Er was eens een kind met een hond. Beiden speelden en hielden van elkaar als vriendelijke vrienden. Op een dag deed het huisdier iets dat de ouders van het kind ontstemde. Om hen te behagen en te behagen, uit angst hun liefde en zorg te verliezen, werd de jongen gedwongen zijn trouwe metgezel kwijt te raken en zwoor hij te vergeten wat er gebeurde vanwege de pijn die het deed. Hij bewaarde het toen, omdat het ergens in zijn lichaam leegliep om hem het zwijgen op te leggen en te doen alsof het nooit was gebeurd. Hij bleef groeien en werd een man die zich niet langer herinnerde dat hij die liefde-ervaring had met zijn grote hondenvriend.
Het ongemak van die plek werd op een dag zo sterk dat hij niet langer kon beseffen dat hij niet bestond. Hij vertrok toen, op zoek naar het vullen van die leegte om zich weer vol te voelen. Zijn intuïtie leidde hem naar het bos. Hij zat te wachten tot er een teken voor hem verscheen ... Hij wist dat zijn puppy zich daar verstopte. Hij werd gewoon rustig en bleef geduldig aanwezig in die overpeinzing. Toen de avond viel ... Plots zag hij twee heldere ogen verschijnen in de duisternis tussen de bomen. Hij herkende in hen de liefde van zijn innemende speelmaatje vanaf het moment dat hij klein was. Pas nu zag ik ook angst en verdriet in die blik.
De jongen die nu een ononderbroken man was, die in stilte en vertrouwen overweegt naar het verlangen naar het dier om hem te benaderen. Al snel verscheen zijn snuit en na een andere keer toonde hij zijn magere lichaam, vol doornen en bedekt met modder. Zijn uiterlijk was erg vervormd en als hij geen contact had gemaakt met die blik, zou hij hem niet hebben kunnen herkennen vanwege zijn versleten uiterlijk. Zelfs toen het iets bedreigend en onaangenaams was, nam de man moed en zei: "Hallo!" En glimlachte met schuld maar ondersteund door die liefde die, hoewel onderbroken, nooit veranderde. Met moeite benaderde de hond en de man vroeg hem: "Hoe waren ze voor jou al die jaren weg van huis en van mij af?" De hond zei: "Zie je mij ... het was moeilijk, droevig en hulpeloos ... nooit Ik begreep wat er gebeurde ... 'De man luisterde aandachtig naar hem en met zijn hart weer open en zei:' Het spijt me zo. Zojuist begrijp ik dat je een deel van mij bent. Wil je terugkomen? Deze keer blijf ik bij je! 'En de hond voelde dat wat hij zei oprecht was en ging met hem mee terug.
Bij aankomst had het huisdier zijn gewonde lichaam getransformeerd in een vitaal en mooi lichaam. Op dat moment was de leegte voltooid!
En u, geachte lezer, wilt u elke persoonlijke leegte opvullen en elk lichamelijk ongemak genezen van alles wat vergeten, verborgen, ontkend, onderbroken en afgewezen is?
Moge je reactie en beweging worden geleid door de mededogende wijsheid van onze Heilige Geest, de mysterieuze intelligentie die alles schept en ordent!
Namaste!
Marisa Ordoñez
Diploma in psychologie - transpersoonlijke trainer
Master in Technieken van Energy Healing van de laatste generatie
Lichtgevende lithiumadviseur
The Journey Back to Perfect Love, door Lic. Marisa Ordoñez
