Bijgevoegd presenteren we het transcript van de lezing die Jorge Carvajal op 21 februari gaf in de Colegio de los Agustinos in Madrid, onder de titel "Geloof en creëer regels om het leven opnieuw te betoveren."
We kunnen zwijgen, elkaar in de ogen kijken en glimlachen. We zouden in die ogen een diepe mensheid kunnen vinden en dat gebied van magie betreden dat het grondgebied van het leven is. We zouden kunnen geloven dat we ondanks onze kanker, ondanks onze pijn, verder leven dan het bestaande.
Ondanks onze kleine ellende is er zoveel grootsheid in het menselijke zaad. Er staat zoveel in ons te wachten, vrucht te dragen, lief te hebben. Er wacht zoveel mensheid op ons aan de grenzen, zoveel mensheid wacht op een ontmoeting tussen het noorden en het zuiden, tussen het oosten en het westen, om die zon te vinden vanuit het centrum van de mens.
Er wacht zoveel in ons om te onthullen, te herscheppen, vrucht te dragen. We zijn zaad en vanuit dat oneindige potentieel, vanuit die innerlijke oceaan kunnen we het leven opnieuw betoveren. We kunnen onszelf herscheppen en dus plezier hebben en genieten.
Wat als we allemaal plotseling dachten dat de zin van het leven geluk is? Wat als we het lef hadden gelukkig te zijn? Hoe zou dat zijn Wat zouden de ingrediënten van geluk zijn? Als we ons konden identificeren met het wezen dat we zijn en niet met de schaduw, het uiterlijk of de afhankelijkheid?
Wat als we plotseling weer zouden zijn wat we zijn, authentieke makers van onze eigen dagen? Als we volledig in die diepe rivier van leven zouden kunnen komen die ons op elk moment bewoont, om stromen van liefde in dat kanaal te vinden?
Als we die liefdevolle stroom die in ons bloed leeft kunnen wakker maken. Als we de kracht van onze eigen identiteit kunnen vinden en elkaar zo kunnen aanvullen? Als we, zoals Pablo Neruda, zouden kunnen zeggen: "Sta op met mij om geboren te worden, broeder"?
Als we in ons zouden kunnen komen en accepteren dat we elkaar herkennen en liefhebben? Zoek niet langer naar God in het buitenland en weet dat hij daar in ons was, wachtend op ons in onze eigen harten met zijn oneindige potentieel. Als de enige partij die we namen voor de mens was en onze enige religie, de religie van liefde, en onze enige methode, de broederschapmethode? We zouden ontdekken dat elk ding, elk evenement een leraar is met de ziel als een leerling.
Als we van de voetstukken van trots, meesterschap en materialisme van een herhaald leven afstappen en het leven uitvinden en nederig worden en terugkeren naar onschuld en onze onschuld geen naïeve onschuld is, maar bewust? Dan zouden we weer als kinderen zijn, omdat het koninkrijk van onschuld het koninkrijk der hemelen is en dat koninkrijk in ons is en een tempel van relaties is.
Als we pijn en ziekte als een meester beschouwen? Als we de les zouden leren en verder dan schuld en voorbij de last, zouden we de lichtheid van dat leren loslaten en met die lichtheid ascenderen?
Er zijn mensen die in onmogelijk geloofden en ze uitvoerden. Er is Ghandi, Simón Bolívar, Moeder Teresa. Daar zijn ze met de naaktheid van hun authenticiteit. Ze hadden niet meer schild dan hun geweten van liefde, hun open hart, dromers van onmogelijke die ons onthulden dat het onmogelijke wordt gerealiseerd als we in ons geloven. Wanneer we in onszelf geloven, activeren we het potentieel van een God die niet extern is, maar die intern is, een God die ons vergezelt en ons zijn stroom en kracht geeft.
