Inhoudsopgave verbergen 1 De mythe van de grot 2 De zeven symbolen van de mythe van de grot 2.1 De gevangenen 2.2 De kettingen 2.3 Schaduwen 2.4 De meesters van de grot 2.5 Het vuur 2.6 De nacht 2.7 De zon 3 De wijsheid en de wijzen

In Plato's Dialogen zijn er ongeveer zestien mythen . Elk van hen drukt één aspect uit: psychologisch, kosmologisch, politiek, antropologisch . In het geval van de Mythe van de Grot, hoewel het uitdrukkelijk educatief is, kan het worden gelezen in een psychologische, politiek-sociale, epistemische sleutel, omdat het Plato's filosofische systeem weerspiegelt, dat wil zeggen, hij vertelt de ideeëntheorie met afbeeldingen .

Deze keer is er een rondleiding door de symbolische taal waarbij de Mythe van de Grot licht geeft op wat het betekent.

De mythe van de grot

De mythe van de grot is de bekendste mythe in de filosofie van Plato. Iedereen kan de mythe lezen en interpreteren vanuit verschillende sleutels, maar wat niet verandert, is dat het altijd een wijsheid vindt, een troost voor de zielliefhebber van wijsheid. Deze mythe wordt verteld in Republiek VII . Het is een allegorie die tot doel heeft het onderwijs eerst te illustreren en te onderscheiden van het gebrek aan onderwijs. Het is misschien wel het meest sublieme moment van de dialoog De Republiek, omdat de mythe wordt geïntroduceerd net wanneer een andere allegorie eindigt, die van de lijn. De Allegorie van de Lijn, in korte woorden, geeft aan dat de werkelijkheid is verdeeld in vier sessies: vermoeden, geloof, discursief redeneren en intelligentie . Deze allegorie is niet echt een mythe, maar een fantasierijke oefening om de realiteit van de kennis van de mens te verklaren en dan als ondersteuning te dienen om de ontologische en epistemologische sleutels in de Mythe van de Grot te begrijpen.

Bij een andere gelegenheid is gezegd dat mythe een voertuig is met grote waarheden, het is een symbolische taalbewaker van waarheid, het bemiddelt tussen Kama Manas en Intuïtie, zoals we later zullen uitleggen. Deze symbolische en esoterische taal wordt gepresenteerd in de Mythe van de grot . Voor zover mogelijk zullen we de zeven symbolen uit deze mythe laten zien en de ontologische en epistemologische sleutels ervan.

In grote lijnen vertelt de mythe van de grot het proces van het vrijgeven van een ketting die in een grot ligt. Platà n vertelt ons dat op de bodem van een grot mannen zijn geketend aan de handen en voeten uit hun jeugd tegenover de muur. Een paar meter afstand van deze geketende mannen is er een muur die hen scheidt van een doorgang waardoor andere mannen passeren, de grotmeesters, met speren aan wiens uiteinden verschillende objecten van de natuur verschijnen . En verder terug is een Vuur dat deze beeldjes naar de muur projecteert en schaduwen produceert die de gevangenen als echt beschouwen.

Na deze beschrijving van het interieur van de grot en de toestand waarin de geketende zich bevinden, vertelt Plato het bevrijdingsproces van een van deze zielen . Hij vertelt ons dat van het ene moment op het volgende een van de geketende zich zijn toestand realiseert en zijn hele ziel achteruit draait, zichzelf weet te bevrijden van de kettingen en naar de oppervlakte te klimmen. Klim met moeite langs het pad dat naar de uitgang leidt. Hij ziet enkele stralen van iets lichtgevend de grot binnenkomen en wordt hierdoor geleid.

Eenmaal buiten de grot, hoewel je de natuur wilt zien en de zon niet direct kan observeren, maar door het water en 's nachts . 'S Nachts kijkt hij naar de lucht en ziet de sterren, de maan, de sterren en de planeten die zichtbaar kunnen worden. Totdat je ogen zich aanpassen aan zo'n immense schittering en eindelijk zien dat de zon direct alleen 's nachts uitkomt. Op een dag slaagt hij erin het oog van de ziel te openen en een omtrek van echt vuur en van een grotere intensiteit te zien dan het vuur van de grot . Die dag overweegt de oorzaak van alles wat bestaat.

