hedin, es improbable que el Ahnenerbe buscara y recibiera apoyo de Agharti en el Tibet. Hedin reconoci que el Tibet era un dep sito de antiguo conocimiento oculto, pero no le atribuy importancia ocultista. Ni asoci este conocimiento con Shambala o con Agharti.Adem s, parece bastante improbable que grupos de tibetanos estuvieran presentes en Berl ny Munich desde 1926 hasta 1929, bajo los auspicios de
la Sociedad Thule. Si ese fuera el caso, entonces como el Ahnenerbe había sido oficiosamente asociado a la Sociedad Thule, no habría habido necesidad de enviar una expedición al Tibet para medir los cráneos de los Tibetanos. Podrían haber hecho esas mediciones en Alemania. Así, la afirmación de que la Sociedad Thule patrocinó viajes anuales al Tibet desde 1926 hasta 1942 parece también bastante improbable.La Conexión Kalmyk
El relato de Pauwels y Berger de que al final de la guerra, los rusos encontraron en Berlín un gran número de cadáveres de soldados de la raza del Himalaya, vestidos con uniformes Nazis, que habían cometido suicidio, también necesita escrutinio. La implicación tácita es que los rusos encontraron los cuerpos de los adeptos Tibetanos de Agharti que estaban ayudando a la causa Nazi y que, como Haushofer, se suicidaron ritualmente.
En primer lugar, el hara-kiri era una práctica samurai japonesa, que muchos soldados japoneses en
la Segunda Guerra Mundial promulgaban para evitar la captura. Los seguidores del Budismo Tibetano, sin embargo, consideran el suicidio un acto extremadamente negativo con graves consecuencias en futuras vidas. Nunca es justificable. El informe atribuye inapropiadamente costumbres japonesas a los Tibetanos. En segundo lugar, cualquier soldado de origen himaláyico encontrado con un uniforme Nazi habría sido con toda probabilidad un mongol de Kalmyk, no un tibetano. Es más, la lucha de los Kalmyk en el ejército alemán no demuestra su apoyo de la ideología Nazi ni el apoyo de la misma por sus creencias budistas tibetanas. Examinemos los hechos históricos, complementándolos con la información obtenida de entrevistas con Kalmyk que vivían en Munich y que habían participado en muchos de los eventos descritos con anterioridad.Los mongoles Kalmyk son seguidores de la forma tibetana de budismo y tienen una larga historia de asociación con los alemanes. Un gran grupo de ellos emigró al oeste desde la región Dzungaria de Turkistán del Este entre 1609 y 1632. Se establecieron en Rusia a lo largo del bajo Volga, donde desemboca en el Mar Caspio. Allí continuaron su estilo de vida nómada.
En 1763,
la Zarina Caterina II la Grande invitó a casi treinta mil alemanes a establecerse en la región del Volga al norte de los Kalmyks. Ella quería que cultivaran la fértil tierra y la protegieran contra los “Tártaros”. Ella trató de imponer el Cristianismo y la agricultura entre los Kalmyks, provocando que muchos regresaran a Dzungaria en 1771. Eventualmente, sin embargo, aquellos que permanecieron en Rusia fueron aceptados, especialmente porque eran excelentes soldados. Durante las guerras napoleónicas (1812-1815), por ejemplo, el ejército ruso disponía de un regimiento Kalmyk. Durante el siglo siguiente, los soldados Kalmyk fueron prominentes en las divisiones del Ejército Zarista.Aunque los estilos de vida y costumbres de los Alemanes agrarios del Volga y los ganaderos nómadas Kalmyk diferían notablemente, los vecinos gradualmente acabaron por respetarse. Los alemanes, de hecho, se interesaron por los Kalmyks. Tan pronto como en 1804, Benjamin Bergmann publicó un trabajo de cuatro volúmenes sobre su idioma y religión, titulado Nomadische Streiferein unter der Kalmüken in der Jahre 1802 und 1804 (Migraciones nómadas entre los Kalmyk en los años 1802 y 1804) . Sven Hedin pasó a través de Kalmykia en una de sus primeras expediciones a Dzungaria y expresó gran admiración por su pueblo.