Is het mogelijk om gelukkig te zijn? Ja, het is mogelijk, ondanks de pijn, omdat pijn niet het tegenovergestelde is van geluk. Ondanks de dood is het mogelijk gelukkig te zijn, de dood is niet het tegenovergestelde van het leven. Het is mogelijk om gelukkig te zijn ondanks het verdriet, verdriet is niet het tegenovergestelde van vreugde. Geluk is dat lichte gevoel van compassie en acceptatie dat je meeneemt op het pad van zijn.
Geluk is dat onvoorwaardelijke gevoel waarin je houdt omdat je er zin in hebt, omdat ja, omdat het regent, omdat het zonnig is; In elk geval zonder voorwaarden. Geluk kan alleen bij jou beginnen. Het is niet buitenlands, het hangt niet af van uw economie. Mensen in Europa hebben tegenwoordig een economie die twee keer zo hoog is als dertig jaar geleden, maar ze zijn twee keer zo ongelukkig. Geluk is niet afhankelijk van kennis. Harteloze kennis is volledig destructief, het is niet afhankelijk van externe herkenning. Plots krijg je kanker en ontdek je die innerlijke staat van waaruit je ook gelukkig kunt zijn. Geluk is een innerlijke constructie, onderdeel van een innerlijk paradijs. Het paradijs is geen onbekende, je schildert het en komt er dan in. U maakt het en maakt het opnieuw.
In geluk is er geen uiterlijke God. Je bent naar het beeld en de gelijkenis van die Schepper die in je woord spreekt, in je ogen kijkt en liefheeft met je liefde. Kunnen we dan een glimp opvangen van ons pad naar geluk? Ja, dat pad is een retourpad. Het is een pad van bewustzijn. Het is een pad dat bevrijdt. Het is niet gemaakt van afhankelijkheden.
Niets dat u bindt, niets dat u bindt, niets dat leidt door de weg van het plezier van de zintuigen, dat u naar macht leidt., Leidt tot geluk. Meer kracht geeft niet meer geluk, het geeft meer afhankelijkheid. Meer plezier bouwt niet meer geluk op. Als je meer leeft voor de zintuigen, verlies je het bewustzijn. Geluk is een pad naar betekenis, het is een pad dat van binnen begint en van binnen eindigt, wanneer je met kwantumfysica ontdekt, maar ook met menselijke ervaring dat het universum innerlijk is . Je bent het centrum van het universum wanneer je je bewust bent van jezelf.
Geluk begint bij aandacht en aandacht is het fundamentele gebruik van bewustzijn. Wanneer je attent bent, focus je. Als je oplettend bent, bezit je je eigen potentieel. Wanneer je aandachtig bent, genereer je een laser met je eigen geweten en in dit bewustzijn bewoon je je en heb je beweging, leven en zijn. Als je oplettend bent, bouw je een kleine binnenruimte die je verbindt met het oneindige. Wanneer je aandachtig bent, bouw je het moment op en op dat moment ben je eeuwig. Wanneer je oplettend bent, herken je jezelf en word je opnieuw uit jezelf geboren en ben je de bevalling en de vroedvrouw, je bent de Schepper, omdat je uit je bent geboren en terugkeert naar je bewustzijn.
Aandacht is het belangrijkste moment van bewustzijn, het is het moment van creatie waarin we het heden ontdekken, het is de tijd van synchroniciteit, de tijd van resonantie. Men wordt geboren uit zijn eigen dood. Men wordt geboren in het heden door afstand te doen van het verleden, door het leven van de conditionering van het verleden los te laten. We hebben een hypotheek op het leven met verwachtingen voor de toekomst en dan missen we de plaats van het leven die op dit moment is. Dit moment is heilig omdat op dit moment het wezen leeft. Er is daar geen hebben, er is geen plezier, alleen het wezen bruist en dat zijn is wat we zijn: oneindig potentieel dat ons bewoont, God zo immanent als transcendent. Die universele God is in ons geïnternaliseerd en maakt van het leven iets magisch. Dat God ons vermenselijkt en verlost. Dat God toestaat dat het mineralenrijk zingt en danst en dat het plantenrijk bloeit en dat het dierenrijk voelt. Dat God de mens toestaat om de vleugels van het denken te hebben en vanuit de vleugels van het denken de intuïtie te herstellen, de visie van totaliteit. Vanuit die visie van totaliteit komen we opnieuw samen op het prachtige pad van terugkeer naar de Schepper.
