Een yogales geeft het woord niet aan om de houdingen aan te geven, de mensen die het zien, het wordt gemarkeerd en vervolgens gecorrigeerd. Er is ook een andere taal die LSA is, het is de gebarentaal, om te kunnen integreren en beter toegang te krijgen tot de behoeften van de student om een grotere vloeibaarheid te verkrijgen bij toegang tot dit spirituele pad van yoga.
De persoon die doof is, kan mantra's mentaal reciteren, slechthorenden kunnen ook de WMO-mantra herhalen en de vibratie voelen, hij kan alleen mediteren en met Tibetaanse kommen, omdat hij ook in staat is de trillingen waar te nemen.
Doven horen onze realiteit niet, maar ze horen de hunne en daarin kunnen ze een directer innerlijk pad krijgen dan de onze, dit is te wijten aan omgevingsgeluiden en geluiden en alle verstoringen die door de hoorbare wereld worden veroorzaakt.
Wanneer je meer in contact staat met die innerlijke wereld, krijg je vaak een beter ontwikkeld innerlijk-spiritueel pad dan het onze, de mensen die we horen en kunnen Nada Yoga veel beter ontwikkelen, het is het cultiveren van het innerlijke geluid.
De persoon die doof is kan pranayama's doen, alle ademhalingstechnieken, Bramari pranayama is ook aan te raden voor degenen die geluid kunnen uitzenden en het effect ervan is zeer goed evenals voor de luisteraar.
Dank aan Chris La Valle voor zijn advies.
[youtube] https://www.youtube.com/watch?v=7oK5pvBX940 [/ youtube]
[youtube] https://www.youtube.com/watch?v=4Nn92rFtW9k [/ youtube]
