Veel ouders in mijn omgeving brengen hun kinderen naar de psycholoog, ik neem mijn kinderen het liefst mee naar de berg. Toen ik klein was, had ik een ERNSTIG probleem als een kind naar de psycholoog ging. Nu brengen we de kinderen gemakkelijker naar de psycholoog dan naar het theater. Dat als hij om zeven uur in bed plast, dat als hij erg ontroerd is, dat als hij niet erg sociaal is, dat als hij erg perfectionistisch is, dat als hij snel wordt afgeleid ...
Statistieken brengen veel schade toe aan kinderen van deze generatie. Ouders zijn geobsedeerd om al onze kinderen naar de klepel van de klok van Gauss te brengen. Als alle kinderen gelijk waren, zou de bel van Gauss niet de bel zijn, maar de dikke plek van Gauss. Dan zou creativiteit zijn gestorven, omdat het zich voedt met diversiteit.
Stel je voor dat onze samenleving was geëvolueerd naar een samenleving waarin kinderen op drie maanden oud niet meer in bed of nachtluiers plakten. Onze perfecte kinderen die het later stopten, zouden kinderen met problemen zijn, psycholoogvlees. En ik vraag me af, wat is het probleem met het min of meer tijd nat maken van het bed. Wat een probleem is het om een perfectionist te zijn, als Macintosh zeker gek gaat worden voor het vinden van een perfectionist die de knabbelde appels binnen tien jaar bestelt. Wat een probleem is het niet om het leven van de partij te zijn en er meer van te genieten zichzelf te ontmoeten dan anderen.
Ik denk dat onze kinderen onze bezorgdheid om hun verschillen ruiken en leren dat anders zijn slecht is. Ik denk dat wanneer we ze naar de psycholoog brengen, ze ervan uitgaan dat deze angstaanjagende verschillen moeten worden gecorrigeerd. Zoals de grote heer Ken Robinson zegt: scholen doden creativiteit , maar ik denk alleen dat weinige dat ons ouders overleeft.
Heb je me ooit gevraagd of mijn kinderen ADHD hebben, natuurlijk niet, het zou nooit tot een diagnose leiden.
Ik denk dat belangrijker dan het corrigeren van de afwijkingen van onze kinderen ten opzichte van het gemiddelde of proberen ze op te sluiten in de tuin van de normale, hen leert hun verschillen te normaliseren en van de anderen. Het leert hen trots en zelfverzekerd te zijn . Wanneer we begrijpen dat verschillen de kiem van creativiteit zijn en we deze kunnen overbrengen, dan zullen al die problemen die WE OUDERS rond onze kinderen hebben vervaardigd verdwijnen , zodat ze kunnen worden gecorrigeerd door HEN DE PSYCHOLOGEN .
Als je kind op één manier is en niemand kwaad doet, maak dan zijn leven niet bitter in een poging een ander te zijn. Probeer er het beste uit te halen, want het heeft het alleen en het kan een groot verschil maken. Sociaal zijn is prima, maar doe dat niet omdat je tijd kunt krijgen voor andere belangrijke dingen. Als u uw kind hun verschillen laat begrijpen en zich er prettig bij voelt, laat u hem met de stroom mee zwemmen en niet daartegen.
Anders zijn is creatief zijn en begrijpen dat het gelukkig is.
bron:
Anders zijn is creatief zijn en begrijpen dat het gelukkig is