De eerste stap naar geluk is authenticiteit. Authenticiteit is een echte identiteit, het is een unieke, originele identiteit, het is de identiteit die ons heel maakt. Het leven is creatief wanneer het uniek is. Het leven is kunst, er wordt van genoten, het wordt op elk moment uitgevonden. Als je uniek bent, leef je de magie van liefde. Liefde wordt niet uitgegeven, het is niet repetitief, liefde is niet vermoeid, liefde is geen routine, noch toestand. Het is een magnetische, aantrekkelijke kracht die je elk moment vernieuwt.
Wanneer je jezelf elk moment kunt vernieuwen, ben je uniek en dan ben je een kunstwerk van de Schepper. Wanneer je uniek of uniek bent, realiseer je je dat je belangrijk bent, omdat je onherhaalbaar bent, omdat je geen mogelijke concurrentie hebt, omdat je de absurde wereld van concurrentiekracht verlaat, omdat je kunt delen, je kunt geven en je kunt overgeven zonder bang te zijn jezelf te verliezen. en in elk gegeven dat je jezelf gaat vernieuwen, zul je jezelf aanvullen en bovendien zul je de ander aanvullen met je ogen, met je knuffel, met je woord, met je stilte, met je bedrijf, met je aanwezigheid. Zodat u van het leven kunt genieten. Eerste sleutel tot geluk: ja zoals jij; niet zoals iemand anders, uniek, onherhaalbaar en origineel.
Geef je eigen noot in de symfonie van de schepping, die noot die nodig is. Geen twee mensen zoals jij. De Schepper heeft jou nodig en jij bent een uniek facet van de Schepper. De Schepper leeft in de diversiteit van de wereld, zijn eenheid bestaat uit diversiteit. Wanneer je niet doet alsof je bent zoals iemand anders dan jezelf, ontdek je die prachtige stroom van de Schepper in jezelf, en kom je in de wondere wereld van je land, van je stevigheid, de wereld van je wortel, van je sap. Wanneer je je niet voordoet als iemand, betreed je de plek waar je geboren kunt worden. Als je niet die baarmoeder hebt die je geeft, wat je eigen identiteit is, als je jezelf niet accepteert, als je niet van jezelf houdt, als je niets bevestigt dat je kunt vinden. Zelfbevestig dat je dat unieke potentieel bent waarin de Schepper wacht om zichzelf te onthullen.
Zelfteken om mij te voltooien, om het universum te voltooien, om te voltooien als een vader voor de zoon en als een zoon voor de moeder en als een broer voor de mensheid. Dat is de zelfbevestiging.
Dit zou niet mogelijk zijn als je jezelf niet had vergeven. Het moeilijkste op het moment van overlijden is schuld, het is geen kanker, het is geen pijn. Het meest pijnlijke is de angst voor het verdere, de hel van dat valse geloof dat er een straffende God is, de verborgen angst dat God je niet kan vergeven, dat hij je niet zal vergeven. Maar God is liefde en waar liefde is, kan geen oordeel zijn. Als Hij je al heeft vergeven, zou je jezelf ook kunnen vergeven. Het oordeel zit in jou, de hel zit in jou en je hebt het gebouwd.