Dan is er een dilemma voor de nieuw uitgebrachte: keer terug naar de grot om hun metgezellen te bevrijden of niet. Velen zouden ervoor kiezen om buiten de grot te blijven en een sereen leven te leiden en het echte te overwegen, weinigen zouden opnieuw naar de donkere grot gaan en de waarheid aan hun vorige gevangenispartners onthullen. Voor deze laatsten, zegt Plain, zou het hem een ​​ongelukkig fenomeen overkomen, omdat wanneer hij naar beneden gaat, zijn metgezellen ziet en hem de situatie vertelt waarin ze zich bevinden, het zal veroorzaken Ze zouden niet worden geloofd door de geketende, ze zouden hem zelfs doden zodat de bevrijde persoon niet zou blijven zeggen leugens . Dus, zegt Plain, veel meesters zijn naar beneden gekomen om deze ketens te bevrijden door wijsheid en een spirituele manier van leven te leveren. De meesters die zijn opgevaren voor hun liefde voor de buurman komen naar beneden zodat ze met hun woord de mensheid herinneren aan het bestaan ​​van de zon. Ze zijn wezens van licht.

De zeven symbolen van de grotmythe

De mythe van de grot is een zeer esoterisch verhaal; vertelt twee werelden, een in de grot of gevoelig (materiaal) en een andere buiten de grot of begrijpelijk (spiritueel) waardoor elke ziel die zichzelf wil bevrijden en de zon wil zien, moet reizen. In de mythe was het mogelijk te begrijpen dat er een reeks is van beelden die het pad vertegenwoordigen naar de kennis van ideeën, dat wil zeggen naar die eeuwige, permanente, onvergankelijke, onsterfelijke realiteit, de oorzaak van alle dingen. Laten we eens kijken hoe de zeven symbolen van de Cave Myth worden uitgedrukt en welke betekenis wordt gegeven:

1. gevangenen

Het eerste symbool van de Cave Myth is mannen geketend aan handen en voeten. Deze gevangenen hebben hun hele leven in die toestand doorgebracht. Het vertegenwoordigt de mensheid die haar spirituele wezen niet zoekt . Hij bevindt zich in het eeuwige wiel van Karma, zonder te weten dat het draaien van zijn ziel, terwijl de planken van de Griekse theaters draaien, er een prachtig pad van licht en hoop is. De geketende moeten zich realiseren dat zij vrije zielen zijn en in hen is een geest van dat licht van de lichtgevende zon.

1. kettingen

Het tweede symbool van de mythe zijn de kettingen die mannen in de grot binden. De ketens vertegenwoordigen angsten, haat, gehechtheid, beperkingen, leugens, alle ondeugden en gebreken van de Persoonlijkheid die de ziel uit balans brengt . Deze quaternaire ziel is vluchtig en veranderlijk. Het is om deze reden dat de ziel die ketens moet verplaatsen, waarnemen dat ze ze bezit zodat ze haar ziel kan bekeren naar het pad van Dharma.

tinten

Het derde symbool van de mythe zijn de schaduwen op de muur. In de mythe wordt gezegd dat er aan de uiteinden van de speren van de grotmeesters natuurfiguren zijn geprojecteerd op het muurproduct van het vuurlicht. Deze schaduwen vertegenwoordigen het uiterlijk van dingen, de illusie wordt geleefd in de grot. Alles wat de ketens zien is een gesimuleerde realiteit. De echte realiteit ligt buiten de grot. De waarheid wordt gevonden in de spirituele wereld, waarin het idee van het goede het echte, eeuwige, onvergankelijke is.

1. De meesters van de grot

Het vierde symbool van de mythe zijn de meesters van de grot. Dit zijn degenen die de beeldjes op het puntje van hun speer dragen en de schaduwen in de grot veroorzaken. Deze vertegenwoordigen de valse politici en al die machtige mannen die alleen de slavernij van de ziel willen . Hoewel de meesters van de grot niet zijn geketend, bevinden ze zich in de grot zonder de zon te kunnen zien. Ze zijn blind voor de ziel en gebonden aan hun passies. Ze kunnen zichzelf ook bevrijden, maar ze moeten hun speren loslaten, dat wil zeggen, hunkering naar zonne-energie en hun hele ziel wenden naar het mooie pad van juiste actie om het ware licht te overwegen, dat wat niet in de kleine vlammen van vuur wordt gevonden, maar in de uitgestrektheid van de zon.

