Introductie van anonieme dichter.
Geest, je vindt je weg niet,
Welke kloof wil je de kristallijne hemel
En je weet niet welke richting
Je moet volgen, en je gaat van tumbo naar tumbo,
Gedragen door de kracht van het lot:
Stop! Vouw de vliegende vleugel:
Je zoekt naar het licht en in jezelf draag je de dageraad,
Je reist een afgrond en nog een afgrond
Om de GOD te vinden waardoor je verliefd wordt,
En aan die GOD draag je het in jezelf!
En het hectische hart, kloppend,
Bij elke slag die hij je vertelt,
En een mysterieus instinct
Vanuit je ziel in het donkere doolhof,
Je doet het nacht na nacht herhalend!
... Meer je bent nog steeds op zoek naar wat je hebt!
GOD, in jou, van je verlangens is getuige,
En terwijl je komt en gaat,
Als de kabouter van het verhaal gaat HIJ met je mee.
Ik ben de eerste maker.
Niemand kan creëren in "mijn realiteit", behalve ikzelf. Alles in "mijn realiteit" wordt gecreëerd door mijn overtuigingen (of keten van overtuigingen). Dit is hoe: als een onjuist geloof is geïmplanteerd, dan zal mijn denken aanleiding geven tot verkeerde waarnemingen en dat zal mijn bewustzijnsstaat zijn. Als maker ben ik honderd procent verantwoordelijk voor alles wat ik geloof. Te allen tijde: ik heb de kracht om te kiezen: als ik die honderd procent toepas om CREËREN wat ik wil, of om te activeren wat ik niet wil.
Er is slechts één magnetiserende vibratie: LIEFDE. Angst is de illusie van afwezigheid of gebrek aan liefde. Illusie gebaseerd op een verkeerd geloof. In dit geval is het belangrijk om deze foutieve patronen over te dragen van het onderbewustzijn naar het wakende bewustzijn. Als ik de enige autoriteit in mijn leven ben, heeft niets en niemand macht over mij. Ik geef altijd liefde of vraag erom. Als u !! In het grote universele hologram ben ik een geïndividualiseerd aspect van God, mijn essentie is liefde, ik ben altijd afgestemd op mijn ware aard, of: ik ben het tijdelijk vergeten.
Onze realiteit is een spiegel.
En dan? Ik kan me aan het einde realiseren dat: Er zijn geen beperkingen. Als ik een ervaring heb die ik als een beperking definieer, gebeurt dit als gevolg van de manier waarop ik denk. Het verschijnen van enige beperking is eenvoudig het gevolg van verkeerd denken. Dit is een concept dat we letterlijk moeten maken van vlees. We zullen het uiterlijk of effect van beperking creëren als een direct gevolg van onze overtuiging of oorzaak.
"Onze realiteit is een spiegel die we van onszelf creëren." De manier waarop ik ervoor kies om een gebeurtenis of perceptie te zien, is niet noodzakelijkerwijs wat er gebeurt, maar hoe ik ervoor kies om het te zien. Zodra ik denk dat iemand me iets aandoet, word ik een slachtoffer van mijn eigen geloof. Ik "verantwoordelijk" voor het creëren van mijn eigen realiteit.
Wanneer zal ik beseffen dat andere mensen de rol spelen waarop ik wacht? Let op, ik moet het oordeel identificeren dat ik over mezelf maak.
Acceptatie.
Laten we af van alle trivialiteiten die aan de oppervlakte van onze geest koken, laten we proberen er diep in te duiken om onszelf te vertellen: -Ik hoef anderen niet te beoordelen, ze zijn gewoon een spiegel van mijn eigen strijd-. Acceptatie is de hoogste vibratie van oordeel. Het gaat verder dan vergeving.
Wanneer we zorgvuldig observeren als Schepper en niet als slachtoffer, zullen we zien dat ACCEPTANCE zegt: dat alles perfect gebeurt zoals het is, omdat wat er gebeurt ons toestaat te groeien. Ik moet mezelf in de spiegel zien: leren accepteren en liefhebben wat ik waarneem. Lugo dacht na en vroeg zich af.
WAAROM BEN IK "KIES" OM DIT TE ZIEN?
WELKE "DEEL VAN MIJ" HOUD IK NOG NIET VAN EN ACCEPTEER EN DUS OORDEEL?
Ik kan ervoor kiezen om alles perfect te zien. Ik kan mezelf afvragen: wat is het geschenk van de spiegel voor mij in deze situatie? Welke les wil ik mezelf door deze ervaring leren?
Accepteer alles alsof het perfect is, zoals het is, gebruik dan je faculteit om te kiezen, om de realiteit te creëren die je verkiest. Proberen de controle te houden (weerstaan) en bang zijn voor het verlies van macht is een vals geloof, dan herinner ik me opnieuw dat: ik de Macht ben. Wanneer ik me identificeer met God en ik weet dat "ik God ben", ben ik de kracht. Ik ben God, ik ben niet van Hem gescheiden
Ik herinner me dat ik niet gescheiden ben van "DE BRON".
Ik accepteer dat ik alles ben wat bestaat: zal ik die les leren? Wat er ook gebeurt, ik zal transcenderen. Ik accepteer de observatie van mijn eigen SPIEGEL. En als ik het niet leuk vind, probeer ik het schoon te maken ... en het los te laten.
Ik kies mijn schuilplaats.
De "enige toevlucht" is de realiteit van innerlijke vrede. Het is een vliegtuig, het is een dimensie, laten we proberen ons op dat punt te concentreren en van daaruit alles te observeren. Dat wil zeggen, ik observeer een realiteit uit "een andere realiteit", besef je dat? Observatie is altijd minder subjectief en objectiever.
Laten we voortdurend alert zijn om ons te concentreren op de essentie: onze toevlucht. Door de essentie te observeren, houd ik mezelf op dat vlak en ben ik veilig, ik ben gered! Ik weet het zeker
Mijn hoofdtaak ben ik. Het is essentieel om te begrijpen dat ik mijn eigen oplossing ben: ik ben liefde, de lente is van binnen. Als we het ervaren, zullen we eindelijk de volgende verklaring begrijpen:
"IK BEN WAT IK DENK."
Ik kies voor mezelf omdat ik de enige ben die het kan! Ik ben mijn centrum, het ego is slechts periferie.
Opgedragen met liefde aan al mijn broeders op aarde.
IK CREER MIJN REALITEIT door Silvana Fracchia