Je zou echter een eerste paradijs en beginpunt kunnen bouwen. De vraag is: reken je op jezelf, waardeer je jezelf, waardeer je jezelf, herken je jezelf? Dat is de eerste stap op het pad van geluk. Het is een stap naar binnen. Vind jezelf bij je, in je centrum, in je hart. Haal diep adem en voel het wonder van het leven. De zon schijnt voor jou, de vogels zingen voor jou en de lucht en de magie van de ochtend blazen voor jou. Het universum viert je aanwezigheid wanneer je voor je verschijnt. Dan ontdek je je gezicht, dat niets anders is dan dat van liefde. Je herstelt je kracht en gaat gemeenschap aan.
Je leeft in vreugde en lichtheid en je hebt niet langer het gewicht van het lichaam, van schuld, van conditionering. Je accepteert je lichten en je schaduwen. Je accepteert jezelf als een prachtige schemering, een prachtige dageraad. Je ontdekt hoe St. Augustinus oprecht voor Christus ontdekte: 'Ik hield te laat van je, te laat. Ik was ver van U, maar nu herken ik mezelf in U, omdat U deel van mij bent en u in mij bent. "
We verloren het uiterlijke paradijs en gingen het pad van het slachtoffer af totdat we eindelijk een geloof bouwden dat niet langer extern is, dat van binnen is geworteld en we begonnen ons te vertrouwen en te vertrouwen.
Het uitgangspunt is identiteit. Wees zoals jij, uniek, origineel en creatief. Zo zul je door iedereen worden herkend, omdat je ons allemaal zult voltooien. Je zult dat prachtige universum van gevoeligheid voor behoefte betreden. Je zult authentiek zijn, je zult het essentiële in je herkennen. Wat essentieel is, is wat je kunt geven, want wat niet wordt gegeven, gaat verloren.
Je zult de grondtoon herkennen van een hart dat wordt geboren en elk moment sterft. Dood en wedergeboorte van het hart is systole en diastole, het duurt slechts één seconde. In elke seconde wordt het hart heel gegeven. Als het hart elke seconde binnen een uur zou dalen, zouden we hartfalen hebben. Het zou mooi zijn als we die wet van het hart en in elke seconde, vanuit uw identiteit, zonder maat konden leveren en vrucht dragen. Die zoete vrucht van je leven is gemaakt om te geven.
Wanneer je al je land en je paradijs hebt, vermenigvuldig je zaden, omdat ze je dus vrijgeven en het geeft zoals we ontvangen. Wanneer we elkaar ontmoeten, ontdekken we onze echte identiteit, ons land, ons paradijs. Als er een ik is, verschijnt je. Tussen u en het zelf wordt een beweging van resonantie, van coherente communicatie, van dialoog gegenereerd. Er is een intelligentie die staat voor je vermogen om je aan te passen aan het leven. Er is geen spirituele intelligentie, los van moleculaire intelligentie. Het is een dynamische en adaptieve intelligentie. Je vermogen om je aan te passen aan het leven.
Het tweede deel naar geluk is aanpassingsvermogen. Aanpassen aan het leven, veranderen, aan de stroom. Weersta niet omdat je warmte produceert, draag je energie. Niet oververhitten. De wereld van slijtage is de wereld van entropie. Als je je niet verzet, gaat het leven door je heen en verfrist en bevrucht je. Wanneer je op het territorium van het zelf blijft, beperk je jezelf tot persoonlijke groei, tot spirituele trots. Als je duizend dingen doet om te groeien, zelfs als niemand opgroeit, zelfs als de aarde een woestijn is, ga je echt, zelfs als je het spiritualiteit noemt, langs het pad van de klif.
Je hebt de ander nodig om naar je te kijken, om jezelf te herkennen om jezelf in die spiegel te observeren en om jezelf te kunnen modificeren en te groeien naar een nieuw wezen. Dat nieuwe land van jou is door jou bevrucht, wanneer jij, het past in het zelf, dan ontstaat het wonder van een wij. En dan komt Hij aan, omdat hij al zei: "Als je twee bent en mijn naam, daar zal ik zijn". Daarin vinden we de zoon, het geweten. Daarin worden we, in dat relatiegebied, geboren.
