Vrijwilliger (derde deel) door Mª Jesus Verdú Sacases

  • 2016

Ik blijf vrijwilligerswerk doen voor een honden- en kattenasiel. Vandaag loop ik met een puppy van deze beschermer over een landelijke weg die door de boomgaarden en velden eromheen slingert. Vandaag is een zonnige winterdag en geanimeerd door het lied van de vogels.

De hond volgt me zonder aan de riem te trekken. Ik luister naar het melodieuze triune-geluid op de achtergrond en ik vind het zo ontspannend als een slaapliedje. Hoewel ik niet in het gebied woon, begroeten de buren die mijn pad kruisen me vriendelijk . De meesten van hen zijn boeren die hun boerderijen altijd hebben geteeld. Sommigen van vandaag zijn fruitbomen snoeien. Ik zie hoe een van hen met de maaier in zijn olijfgaard werkt, op enige afstand en met zijn rug naar mij toe. Als ik passeer, vertel ik hem niets om zijn werk niet te storen en volg ik mijn pad met de beschermende hond die blij en attent voor het milieu is. Op de terugweg vind ik die man echter weer, die naar me kijkt en me begroet alsof hij me altijd heeft gekend.

- Ik zie dat je doorgaat met lopen naar de honden van de beschermer - vertelt hij me -. Ik ga zitten en glimlach naar hem. Hij gaat dan langzaam naar huis om voor de familietuin te zorgen.

Er is hier iets dat me het gevoel geeft dat ik bij deze plek hoor en dit windt me zo op dat het me een traan doet springen, maar de stilte van het landschap omhelst me alsof een onzichtbare aanwezigheid me troost. Ze onderbreken het moment dat twee kleine puppy's dat wanneer ze mij en de hond zien die ik loop, blaffen benaderen om ons eraan te herinneren dat dit hun territorium is en niet het onze. Ze wonen in een landhuis op enkele meters van mij. Pups stoppen. Ze zijn mooi en ik vind ze leuk. Ik spreek aanhankelijke woorden maar ze blijven blaffen. Blijkbaar vind ik je niet zo aardig.

De rust en schoonheid van dit natuurlijke landschap geven me het gevoel volledig aanwezig te zijn, onmiddellijk geworteld met niets dat me van het hier en nu afwijkt.

Er zijn nog steeds druppels in het gras van de recente motregen. Ik voel me alsof ik smelt in zijn frisheid en transparantie, mijn wezen uitkleden. Ik neem de aanwezigheid op waardoor deze vredige plek in mij opkomt. Ik zie een natuurlijke staat van alertheid en focus op het nu dat voortkomt uit de puppy die loopt en de wilde dieren die deze landen bewonen. Soms heb ik opmerkingen gehoord over hoe bijzonder of ongewoon de puppy is die ik loop, maar ik beschouw het als mijn meester van nu. Het leert me om vrij te zijn en die sluier van zorgen te laten vallen die nu niets weegt.

Ik ga terug naar het asiel en zie een paar puppy 's die een groentecrème eten die ik vandaag heb meegenomen. Soms kook ik voedsel voor de dieren van de beschermer of breng ik wat overblijft van thuis. Als kind werd mij geleerd verantwoordelijk te zijn, voordeel te halen en te redden en deze beschermer geeft me de mogelijkheid om die waarden te bestendigen. Deze speciale plek ademt menselijkheid en solidariteit en ik zeg het niet voor mijn kleine bijdrage, maar voor het geweldige werk van de rest van de vrijwilligers en ook voor de eigenaren van dit dierenasiel: voor hun toewijding, inzet en doorzettingsvermogen in het helpen van honden en katten Zonder twijfel vormen zij mijn voorbeeld om te volgen en voor hen heb ik ze als referentiepunt. Er zijn vrijwilligers die de voorzieningen schoonmaken en de dieren van het asiel voeren, anderen verzamelen voedsel van instellingen die het royaal schenken. Er zijn ook mensen die niet alleen naar het asiel komen om dieren te adopteren, maar ook om voedsel, medicijnen of dekens mee te nemen naar degenen die niet het geluk hebben gehad om te worden geadopteerd. Veel van deze mensen doen het vrij continu en offeren hun vrije tijd op, maar ik zie altijd vreugde in hun ogen. Bovendien doen ze hun werk discreet, altruïstisch, zonder op te scheppen of te doen alsof. Zijn liefde voor dieren is eerder in zijn acties geprint dan in woorden. Ik bewonder hun kracht in het gezicht van onvoorziene gebeurtenissen en hoe ze obstakels tegenkomen voor een samenleving die ze niet altijd begrijpt.

TEKST EN AFBEELDINGEN VAN AUTEURS: Mª Jesus Verdú Sacases

GEZIEN OP: http://zonailuminada.blogspot.com.es/

Volgende Artikel