Die dag het werk verlaten: ontmoeting met de dood
Heb je je ooit afgevraagd over de dood? Wat betekent de dood voor jou? Ga niet! Via dit artikel ga ik je door een prachtig verhaal leiden, waarin je me moet helpen het mysterie en het duistere paradigma van de dood te ontdekken.
Juan David Montes, een gelukkige werker en een harde student. Op 2 november 2016 verliet hij een beroemd industrieel gebied van de stad Medellín, gelegen in de sector bekend als "La Aguacatala", op weg naar zijn huis, gelegen in een populair gebied van de wijk Santo Domingo Savio van dezelfde stad. .
JuanDa-account, dat klaar is met werken om 22.00 uur ; zoals gewoonlijk hing hij zijn hoofdband op de computer die hij tijdens zijn werkdag gebruikte om de oproepen in het callcenter te beantwoorden; Hij ging naar zijn kastje en haalde zijn koffer tevoorschijn om naar huis te gaan.
Bij het verlaten van het bedrijf passeerde hij de kaart door het werknemersregister en stopte deze in zijn rugzak. Daarna ging hij naar de trein om zijn weg naar huis te vinden.
Onderweg, voordat hij in de trein stapte, ontmoette hij een mooi meisje, dat vertrouwen wekte en het interessant vond om elkaar te ontmoeten; bovendien werd hij beantwoord door die mooie vrouw; “22 jaar duidelijk, mooi gezicht van een roze teint, elementen van de engel, zoals gebeiteld met perfecte lijnen, berekend door de grootste en grootste kunstenaar. Haar blonde haar recht als de lente licht, gekamd volgens haar zichtbare zoetheid en de tint van haar huid. De integraliteit ervan roept ondenkbare smaken en emoties op, nooit gezien, sierlijk in de ogen van een man . Zijn lichaam is een gedicht, ongelooflijk. Slim, leuk en hardwerkend. Ze was de perfecte vrouw. Aanhankelijk, vriendelijk, mooi en echt . ”
Ze begonnen een gesprek, waarin ze stilletjes meningen over het leven, ervaringen en sociale, economische en smaakrealiteit begonnen te delen. Terwijl dit geweldige evenement aan de gang was, reed de trein naar de bestemming van beide; Maar wat een verrassing! Toen JuanDa, die deze engelachtige dame haar lot vroeg, wist dat ze op weg waren naar dezelfde plaats, Barrio Santo Domingo Savio.
Ze stapten samen in de Metro Cable, een vervoermiddel dat in de stad wordt gebruikt en dat vanuit de lucht is. En ze rezen gelukkig naar hun bestemmingen. Juan David vertelt dat nooit in zijn leven de tijd zo snel en zo aangenaam was gevorderd, alsof hij in de hemel zelf was, ondanks zijn fysieke vermoeidheid als gevolg van een zware werkdag.
Zodra ze hun bestemming hadden bereikt, zouden ze afscheid moeten nemen, nostalgie overspoelt JuanDa's hart enorm, ik vroeg hem wanneer zal hij je zien? Wil je me je mobiele nummer geven? Die engelachtige vrouw, met een glimlach op haar lippen en uitnodigend om het pad te vervolgen, moedigt haar aan om haar naar huis te vergezellen, zodat ze zal weten waar ze haar kan vinden; maar eerst vraagt hij om de gunst hem geld te geven om wat voedsel te kopen en zijn moeder te nemen, omdat volgens zijn rekening dagen van intens vasten in zijn huis zijn geweest; Dit geld wordt thuis geretourneerd.
Met dit verzoek en de toegang daartoe, voelt Juan David zich verplicht hem te vergezellen . Ze gaan een winkel dicht bij huis binnen en kopen rijst, chocolade, melk, eieren en olie . Bij aankomst merkt JuanDa op dat de deur gesloten is, een normale situatie om 's avonds laat te zijn, wat hem geen zorgen maakte. Het meisje zegt hem dat hij even buiten moet wachten, dat ze hem het geld zal brengen dat ze hem heeft geleend voor de aankopen . Zwijgend opende hij de deur en ging naar binnen.
De tijd verstreek en die stralende vrouw was niet meer aanwezig . Zou het een hoax zijn? Heb je me gestolen? Het waren vragen die door het hoofd en het hart van JuanDa gingen, maar toen hij het zich herinnerde, realiseerde hij zich dat hij langer moest wachten, omdat het een engel was die hij niet kon doen. geen kwaad Na een half uur besloot ik op de deur te kloppen en naar de vrouw te vragen.