De sleutel tot geluk is begrip. Het lichaam is een relatiepatroon. Die relationele ondersteuning bepaalt de kwaliteit van je leven. In dat relationele territorium wordt vertrouwen geboren. In onze studies hebben we vastgesteld dat waar meer vertrouwen is in anderen, in de buurman, naast de deur, in de liniaal, in de ondernemer. Waar meer vertrouwen is omdat er meer transparantie en eerlijkheid is, is er ook een groter geluk
Ons land is kwetsbaar en kan dus ontkiemen. We zijn ook kwetsbaar en dan kunnen we ons aanpassen. Ons aanpassingsvermogen is onze grootste kracht. We kunnen ons kwetsbare land luchten en daarin de groef bouwen en daarin het zaad zaaien. Een doorlatend land is doordrongen van water, alleen een kwetsbaar land kan ophouden woestijn te zijn.
Waarvan bestaat onze kwetsbaarheid? Het is gemaakt van flexibiliteit. We hoeven niet perfect te zijn. Als we authentiek zijn en tegelijkertijd flexibel zijn, kunnen we ontkiemen. Wanneer het zaad van het leven, wanneer het doel van de ziel ontkiemt, kunnen we onszelf realiseren.
De tweede sleutel is daarom nederigheid. Nederigheid is de sleutel tot leren, alleen vanuit nederigheid kunnen we ons hart openen. Alleen vanuit nederigheid kunnen we onze huid, al onze huiden, de huid van ons mentale veld, ons emotionele veld sensibiliseren en openstellen voor de streling van de kosmos. Kwetsbaarheid, nederigheid en flexibiliteit zijn de sleutels tot het nieuwe leven, om de kracht terug te krijgen om te dienen en te genieten, om de volwassen vrucht van het leven te worden. Trots belet ons te genieten, omdat trots ons scheidt. Trots verdeelt en vernietigt het territorium van bewustzijn, dat het territorium van ons is.
Twee bewegingen tot nu toe: het interne zelf dat ons naar authenticiteit leidt en ten tweede het aanpassingsvermogen om jou te bereiken en een wij op te bouwen.
Er komt de derde voorwaarde voor geluk, de moeilijkste van allemaal: het leven verandert en alles sterft. Er is niets constant. Alles sterft behalve verandering. Verzet me niet tegen verandering. Verandering introduceert je in een stroom van transformatie en transmutatie waarmee de Geest je kan bevruchten.
Verandering is transmuterende kracht. Wees niet bang voor chaos, het is de matrix van verandering. Wees niet bang voor het kwaad, noch voor de schaduw, want ze zijn onthullers van licht. Wees niet bang voor de nacht, want zonder dit zou je de oneindige zonnen die het bewonen niet kunnen herkennen. Wanneer we de transformaties en transmutaties in het leven accepteren, als we ons niet verzetten tegen verandering, kunnen we ascenderen in het sap van evolutie, bloeien en onze vrucht dragen.
Wanneer we onszelf herkennen, zien we de verzekeringscrisis van verandering. Leven is een proces van permanente verandering. Als we een crisis hebben, vervalt het leven en is het niet meer hetzelfde. Onze identiteit is niet fundamenteel, we zijn geen fundament. Wij zijn het belangrijkste: taal, droom en hoop. We zijn niet dit lichaam, maar daardoor kunnen we ascenderen.
Het lichaam is een instrument van zijn en zijn is dat proces van permanente verandering dat ons in een proces van continu leren duwt. Leven is een innerlijk vuur aansteken, het is kennis omzetten in wijsheid waarmee we ons kunnen ontwikkelen in een proces van permanente verandering.
Dit lichaam is niet wat we geloven, het is een structuur die aan de rand van chaos staat. Eerst vertakken we ons. We komen uit een kofferbak, maar op een dag vorken. Wanneer is je leven nooit meer hetzelfde geweest? Dit is een cruciaal punt, waar je kruisigt en sterft om in een nieuwe dimensie te worden geboren.
