Beste allemaal, allemaal, zoals we zijn overeengekomen sinds mijn vertrek, zal ik je mijn verslag geven van wat het voor mij zou zijn, ongeveer iets meer dan een halve eeuw gereisd door deze dichtheid; rekening houdend met dat van waar je bent. Dat is vergelijkbaar met een menselijk knipperlicht.
Ik ga proberen dat alleen de waarheid der feiten degene is die ik hier blootleg en dat mijn geest me niet verraadt met valse getuigenissen. En natuurlijk jij. Ze weten dat ik wordt gekenmerkt door beknoptheid, in deze 3e dimensie waarin ik mezelf bevind, zal het niet uitgebreid zijn, de bedoeling is dat het eenvoudig en echt is .
Ik zal proberen dat het Hart zich uitbreidt in een spoor van liefde en in dit schrijven de waarheidsgetrouwheid van de ervaren feiten vernietigt.
Ik zal beginnen vanaf het begin van mijn reis: het schip dat me keerde en duwde, landde abrupt en de vervuiling was al begonnen verwoesting aan te richten op het kleine voertuig die mijn wezen heeft getransporteerd.
Hij handelde tot hij volledig in de ban was van de vergetelheid volgens hetgeen was afgesproken, verborg de beker van eeuwig leven in de diepten van mijn innerlijk en begon te lopen zonder herinneringen, ontdaan door mijn geheugenverlies, van alle goddelijke flitsen.
Het is niet gemakkelijk, geliefden, om in onwetendheid te lopen, de pijn verdiept en angst neemt alle macht over, twijfel is de enige zekerheid die ertoe leidde dat ik eindeloze fouten beging (dualiteit geeft stap naar error ), met het daaruit voortvloeiende lijden, waarvan ik, na de maximale slaaptoestand te hebben bereikt, mij onbekend was dat ik het leerde.
Dat was de vermomming die ik bouwde dat de verwarring de waarheid speelde en me door vele doden leidde die de geest en het hart sloten.
Hij ging door elk uiterste en leefde het tot zijn laatste gevolgen .
Toen het zover was, visualiseerde ik vaag het pad dat ik in mijn hoofd had onderdrukt, ik herinnerde me dat ik me bij beide periferie had gevoegd en was op weg naar het centrum naar de kern.
Nu van het bekende ga ik naar het onbekende geleid door Vrede en Harmonie die in dit Mijn Interieur wonen.
Ik herken in mezelf het ego en mijn echte wezen, in elk wezen herken ik het ego en zijn echte wezen ; in alles en alles herken ik mezelf.
En hier ga ik, hier gaan we, Geliefde Glorie, Geliefde Bron, Geliefde Allen, erkennend dat ik ben wat ik ben in deze zaak, dat wordt en subtiel is om plaats te maken voor de Ene, de Grote Aanwezigheid Dat zijn we allemaal.
Samenvattend rapport aan de oneindige en eeuwige Kosmos
