Bericht van Sananda on the Light, gekanaliseerd door Pamela Kribbe op 24 juni 2017

“ Beste gerelateerde vrienden:

IK BEN Jesjoea. Je bent mijn broers en zussen. Ik voeg me hier als een gelijke, niet als iemand die boven je staat, maar als een vriend, een metgezel. Je kunt de gemeenschappelijke bron voelen waardoor we allemaal verbonden zijn. Je kunt de stroom van het leven tussen ons voelen, de genezende verbinding die ons bevrijdt.

Heb respect voor jezelf, net zoals je voor anderen hebt in deze bijeenkomst. Respect betekent zichzelf waarderen door te beseffen wat we werkelijk zijn en waarvan we op deze reis hebben aangenomen dat ze zich in een lichaam van vlees en bloed bevinden, hier en nu, op deze aarde. Dat was een daad van geloof en diep in je is een geloof, een kracht, een diep bewustzijn waarvoor je ervoor gekozen hebt hier te zijn.

Ieder van jullie zei "ja" tegen deze incarnatie, tegen je huidige leven. Dat moment van 'ja' zeggen is gebaseerd op diepgaande kennis; er zijn echter twijfels ontstaan ​​vanwege de oude herinneringen aan de ervaringen van andere levens op aarde. Deze twijfels hebben je duidelijke en voor de hand liggende "ja" versluierd en hebben ervoor gezorgd dat het troebel en verduisterd werd. Soms voelde je je verloren in dit aardse avontuur, alleen en verlaten. Ik ken de pijn die je hebt ervaren.

Ik ben vaak afgeschilderd als een heilige, een verlichte die alles wist. Dat was niet zo, want ik had ook diepe twijfels en angsten. Het maakte deel uit van mijn reis, omdat het feit dat ik mezelf zie in mijn imperfectie en mijn gebrokenheid een deel van jou is. Toen ik op aarde leefde, werd ik geïnspireerd door een licht waarvan ik wilde getuigen; een licht dat verder gaat dan woorden, dat liefde, verwondering, schoonheid, humor en wijsheid bevat. Dat licht was niet van mij, maar werd door mij geleverd, net zoals het jou overkomt.

Ik had ook momenten van diepe wanhoop om het gebrek aan begrip van de mensen om me heen te ervaren, me niet erkend te voelen, net zoals het jou overkomt. Daarom kon ik mensen bereiken die heel eenzaam waren; mensen die zich wanhopig voelden om pijn, zowel fysiek als emotioneel; de mensen die in een spirituele woestijn waren. Ik kon deze mensen begrijpen, omdat ik in mij de emoties, stemmingen en gedachten had ervaren die ze ervoeren.

De menselijke ervaring, met al zijn ups en downs, is noodzakelijk voor ons licht om hier te schijnen. Wat je in je leven waarneemt als duisternis, als verdriet, als een obstakel, maakt allemaal deel uit van je reis. Het is geen obstakel dat je moet proberen te vermijden. Het gaat erom je vermogen te testen om dingen te accepteren en het licht van je hart naar anderen te brengen, net zoals een steen van binnenuit kan worden verlicht en een prachtig juweel kan worden. Dat is de taak waarvoor je bestemd bent: duisternis ervaren, het van binnenuit begrijpen, en dan het licht aandoen en je onderwerpen aan alle menselijke ervaringen; wikkel ze met bewustzijn en voel ze volledig. Dan zal de energie van Christus in je ontwaken, dat je menselijke wezens bent (hiervoor is een mens vereist). We kunnen die energie, die unieke, bijzondere en heldere kracht van Christus 'energie niet ontwikkelen in de hoge etherische rijken waar de kracht en diepte van menselijke ervaring ontbreekt. Kijk dan, wat je blijkbaar vertraagt, waar je je tegen verzet, wat je ontmoedigt of ergert, en wat je misschien haat, net als je bestemming, het doel waarvoor je hier bent.

Het is een magische ervaring om een ​​ander mens te helpen van binnenuit te worden verlicht, zodat hij later een wezen wordt waardoor wonderen kunnen plaatsvinden. Er zijn verhalen over mij verteld over wonderen en plotselinge lichamelijke en geestelijke genezing. Maar de kracht die ik had was niet magisch van aard; Wonderen gebeurden niet vanwege een mystieke truc. Ik kon mensen bereiken die er volwassen voor waren, die op het punt stonden een grote interne doorbraak te ervaren, door mijn diepe begrip van hun menselijkheid. Ik maakte geen oordeel over wie ze waren, noch over hun negatieve of positieve aspecten; Ik was daar; op het juiste moment. En er waren mensen die, in hun contact met mij, Liefde ervoeren, en liefde was wat hen redde. Het was alsof zijn ware aard plotseling werd opgeroepen om wakker te worden, en dat is wat er gebeurt met wonderen. Het was niet iets dat ik eigenlijk deed, maar iets dat gebeurde in de interactie tussen ons.