In het heden kunnen we altijd van het verleden leren. We kunnen de geschiedenis veranderen door de lessen te leren. Er zijn twee soorten mensen: de leerlingen en de slachtoffers. U kunt op de een of andere manier kiezen. Je kunt ervoor kiezen om te stoppen met het slachtoffer worden van je overtuigingen. Vergeet niet dat het ook dolken of kanker kunnen zijn, ze kunnen fataal zijn.
Je wordt uiteindelijk wat je van jezelf denkt. Je creëert het universum waarin je gelooft. Als je denkt dat je schuldig bent, zul je jezelf op duizend manieren straffen. Als je denkt dat je het niet waard bent, word je ook ziek. Je zou echter naar het verleden kunnen kijken, met ogen van heden, aanwezigheid en liefde, niet om in de pijn van je verleden te blijven, maar om de les te leren die je bent gestopt met leren.
Alle geleerde lessen helpen je te genieten van de Aanwezigheid die in je heden leeft. We kunnen problemen uit bewustzijn herbeleven en niet uit schuldgevoel of conditionering. We herstellen de volheid van bewustzijn en laten zo de vrucht van de les los. Het veranderde het verhaal. Geschiedenis is geen data, maar codes lezen die we moeten leren.
Het probleem is niet wat ons is overkomen, het probleem is hoe we leven wat ons is overkomen. Als we de rol van het slachtoffer kunnen verlaten, kunnen we die cruciale aspecten oplossen die in ons bevroren blijven.
Als deze sterfpunten niet leven vanuit de houding van het slachtoffer, vindt wedergeboorte plaats. We kunnen herboren worden. Het verleden is voorbij en geniet nu van dat uitgangspunt voor het geluk dat vrede vormt. We ontdekken vrede niet extern, maar ten grondslag aan het zijn.
Geschiedenis is niet wat er is gebeurd, maar de lezing die je ervan maakt. Als je dingen niet laat gebeuren, worden ze nog steeds weerspiegeld in je fysiologie, in je relaties, in je leven., Je geluk verstoren.
Chaos geeft ons gevoeligheid terug. De vrouw is gevoeliger. Tijdens de zwangerschap vertegenwoordigt een embryo een chaotisch ontwikkelingspunt. Je kunt oneindig veel meer plezier beleven en geen pijn voelen met een andere gevoeligheid. Dichters leven ook in een meer chaotische draaikolk. Hoewel we ons niet realiseren en wanneer er een planetaire conjunctie, een volle maan en zonnevlekken is, worden we allemaal een beetje chaotisch. Als ik niet opga, kom ik in die chaotische hoek, dit zal een impact hebben op anderen, tot het punt dat we in een staat van geweld kunnen komen.
Gevoeligheid kan ons bevrijden of ons doden. We hebben twee manieren om het te benaderen. Vanuit de positie van het slachtoffer en dan worden het krokodillentranen, in sensibilisatie en we zijn vatbaar voor manipulatie. Manipulatie is de grond van bewusteloosheid. Dat is geen echte menselijke relatie, want er is bezit, chantage.
Op het gebied van gevoeligheid zijn we allemaal slachtoffers. Dat dit gebied van sensibilisatie en emotionele chantage voorbij is en wij onze verantwoordelijkheid nemen! Als het leven pijn doet, worden we wakker. We hebben niet zoveel pijnstillers nodig. Plots hebben we meer pijn nodig om te weten wat we waren. Plots moet iemand het gezicht van de dood zien om de waarde van zijn leven, zijn vrouw, zijn zoon te verifiëren. Misschien moeten we onszelf zien in het bed van onze zoon die een leukemie heeft, om te zien wat een ziekte is, die niet alleen te maken heeft met witte bloedcellen, maar ook Zie hoe we communiceren. Dat heeft niet alleen te maken met een ioniserende straling, maar ook met onze agressiviteit, met ons liefdesverdriet. Er is niets meer radioactief dan de emoties die worden vastgehouden, behouden en onderdrukt.