Tras
En 1931, Stalin colectivizó la tierra de los Kalmyk, cerró los monasterios budistas, y quemó los textos religiosos. Deportó a Siberia a todos aquellos ganaderos que poseyeran más de quinientas ovejas ya todos los monjes. En parte debido a las políticas de colectivización de Stalin, hubo una gran hambruna desde 1932 hasta 1933. Aproximadamente sesenta mil Kalmyk murieron.
Después de que Hitler invadiera
la Unión Soviética en septiembre de 1941, Goebbels invitó a Berlín a varios Kalmyk prominentes de Belgrado, París y Praga a ayudar con una campaña de propaganda. Los Nazis deseaban ganarse los Kalmyk para el lado alemán contra los rusos y nunca enviaron a ninguno de ellos, mientras estuvieron en el poder, a un campo de concentración. Así, Goebbels organizó este núcleo en un comité para liberar los Kalmyk del régimen Comunista. En relación con esto, les ayudó a imprimir un periódico en idioma Kalmyk y les usó para difundir noticias de radio en idioma Kalmyk dirigidas a su país.Cuando
la Decimosexta División Panzer Nazi bajo el mando del Mariscal de Campo Mannstein tomó Kalmykia a principios de 1942, tres miembros de este comité le acompañaban. Varios kalmyk de Belgrado también participaron en la invasión, habiéndose unido al ejército alemán tras la ocupación de Serbia en abril de 1941. El pueblo de Kalmykia dio la bienvenida al ejército alemán con mantequilla y leche, la ofrenda tradicional a huéspedes bienvenidos, como liberadores de la tiranía opresiva de Stalin. Los alemanes dijeron que desmantelarían las cooperativas y dividirían y privatizarían la tierra. Ellos permitieron que los Kalmyk practicaran de nuevo el Budismo. En respuesta, los Kalmyk exhumaron los textos religiosos que habían enterrado para salvaguardarlos y construyeron un templo provisional. En noviembre y diciembre de 1942, sin embargo, el Ejército Rojo retomó Kalmykia y destruyó todo lo que la gente había reconstruido.Las tropas alemanas invitaron a los Kalmyk a retirarse y continuar la lucha junto a ellos. Unos cinco mil se unieron al ejército Nazi, formando el Cuerpo de Voluntarios de Caballería de Kalmykia. Sólo unas pocas mujeres y niños iban con ellos. Las tropas Kalmyk lucharon con el ejército nazi tras las líneas, sobre todo alrededor del Mar Azov. La mayor a de la poblaci n Kalmyk, sin embargo, permaneci en Kalmykia. En diciembre de 1943, Stalin les declar a todos colaboradores de los alemanes y los deport a todos a Siberia. No regresaron hasta la poca de Kruschev, entre 1957 y 1960.
A principios de oto o de 1944, a la vista de la inminente invasi n rusa de Serbia, muchos Kalmyk de Belgrado huyeron a Munich para evitar la persecuci n comunista. Un docto maestro budista y varios monjes les acompa aron. A finales de 1944, las tropas de caballer a de Kalmyk que sobrevivieron en Rusia, junto con sus familias, se retiraron con el ej rcito alem n. Unos dos mil fueron a Selesia (Polonia) y mil quinientos a Zagreb (Croacia), donde se reorganizaron para luchar contra los partisanos.
As, aunque varios Kalmyk estaban en Alemania y en territorio ocupado Nazi en los meses finales de la guerra, s lo unos pocos estaban en la zona de Berl n, efectuando a n labores de propaganda. Los soldados Kalmyk con uniformes Nazis estaban en Polonia y Croacia, no en Alemania. Aunque varios monjes Kalmyk practicaban rituales budistas tibetanos en los barracones y hogares de los Kalmyk en territorio ocupado por los Nazis, ellos rezaban por la paz y el bienestar de todos los seres. No hab a tibetanos entre ellos y no dirigieron ceremonias ocultas para una victoria Nazi, como algunos relatos ocultistas de posguerra narran.
