Gelukkig kunnen we in onze tijd over esoterie in het openbaar praten, of we nu in het daglicht of in de duisternis van de nacht zijn. Maar laten we denken dat het niet altijd zo is geweest. De inquisitie van de middeleeuwen streefde vanuit elk gezichtspunt elk type gnostisch esoterie en elke toestand na.
Cornelio Agrippa, Felipe Teofrasto Bombastro de Hohenheim (lijkt Aureola) en ook de beroemde Dr. Fausto, charmante en gerenommeerde tovenaar van die tijd.
Deze mannen waren discipelen van de eerbiedwaardige grote meester Abate Trithemius, die in zijn eigen middeleeuwse klooster esoterie onderwees en nooit naar de ring ging.
Zelfs toen de wrede en onmenselijke praktijken van de inquisitie van kracht waren, gericht met extreme wijsheid en perversie door de katholieke kerk, bleef gnostisch esoterie altijd in leven binnen de kloosters.
Op dat moment was het niet mogelijk om publiekelijk over deze kwesties te spreken, zoals we dat vandaag kunnen doen. Degene die sprak of doorging met zijn acties, in bepaalde acties die de kerk en zijn harteloze vertegenwoordigers faalden, werd beoordeeld door een ketter en een tovenaar en levend verbrand op het openbare plein .
Middeleeuwse gnostische esoterie, de inquisitie en foltering
De acties die door het Holy Office tijdens de inquisitie zijn uitgevoerd, zijn griezelig en zeer onaangenaam.
De inquisiteurs beweerden dat door de heksen in het water te gooien, ze niet zonken. Ze zweefden omdat de duivel hen hielp en toen was het absoluut noodzakelijk om ze aan een ander soort fysieke marteling te onderwerpen.
De meest doordrenkte Inquisiteurs van religiositeit, en de meest trouwe katholieken, stelden voor dat hun handen achter het lichaam werden gebonden en dat ze aan de preekstoel werden gebonden, waardoor ze in de lucht bleven hangen.
De Inquisiteur zei dat het een onfeilbaar systeem was, omdat de tovenaar of de heks, wanneer hij in die omstandigheden werd gevonden, zelf en met de hulp van zijn eigen hekserij en die van de duivel zelf zou terugkeren om zichzelf op de preekstoel te plaatsen en te "zingen", dat wil zeggen, beken je misdaad.
Dat wil zeggen dat op een of andere manier het mandaat van de inquisiteur altijd werd vervuld . Het eindigde altijd op de brandstapel.
De inquisitie heeft zijn procedures gebaseerd op frauduleuze en gemanipuleerde acties sinds het begin. In een van de geloofsdaden van de Inquisitie kun je lezen: “... er was een onderwerp in het land Duitsland dat, door een bos wandelen, een groep mensen vond die in de Sabath waren.
Toen die mensen werden ontdekt, doken ze volledig onder in de Vierde Verticaal en verdwenen. Meer liet op de grond een beker achter waarin de namen van verschillende persoonlijkheden uit die tijd op papier waren geschreven ... ".
Het is duidelijk dat die beker met de namen van degenen die betrokken waren bij die "hekserij" in handen kwam van de vertegenwoordigers van de Heilige Inquisitie. En ze hadden geen andere keuze dan ze publiekelijk in een vreugdevuur te verbranden.
Gnostisch esoterie werd altijd vervolgd en vooral in de middeleeuwen . De inquisitie arriveerde ook in Turkije en de inquisiteurs spaarden geen kwaad toen ze zeiden: "til de nagels van de heksen en tovenaars op en nagel ze zodat ze pijn voelen, of breng ze naar de toren van martelaarschap of de bron, of verbrand de planten van de voeten, etc. Het maakte deel uit van Goddelijke Gerechtigheid, ingesteld door God. '
De inquisitie bereikte zulke extremen tegen zijn strijd tegen esoterie dat hij zijn eigen leugens en leugens geloofde. Een priester moest onder marteling bekennen dat hij gedurende meer dan veertig jaar geslachtsgemeenschap had met een demonenvrouw .
De oude negentigjarige priester ging naar een enorm vuur met zijn oude botten in het midden van het openbare plein.
Tussen duizenden en duizenden verhalen uit die tijd vinden we dat van een andere monnik die moest toegeven dat "hij altijd vergezeld was door een onzichtbare vrouwelijke demon die vele jaren met hem had gecopuleerd."
Kennelijk werd hij naar de paal gesleept en in het openbaar verbrand, zodat alle aanwezigen de immense macht van de kerk en haar vazallen konden waarderen.
Gezien in Gnosis-Samael Aunweor, door Pedro, redacteur van de White Brotherhood
item / conferentie-middelbare leeftijd-en-gnostische esoterie /