Het feit dat ik open was, maakte het voor mij mogelijk om het licht van Christus te ontvangen en in staat te zijn om het aan anderen door te geven. En deze opening waarover ik heel vaak spreek, wordt als mens bereikt door een crisiservaring. Normaal zit je vast in allerlei overtuigingen over wat wel of niet kan gebeuren, of wat wel of niet zou moeten zijn, voordat je jezelf kunt openen voor het licht van Christus. Je zit vol met ideeën en denkpatronen die een veelheid aan emoties en stemmingen creëren. Je probeert je wereld, je leven, te vormen vanuit dergelijke ideeën en denkpatronen, totdat je iets raakt dat zo groot is dat je geen ordelijke manier kunt vinden om het te vermijden, en dan al je zekerheden, je overtuigingen en gedachtepatronen worden weggevaagd. Als je in een diep gat valt, brengt dit meestal een overweldigende hoeveelheid angst met zich mee. Het kan de donkere nacht van de ziel worden genoemd en het is een angstaanjagende ervaring.

Tegelijkertijd bestaat de mogelijkheid dat deze vreselijke ervaring een opening kan worden om te beseffen dat je niet langer de juiste manier weet om dingen te doen, en dan wordt een deel van jou gegeven opgeven, terwijl een ander deel volledig opent. Het deel dat zich overgeeft is het defensieve deel, dat zich verzet, en altijd denkt dat het alles weet, dat het ongeduldig is, dat het allerlei dingen in het leven wil en verlangt. Dat deel vervaagt vaak in een crisis, en als je het durft te laten sterven, kan het licht in je beginnen te schijnen. Op deze manier kunt u zien hoe een crisiservaring, iets dat te groot lijkt om te worden verteerd, ook het potentieel heeft om een ​​deur naar het licht te openen. Maar het is een zeer intense ervaring, omdat het deel dat sterft niet wil sterven, wil blijven en zich verzet.

Ik vraag je om het deel van jezelf dat tegen het licht ingaat en dat in het algemeen tegen het licht is, in gedachten te brengen: het licht van de kosmos dat door je heen wil stromen. Iets in je wil zichzelf tegen die mogelijkheid beschermen, dus je zult, indien mogelijk, de aarzeling voelen wanneer ik je vraag je voor te stellen dat licht vrij door je heen stroomt, door uit alle delen van je lichaam en naar de wereld. Wat veroorzaakt deze afbeelding in jou? Kun je die mogelijkheid toestaan? Heb je zelfs het gevoel dat het mogelijk is? Of is er iets in u dat zichzelf tegen licht wil beschermen? Stel je voor dat dit beschermende deel voor je ligt als een schild. Vraag: "Waarom heb ik dit schild nodig?" Neem deze defensieve houding serieus, want er is iets in je dat de behoefte voelt om het schild op zijn plaats te houden. Respecteer dat deel van de voogd omdat het schild altijd een doel heeft. Het is er om een ​​zeer kwetsbaar deel van jou te beschermen.

Welk deel van jou zal niet toestaan ​​dat het licht erdoorheen gaat? Welk deel van jullie ervaart het als een te groot verzoek, of als een bedreiging, of zelfs als iets gevaarlijks? Je moet dat deel voorzichtig benaderen, alsof het een kind is.

Zie hem als een kind dat is afgewezen, een kind dat zijn innerlijke vitale energie heeft veranderd. Benader dit kind heel voorzichtig en zie hoe mooi het is; Het straalt nog steeds schoonheid uit, zelfs met zijn extreme kwetsbaarheid en defensieve houding. Kniel voor dit kind en wikkel hem met je vrijgevigheid en vriendelijkheid. Kniel neer met zachte acceptatie en zonder het kind te veranderen, of wil het kind iets opleggen. Ga rustig zitten, op een ontspannen manier, met dit kind en voel hoe je de plaats van dat schild kunt innemen. Tot nu toe voelde het kind zich beschermd door deze defensieve barrière tussen jou en de buitenwereld, maar dit schild is ook een barrière tussen jou en je diepste gevoelens.

Vraag het kind of je de plaats van dit schild kunt innemen. Vraag het kind gewoon: "Staat u mij toe voor u te zorgen, denkt u dat?" Hij vraagt ​​eerlijk en open: "Bescherm ik u voldoende?" En laat hem vrijuit spreken. Ik kan zeggen: "Nee, ik ben niet zeker genoeg, ik ben bang." Vraag wat je nodig hebt, of wat je kunt doen, zodat je je veilig voelt. Neem de tijd om dit te doen, want je kunt dit gesprek keer op keer met je innerlijke kind hebben. Het is een levend wezen, een deel van jou dat veel liefde draagt ​​en daarom veel liefde te geven heeft. Maar je moet je veilig voelen op aarde en daarom zijn je zoetheid en trouw noodzakelijk.