Op een dag doet ons leven pijn en het leven vertelt ons dat het ook bij ons is en ons pijn doet dat een wekker is. Op een dag zien we de nabijheid van de dood en leert ze ons de mooiste lessen van het leven.
Pijn maakt ons gevoelig, het verzacht ons. Alle rijp fruit is zacht. Liefde houdt op een harde en dominante en bijna perfecte liefde te zijn en wordt tederheid, dan wordt je wedergeboren. Gevoeligheid maakt ons teder. De oude mannen worden teder en vertellen verhalen aan de kleinkinderen. Ze beginnen de weg terug, de weg terug is tederheid.
Te midden van alle chaos worden we herboren. In chaos is er een draaikolk van oneindige gevoeligheid waarmee we onszelf kunnen transformeren. Chaos stelt ons in staat om te ontstaan en met geluk komt ook geluk.
Creëren is een geboorte. Als je in dat ordenende potentieel in jezelf dat zaad ontdekt en profiteert van de turbulentie van chaos om een ongekend proces van verandering te ontwikkelen, dan kun je tevoorschijn komen. Te voorschijn komen is wedergeboren worden. De noodtoestand is een staat van intense alertheid, een staat van echte aanwezigheid, een staat van extase. Het is een toestand waarin u zich zelfs met alle storingen bevindt. Paradoxaal genoeg is er in het oog van de orkaan oneindige vrede en krijg je oneindig potentieel.
Het probleem is niet wat er buiten gebeurt. Het probleem is wat er in je gebeurt, wanneer je in jezelf bent, al je transformerende potentieel ontwikkelt. Het is mogelijk. zelfs met alle turbulentie. Blijf kalm. Sereniteit is de diepe vrede van het zijn, het is de onbeweeglijke vrede van het zijn, waarmee je de veranderingsprocessen kunt aanpakken zonder weerstand te bieden.
Hier is de derde weg naar geluk: weersta de verandering niet. Grijp de kans van elke crisis aan. Gebruik je oneindige gevoeligheid. Profiteer van de kansen die het leven u biedt om toegang te krijgen tot een nieuw potentieel. Profiteer van de vork wanneer het leven niet meer hetzelfde is. Haal voordeel uit de zaden die het leven in je hart zaait, wanneer het leven je diep pijn doet. Maak gebruik van de chaos-geboorte om in een hogere orde te worden geboren en creëer zo je leven opnieuw en vind het opnieuw uit, en ontdek zo een nieuwe identiteit.
De vierde weg naar geluk is verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid is een gehumaniseerde gevoeligheid. We kunnen een hond niet om een hond vragen, maar we kunnen wel een mens vragen. Verantwoordelijkheid is een gevoeligheid omgezet in het vermogen om te reageren. Je evolutie wordt bepaald door je mate van verantwoordelijkheid.
Waar reageer je op? Antwoord je voor je acties, antwoord je voor jezelf? Reageer je op de pijn van anderen? Verantwoordelijkheid is een essentiële voorwaarde voor liefde. Liefde zonder verantwoordelijkheid is het gevaarlijkste in deze wereld. In naam van de liefde hebben we de grootste barbaarsheden begaan.
Verantwoordelijkheid maakt liefde een echte reactie op geluk. Reageren in menselijke termen is de noodzaak erkennen. Liefde is het erkennen van het wezenlijke van de ander en zich vanuit onze eigen gevoeligheid op die behoefte richten. Verantwoordelijkheid stelt ons in staat om te communiceren en te corresponderen. Liefde neemt ons mee naar een prachtig universum van correspondenties.