1. Het vuur

Het vijfde symbool van de mythe is vuur. Het bevindt zich tussen de meesters van de grot en de weg naar de uitgang van de grot. Het vuurelement is zeer symbolisch, talloze mythologie is aanwezig als een element van schepping of vernietiging, bijvoorbeeld het vuur dat Prometheus naar Zeus steelt om aan de onbeschermde mens te leveren. Het vuur in de Mythe vertegenwoordigt de oorzaak van illusoire en onwerkelijke beelden geproduceerd door de geest of Kama Manas . Kama Manas produceert alleen overtuigingen van hoe dingen zijn. Het is die zelfzuchtige geest die de realiteit verdeelt en de ziel verwart. Hoewel vuur de broer van de zon is, straalt slechts een klein licht uit. Evenzo is het de Kama Manas met betrekking tot het Atma. De Kama Manas dient niet om de ideeën te zien, maar het werpt roddel van licht om liefde voor het licht van de grote zon te wekken.

1. De nacht

Het zesde symbool van de mythe is nacht. Wanneer de bevrijde persoon het pad buiten de grot beklimt, kan hij de zon eerst niet zien, dus wacht hij tot de nacht uitgaat en de natuur observeert. In de nacht zie je de sterren, de sterren, de planeten en de prachtige maan, wiens licht van de zon komt. Deze bevrijde ziel overweegt de heilige geometrie die in die sterren bestaat. Het staat dicht bij het kennen van de oorzaak van alle dingen. De nacht vertegenwoordigt de contemplatie van wiskundige objecten door middel van discursief denken, zoals Plato zegt, of de Manas op een stap verwijderd van Budhi zijn . In de nacht beweegt de ziel sneller voordat ze wordt verlicht.

1. De zon

Het zevende symbool is de zon. Het is een ster die door veel culturen wordt gebruikt om de hoogste goddelijkheid te vertegenwoordigen. De Zon in Mythe is het allerhoogste Goede, oorzaak van alle dingen, het is wat Leven geeft aan alles wat bestaat. The Beautiful, the Truth and Justice zijn archetypen om het IDEE VAN GOED te benaderen. Alleen hij die in contact staat met dit Goede kan begrijpen wat het is en hoeveel de stralende uitgestrektheid is. Maar Plato merkt op dat de zon het einde is waartoe de geketende ziel zich van binnen wist te voelen en spoorde haar aan zichzelf te bevrijden .

Wijsheid en wijzen

In de Mythe van de Grot zijn er dus zeven symbolen die de werkelijkheid vertegenwoordigen, zowel de materiële of gevoelige wereld, als de spirituele of begrijpelijke wereld. De grot is die gevoelige wereld waar mannen worden geketend en kijken naar de schaduwen van figuren die de meesters van de grot plaatsen met behulp van het vuur dat hen projecteert. Volgens Plato is die muur waarop de schaduwen worden geworpen de staat van onwetendheid, dat wil zeggen het moment waarop de mens geen verlangen heeft om het te weten, zich conformeert aan die realiteit in de duisternis. Nu vinden we tussen de staat van onwetendheid en de wijsheid van het idee van het goede de instructie. Dit pad van instructie is kenmerkend voor de filosoof. De filosoof gebruikt de mana's of volgt de schaarse zonnestralen die door de grot binnenkomen om de uitgang en het oppervlak te vinden . In de laatste staat geeft Kama Manas geen toegang tot het spirituele gebied, alleen intuïtie wordt gedaan. Intuïtie is de onmiddellijke vangst van de hogere realiteit, waarin Mythe het grootste deel van deze Wijsheid uitdrukt, de maximale kennis van zichzelf en van de wereld.

Grote meesters zijn opgevaren, hebben het heldere licht van de zon gezien en zijn op een bepaald moment afgedaald om ons een boodschap van zelfliefde en liefde van de naaste te geven. Wanneer ze niet incarneren manifesteren ze zich alleen in zuivere zielen en brengen ze hun boodschappen over. Boeddha en Jezus waren een van de meesters die uit de grot opstegen. Verlichte wezens die ons grote leringen hebben nagelaten voor onze spirituele evolutie, toonden het pad naar juiste actie (Dharma) en om de schaduwen te bestrijden terwijl ze altijd waakzaam zijn voor de oorzaak van de pijn die ons leven treft.

Auteur, Rosmery Guerrero, redacteur in de grote familie van https://hermandadblanca.org.