Vrouwen zijn cyclisch, maar er wordt van ons verwacht dat we constant en lineair zijn.
De menstruatiecyclus is een permanente manifestatie van onze circulaire pols, maar vrouwen passen het niet toe omdat we de potentie voorbij de fysieke manifestatie blijven negeren. Veel vrouwen zijn zelfs zo geconditioneerd dat we onze eigen dochters niet kunnen begeleiden, waardoor hun opleiding in handen van jonge vrienden kan vallen, net zo onervaren als zij. Mogelijk hebben wij moeders zo weinig kennis over onze eigen cycli en zijn we zo getraumatiseerd door de eerste menstruatie-ervaringen die we alleen en bedreigd hebben geleefd, dat we vrouwelijke modellen missen waarop we onze begeleidingsinstructie kunnen baseren.
Om in contact te komen met de cyclische pols die ons vormt, hebben meisjes een nauwe en liefdevolle begeleiding nodig. In alle beschavingen zijn overgangsrituelen gebruikt om vast te leggen dat een persoon een fase van zijn leven achterliet en een nieuwe fase van kennis en perceptie begon. Deze rituelen markeerden vroeger een rangverandering binnen de gemeenschap, zoals de puberteit, het huwelijk of de wijding van een priester. Deze wijzigingen omvatten nieuwe verantwoordelijkheden en soms bepaalde sociale beperkingen.
In onze tijd hebben we het concept van ritueel verloren. Vooral voor de puberteit waarin er niemand is om het te identificeren. Er blijft alleen een idee over om meerderjarig te worden, vergezeld van bepaalde sociale rechten en plichten, zoals alcohol drinken of stemmen; maar we hebben geen specifieke gebeurtenis om de overgang van het kind naar de jongen te markeren, waardoor ze tussen het ene stadium en het andere gaan oscilleren zonder duidelijk te maken wat van hen wordt verwacht.
Het overgangsritueel van een meisje zou het begin van haar leven als vrouw moeten aangeven. De fysieke handeling van de eerste menstruatie is een natuurlijk ritueel dat relatief recent als zodanig is genegeerd. Het leven van de jonge vrouw verandert omdat ze niet langer lineair is en het cyclische gedrag van vrouwen begint aan te nemen. Je zult verandering moeten herkennen, waarnemen en accepteren door te leren van je eigen ervaringen om volwassen te worden. Het is geen intellectuele verandering, maar je moet het gevoel hebben dat je een jonge volwassene wordt en daarvoor moet je in contact komen met je eigen vrouwelijke aard.
De eerste menstruatie is inderdaad een ontwaken dat de begeleiding verdient van volwassen vrouwen die al weten hoe het is om het leven te leiden in het perfecte ritme van de cyclus. Vrouwen moeten zelfs ons hele cyclische leven ritualiseren, omdat het niet hetzelfde is als bloeden als ovuleren wanneer we wakker worden, wandelen, koken, vrijen, studeren, werken of denken. Het zijn totaal verschillende interne momenten die ons wezen in de wereld begeleiden en subtiel organiseren, met een specifieke cadans en ritme. Het doet er niet toe dat anderen het niet herkennen. Het is essentieel dat vrouwen ons ritme registreren en respecteren, rekening houdend met onze cyclische, veranderende en circulaire essentie van ons vrouwelijk wezen.
Vrouwen dragen het ritme in ons lichaam en mannen kunnen het door ons leven. Het is de vitale kracht die wordt gebracht.
Laura Gutman
Bron: http://www.lauragutman.com.ar/los-rituales-de-la-mujer-ciclica/De rituelen van de cyclische vrouw