Tras la guerra, los Kalmyk que quedaban en pa ses de Europa Occidental estaban internados en campamentos de refugiados en Austria y Alemania, sobre todo en el entorno de Munich. Posteriormente ese mismo a o,
la Fundaci n Anna Tolstoi reasent a la mayor a de ellos en Nueva Jersey, Estados Unidos. Tito entreg los que quedaban en Serbia a los Sovi ticos, que inmediatamente los deportaron a Siberia.Afirmaciones tras la guerra sobre Shambala y Platillos Volantes
Interpretaciones ocultas de otras actividades Nazis, asociándolas con Shambala, aparecieron también tras la guerra. Por ejemplo, una expedición alemana en 1939 a
A finales de los años 1950, independientemente de esto, Henrique Jose de Souza, el presidente de
la Sociedad Teosófica Brasileña en aquella época, propuso una nueva teoría de la tierra hueca. Dentro de la tierra reside Agharti, con su capital Shambala, como origen de los platillos volantes que emergen a la superficie a través de túneles en los polos Norte y Sur. Por consiguiente, la Sociedad Teosófica Brasileña construyó como su Sede Central en Sao Lorenço, Minas Gerais, un templo de estilo griego dedicado a Agharti. El alumno de De Souza, OCHugenin, popularizó la teoría de su mentor en From the Subterranean World to the Sky: Flying Saucers (Desde el Mundo Subterráneo hasta el Cielo: Platillos Volantes) (1957). RWBernard, en su libro de 1964 The Hollow Earth ( La Tierra Hueca), hacía salir los platillos volantes de Shambala y Agharti bajo la tierra a través de túneles secretos bajo los Himalayas en el Tibet.Basándose en las expediciones antárticas Nazis y en los relatos mencionados, el Ocultista alemán Ernst Zündel escribió varios libros en los años 1970, incluyendo UFOs: Nazi Secret Weapons? (OVNIs: ¿Armas Secretas Nazis?, afirmando que los Nazis tenían una base secreta en un área de lagos de aguas cálidas que habían encontrado en
la Antártida. Allí ocultaban su arma secreta, los OVNIs. Zündel es también infame como el más franco partidario de la opinión de que el Holocausto nunca sucedió.La relación de los platillos volantes con Shambala deriva del relato de la alegórica futura guerra apocalíptica encontrado en el comentario The Stainless Light (
La Luz acerada) al The Abbreviated Kalachakra Tantra (El Kalachakra Tantra Abreviado). En este relato, Raudrachakrin, el vigésimo quinto rey Kalki de Shambala, vendrá de su país montado en un caballo de piedra con el poder del viento y derrotará a Mahdi, el líder de las hordas no Indias. Aunque Raudrachakrin representa la profunda conciencia del vacío con el más sutil nivel de actividad mental y el caballo de piedra representa el nivel más sutil de energía-viento en el que esta consciencia cabalga, algunos han interpretado la imagen como un platillo volante viniendo de Shambala.conclusies
El relato Kalachakra de Shambala ha encendido la imaginación de muchas figuras políticas extranjeras u autores ocultistas. Distorsionando la leyenda original e interpolando ideas fantasiosas, han incorporado el mito a sus escritos para servir a sus propias agendas. Es una injusticia hacia el Budismo atribuir estas distorsiones a la intención original de las enseñanzas Kalachakra. La continua investigación desentrañará más sobre la verdad.
Alexander Berzin
www.berzinarchives.com
Traducido por Luis Javier Jiménez Ordás, con la autorización de A. Berzin
-> gezien in revistabiosofia.com
