The Last Words of Steve Jobs, de belangrijkste gebeurtenis van het jaar, door Rav Benjamín Blech

Ik hou van de eindejaarslijsten gemaakt door de media. We werden gebombardeerd met compendiums van alle denkbare categorieën, en degene die ik het leukste vond, was de lijst met de beste quotes van het jaar - de meest krachtige, belangrijke en belangrijke dingen die in 2011 werden gezegd.

Volgens de Wall Street Journal was de uitroep van Steve Jobs: “Oh, wauw. Oh wauw Oh wauw. " Dat waren zijn laatste woorden voordat hij stierf.

Zijn zus, Mona Simpson, beschreef de scène in zijn lofrede.

Toen ze bij het huis van haar broer aankwam en tegen het einde van haar bed aankwam, vond ze Jobs omringd door zijn familie - "hij keek zijn kinderen in de ogen alsof hij zijn zicht niet kon ontgrendelen" - slaagde erin bewust te blijven .

"Het zag eruit, " zei hij, "als iemand die de bagage al in de auto had en op het punt stond aan zijn reis te beginnen, ondanks dat hij spijt had, heel spijt, dat hij ons had verlaten."

Het begon echter te verslechteren. 'Zijn ademhaling veranderde. Het begon intens, opzettelijk, vastberaden te zijn. Ik voelde hoe hij zijn stappen weer telde en een beetje verder duwde. Dit is wat ik van de situatie heb geleerd: ook hier werkte hij. Voor Steve was de dood geen gebeurtenis, het was een prestatie. ”

Na een gisteravond te hebben overleefd, schreef Simpson, begon zijn broer weg te sluipen. “Zijn adem duidde op een zware reis, een steile weg, hoogte. Het leek te klimmen. '

"Maar met die wil, met die werkethiek, met die kracht, was er ook zijn zoete vermogen tot verwondering, het geloof van de kunstenaar in het ideaal, de nog mooiere toekomst."

"Steve's laatste woorden, een paar uur eerder, waren monosyllables, driemaal herhaald."

"Voordat hij aan boord ging, keek hij naar Patty, zijn zus, vervolgens een tijdje naar zijn kinderen, vervolgens naar Laurene, zijn levenspartner, en uiteindelijk over zijn schouders achter hen."

"Steve's laatste woorden waren: 'Oh wauw, oh wauw, oh wauw.'"

Deze grote visionair had nog een laatste openbaring. En blijkbaar overweldigde deze openbaring hem met zijn schoonheid. Hij kon alleen op haar reageren met een herhaalde uitroep van verbazing.

Universele bestemming

Wat heeft hij gezien?

Natuurlijk weten we het niet zeker. Maar we kunnen niet alle aanwijzingen uitsluiten. We hebben bewijs uit vele bronnen. Sommige zijn slechts anekdotisch, anderen zijn geworteld in religieuze tradities en mystieke overtuigingen.

Ze verklaren waarom het grootste deel van de mensheid, gedurende de millennia, ervoor koos te accepteren dat de dood niet het einde is, dat we op de een of andere manier overleven als ons lichaam niet langer kan functioneren, en dat er iets op ons wacht aan het einde van onze laatste reis, iets dat ons zo zal verbazen vanwege zijn bovennatuurlijke schoonheid en pracht, dat het enige wat we kunnen babbelen als we het waarnemen, zal zijn "Oh, wauw".

Dood is onze universele bestemming. Niemand zal aan zijn besluit ontsnappen. En toch blijft de betekenis ervan een mysterie. We zullen allemaal deze wereld verlaten zonder zeker te zijn van onze bestemming.

Niemand wil geloven dat we sterfelijk zijn. We leven ons leven alsof we voor altijd zouden leven.

We kunnen ons ons niet-bestaan ​​niet voorstellen, dus we ontkennen de mogelijkheid van onze verdwijning.

Net als Woody Allen zeggen we dat we niet bang zijn voor de dood, maar 'we willen er niet zijn als het gebeurt'. We geloven koppig dat we op de een of andere manier een uitzondering zullen zijn op het lot van de hele mensheid.

In sommige aspecten is het erkennen van onze sterfelijkheid bevrijdend. Het populaire lied van Kris Allen zegt: "Ik wou dat je het leven kon leven in de wetenschap dat je doodging." Elk moment is waardevoller als je weet dat het het laatste kan zijn. Elke ervaring is intenser als je weet dat het nooit zou kunnen worden herhaald.

Maar de tegenpartij is dat de angst voor het onbekende slopend en deprimerend is. We hebben geen idee wat ons te wachten staat en er is nog veel meer dat we hier moeten doen. We zullen nooit weten wat er zal gebeuren met onze geliefden, we zullen onze partner of onze kinderen nooit meer zien.