Je begint jezelf te bevrijden wanneer je in staat bent te reageren op de broer, de vriend, de vrouw, de zoon; wanneer je in staat bent om te vergezellen en te sterven in de ander en met de ander. Alle ware liefde komt voort uit vriendschap en alle echte vriendschap is wederkerigheid, het is een pad dat in twee richtingen gaat. Waar wederkerigheid is, is resonantie, waar correspondentie is, zijn er correcte menselijke relaties. Dat is de meest fantastische les die we kwamen leren: correcte menselijke relaties. Hierin zijn we allemaal leerlingen.
We kwamen om te leren relateren. We zijn niet gekomen om ingenieurs of advocaten te worden. Dat zijn instrumenten om te relateren. De mens is een relationeel wezen en we kwamen fundamenteel om respectvolle, verantwoordelijke en bevrijdende menselijke relaties te leren. Het zijn geen sociale relaties om ons te behouden, om ons te bezitten, om ons te chanteren. Ze moeten ons bevrijden, ons vervolledigen.
Zo transformeren we de ecologie van de aarde, die geen externe ecologie is. Wat er met de aarde gebeurt, is wat er met het hart van de mens gebeurt. Als ik mijn hart open, open ik de aarde in mij. Als ik van mijn zoon hou, hou ik van de aarde, het landschap en de atmosfeer. En als ik liefheb met een pure liefde, zal ik mezelf niet besmetten. Wrok is de verontreinigende stof.
Bevrijdende liefde bestaat in verantwoordelijke wederkerigheid. Liefhebben is geven en ontvangen. Er is meer wijsheid in weten hoe te ontvangen. We weigeren vaak het geschenk van de glimlach te ontvangen, het uiterlijk van de ander, omdat we geen compromissen sluiten, omdat we geen schulden hebben. We hebben oneindige liefdesschulden nodig als een weg naar geluk. Dankbaarheid is dat vermogen dat je eigen licht onthult.
Het vijfde en laatste pad naar geluk is eenvoud. Het mooie, het goede, het ware is eenvoudig. Alleen eenvoudig is integraal, alleen wat integraal is, leidt ons naar eenheid. Eenvoud is transparantie, duidelijkheid, nederigheid, eerlijkheid. Het stelt ons in staat om van het voetstuk af te stappen en de stroom mensen binnen te gaan.
Als je de code van eenvoud in je leven overwint, word je gelukkig. Het gaat er niet om de reus van je dromen te zijn, noch de dwerg van je complexen, maar om de stroom van mensen binnen te gaan en je één te voelen met allemaal. Het overwinnen van de code van eenvoud in je leven is een voorwaarde om gelukkig te zijn, omdat je geen verwachting hebt, omdat je op die manier gelukkig bent met alles en ondanks alles. Dat geluk zorgt ervoor dat je gemeenschap krijgt met je menselijkheid. In die gemeenschap realiseren we ons dat we de stem van de Schepper zijn, dat we tegelijkertijd mede-scheppers zijn, geroepen om de schepping te herscheppen.
We zijn hier om verbinding te maken met de grote levensketen, met die grote keten van kosmische intelligentie, rivier van bewustzijn. Wij zijn bemiddelaars tussen de lagere en hogere rijken van de natuur.
Als we eenvoudig zijn, zijn we zoals zij, de Geliefde en de Geliefde in ons is de ziel. Als we eenvoudig zijn, reflecteren we de ziel, niet voor het eeuwige leven, maar voor hier en nu leven en direct. Wij zijn een eenvoudige tempel van wijsheid waar de ziel werkt. De ziel voert het ritueel van de liefde uit waarmee we de gemeenschap kunnen aangaan. Niet alleen om te communiceren, maar om samen te smelten door het centrum, van hart tot hart en zo die stroom van evolutie binnen te gaan die door ons gaat om onszelf te bevrijden.
Jorge Carvajal
21 februari 2007
Augustinian Fathers College
Madrid