Wanneer je een defensieve barrière, een schild hebt opgericht om je innerlijke kind te beschermen en te verbergen, zul je niet langer bewust verbonden zijn met dat kind; Het wordt iets verborgen. Je kunt je bijvoorbeeld in een defensieve houding voelen of volledig overweldigd raken op bepaalde momenten in je leven, en je weet niet waarom dit je overkomt. Je kunt boos of teleurgesteld of ontmoedigd worden, en wanneer dit gebeurt, is het omdat er patronen van automatische reactie zijn die tussen jou en je innerlijke kind staan. Door de verbinding met dit kwetsbare kind in jezelf te vernieuwen en het gesprek steeds opnieuw te beginnen, kun je geleidelijk een manier vinden om deze automatische reactiepatronen - de verdedigingsbarrière - op te lossen, maar het vereist geduld en zachtmoedigheid van jouw kant. En je wordt gevraagd om heel diep te begrijpen dat dit kwetsbare deel van jezelf geen obstakel is dat moet worden vermeden of overwonnen, noch moet worden geëlimineerd.

Het is de bedoeling dat je door dit kind evolueert, dus je moet het omwikkelen met je begrip en liefde, en dan zal het licht van Christus in je ontwaken. De vaste ideeën en oordelen en overtuigingen zijn verdwenen, en altijd moeten streven en vechten voor wat je denkt nodig te hebben. In plaats daarvan zal er een aanleg en openheid zijn waarin je jezelf steeds opnieuw zult leren kennen door aandacht en verwondering. Maar je moet niet denken dat je al alles weet wat nodig is om te weten, en wat goed voor je is; je moet verrast zijn door de reacties van je innerlijke kind.

Dit is jouw manier, omdat de ziel iets te leren heeft van menselijke ervaringen. Soms zie je de hemel, de wereld waartoe de ziel behoort, als een perfecte wereld, maar ook als een plek waar je bent verdreven. Er wordt aangenomen dat je werd gedwongen om te overleven in een onvolmaakte en vaak vreemde wereld, de aarde, waar zoveel emoties je wegen, en dit voel je als een straf. Maar het koninkrijk waar je vandaan komt, de wereld van de ziel, is ook niet perfect. Er ontbreekt iets wezenlijks en daarom heb je altijd de sprong van het geloof in de incarnatie genomen. Het is het leven zelf, die tastende zoektocht, die diepe en intense manier van ervaren - wat mogelijk is, vooral op aarde - waardoor je begrip, je geduld en je compassie dieper en wezenlijker worden. Dat is de spirituele betekenis van het leven op aarde. De flitsen van perfectie kunnen hier worden ervaren - vaak in momenten van eenvoud, of door intuïtie, of in een ervaring van puur genieten en schoonheid - en dergelijke flitsen zijn zwaarder dan gewoon in een staat van eeuwige euforie zijn in de hemelse gebieden.

Zonder twijfel is het geweldig om in een omgeving van harmonie te zijn, met minder weerstand en minder ups en downs, en te genieten van een onbepaalde tijd. Maar we kunnen de schoonheid en diepe spirituele waarde van het leven op aarde, van wat er gebeurt, niet ontkennen. Je moet de ervaring, de wijsheid en de vorderingen die je hier ervaart, meenemen naar de rijken van het licht, omdat die koninkrijken door je ervaring meer inhoud en meer vitaliteit zullen krijgen. Er is een voortdurende wisselwerking tussen het koninkrijk van de aarde en de rijken 'aan de andere kant'. De schat van je eigen leven is van grote waarde. Je bent dapper; je handelt krachtig; Zo herken je je eigen licht.

Ik ben hier graag bij jou. Wanneer ik hier ben, hoewel ik niet in een lichaam ben, word ik op de een of andere manier menselijk en herinner ik me opnieuw hoe het voelt om mens te zijn. Het is een last, ja, maar er zijn ook hoge momenten, er is vriendschap en solidariteit, die de ziel diep raken. De vriendschapsbanden die op aarde zijn gebouwd, blijven in de ziel en blijven hun werk voor altijd doen, zo kostbaar is het leven op aarde.

Heel erg bedankt voor jullie samenzijn en ik wens jullie allemaal vanuit mijn hart te begroeten ”.

ENGELS-SPAANSE VERTALING: Eva Villa, redacteur in de grote familie van hermandadblanca.org

BRON: http://sananda.website/sananda-via-pamela-kribbe/