We willen graag meer weten over de dood. En hoe dichter we bij die ontmoeting met het universele mysterie komen, des te urgenter is onze behoefte om het te definiëren.

Is de dood het einde of een nieuw begin? De wetenschap kan ons het antwoord niet geven, maar onze traditie kan enige duidelijkheid werpen.

Joodse bronnen beschrijven de dood niet als een einde, maar als een glorieus nieuw begin.

Het is zo verbazingwekkend wat ons te wachten staat, dat de Misjna (Avot 4:17) verklaart: "Het plezier van een uur in de komende wereld is groter dan alle geneugten van deze wereld."

De Talmoed verzekert ons dat we ons bewust blijven van onze identiteit, dat we onze geliefden die vóór ons stierven zullen ontmoeten, dat we zullen weten wat er op aarde gebeurt, en dat we de zegen zullen genieten van dicht bij de aanwezigheid van God te zijn, iets dat Het kan niet in aardse termen worden beschreven.

De mystieke bronnen beschrijven de eerste ervaring in het leven na de dood als het vangen van een onverklaarbaar mooi krachtig licht. Het is het licht van de eerste scheppingsdag, die God scheidde voor de toekomende wereld, en die diep verschilt van het licht van de zon, dat pas op de vierde dag werd geschapen. Verlicht door dit oerlicht kunnen we ons hele leven achteraf zien. We overleefden al onze jaren in het geheugen en woonden het hemelse oordeel bij over hoe we ons gedroegen. We voelden ons een groot spijt voor onze fouten en verheugden ons in vreugde voor onze spirituele prestaties.

Natuurlijk is het paradijs niet een plek waar je kunt genieten van een barbecue of een ander fysiek plezier, omdat we de fysieke capaciteit missen om die dingen te doen. Zonder een lichaam zijn sommige dingen gewoon onmogelijk. Maar het leven heeft ons geleerd dat echt geluk veel meer te maken heeft met het verdiepen van ons spirituele bewustzijn en onze gevoelens dan fysiek plezier.

De mate waarin we genieten van het leven na de dood is evenredig met de spirituele hoogte die we in deze wereld bereiken. Immers, daar doen we niets van wat we op deze wereld doen met ons lichaam, zoals staan, zitten, slapen, pijn voelen, frivolistisch handelen, enz.

Na dit leven zullen zielen profiteren van de helderheid van de Goddelijke Aanwezigheid - dat wil zeggen, ze zullen het bestaan ​​van God kennen en begrijpen op een manier die ze niet konden begrijpen terwijl ze waren in hun droevige en verachtelijke lichamen (Maim nides Teshuv 8: 2).

Toen Mozes God vroeg: "Sta me toe je te zien", was het antwoord: "Niemand kan mij zien en leven." De wijze concluderen echter dat we gegarandeerd zijn dat we bij zijn dood Zijn glorie zullen zien een visioen zo prachtig dat het vrijwel zeker een Oh zal oproepen, in reactie daarop.

Plotselinge Sereniteit

Ik heb honderden mensen geadviseerd in tijden van wanhoop en verlies, en ik heb ook veel van hen geleerd. De congreganten deelden verhalen over dood en doodsangst met me, en ook mystieke ervaringen die ze schaamden om zelfs met hun families te delen, uit angst gek te worden geacht.

Elizabeth Kubler Ross, die haar leven wijdde aan de studie van de dood, schreef dat ze in haar vele jaren aanwezig was op het moment dat het leven vervaagde wat haar het meest ontroerde Dat was de visie van de plotselinge sereniteit en vrede die altijd gepaard ging met de overgang van de ene staat naar de andere. Hij koos ervoor om de dood te beschrijven als `` het breken van een cocon en opkomen als een vlinder ''. Tijdens het leven vertegenwoordigen onze lichamen fysieke beperkingen. Zonder hen kunnen we voor het eerst stijgen naar hoogten die voorheen onmogelijk waren.

De 19e-eeuwse jasische rabbijn, Rebbe Mendel de Kotzk, leerde zijn discipelen niet bang te zijn voor de dood door hen een andere gelijkenis aan te bieden. Hij vertelde hen: Dood is een kwestie van van de ene kamer naar de andere gaan en de tweede kamer is veel mooier .

Misschien is dat wat Steve Jobs ertoe bracht om te zeggen: Oh, wauw, oh wauw, oh wauw . Ik beschreef het onbeschrijflijke een visioen van een prachtige en mooie plek die zal dienen als ons laatste thuis na te zijn bevrijd van de beperkende grenzen van onze sterfelijke lichamen.

Zijn woorden geven ons de gelegenheid om na te denken over de dood en te concluderen dat de dood niet tot wanhoop hoeft te leiden - omdat het leven meer is dan wat we hier op aarde ervaren.

En dat maakt haar zeker de titel 'de beste date van het jaar' waard.