Bij de derde aanraking opent een dame die er diep verdrietig en nostalgisch uitziet; Juan David vraagt hem naar die geweldige vrouw die hem vergezelde tijdens zijn werk vanuit huis ; maar met een gebroken stem en tranen op haar gezicht, opent die vrouw de deur volledig en toont JuanDa een platform in het midden van de woonkamer van het huis, met een persoon erin, en vertelt haar dat haar Dochter, die hij in detail beschrijft, stierf om 22.00 uur in de nacht van die dag .
Wat een verrassing en wat een schrik! Juan David, liep langzaam naar het podium met een trillende en zwakke stap, en observeerde de vrouw die verrast was door de dood die op haar rug was gelegd, bedekt met een lichtblauwe deken; zijn gezicht glansde niet, zijn lichaam was niet hetzelfde, zijn engelachtige glimlach was verdwenen, alleen een lijk werd waargenomen . Is het een grap, vroeg hij zich innerlijk af; dat gebeurde niet, steeds meer mensen kwamen aan in de woning, inclusief zijn broer met de kist.
De items die ze in de winkel hadden gekocht, werden door de moeder van de vrouw gevonden in de voorraadkast van het huis, in dezelfde hoeveelheid als die JuanDa had veroordeeld . Bedenk dat Juan David, die om 12.00 uur met pensioen ging, voor de overledene bad, geen terugbetaling van het geleende geld, noch van de etenswaren ontving en naar huis ging . "Iets zo mooi en goddelijks was mij nooit overkomen, maar snel verdwenen."
Wat denk jij
Het kan zijn dat hij op het sterfbed, de persoon die verrast was door die antropomorfe entiteit die in schedel en met een zeis in zijn hand was verpersoonlijkt, de optie kon nemen om een sociaal of liefdadig gebaar te maken voordat hij vertrok? Het is eng toch?
Als kinderen zijn we voorbereid om te sterven, tijdens het leven bereiden we ons voor op dit evenement; maar eenvoudig, de dood is een realiteit die alleen in onze geest bestaat . Ik heb nog nooit de eerste bezorgde kat gezien, omdat hij op een dag zal sterven, of een hond, een ezel of een paard. Misschien, als we deze bestaande realiteit in ons verstand en hart elimineren , kunnen we dan leven, zelfs als we dood zijn? Juan David sprak, leefde en bestond met een persoon die een uur eerder was gestorven. Is er alleen de dood van het fysieke lichaam?
De dood zou niet kunnen bestaan in een wereld zonder ruimte en tijd ervoor, het komt uit een andere atmosfeer van tijd en staat. Onsterfelijkheid betekent dus niet het eeuwige en eeuwige bestaan in het tijdelijke systeem van het leven, maar heeft geen tijd meer . Dat wil zeggen, het is niet van hier. Wat denk jij
De Amerikaanse wetenschapper Robert Lanza zegt dat hij concreet en definitief bewijs heeft, waarin hij stelt dat het leven na de dood van het lichaam in een bestaande pracht is, dat wil zeggen, het is echt, maar het bestaat niet op de manier waarop de we nemen waar Hij legt uit dat wanneer we sterven, ons leven een 'overblijvende bloem wordt die weer bloeit in het multiversum'.
We denken misschien dat het leven gewoon een " avontuur is dat onze lineaire manier van denken overstijgt ", wanneer jij en ik sterven, " we doen het niet volgens een willekeurige matrix, maar volgens de onontkoombare matrix van het leven "
Ik vraag je wat is jouw idee van de dood? Heb je iemand zien sterven? Denk na, het is belangrijk dat je een echte ervaring in je leven invoert, die uiteindelijk de dood of het leven is.
Met dit artikel ben ik niet van plan verdragen of hypothetische theorieën te maken die door de wetenschap worden ondersteund, ik wil alleen dat je door je mentale en intellectuele capaciteit, die sterker is dan wetenschappelijk onderzoek, de gebeurtenis van de dood van het lichaam als een uitbreiding begint te zien Real life onder andere contractvoorwaarden . Welke? Ik nodig je uit om het met mij te reflecteren.
Ah! en ik adviseer je, als iemand geld van je leent en je schoot is engelachtig, generator van vertrouwen en vriendschap, aarzel dan niet, je bent misschien dood en je familie is in grote nood .
Auteur : Diogenes de Fénix, redacteur in de grote familie van hermandadblanca.org
