Subjectiviteit: het probleem van het subjectieve van kennis, en hoe dit kan worden omgeleid naar persoonlijke groei
- 2018
"De wijste onder jullie is degene die erkent dat zijn wijsheid niets is."
Socrates.
Onze kennis is een slachtoffer van subjectiviteit.
Vele malen hebben we gehoord dat de realiteit ons wordt ontzegd, dat we de waarheid niet kunnen bereiken door onze zintuigen, dat alle kennis in deze wereld vervuild is door onze fysieke, fysiologische en wereldlijke grenzen.
Grote denkers en filosofen uit de geschiedenis hebben hun denken gericht op het zoeken naar de waarheid die boven ons ligt. En veel zinnen van hen geven een verklaring van hun bescheiden houding ten opzichte van de kennis waaraan ze tijdens dat proces werden blootgesteld.
De dader dat de waarheid in onze ogen verboden is, is de subjectiviteit die inherent is aan ons bewustzijn.
Dit belette deze wijze mannen echter niet hun hele leven te wijden op zoek naar deugd, schoonheid, waarheid en kennis. En velen kwamen tot dezelfde voorwaarden.
Maar wat betekent dit, en hoe gaan we naar de waarheid die we niet kunnen waarnemen?
Subjectiviteit Definitie
De Koninklijke Spaanse Academie definieert het subjectieve als "behorend tot of relatief aan het onderwerp, en niet aan het object zelf." Dit betekent dat alle subjectieve kennis relatief is en dat het toebehoort aan de persoon die de actie van weten uitvoert. Dat wil zeggen, het is niet universeel maar bijzonder.
Nu heeft elke specifieke gebeurtenis oneindige manieren om op zichzelf te worden geassimileerd. Het leerproces dat deze persoon aan elke persoon nalaat, hangt af van fysiologische, culturele en / of psychologische kwesties.
De meeste geciviliseerde landen herkennen bijvoorbeeld elf kleuren in het basispalet. De Himba-stam in Noord-Namibië heeft daarentegen vier woorden die verwijzen naar de volledige kleurenschaal. Dit betekent dat waar u groen en blauw ziet, ze slechts één kleur zien.
Zijn realiteitservaring is volledig gestructureerd in vier kleuren.
Terwijl op het platteland wonen een martelervaring kan zijn voor een arachnophobe, betekent het voor een blinde persoon minder blootstelling aan geluidsoverlast.
Hoewel de voorbeelden eenvoudig zijn, stellen we ons in staat te waarderen hoe een specifiek evenement zich vertaalt in verschillende ervaringen bij verschillende mensen.
Daarom wordt elke kennis die een persoon binnenkomt erin gegenereerd en erbij behorend. Vervuild met persoonlijke nuances die zijn verkregen door verschillende lessen tijdens zijn intieme ervaring met de werkelijkheid.
Geen van deze ervaringen is echter reëler dan een andere. In feite is niemand echt, maar het zijn creaties van de persoon die de realiteit geheel of gedeeltelijk vervormen.
Het object zit vol met waarden, ideeën, gevoelens of doelen die zich niet in hem, maar in het onderwerp bevinden, en hij projecteert ze.
Subjectiviteit en objectiviteit
We zijn dus niet in staat tot objectiviteit. Onze kennis gaat niet over het object zelf, maar over onze perceptie ervan.
Welke zin heeft de zoektocht naar kennis dan?
Welnu, als we door kennis te observeren informatie over ons ontvangen, helpt het ons de waarheid over ons te vinden.
Op deze manier spoorde Socrates mensen aan zichzelf te kennen. Volgens hem worden waarheid, deugd en schoonheid bereikt door herkenning. Dit is zo omdat de mens al in een eerder bestaan bij hen heeft gewoond.
Sint-Augustinus wist het ook. Zijn interieurontwerp bepaalde dat alleen de ziel een eeuwige waarheid kan bereiken door interne reflectie.
Toch leven we onder een zelfreferentieel paradigma. Dit brengt ons ertoe te bevestigen dat onze kennis is zoals we die waarnemen. We projecteren in onze realiteit de waarden die we gedurende ons leven hebben opgebouwd. En vaak zoeken we goedkeuring door die realiteit als waar te prediken.
We zetten onze ervaring van het echte op in een leeg theater. We verliezen het feit uit het oog dat we via dit mechanisme onze toevlucht nemen tot ware kennis: jezelf.
Binnen één worden de echte veldslagen uitgevochten en worden de echte resultaten gegeven. Je leert het echte kennen.
Anders bouwen we een realiteitservaring op die niet meer dan gedeeltelijk is en beperken we ook onze opties.
Subjectieve persoon
Nogmaals, de subjectieve persoon kan hiervan worden gered door nederigheid. Dit leert ons dat al onze kennis mogelijk een vergissing is. Dat gezegd hebbende, de vraag zou moeten zijn: hoeveel weet je echt over het leven? Hoeveel weet je over het universum? Hoeveel weet je over jezelf? Alles wat we denken te weten moet in twijfel worden getrokken, en zoek daarin naar wat verwijst naar de persoon die we zijn.
We moeten elkaar ontmoeten.
Degene die de tijd neemt om zichzelf te ontmoeten is degene die van zichzelf houdt. Wel, waar jij echt controle over hebt, ben jij. En als de informatie van het universum naar je toekomt door wat je waarneemt, moet je klaar zijn om de boodschap te ontcijferen.
Subjectiviteit is voor ons geen onbekende. Het is het filter waardoor we de sensaties van de wereld krijgen. Maar we kunnen op basis daarvan echte zelfkennis zoeken.
We hebben het perspectief nodig om van onze beperkingen een hulpmiddel te maken dat ons in een nieuwe zoektocht drijft.
De zoektocht die Socrates ons uitdaagt.
Ken jezelf. Neem de tijd om te weten waaruit je subjectiviteit bestaat. Op die manier weet u wat uw filter niet laat gaan. Zoek in jezelf naar de waarheid waar je zo naar hunkert. En laat haar zich in je ziel manifesteren. Accepteer beperkt, imperfect.
En accepteer dat je wijsheid niets is.
AUTEUR: Lucas, redacteur in de grote familie van hermandadblanca.org
Bronnen:
- http://filosofialibre.blogspot.com.ar/2008/01/anlisis-de-san-agustn.html
- https://en.wikipedia.org/wiki/Chariot_Allegory
- Excuses van Socrates, van Plato
